Αυτους ελεγα ρε Εξυπνε. Και ναι το Heaven Sent ειναι κομματαρα ολκης! Θα ψαχτουν ασαπ οι Legend που λες εσυ!
εγω τους γαλλους Legend ηξερα μονο.
ω ρε μάνα μου καλτίλα … 8O
[SPOILER]ΓΟΥΣΤΑΡΩ :lol:[/SPOILER]
Και επειδή παντού υπάρχει ένας “μύθος”, εγώ ήξερα τους Αμερικάνους Legend, οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει το πολύ ωραίο και επικό From the Fjords το 1979 παρακαλώ. Έχει μέσα και την τραγουδάρα The Wizard’s Vengeance, την οποία έχουν διασκευάσει οι Slough Feg στο Twilight of the Idols.
Δείγματα εδώ:
Όχι ρε γαμώτο, όχι, όχι άλλος αποπροσανατολισμός! Εδώ μιλάμε για NWOBHM, ΑΓΓΛΙΑ, για τους ΑΓΓΛΟΥΣ Legend! Ούτε για τους Γάλλους, ούτε για τους Αμερικάνους, ούτε για τους Ινδονήσιους ξέρω γω! Μπορείτε να δώσετε βάση σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους λοιπόν; Πλιζ; 
[SPOILER]Vildanden, μη με παρεξηγήσεις, απλά αυτό το πράγμα έχει ήδη ξαναγίνει δυο-τρεις φορές στο φόρουμ: όταν πάω ν’ αρχίσω συζήτηση για τους Legend, όλο και κάποιος πετάγεται “α! εγώ ξέρω τους Αμερικάνους, μούμπλε μούμπλε…” Το θέμα είναι ότι τους Αμερικάνους Legend τους ξέρει το 95% όσων ασχολούνται με παλιές καλτίλες. Ας μαθευτούν κι οι άλλοι κάποτε όμως![/SPOILER]
[COLOR=“Purple”]Tröjan - Chasing the Storm(1985)[/COLOR]
Oι Tröjan που λετε μας γαμαν ακαποτα(πρωτο κακο pun).Γκαζωμενο nwobhm εκ του Wigan,βγαλαν το μοναδικο φουλ αλμπουμ τους(ως Tröjan)το 1985.Ε τα γνωστα,οπως πρεπει να ειναι το μεταλ.Νευρο,επιθεση,γαμω τις κιθαριστικες δουλειες απο τον mister Wadeson και γενικα λουκουμι για τα γουστα μου.
Αργοτερα φτιαξαν τους Taliön και βγαλαν αλλο ενα φουλ αλμπουμ,το Killing the World το οποιο ομως δεν εχω τιμησει ακομα,αν το χει ακουσει κανεις ας δωσει τα φωτα του.
Line Up:
Graeme Wyatt - Vocals
Pete Wadeson - Guitars
Eddy Martin - Bass
Sam Hall - Drums
For a taste:
Hiroshima ρε! Πω, που τους ξέθαψες? Οτι έχω είναι σε κασσέτες εκτός από το τελευταίο :oops: Λοιπόν στο Still Screaming έχει μια επανεκτέλεση του Hiroshima, το τραβάνε στα 8 λεπτά με χαλαρούς αρπιζμούς και πιανάκι στο τελευταίο 3λεπτο :D, o δίσκος είναι πιο “μοντέρνος” σε σχέση με τα παλιά λόγω παραγωγής αλλά ενώ έχει καλές ιδέες είναι μέτριος εξαιτίας των -πιο χάλια δε γίνεται- τυμπανων, τα οποία φοβάμαι ότι είναι drum machine.
Νομίζω ότι υπάρχει αλλη μια συλλογή εκτός του Anthology, που είχε βγει στα 90ς ή όχι?! anyway…
Πρέπει να λες για το Retroshock.
Καλά το πώς τους έμαθα είναι άλλη μεγάλη ιστορία. Χρόοοονια πριν, ένα από τα πρώτα metal sites που είχα βρει στο νετ ήταν το BNR Metal Pages. Μάλιστα ο τύπος που το έχει, ο ΒΝR, ισχυρίζεται ότι ήταν ο πρώτος που έκανε metal site, ever. Τεσπα. Δήλωνε λοιπόν ότι το αγαπημένο του συγκρότημα ήταν κάποιοι Legend! Από τότε μπήκα στο τριπάκι να τους ψάξω, γιατί γενικά εκείνος ο τύπος είχε ωραία γούστα στο μέταλ. Το αγαπημένο του μεταλ άλμπουμ είναι το Stained Class, φερ’ ειπείν!
