Όταν το τέλος του 1993 είχα πρωτοαρχίσει να ακούω μετσαλ, ένα από τα πρώτα άλμπουμ που έγραψα σε κασσέτα ήταν το Chaos AD των Seps που ήταν η νέα κυκλοφορία που την ακούγαμε όλοι. Μετά από λίγο καιρό είχα αρχίσει να γυρνάω την κασσέτα σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο στην B πλευρά. Ήταν ένα κομμάτι τόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα που όσο πέρναγε ο καιρός τόσο περισσότερο καρφωνόταν μέσα μου. Τόσο περισσότερο προσπαθούσα να αποκρυπτογραφήσω τι έλεγαν τα λόγια του. Κάποια στιγμή μαθαίνω ότι το συγκεκριμένο κομμάτι με τίτλο “The Hunt” ήταν διασκευή από ένα άλλο γκρουπ ονόματι New Model Army. Στην πρώτη επισκεψή μου στην Αθήνα, το cd που αγόρασα ήταν ο δίσκος που το περιείχε, και βέβαια δεν ήταν άλλος από το αριστούργημα The Ghost Of Cain. Να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή δεν ήξερα ούτε τους Deep Purple, το μόνο που άκουγα ήταν Obituary, Celtic Frost, Sepultura, Kreator και λοιπούς μετσαλλάδες και λίγο από ελληνικό πανκ. Παρόλα αυτά ήταν εκείνος ο δίσκος που με κόλλησε στον τοίχο μονομιάς. Μπορεί να μην ήταν μεταλ, αλλά είχε όλα τα στοιχεία που λάτρευε ένας πιτσιρικάς: δύναμη, επιθετικότητα, στίχο οξύ και κατηγορηματικό, punk attitude, και βέβαια σε όλα αυτά το μεγάλο ατού ήταν οι μελωδίες που μετά από τόσο καιρό πιστεύω ότι είναι ο άσσος στο μανικι αυτου του γκρουπ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι εν λόγω σχήμα είναι αποδεκτό τόσο από μεταλλάδες, όσο και από πανκιά και γκοθάδες. Επίσης στον ίδιο δίσκο, θα βρείτε και ένα από τα πιο γνωστά αντιαμερικάνικα κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, το 51st state. Καταφέρνουν και συνδυάζουν την ωμή επιθετικότητα του πανκ με τον λυρισμό και την μελαγχολία του goth rock χωρίς να λείπουν και οι φολκ αναφορές. Από εκεί και μετά έψαξα και βρήκα και άλλα cd τους, οι επομενες αγορές ήταν το Impurity, Thunder and Consolation και το Νο rest For The Wicked, άλμπουμς που το ένα είναι καλύτερο από το άλλο και με ουκ ολίγα singles που έχουν σκαρφαλώσει στις κορυφές αρκετών charts ανά καιρούς. Πέρισυ μας χαρίσαν ένα από τα καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς με τίτλο High, μία δουλειά που αξίζει της προσοχής σας. Μεγάλο μου παράπονο είναι ότι δεν τους έχω δει live, και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν έρθει στην χώρα μας. Σε αυτό το thread λοιπόν θα λέμε πόσο θεοί είναι οι Νew Model Army, πόσο τους αγαπάμε κλπ. Ένα trivia που ίσως να μην το γνωρίζουν αρκετοί είναι ότι Ricky Warwick (Almighty) είχε περάσει από τις τάξεις τους.
* Vengeance - The Independent Story (1984)
* No Rest for the Wicked (1985)
* The Ghost of Cain (1986)
* Thunder and Consolation (1989)
* Impurity (1990)
* The Love of Hopeless Causes (1993)
* Strange Brotherhood (1998 )
* Eight (2000)
* Carnival (2005)
* High (2007)
Αντε ρε δεν υπηρχε τοπικ γι αυτους?
To Ghost of Cain ειναι παρα πολυ ωραιος δισκος(Hunt,51st State,Poison Street,Master Race λατρεμενα),τους ειχα ανακαλυψει μετα απο προτροπη του Ουλβα.Ειχα την ευκαιρια να τους δω και λαηβ Βερολινο,αλλα τελικα δεν πηγα
Εχω και το High,αλλα δεν το χω ακουσει πολλες φορες και δεν μπορω να εκφερω γνωμη.
Παιδιά όσοι δεν τα έχετε ακούσει όλα, πρέπει οπωσδήποτε να τσεκάρετε τα Thunder And Consolation και Impurity. Είναι ισάξια ( και ίσως και καλύτερα για αρκετούς ) του Ghost Of Cain.
Kάποιες λιγότερο γνωστές διασκευές που έχουν γίνει σε κομμάτια τους, είναι το I Love The World από τους prog thrashers Anacrusis (μπαντάρα), και το Master Race από τους Scyclad. Εδώ αξίζει να αναφερθεί επίσης ότι οι New Model Army ήταν μία από τις βασικότερες επιρροές των Scyclad. Ακούστε το κομμάτι Vagabonds από το Thunder and Consolation και θα σας θυμήσει γύρω στα 56 τραγούδια των folk metallers.
Eιχα φαει τρελο σκαλωμα με την παρτη τους πριν 2 χρονια (περιοδο Μουντιαλ χαχα) απο εναν φιλο μου κολλημενο με την παρτη τους… Δεν ειχα κατσει να κοιταξω αλμπουμ και τα λοιπα, παρα μονο κομματια. Εξαιρετικη μπαντα, παρα ταύτα… Και από τοτε που κολλησα και με Anacrusis ανεβηκαν ακομα πιο πολυ στην εκτιμηση μου… Θα τσεκαρω ολα τους τα αλμπουμ αναλυτικα!
Μακάρι να 'ρθουν. Για χρόνια η μόνη μου επαφή μαζί τους ήτανε η διασκευή ‘‘The hunt’’ από τους Sepultura.
Μέχρι πέρυσι.
Που κατέβασα και ξεκοκάλισα τη συλλογή που είχε κάνει… ο Παναγιώτης; Νομίζω αυτός ήταν. Και αυτό ήτανε. ‘‘Vengeance’’, ‘‘Here comes the war’’, ‘‘51st state’’, ‘‘I love the world’’, ‘‘Bittersweet’’, ένας σκασμός από ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ. Άμεσα αγοράζονται τα ‘‘Vengeance’’ και ‘‘Thunder & consolation’’. Άμεσα αρχίζει και ο εθισμός. Αποκτιέται και το (καταπληκτικό) ‘‘Anthology’’ box- set, με δυο C.D. και 3 D.V.D.
Περιττό να πω ότι απορούσα γιατί δεν τους είχα ψαχτεί μαζί τους νωρίτερα. Από τις λίγες μπάντες που είναι πλήρεις σε μουσικό και στιχουργικό τομέα. Σε ιδέες, γενικότερη αισθητική και διάρκεια (ακόμα και τα τραγούδια από τα τελευταία albums τους σπάνε κόκαλα).
Kai egw simfwnw oti meta to impurity paizei mia koilia, i opoia stamataei sto High - to opoio einai poli kalo- enw to today is a good day einai diskara me ta ola tis!
Kai sto katw -katw, poses mpantes bgazoun panw apo 5 sinexomena aristourgimata?
[/CENTER]
