Όχι, και δε θα έπρεπε να προξενεί έκπληξη, μιας και οι Napalm Death συχνά-πυκνά φανέρωναν τα συγκεκριμένα γούστα τους. Βλέπε και την ασήκωτη διασκευή σε Godflesh που είχαν κάνει (υπάρχει σε μία συλλογή τους). Αν σκεφτεί κανείς και το συνδετικό κρίκο-Broadrick μάλλον όλα τα κομμάτια συνδέονται με κάποιο μεταφυσικό τρόπο (κι ας μιλάμε για άτομο που τους παράτησε μετά την πρώτη ηχογράφηση).
Video-clip-άρα, εντωμεταξύ, ε.
Μιας και ανέβηκε και η κριτική μας στην κεντρική:
Απλά να πω, χωρίς να έχω τίποτα απολύτως να προσθέσω, πως οι Napalm Death είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας. Και αν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτόν τον δίσκο, δεν είναι η ποικιλομορφία, αλλά το πόσο οπαδικά αλλά και ιδιοφυώς ενσωματώνουν τις διαχρονικές τους επιρροές κάνοντας τες να φαίνονται σαν καινοτόμες προσθήκες.
Και αν πρέπει να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα για αυτή τη δισκάρα, είναι πως όσο και να αποδομηθεί, όσο και να βρεθούν ομοιότητες μεταξύ riffs, ή “δανεικά” σημεία, άλλο τόσο αυτά χτυπάνε τόσο to the point. Και μάλιστα, αυτή η ορμή, βγαίνει και με ένα σχετικά feelgood τρόπο και στιχουργικά, ενώ και εκεί είναι τρομερά σοβαροί και εύστοχοι και τα θέματα δεν είναι “ελαφρά”. Μοναδικοί.
Contagion μέχρι στιγμής το αγαπημένο μου, φοβερός συνδυασμός τίμιου ξύλου και μελωδίας. Συνολικά πολύ δυνατός δίσκος!