Btw, δεν ξέρω πώς ακριβώς να περιγράψω το σοκ της ακρόασης αυτών των Trojan, που πόσταρε ο Κολοκύθας. 8O
Τί έχει βγάλει πια αυτή η μουσική ρε πούστη μου; Πόσα υπερθεϊκά πράγματα δεν τα ξέρουμε καν;
Αιωνιο RESPECT στους ανεπαναληπτους Tokyo Blade!!!
- 2112 ! :):!:
Καιρό έχω να γράψω εδώ :!: :-k
[B][SIZE=“3”]Savage - Loose 'N Lethal[/SIZE][/B]
LP που κυκλοφόρησε το 1983 και το κομμάτι “Let it Loose” έχει διασκευαστεί από τους Metallica σε κάποιο ντέμο τους, δε θυμάμαι σε ποιό!
Ε, μουσικά φαντάζεστε πάνω κάτω που κινούνται (οι NWOBHMάδες σίγουρα 
), λίγο Sabbath, λίγο Priest, λίγο Saxon, λίγο Deep Purple στα γκάζια τους. Ποτε γκαζωμένα, ποτε mid tempo, όχι ιδιαίτερα τεχνικά, ΑΠΛΑ και ΟΜΟΡΦΑ. Στα γρήγορα νιώθεις ότι έρχεται κατα πάνω σου οδοστρωτήρας με 200 χλμ και στα μιντ τεμπο το κεφάλι και ο σβέρκος κάνει τη γνωστή κίνηση ΑΥΤΟΜΑΤΑ. Γενικά στιγμές που αναφωνείς τη γνωστή φράση HEAVY METAL ΡΕ Μ@!$%Α τελείως φυσικά και αβίαστα! Σταματάω εδώ γιατι μετά θα γίνω γραφικός ::lol:
Ακούμε:
Savage - Let It Loose: http://www.youtube.com/watch?v=-UADo7So9ZU ( ο οδοστρωτήρας που λέγαμε)
Savage - Ain´t No Fit Place: http://www.youtube.com/watch?v=bvdiiYtP94c ( στο 1:04 έρχεται η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ)
Savage - Cry Wolf: http://www.youtube.com/watch?v=9LvX4yzTIbk&feature=related
Savage - White Hot: http://www.youtube.com/watch?v=H0NTFwyPVA8&feature=related
φοβερό αλμπουμ , τους έχουν διασκευάσει και οι ενφορσερ …
1980 - UK
Τρελο NWOBHM, με το αξεπεραστο Stormer
Οι επομενες δυο κυκλοφοριες τους ( Spartan Warrior / Behind Closed Eyes ) επισης εξαιρετικες.
Ωραίοι οι Spartan Warrior!!!Πριν 1 χρόνο+κάτι έβγαλαν νέο δίσκο ο οποίος ήταν αρκετά καλός. Περισσότερες πληροφορίες εδώ 
Δεν θα γραψω τιποτα προς το παρον, δεν θα προτεινω καμια μπαντα (γιατι ολες οι βρετανικες μπαντες που ηθελα να προτεινω εχουν ηδη αναφερθει), απλα θα ηθελα να πω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΠΡΑΒΟ στον threadstarter και σε ολους οσους εχουν ποσταρει εδω μεσα. Ελα να ετοιμαζομαστε για το λαϊβ των Holocaust μαγκες!!! ΤΙΓΚΑ METAL 
Μιας και περασανε απο τα αυτια μου αρκετες N.W.O.B.H.M κυκλοφοριες του παρελθοντος,θα ηθελα να πω οτι βρισκεις πολυ σαβουρα εκει μεσα και πολλα που εχουν θεοποιηθει,ειναι μαλλον εξαιτιας της οβσκιουριλας.Υπαρχουν θεικοι δισκοι,σαν το ντεμπουτο των Def Leppard,υπαρχουν καιαπλα καλοι δισκοι,σαν το ντεμπουτο των Savage.Δλδ,οκ,ειναι αρκετα heavy,κατευθειαν στα μουτρα σου,πιο αμεσο δεν γινεται,αλλα δεν εχει μεσα και τις κομματαρες που θα σου αλλαξουν την ζωη.Απο την αλλη,ακουγοντας το ντεμπουτο των White Spirit,βρισκω ολα τα στοιχεια που μου αρεσουν στο N.W.O.B.H.M.Και ενας δισκος γεματος χρυσαφι:Red Skies,High Upon High, Reprieve και το ‘‘πιο γαματο δεν γινεται’’ δεκαλεπτο Fool for the Gods που κλεινει πολλα στοματα.Ναι,κυριοι,καλα κανει αυτο το thread και η πρωτη εικονα που σου πεταει ειναι αυτη του εξωφυλλου των White Spitit.Απο τα καλυτερα δειγματα για γνωριμια με τον ηχο
