Necromantia

Groups & Artists
#1

Xωρίς πολλά-πολλά, η πιο CULT ελληνική μπάντα έβερ. Για μας που ζήσαμε το black metal στα 90ς, οι Necromantia δεν είναι απλά μια μπάντα, αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι είδους αντιμετώπιση λαμβάνουν από τους νεότερους ΒΜ ακροατές, μιας και με τα σημερινά δεδομένα δεν “στέκουν”, αλλά έτσι κι αλλιώς ο Γιοβανίτης αποθεώνει οπότε κλάιν, εδώ έχουν αποκτήσει κοινό οι VON και Blasphemy στα 00ς, οι Necromantia θα μέναν απ’έξω?

Η ιστορία ξεκινά πίσω στα 1989, όταν από τις στάχτες των αρκουδέηδων thrashers Necromancy (με δυο ισχυρά ντέμος στο ενεργητικό τους) ο Morbid (ή Μagus Wampyr Daoloth ή σκέτο Magus, κατά κόσμον Γιώργος Ζαχαρόπουλος) σχηματίζει μαζί με τον Baron Blood τους Necromantia.

H μουσική τους προσέγγιση περίεργη, μιας και απορρίπτοντας τα κλασσικά metal όργανα, εστιάζουν τη σύνθεση των κομματιών βασισμένοι στα διπλά 8-χορδα μπάσα, με περιστασιακές κιθάρες (solos), ενώ δεν νομίζω ποτέ η μπάντα να απέκτησε μόνιμο ντράμερ. Μετά από 4 κασέτες και ένα θρυλικό split-LP με τους συνοδοιπόρους γιαννιώτες Varathron, και αφού έχει ήδη συγκλονίσει το κοχλάζον black metal underground, η μπάντα υπογράφει συμβόλαιο με την εταιρεία-μέκκα του ιδιώματος, την γαλλική Osmose productions (που είχε υπογράψει και τους Rotting Christ).


Πρώτος καρπός αυτής της συνεργασίας, το “Crossing the Fiery Path” του 1993. Ένας σπουδαίος black metal δίσκος, που αδικείται από την κακιστη ελληνική παραγωγή του, αλλά αυτό είναι που τον κάνει και ακόμα πιο cult. Mουσικά, η μπάντα έχει σχηματίσει την δική της ταυτότητα, κάτι που φαινόταν από τα demos ακόμη. Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει άλλη black metal μπάντα που να παίζει σαν Necromantia. Κομματάρες σαν το “The Warlock” μιλάνε μόνες τους.


Ακολουθούν δυο μικρές κυκλοφορίες σε ελληνικές εταιρείες όπου ξεχωρίζει η επανακυκλοφορία του σπλιτ με περισσότερα κομμάτια.


H κορυφαία δουλειά τους ήρθε το 1995 με τίτλο “Scarlet Evil Witching Black”. Ένας από τους καλύτερους ΒΜ δίσκους έβερ, με -επιτέλους- σοβαρό ήχο, τους έδωσε καθολική αναγνώριση στο ΒΜ κύκλωμα.


To 1997 επιστρέφουν με το πολύ ισχυρό ΕΡ “Ancient Pride” που περιέχει και μια πολύ καλή διασκευή στο “Each Dawn I Die” των Manowar.


Eν συνεχεία σιωπή για 3 χρόνια (και αφού είχαν φύγει από την Osmose) κι επιστροφή to 2000 με το “Malice”, στη “δικιά τους” Black Lotus Records.

Κάπου εκεί χάνω τα ίχνη τους, ξέρω ότι συνέχισαν κανονικά με πολλές κυκλοφορίες, αλλά εγώ δεν τις έχω παρακολουθήσει, ας πει κάποιος τι παίζει.

