Nα πω κι εγω την άποψη μου,
Προσωπικά δεν μπορώ να ανεχτώ ότι θα πάω να δω ενα live και θα με σπρώχνουν, θα πέφτουν πάνω μου, θα, θα, θα. Κάθομαι εδω και πολλά χρονιά πίσω πίσω στις συναυλίες γιατί θέλω τον χώρο μου ώστε να απολαύσω με ολες μου τις αισθήσεις αυτό πού ηρθα/πηγα να δω. Δεν κρίνω αυτούς που κοπανιουνται μπροστά, απλά δε μου κάνει match αυτη η νοοτροπία (πλέον). Ως προς αυτό το ζήτημα, δεν είμαι ξενέρωτος, είμαι περήφανα ξενέρωτος. Θέλω η προσοχή μου να είναι στην σκηνή, όχι στο ποιος έρχεται με φόρα πάνω μου. Είμαι βέβαια κι ένας άνθρωπος πού πηγαίνει (μάλλον από επιλογή, τείνω να καταλήξω) μόνος τού σε lives, οπότε η έλλειψη παρέας με κάνει λιγότερο ενθουσιώδη, υποθέτω. Σε ότι αφορά τα ετερόκλητα line ups αρα και τις ετεροκλητες μάζες που θα έρθουν/πάνε σε κάθε ξεχωριστή μέρα, νομίζω ότι είναι καθαρά σκόπιμη κίνηση από πλευράς διοργάνωσης κι όχι αδυναμία να μοιράσουν μπάντες και μέρες βάση genre. Στα social βέβαια, πέφτει ανελέητο κράξιμο για αυτην την σκοπιμότητα.
Μια γνώμη κι από μένα, για την πρωτη μερα του φετινου Release:
Δεν ακουω καθολου Nightwish, οπότε, εν μέσω τόσων συναυλιων, το ότι πηγα χθες ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής, κ ήταν κυρίως για In Flames.
Ωστόσο, δεν μπορώ να μην σχολιάσω το ποσο αποστομωτική ήταν η παρουσία κι η ενέργεια της Floor, η οποία, αν κ σε προχωρημενο στάδιο εγκυμοσύνης, ήταν μια ακατάπαυστη πηγη ενέργειας, κ δεν σταματησε να κάνει headbanging, κ windmill, καθόλη την διάρκεια του live.
Προσωπικά, κερδισε τον σεβασμό μου, μέχρι εκεί που δεν πάει.
Elysion, δεν είχα δει ποτέ, ωστόσο ήθελα να δω, αν μου δινόταν η ευκαιρία, έχοντας μια σχετικά θετική προδιάθεση για το υλικό τους (κι ας μην με ενθουσιαζουν πολλα ακουσματα από τον χώρο στον οποίο κινούνται).
Τλκ αποδείχθηκε πως καλά έκανα κ ήθελα να τους δω, γιατί ήταν μάλλον το καλυτερο άνοιγμα ημέρας που έχω πετυχει στο Release, απ όσο μπορώ να θυμηθώ.
Ανετοι, εξοικειωμένοι με το σανίδι, με την Χριστιάνα να είναι αυθεντικα επικοινωνιακή κ να δείχνει πως γουστάρει πραγματικά αυτό που κάνει,
έπαιξαν για 45 λεπτά, δεν κουρασαν καθολου, ο κόσμος φάνηκε να το ευχαριστιέται, κ - παραδοξως - είχαν μάλλον τον καλυτερο (ή τουλάχιστον τον λιγότερο προβληματικο) ήχο της ημέρας.
Οι Insomnium, που θεωρώ πως είναι από τους κυριοτερους εκφραστές του σοβαρου melodeath τα τελευταία (πολλα) χρονια, κ που είχαν δώσει ένα πολυ δυνατό λάιβ στο Academy προ πενταετιας, αδικήθηκαν περισσότερο απ όλες τις μπάντες χθες, στο θέμα του ήχου, που οντως ηταν προβληματικος κ πνιγμενος στο μπάσο, κατά την μεγαλυτερη διάρκεια της βραδιάς κ σε πολλά σημεία του χώρου (κ οχι μονο μπροστά από την σκηνή).
