Ναι, η συνταγή δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Άλλες φορές το γλυκό πετυχαίνει και άλλες όχι και τόσο. Αυτήν τη φορά θα έλεγα ότι πέτυχε.
Συμφωνώ κι εγώ, φοβερός δίσκος. Η αλήθεια είναι ότι και το προηγούμενο ήταν πολύ καλό και φοβόμουν ότι χωρίς τον Γαλιάτσο δεν θα είναι το ίδιο αλλά τελικά είναι καλύτερο.
Ξεχωρίζω το υπέροχο Cannibal, τον οδοστρωτήρα The Traders Of Anathema, το Inside My Head και το πιο gothic With Outlandish Desire to Disobey. Αλλά όλα τα κομμάτια έχουν κάτι να πουν.
Φανταστική παραγωγή και ναι η μπάντα φαίνεται πολύ δεμένη και δουλεμένη. Τα λέμε σε κάποια συναυλία…
1 Like