Ο Magus ήταν ένας από τους πιο δραστήριους έλληνες μουσικούς για το 90ς. Ούτε ο ίδιος δεν θυμάται σε πόσα projects είχε ανακατευτεί. Πάμε:
Έπαιζε τα πλήκτρα στους Rotting Christ μέχρι το 1995, ιδρυτικό μέλος και των death/blacksters Thou Art Lord, synth-folk με τους N.A.O.S., το υπεράνω_πάσας_περιγραφής industrial/techno project Diabolos Rising (μετέπειτα Raism) με τον Mikka των Impaled Nazarene, Gothic με τους Wampye Shadow Wolf (παρέα με τον Γιώργο Φλωράκη του Metal Hammer αν θυμάμαι καλά), fanzine-ας από τα early 90s, ιδρυτικό στέλεχος του περιοδικού Metal Invader (όπου είχε στήλες για βιβλία φανταστικής Λογοτεχνίας και …hardcore δίσκους), ιδρυτής και της (σαβουρομάνας -μεταξύ μας αυτό) Black Lotus Records, αργότερα διετέλεσε και συντάκτης στο ελληνικό Metal Hammer, ουφ!!! κι άλλα πολλά.

Επίλογος:
Μπορεί κάποιοι να μειδιάζουν σήμερα ακούγοντας το όνομα. Για όσους όμως ήταν εδώ στα 90ς και η διαδρομή σάββατο πρωί Metal Era - Rock City - Go Underground και μετά Grotta για καφεδάκι σημαίνει ΚΑΤΙ, τότε οι Necromantia έχουν μια θέση στην καρδιά τους. Βρείτε τεύχη του Metal Hammer εποχής 94-97. Θα βρείτε τα διαφημιστικά της Osmose να κλάνουν τους κάθε Immortal/Marduk/Vital Remains για να προωθήσουν τους Necromantia. Kοιτάξτε τις φωτογραφίες των τότε ελληνικών ΒΜ μικρών συγκροτημάτων, θα βρείτε αρκετά παιδιά που πόζαραν περήφανα με το Necromantia t-shirt τους. Όπως και ο Samoth των Emperor στα παρασκήνια της εμφάνισής τους στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του '97. Ο σεβασμός προς την μπάντα αυτή υπήρξε καθολικός και σε διεθνές επίπεδο.

Αυτά.
Νομιστεράκια, Πλάντερερς, Παναγιώτηδες και λοιποί τοποθετηθείτε.

#2

Οι Τζίμηδες να σωπάσουμε δηλαδή; :stuck_out_tongue:

#3

χαχαχ. όχι βέβαια. Ρϊχ’τα.

#4

Ωραία, αφού πήραμε το ok… :wink:

Για αρχή θα προσθέσω στην tribute list και τους αγαπημένους Darkthrone, οι οποίοι ρίχνουν ένα ωραιότατο hail στη μπάντα στο “A Blaze In The Northern Sky”. Επίσης θεωρώ ότι το “Scarlet Evil Witching Black” δεν πιάνεται εύκολα από καμία ελληνική black metal μπάντα (μη εξαιρουμένων των Rotting Christ) λόγω μεγάλου πλήθους ιδεών, φοβερής ατμόσφαιρας και υψηλής τέχνης ακόμα κ χωρίς κιθάρες! Θέλει μαγκιά πώς να το κάνουμε… :wink:

#5

H τριάδα Rotting Christ - Necromantia - Nightfall ασελγούσε πάνω στα τρυφερά αυτιά μας τότε…

σαφώς και το scarlet evil witching black υπήρξε το peak στην “εμπορικότητα” τους καθώς ήταν αυτό που προκάλεσε μεγαλύτερη αίσθηση και ήρθε στην εποχή όπου ήδη είχαν χτίσει ένα δυνατό όνομα. Το ομώνυμο κομμάτι ήρθε και μας ξετίναξε τα μυαλά, τολμώ να πω ότι είχε γίνει χιτ. :stuck_out_tongue:
Αναφορά και στην κομματάρα Spiritforms of the Psychomancer βεβαίως.

Πάντως η αλήθεια βρίσκεται στο Crossing the fiery path / Black arts… η μονοδιάστατη παραγωγή δίνει μια εφιαλτική ατμόσφαιρά στα άλμπουμ αυτά. Είχαν βάση τα πιο αργά σημεία και ήταν μάστορες σε αυτό. Λιτανείες κανονικά όμως.
αν και δεν μας χαλάει όπου μετά στο scarlet ανέβασαν τις ταχύτητες.

Δηλαδή πόσο πιο κάλτ?

Lord Of the Abyss

Α! τον magus τον πετύχαινα αρκετά συχνά σε μια καφετέρια στον υμηττό τότε, ονόματι Christin.