Ωστόσο, έστω κ ετσι, το δεσιμο της μπάντας, το υλικό της, κ η εμπειρία της, τους βοήθησε να κάνουν μια εμφανιση που μπορει να μην έφερε νέους οπαδους, αλλά ικανοποίησε αρκετά όσους είμαστε ήδη.
Κ ναι, φυσικά κ η συμμετοχή του Σάκαρου στο White Christ ήταν το highlight της εμφάνισης τους κ ανέβασε κατακόρυφα την ενέργεια πανω κ κάτω από την σκηνή.
Όσο για In Flames, ας βγάλουμε κανα δυο ελέφαντες από το δωμάτιο:
-
Όταν πηγαίνεις σε ένα open air live, που καταλήγει να συγκεντρώσει καμια δεκαριά χιλιάδες κόσμου, ειναι αναπόφευκτο, την επόμενη μέρα να υπάρχουν εντελώς διαφορετικες (κ συχνά εκ διαμέτρου αντίθετες) γνώμες για το τι έγινε.
-
Οι In Flames (κ το υλικό τους) ειναι αυτοι που είναι εδώ κ αιώνες, κ το να γκρινιαζει κανεις επειδη δεν βρίσκονται ακόμα στην φάση του Jesters Race, ειναι λιγο άτοπο, εδώ κ καμια 25αρια χρονια.
(Στην τλκ, ουτε το 2000, οταν ειχαν πρωτοερθει, ήταν σε κάποιο ακραιφνες death metal mode).
Οποτε, με βάση τα παραπάνω, κ επειδή προσωπικα μου είχαν λείψει οι παπαρες, πολυ περισσότερο απ όσο είχα συνειδητοποιησει, περασα τέλεια, γουσταρα τη ζωή μου, συγκινήθηκα, κοπανηθηκα, κ αν κ θα μπορουσα να γκρινιάξω λίγο για το σετλιστ (είχε πάρει το μάτι μου πως σε σχετικά πρόσφατα λάιβ τους έπαιζαν κάτι Graveland, Colony κ το λατρεμένο μου The Hive, κ είχα κωλοχαρει, αλλά μάταια), ΔΕΝ θα το κάνω, γιατί στο τέλος του live το συναίσθημα που έμεινε ήταν πολυ ομορφο, για να χαλάσει από τέτοια.
Όσο για τον κόσμο, προσωπικά, μάλλον ήμουν τυχερος, μιας που δεν έπεσα πουθενά σε ακραία σκηνικα με τοοοσο έντονη χρήση κινητων, κ με βιντεάκια, streaming κλπ, σαν αυτά που έτυχε να διαβάσω/ ακουσω από άλλους.
Η αρχή του λάιβ των In Flames με βρήκε με χαλαρή μπυριτσα κάποια μέτρα μπροστα απο τον ηχολήπτη, κ, προσωπικα, μια χαρά παλμο είδα να έχει το λάιβ εξαρχής.
Βέβαια, με το που μπήκε το Behind the Space, πάνε κι οι μπυριτσες κ ολα. Βρέθηκα μπροστά στη σκηνή, όπου κ χαμουλης γινόταν
(για τα δεδομένα της συγκεκριμένης μέρας παντα - για οποίον θέλει πιο extreme καταστασεις, καλο ειναι να θυμόμαστε ότι σε κάθε συναυλιακη σεζόν λαμβάνουν χώρα δεκάδες λάιβ του ακραιου ηχου, στα οποία καταλήγουμε να πηγαίνουμε οι ίδιοι τριακοσιοι τυποι/τυπισσες),
κ ενέργεια εκδηλη, κ πιτακια ανοιγαν συχνά, κ τρελό jump jump έπεσε στο Only for the Weak, σα να μη περασε ουτε μια μέρα από το λάιβ τους στο Rockwave του 2000,
ενώ το κλείσιμο με I am Above κ το αιωνίως ξεσηκωτικό Take This Life, προσωπικα με συγκινησε περισσότερο απ όσο φανταζόμουν ότι θα μπορουσε.
