Και για όσους θέλουν να δουν τους Neurosis 22 χρόνια πριν… Χωρίς Steve Von Till
8O8O
Τίποτα λιγοτερο, τιποτα περισσότερο.
κυκλοφορούνε τα uk reissues των through silver in blood & times of grace, αυτά που είχε φέρει ο κελλυ στο λάηβ του.
οι shrinebuilder δεν περνάνε από ελλάντα καθώς φαίνεται…
Αργησα μια βδομαδα να το δω.
Να, αυτος νοιωθει και καταλαβαινει.
Θενκς μαν.
σραινμπιλντερ περνανε με καιλισα στι ραβενα που ναι 2 ωρες απο αγκωνα οποιος ενδιαφερεται :lol:
Ειχα ψηφισει given to the rising μην εχουντας ακουσει τα τρια πρωτα… Τα οποια πλεον τα θεωρω τα καλυτερα… Χαχα
Αυτό ήταν! δεν μπορεί να μιλάτε όλοι γι αυτό και εγώ στην απέξω…δεν παίζει ρε παιδί μου, κάτι θα κάνω λάθος…Ξεκινάω! the doorway αυτήν την στιγμή σκίζει τα ηχεία μου…
εντυπώσεις σε αρκετό καιρό απο τώρα…θέλει χρόνο η όλη φάση!
πωωω, πόσο καιρό είχα να ακούσω, τι μου θύμησες…
Ψήφισα Times of Grace γιατί με αυτό τους έμαθα (αφού έχουμε μόνο μία επιλογη 
), αλλά πάει χεράκι με Sun that never sets.
Αυτά, στο ίδιο επίπεδο. Αγαπούλες.
Ρε, τι πολλ ειναι αυτό?
Mου 'χουν ξεφύγει τα Pain of Mind & The World as Law, αλλά αν κρίνω από τα υπόλοιπα, δεν υπάρχει Ο πιο Neurosis δίσκος.
Ο καθένας ξεχωριστά είναι κομμάτι του Neuro-συ-νόλου.
Δύσκολη η επιλογή γενικά,ακόμα δυσκολότερη τέτοιες ώρες.
Ας όψεται που κλειδώθηκε το πολλ Disturbed Vs Black Sabbath. [-X
Through Silver in Blood και κλεινω τα ματια να μην το βλέπω.
Ο δίσκος με Jarboe είναι επίσης πολύ ιδιαίτερος και με το καλύτερο κομμάτι που θα μπορούσε να’χει για ξεκίνημα (within).
Πλάκα κάνετε; Πώς να επιλέξεις;
Μετά από πολύ σκέψη και δυσκολία πάτησα στο times of grace… Αλλά αμέσως το μετάνιωσα και σκέφτηκα ότι έπρεπε να βάλω το ήλιο που ποτέ δεν δύει… Τελικά σκέφτηκα πώς όποια επιλογή και να έκανα θα ήταν λάθος και σωστή ταυτόχρονα…
Αν ποτέ ακουστούν οι δίσκοι τους σε ένα πιο ευρύ κοινό, οι ψυχολόγοι (και ειδικά οι υπαρξιστές) θα σκίσουν πτυχία και διπλώματα, ο Γιουνγκ θα σηκωθεί από τον τάφο του για να τους ευλογήσει και ο κόσμος που ζούμε ξαφνικά θα αποκτήσει νόημα…
-RELEASE SCHEDULE-
on the horizon:
Neurosis Enemy of the Sun (CD reissue)
Neurosis official bootleg #3 Live at Roadburn 2007 CD
http://www.neurotrecordings.com/home_upcoming-releases.aspx
Θα κυκλοφορήσει κι επίσημα λοιπόν.
Στο ίντερνετ υπάρχει τόσο σε ήχο όσο και σε εικόνα εδώ και χρόνια.
τρακλίστ λογικά θα’ναι αυτό:
Tracklist
- Intro
- Given to the Rising
- Burn
- A Season in the Sky
- At the End of the Road
- Crawl back in
- Distill (Watching the Swarm)
- Water is not enough
- Left to Wander
- The Doorway
Οι Neurosis μου προσφέρουν από τις πιο όμορφες (ακουστικές) εμπειρίες που έχω ζήσει.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω το μεγαλείο τους.
Δεν έχω ακούσει τα 2 πρώτα και το Enemy of the Sun, και επίσης δεν έχω ακούσει πάνω από 4 φορές ολόκληρο το Given to the Rising (το ομώνυμο τι κομματάρα, φωνητικά και η ΡΙΦΑΡΑ που σκάει στο 7ο λεπτό είναι μυθικά).
Νομίζω η επιλογή μου θα ήταν μεταξύ Sun, Eye & Souls.
Αλλά μετά βάζεις Times & Silver και λες γαμώτο είναι πανδύσκολο να διαλέξω.
Ενταξει τι να πουμε τωρα για τους Neurosis;Μπαντα που εχει επηρεασει οσο λιγες την ακραια σκηνη του 90’,00’.Ολα τα αλμπουμς τους ειναι αν οχι δισκαρες,σιγουρα αξια μεγιστης προσοχης και λιωσιματος.Προσωπικα αγαμπημενα ειναι τα Through Silver In Blood και A Sun That Never Sets.Αυτο που θα ψηφισω ομως ειναι το A Sun… διοτι ηταν και η πρωτη μου επαφη με την μπαντα αλλα και διοτι η τετραδα The Tide,From The Hill,A Sun That Never Sets,Falling Unknown ειναι κατι απεριγραπτο για εμενα,αφου καθε φορα με κανουν λιωμα.
Ποσο μεγαλη μπαντα ειναι τελικα οι Neurosis;!
Όπως και με το σύμπαν, το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος τους…
Διάβαζα (πάλι) το The hitchhiker’s guide to the galaxy και συνειδητοποίησα πως αν ο Douglas Adams το έγραφε σήμερα η απάντηση στην ερώτηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα δεν θα ήταν 42 αλλά Neurosis… Τρελός φανμπόης είπες; Μάλλον ευλογημένος…
Τρομερό thread man, τώρα το ξέθαψα.
Προσωπικά έχω στην καρδιά μου το a sun that never sets αλλά επιδή λιώνω το given to the rising τελευταία +1 εκεί λοιπόν… Είναι δισκάρα και μπορεί να εκτιμιθεί με τον χρόνο σαν το κρασί ενα πράγμα 
μαγκες θα βγεί , λέει, cd με την εμφάνιση τους στο roadburn 2007 . καλή φάση μια και από εδώ δεν το βλέπω να ερχονται
στο ροντομπερν του '09 θες να πεις.
άνετα το πιο δύσκολο πολλ έβερ.
δεν έχω ακούσει τα δύο πρώτα τους.ναι, θα έπρεπε να ντρέπομαι.το ξέρω…
τώρα το πρώτο τους που άκουσα είναι το given to the rising, και από εκεί και έπειτα για ένα μεγάλο διάστημα άκουγα μόνο neurosis.έχουν βγάλει μόνο δισκάρες και αυτό που παίζουν είναι “exactly my cup of tea”.
θα πω με βαριά καρδιά το times of grace γιατί μου έχει κρατήσει την καλύτερη παρέα από τα υπόλοιπα.