Αυτό με τη θεοποίηση ισχύει γενικά με τα διάφορα underground από εμπορικής άποψης μουσικά είδη-κινήματα, είτε λέγονται US power είτε NWOBHM είτε δεν ξέρω κι εγώ πως, και πέφτω κι εγώ συχνά στη λούμπα. Σ’ αυτά τα κινήματα 5-10 ήταν τα ονόματα που έκαναν επιτυχία και ακόμα λιγότερα αυτά που κατάφεραν να έχουν και διάρκεια στο χρόνο (στην περίπτωση των Άγγλων ουσιαστικά μόνο Maiden και Saxon μια και οι Leps έγιναν αστέρες πρώτου μεγέθους με τελείως διαφορετικό ύφος). Από ‘κει και πέρα, είναι σχετικά συχνό το φαινόμενο να βρεις δίσκους-demos-7’’-EPs με μία-δύο κομματάρες και τα υπόλοιπα εμφανώς υποδεέστερα, ή να βρεις ένα γενικά υψηλό επίπεδο συνθετικά, και να πάσχει σε άλλους τομείς πχ παραγωγή, εκτελεστική αρτιότητα κλπ. Και οφείλεται και στο νεαρό της ηλικίας των μουσικών πιστεύω και στην όλη σχεδόν DIY φάση του NWOBHM μια και δεν υπήρχε ιδιαίτερο budget.
Όσο για το “White Spirit”, εννοείται πως είναι θεϊκός δίσκος, και μάλιστα με αρκετά ευρεία χρήση πλήκτρων, πράγμα ασυνήθιστο για το NWOBHM και γενικά για τον κλασικό heavy metal ήχο. Και μην ξεχνάμε ότι παίζει εκεί και ο Janick Gers που στο δίσκο αυτό αποδεικνύει σε όσους τον κράζουν, πόσο λάθος κάνουν (υπάρχουν και τα τελευταία Maiden άλμπουμ που συνθετικά ο κύριος αφήνει πολύ καλά δείγματα γραφής, αλλά υπάρχουν ταυτόχρονα και οι κολλημένοι).
Μπραβο ρε παιδες ειλικρινα μπραβο. 8)
Εχει να πεσει διαβασμα σ αυτο το θρεντ…
Θα προτεινω κι εγω μια μπαντα που μ εχει στιγματισει και θα επανελθω αργοτερα και με αλλες:
[SIZE=“5”]Truffle - The Bacon Slicer Strikes Again (1985)[/SIZE]
Πιστευω οτι οσοι ασχολουνται ενεργα με το ειδος θα τους εχουν ακουσει. Αμα δε το εχετε κανει ακομα ακουστε τους και δε θα χασετε. Σιγουρα ενα απο τα καλυτερα full length του ειδους με τα επη street fighter και god of war να σε αφηνουν μαλακα και τις μπαλαντες running out of time και mystery of the stones να σου καρφωνονται με τη μια.
Η μπαντα πιο πριν ειχε βγαλει ενα single (1981) το οποιο περιειχε τα if you really want και round tower.
Δειγματα:
God of war: http://www.youtube.com/watch?v=NMnMv3KGRm0
Street fighter: http://www.youtube.com/watch?v=j4cAAJ5dmbM
Σοκ και δέος
Pagan Altar - Mythical & Magical (2006)
Περίεργη περίπτωση οι Pagan Altar. Υποτιμημένη όσο δεν πάει. Δημιουργήθηκαν το 1978 και διαλύθηκαν το 1985. Οι Μούσες τους αγάπησαν, οι εταιρίες όχι. Συνέθεσαν πολύ υλικό, αναρίθμητα άσματα αλλά τίποτα δεν κυκλοφόρησε επίσημα. Το 1998 επιτέλους κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους με υλικό εποχής 1978-1981 και γίνεται ένα μικρό σούσουρο στους Underground κύκλους. Το 2004 οι Pagan Altar επανασυνδέουνται και κυκλοφορούν άλλους τρεις δίσκους, όλους με παλιό υλικό. Το Mythical & Magical είναι η τελευταία τους κυκλοφορία (2006) και από το πρώτο άκουσμα μυρίζει 1977-1983 ανάσα και μούχλα. Το υλικό είναι πραγματικά ένας θυσαυρός και οι λάτρεις του NWOBHM, του πρωτοdoom metal αλλά και του folk rock (Jethro Tull) θα ζήσουν ακόμα ένα έρωτα. Επαναηχογραφημένα το 2005-2006, ακούγονται τα τραγούδια όσο γίνεται πιο καθαρά και στοχευμένα. Πατέρας και γιος Jones (αν ο υιός είναι 52 ετών, πόσο είναι ο πατέρας;), ανέδειξαν την αγάπη τους για μουσική και η πρωτόλεια προσπάθεια τους κατευθείαν από τα βάθη της ψυχής τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.