Κ φυσικά, extra points αφενός για τον Broderick που, όσο γυρολόγο/mercenary κ να τον θεωρει κανεις, η αλήθεια είναι ότι η mono_metal παρουσία του, παραμένει εμβληματικοτατη κ προσθετει παντα το κάτι παραπανω στο σανίδι,
αφετέρου για τον Liam Wilson (aka ο μπασιστας των θεοθεων The Dillinger Escape Plan), που παραμενει τόσο μορφαρα όσο ήταν κ με την μπάντα του σε εκεινο το αδιανόητο λάιβ του 2010.
Οποτε, ναι, δεν θέλω να βγάλω άκυρο όποιον χαλαστηκε από παράγοντες που έτυχε να τους φαει στην μάπα πιο πολυ απ ότι εγω, λόγω σημείου, συγκυρίας, γκαντεμιας κλπ, αλλά η δική μου εμπειρία ήταν θετικοτατη.
Αντε, κ όπως είπαν κ αλλα παιδια πιο πανω, καλα θερινά λάιβ να έχουμε.
Και ένας πριν από αυτόν ήταν μορφή ρε, που έκανε 3-4 σερί crowd surfing. Έσκαγε στον σεκιουριτά μπροστά απ τα κάγκελα που τον βοηθούσε να κατέβει, τον αγκάλιαζε δίχως αύριο, και έφευγε βουρ για να το ξανακάνει. Μεγάλη μορφή.
Και μερικές σκέψεις από μας
Highlight που κρατάω: ξεκάθαρα ο τύπος που με αγκάλιαζε και χοροπηδούσε σε κάθε ρεφραίν του “I Want My Tears Back”
Highlight το σημειο που προλογιζοντας ενα κομματι ο τραγουδιστης των Insomnium ειπε it’s time to go bananas και ο τυπος αρχισε να χοροπηδαει, θεουλης.
Δεν ειμαι τεραστιος φανατικος οπαδος της Floor Jansen (οτι εχω ακουσει ομως το γουσταρω πολυ, και κατι βιντεο που εχει ανεβασει με διασκευες και ερμηνειες ειναι απλως φανταστικα), και σιγουρα δεν ειμαι ουτε κατα το ελαχιστο φαν των Nightwish, αλλα αυτη η φωτογραφια ειναι απο τις καλυτερες φωτογραφιες που εχω δει ποτε απο συναυλια. Απλα καταπληκτικη και οσο πιο ανθρωπινη γινεται.
Τωρα για τα σεντονια που γραφετε πως πρεπει και πως δεν πρεπει να ειναι το κοινο σε μια συναυλια, τι να πω, ο καθενας απολαμβανει μια συναυλια με διαφορετικο τροπο, και εν τελει και σε διαφορετικες ηλικιες αποζηταει διαφορετικα πραγματα. Κατι wall of death και mosh pits και αλλα τετοια πλεον μου φαινονται ολοκληρωτικα γελοια προσωπικα, κι αν χρειαζομαι κατι τετοιο για να “περασω καλα”, τοτε μαλλον το συγκροτημα και η μουσικη του, δεν με καλυπτουν ως ακροατη. Χιλιες φορες αγαλματακι σε ενα κοινο που δεν πολυφωναζει, παρα ανελεητο κοπανημα και χοροπηδημα διχως νοημα, καταστασεις που εχω ζησει αμφοτερες.
Εγώ για insomnium πήγα, μια χαρά ήταν. Τους άλλους δεν τους ακούω. Ο κόσμος ήταν κουρασμένος τι περιμένετε; Να χτυπιόμαστε; Είχε και φουλ κίνηση μέχρι να φτάσουμε ειδικά εμείς από τα βόρεια.
Εγώ δυστυχώς δεν τους χάρηκα τους Insomnium, μου αρέσουν πολύ γενικά αλλά άκουγα μια βαβούρα (σα να έχεις βάλει μουσική σπίτι και να έχεις κλείσει τα ηχεία και να παίζει μόνο το subwoofer). Δεν ξέρω πόσο νόημα έχει να διαμαρτυρηθώ για το setlist αφού και καλύτερο να ήταν πάλι δε θα το χαιρόμουνα (αλλά λίγο winter’s gate ρε παιδί μου, δε λέω one for sorrow ή weather the storm ή down with the sun, αλλά τρεις δίσκους πριν…).