#6

Scarlet Evil και Ancient pride, μαζί με το Crossing μεγάλες αγάπες τις τότε πρώιμης μπλακ εποχής του έλληνα μεταλλά δίπλα σε Δαι μάιτυ και νον σερβιάμ.

#7

Ακόμα θυμάμαι το 10 που είχε τσιμπήσει από το Χαμερ το Scarlet…δίσκαρος όμως όχι μαλακίες. Φαντάζομαι πως πολλοί από εδώ τους μάθαμε από το Spiritforms…στην συλλογή Hammer Holocaust. A, και ο Magus έχει φοβερή φωνή και δεν σηκώνω κουβέντα.

#8

Δυστυχώς εκείνες τις εποχές μπλακ μέταλ δεν άκουγα ούτε για αστείο. Βέβαια θυμάμαι ότι γούσταρα το κομμάτι τους στην συλλογή του χάμερ που αναφέρθηκε, όμως ουσιαστικά τους έμαθα σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Είναι φοβεροί, αυτός ο ήχος με τα μπάσα δεν υπάρχει πουθενά. Μπράβο τους.

#9

Tιμιο Ελληνικό Black Metal που δεν ακους την σημερον ημερα…και ολα αυτα χωρις καν την χρηση κιθάρας…(τα 8χορδα μπάσα εκαναν καλά την δουλειά τους…)

#10

Οφείλω να πω ότι δεν έχω δώσει την απαραίτητη προσοχή ακόμα στους Necromantia.
Μόνο το “Scarlet Evil Witching Black” έχω ακούσει μετά από προτροπή του Plunderer, το οποίο κυριολεκτικά μου τίναξε το μυαλό.
Μιας και το θυμήθηκα, πρέπει να τσεκάρω και τα υπόλοιπα ο μαλάκας.

#11

Ξέχασα πριν να αναφέρω και τη συμμετοχή του Magus στους Mortify του Gothmog (επίσης στους Thou Art Lord και πολύ γνωστή συναυλιακή φάτσα μέχρι και σήμερα, ο χοντρούλης φωτογράφος που βλέπετε σε κάθε underground death/black metal live).

Γενικότερα, οι Νεκρομάντια ήταν υπερ-ρισπέκτ, γιατί τα έκαναν όλα αυτά τα μοναδικά πράματα εν μέσω μιας πραγματικά ανύπαρκτης ελληνικής σκηνής.
Κι όσο κι αν τους αδικεί ο ελληνικός_ήχος (αυτό το απαράδεκτο πράμα που οι περισσότεροι γνώρισαν στο Non Serviam, αλλά ουσιαστικά αποτελεί πατενταρισμένο ήχο που έχουν όλα τα ελληνικά σχήματα ανεξαρτήτως ύφους και κάνει όλους εκτός από τους Panx Romana να ακούγονται φτωχομπινέδες), η μουσική αξία τους είναι αδιαμφισβίήτητη.

Μπορεί το ύφος του Magus στις συνεντεύξεις του να θυμίζει απελπιστικά έναν Heavy Metal Καρβέλα, όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ο τύπος ήταν από τους πιο ψαγμένους μουσικόφιλους της Ελλάδας των 90ς.
Και όταν λέμε “Ελλάδα των 90ς” εννοούμε αυτή τη σκηνή που έβγαζε καλύτερο μπασίστα του 1995 τον Cliff Burton, που πήγαινε στα λάιβ των Gamma Ray και Savatage και τραγουδούσε “είναι πουτάνες των ρεηβάδων οι μάνες”, που θεωρούσε hardcore τους Pantera και πετούσε μπουκάλια στους System Of A Down και Nevermore.

Σε αυτό το ποίμνιο λοιπόν ο Magus παρουσίαζε δουλειές σαν το “Blood, Vampirism, Sadism” των Diabolos Rising, που το αρκάιβς περιγράφει ως Darkwave/Industrial αλλά είναι καθαρά 90ς υπερκιτς/υπερθεϊκό techno/trance, σε αυτούς παρουσίαζε μέσω της στήλης του στο Invader καινούρια ελπιδοφόρα σχήματα όπως οι hatebreed και Earth Crisis, σε αυτούς παρουσίαζε κακοπαραγωγισμένη αλλά εμπνευσμένη ΜΟΥΣΙΚΗ με τους N.A.O.S., για αυτούς έκανε τους Rotting Christ από ένα άτεχνο grind/death γκρουπάκι το μεγαθήριο που ξέρουμε.

