Φυσικά και είναι.
20 χρονών είσαι πια, Iced Earth θα ακούς?
Oχι ηταν σιγουρα και πρεπει να χε βαλει ασο μονο για το εξωφυλλο…
παιζει…πανε και χρονια…παντως αναγνωριζω στον καραολιδη τοι ειχα βαλει 9 και στο ντεμπουτο τους…η κριτικη του ηταν ο λογος για να το αγορασω πριν τους δω με τους slayer…
Μπα, δεν είναι της μόδας. Απλά εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια οι ίδιοι με τις κυκλοφορίες τους και τις κινήσεις τους δίνουν αυτό το δικαίωμα.
Οι Nevermore πάντως δεν έχουν ξεπέσει καλλιτεχνικά και με βάση το DVD τους, το οποίο είναι εκπληκτικό, καταλαβαίνει κανείς γιατί ακριβώς θεωρούνται και είναι μεγάλη μπάντα. Όσο και αν το “Politics” είναι αριστούργημα και ανεπανάληπτο και άλλες υπερβολές, δίσκοι σαν το “Godless…” είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς και σίγουρα αγγίζουν τα όρια της δισκάρας. Μόδα ή όχι, οι Nevermore πάντα θα είναι μπαντάρα.
Και μέχρι το “Dreaming…” έχουν δημιουργήσει τελειότητες.
+10000000 :thumbup:
Μόνο που το Godless…EINAI δισκάρα!!!
μέχρι το DHIADW δημιουργούσαν τελειότητες.
συγκεκριμένα,
-
το Politics είναι τελειότητα εγκεφαλικού, σκεπτόμενου, πολυδιάστατου metal, που σε πηγαίνει σε μια δική του διάσταση. Η τεχνική είναι στα ύψη και όμως δεν αφαιρεί από την αμεσότητα της μουσικής. Οι ερμηνείες εξωπραγματικές σε σημεία.
-
το Dreaming είναι ακόμα πιο εξωπραγματικό. Με σχετικά πιο απλή μουσική και δομές κατάφεραν να δημιουργήσουν κάτι πιο σύνθετο. Όλη η ένταση που μπορούν να δώσουν συναισθήματα περνιέται μέσα από τα τραγούδια - ψυχολογικά στάδια του ερμηνευτή Dane. Τα ρυθμικά μέρη βαριά και ασκήκωτα, τα leads χαρακτηριστικότατα. Από τότε ο Loomis βρήκε μια φόρμα που ακούγεται σε μετέπειτα δουλειές χαρακτηριστικού lead ήχου.
-
το Dead Heart κάνει κάτι το αδιανόητο σε ένα επίπεδο. Εξισώνει το εμπορικό με το τεχνικό. Το άμεσο με το έμμεσο. Τραγούδια που μπορείς να τραγουδήσεις μετά από 2-3 ακροάσεις και όμως όταν τα παρατηρήσεις έχουν τόσα τεχνικά μέρη. Και πάλι ερμηνείες ε. Σαν καθαρό songwriting είναι ίσως το απόγειό τους. Το να γίνεσαι εμπορικός χωρίς να ρίχνεις την ποιότητά σου είναι πραγματικά δύσκολο.
το Godless ήταν ένα θετικότατο βήμα. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορούν να ξαναγγίξουν μεγαλεία των 3 δίσκων βέβαια, αλλά κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει κάτι τέτοιο.
Η αλήθεια είναι οτι και το DHIADW είναι αριστουργηματικό και ο Loomis πραγματικά έχει κάνει φανταστική δουλειά.
Και εχουν και αξιους συνεχιστες τους Communic…μην το ξεχνάμε…
Τελικα αν εξαιρεσουμε το ομωνυμο κομματι του This Godless Endeavor… το Praises ειναι αισθητα καλυτερο…
Edit: Οι Communic ηταν γερη ελπιδα στο ξεκινημα, αλλα καθε περσι και καλυτερα. Θα το παρουν ομως χαμπαρι και θα επιστρεψουν.
Twelfth Gate παιδια. Αν και δε ξερω τι κανουν / υπαρχουν / whatever.
οι twelfth gate γραφουν νεο δισκο
με νεο τραγουδιαρη
us power ftw
Αληθεια σ αρεσει καλυτερα?8O…Προσωπικα δεν με συγκινησε καθολου το praises…Και ουτε με κρατησε αντιθετα με το godless που περιοδικα το λιωνω.
+1000
Όντως! Καλό το Praises…αλλά This Godless…δεν είναι με τίποτα.
Born
Final Product
Bittersweet Feast
Sentient 6
Psalm Of Lydia
Future Uncertain
ομώνυμο
:bow2:
To This Godless imo δεν έχει αδύνατη στιγμή ούτε για δείγμα. Είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους των 00s. Νταξ, συμπαθητική η προσωπική δουλειά του Dane, αλλά ως εκεί.
εχουμε κανα νεο για το επερχομενο αλμπουμ τους??
Crap. Ειχα μια ελπιδα, μπας και.
Ανετα. Απλα δεν ειναι δισκος για Nevermore οπαδους. Οσο κι αν θυμιζει…
Αμα το βαλεις με διαθεση να ακουσεις Nevermore, το χεις χασει το παιχνιδι εξ αρχης.
Το Godless θα ταν δεκαρι ακατεβατο αν σεν ειχε αυτη την παραγωγη[-X
Γιατί,καλή δεν είναι η παραγωγή του?:-kΝα μου πεις για το Εnemies… να το καταλάβω…
Καλα εμενα γενικως δεν μ αρεσουν οι παραγωγες Andy Sneap, πολυ πλαστικες γι αυτο το λεω… Ναι, γενικα δεν εχω ακουσει κατι κακο για την παραγωγη, αντιθετως… Εγω αεχω αλλη αποψη ομως