Εδώ είμαστε... Μονολιθικό, ογκώδες, ρυθμικό. Φυλαγμένο στο θυσαυροφυλάκιο του χρόνου, επιθυμεί να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές όλων μας, όχι με τον νοσταλγικό του τόνο αλλά με την αγνή και απλοική του ποιότητα. Ο Terry Jones δεν είναι κανένας doom Μεσσίας. Φαλτσάρει, γκαρίζει, ζορίζεται. Αλλά ακούγεται τόσο θυελλώδης που δεν θα απογοητεύσει κανέναν. Οι ιστορίες που διηγείται ακούγονται πιο μαγικές από όσο θα μπορούσε κάποιος να το καταφέρει με εικόνες. Ρυθμικές μελωδίες παρελαύνουν σε κάθε δευτερόλεπτο και παραλύουν το σαγόνι. Μόνο ένα μπάσο που καβαλικεύει (The Cry of the Banshee ) και οι οπλές του σου δίνουν το εύνασμα για το ανεβοκατέβασμα της κεφαλής. Σολαρίσματα που θα κάνουν μεταγενέστερους τους να κλάψουν και να παρατήσουν το άθλημα. Το πιο Jethro Tull τραγούδι έρχεται στο ''The Crowman'' πριν περάσουν στο πιο επικό ''Daemoni na Hoiche''. Οι ριφφάρες προσκρούονται με τόση δύναμη πάνω σου που δεν μένει τίποτα παρά ένας θρυμματισμένος σβέρκος. Ζωγραφίζουν ρυθμούς και ριφς που έχω ακούσει μόνο στις μεγάλες N.W.O.B.H.M. μπάντες. Ακούστε το ''The Rising of the Dark Lord'' και θα με θυμηθείτε...
Και τα καλύτερα μόλις φτάσανε. Ακουστικές κιθάρες και....ooohhhhh, The Sorceress.... Κάποια πλήκτρα επιπλέον, για την ατμόσφαιρα, μια μεγαλοπρέπεια στη φωνή του και μια σταδιακή ανύψωση της έντασης δίνουν ουσία στην λιτότητα. Και το αγαπημένο μου ''Flight of the Witch Queen'' μπουμπουνίζει και βροντά με τον πιασάρικο ρυθμό ενώ οι λέξεις τρυπούν τα αυτιά μου με την υχηλή συχνότητα που τις κράζει. Το πιο δυνατό συστατικό των Pagan Altar είναι το πάθος του. Ακούγονται τόσο ζωντανοί, τόσο ορεξάτοι. Είναι τόσο τοξικές οι αρμονίες τους που αποκλείεται να μην νιώσετε ένα τσούξιμο στα αυτιά σας και ένα σκίρτημα στην καρδιά σας. Και ούτε για πλάκα να βάλετε να ακούσετε ένα πλαστικό μουσικό σύγχρονο κατασκέυασμα σαν συνέχεια, θα το μασουλήσετε σαν παρανοικοί. Το ''Mythical & Magical'' έχει μουσική για όλους. Μια τζούρα επικούρας, μονολιθ(οβολ)ισμό του Doom, την βρωμιά του δρόμου (The Witches Pathway ), την αγνότητα του New Wave (metal). Πρόσθεσε και τους χορευτικούς ρυθμούς που θα σε ξεσηκώσουν (Dance of the Druid). Και αν δεν σηκωθείς ο ίδιος να χορέψεις, σου υπόσχομαι ομως ότι τα εγκεφαλικά σου κύταρρα θα διασκεδάσουν ξέφρενα.Αλλά και το αντίθετο. Ακούστε το ''The Erl King'' και νιώσε το doom να κυλά στις φλέβες σας. Δεν χρειάζεται κλαψούρα για να μεταμφιεστεί ο πόνος σε νότες, γίνεται και με τον τρόπο των Pagan Altar. Και με κιθαριστικά μέρη-σόλος που φέρνουν Νότια Αμερική στα αυτιά μου και γυναικέια φωνητικά που χαρίζουν μια επιπρόσθετη ευαισθησία στο όλο άκουσμα. Το ''Mythical & Magical'' δεν χορταίνεται, ευχάριστη παρέα σε πολλές στιγμές και για πολλές ώρες. Και μια συμβουλή...ΜΗΝ το βάζετε δίπλα σε άλλα βινύλια/cds..λειτουργεί και ως σκουπιδοφάγος για τα άλλα καημένα που θα το γειτονεύουν.