Ρισπέκτ από δω ως απέναντι.

#12

τους Mortify δεν τους έψαξα ποτέ ιδιαίτερα (ο γκοθμογκ βέβαια είναι ρησπεκτ)… ό΄σο για τους DR, σιγά μην παίζανε και ebm, αγνό τελ-αβίβ τρανς ήταν. χαχαχα!

#13

για του λόγου το αληθές, Magus, Mikka (impaled Nazarene) και Cronos (Venom) σε 90ς ισραηλίτικες απλίφτινγκ στιγμές:

:dance:\:D/

#14

ΜΕΓΑΛΗ μπαντα,απο τις καλυτερες που εμφανιστηκαν ποτε στην Ελλαδα αλλα και στο blackmetal παγκοσμιως,με μοναδικο ηχο.

Ολες τις δουλειες τους τις λατρευω,ακομα και το πιο προσφατο αλμπουμ του 2007,το the sound of lucifer storming heaven που οπως φαινεται ξενερωσε αρκετους με τα πολλα ‘‘μπλιμπλικια’’ οπως λενε.

κ το σπλιτακι με acherontas του 2008 μουρλια.

στηριζουμε.

:respect:

#15

α ήταν και η συνέχεια των DR με το όνομα RAISM

ηχορύπανση, αλλά είχαν και αυτό

#16

η κομματαρα people of the sea,απο το σπλιτ με acherontas,το οποιο ειναι περισσοτερο κοντα στο παλιοτερο στυλ τους

#17

Εντάξει, δεν είμαι μόνο ότι τότε δεν υπήρχε Ελληνική σκηνή.
Τότε δεν υπήρχε black metal σκηνή γενικά. Αν και αυτό κάπου έχει ξανασυζητηθεί, αξίζει να ξαναυπογραμμιστεί πως οι NECROMANTIA και οι CHRIST υπήρξαν από τους πρωτοπόρους του black metal παγκοσμίως. Σε μία σκηνή που μόλις τότε διαμορφωνόταν, και οι 2 έφτιαξαν έναν μοναδικό ήχο.
Και μιλάμε για black metal με 2 οχτάχορδα μπάσα. “Ζεστό”, βαρύ, “μεσογειακό” black, που δεν έχει επαναληφθεί από τότε.

#18

Aπειρος σεβασμος και απο μενα γι’αυτη την μπαντα.
Μαζι με τους RC και καποιες λιγες ακομα μπαντες εφτιαξαν
τον ελληνικο μπλακ μεταλ ηχο με τα καλα του και με τα
στραβα του.

Αψογη ηχητικα μπαντα,φοβερη ατμοσφαιρα στους δισκους τους
και γενικοτερα αν βαρανε προσοχη μεχρι και τεραστια ονοματα
της σκηνης τοτε εμεις τι να πουμε ?

#19

Respect και απο μενα για τους Necromantia. Συμμφωνω με τους προλαλησαντες και credits στον Bleeding για το thread.

Scarlet Evil Witching Black και τα μυαλα στα μπλεντερ ρε! :stuck_out_tongue:

#20

η καλυτερη Ελληνικη μπαντα των 90ς, πιο εγκεφαλικοι απο αρσι, υπερκαλτ σε ολα, τεραστια αγαπη. ακουγοντας συνεχεια τη δισκογραφια τους αυτες τις μερες, εχω να πω οτι αυτο που βγαζει το ομορφοτερο φιλιν ειναι το ντεμο Vampiric Rituals του 92, εχει καποια κομματια που μπηκαν και στα επομενα εφελς, αλλα παρακολουθηστε στο Faceless Gods πως ψευδιζει ο Magus. καταπληκτικο δε και το σπλιτ με Varathron που λεει κι ο μπλιντιν. και ειναι μπαντα που δεν απογοητευει και κραταει χαρακτηρα, οχι οπως οι αρσι, ακομα και το Sound of Lucifer Storming Heaven ηταν σεβαστοτατος δισκος. γενικα εχει πολυ ζουμι ο Magus και θα τον ξεζουμιξω στα γυρω-γυρω προτζεκτς.