Τους In Flames τους καταχάρηκα. Το setlist μου άρεσε πολύ η απόδοση πολύ καλύτερη απ’ ότι περίμενα. Τον Friden ήθελα λίγο πιο πάνω γιατί δεν τον πολυάκουγα αλλά οκ. Εκτός από τις κλασσικές τραγουδάρες τους από το παρελθόν εγώ καταχάρηκα με το I am above που νομίζω ότι ήταν το κομμάτι που μου ακούστηκε πιο ισορροπημένο σε ήχο και απόδοση (είναι και κομματάρα). Ηταν και η συγκίνηση στο only for the weak που ένοιωσα όπως τότε, 23 χρόνια πριν.
Για τους Nightwish πέρασα πολύ ωραία παρά το ότι το μπάσο πάλι μου φάνηκε πολύ πάνω και το ότι το σετλιστ θα μπορούσε να είναι και πολύ καλύτερο (και τι δε θα έδινα για να ακούσω ένα scaretale αλλά μη γκρινιάζω 3 παίξανε από τον αγαπημένο μου δίσκο τους). Στο ghost love score ήταν λογικό κι αναμενόμενο ότι ανατρίχιασαν και τα τσιμέντα της πλατείας.
Τέλος να πω και για τα κινητά ότι, προφανώς, ο καθένας πάει για να διασκεδάσει όπως θέλει και καλά κάνει, αλλά λίγο κουράζει το να προσπαθώ να βρω κάθε λίγο και λιγάκι χαραμάδα ανάμεσα στα κινητά για να μπορέσω να δω τη σκηνή, και όχι δεν είναι λόγο nightwish 5 χρόνια πριν στους Maiden στη Μαλακάσα ήταν ακόμα χειρότερα.
Νομίζω είναι θέμα και της προσωπικής μας ματιάς, το ότι εμείς έχουμε κουραστεί (κι εγώ πλέον κάθομαι πίσω πίσω ενώ μικρός ήμουν λυσσαρης) δε σημαίνει πως θα θεωρήσω τον 18χρονο που κοπανιέται ή τα mosh pits ενοχλητικά η γραφικά (δεν έχουν όλοι οι συμμετέχοντες την ηλικία και την οπτική μας). Δεν υπάρχει “σωστός” τρόπος παρακολούθησης μιας συναυλίας (εφόσον δεν ενοχλείς τους γύρω σου πρακτικά, όχι αισθητικά).
Βέβαια είναι αλήθεια πως η πλειοψηφία των “φανς του σκληρού ήχου” είμαστε αποκαμωμενοι και άρα εμπειρικά γερνάμε όλοι παρέα και το πιτσιρίκι με τον ενθουσιασμό ενιοτε φαντάζει εκτός εποχής!
Τα κινητά πάντως είναι μάστιγα και κάποια στιγμή θα ήταν καλό να συζητηθεί (πχ σε μια παράσταση δε μπορείς να το βγάλεις και να μαγνητοσκοπησεις).
Χα, το βρηκα!
Εγώ έχω παρατηρήσει ότι όσο κουρασμένη είμαι τόσο δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τη μουσική και μού τη σπάει απίστευτα αυτό αλλά έτσι είναι τα λάιβ οκ μια επιλογή είναι να κάτσεις πιο πίσω αλλά ποτέ δε θασαι άνετα. Μια καλή επιλογή είναι το βιπ να πληρώσεις κάτι παραπάνω σε φάση είτε από ψηλά είτε κάτι σε κάθισμα (ξέρω ακούγεται πολύ γεροντίστικο αλλά χέστηκα). Όταν σε πεθαίνουν τα πόδια σου ειδικά δεν είσαι φιτ και έχεις κιλά και μετά από 8 ώρες μέσα στο λεωφορείο που είσαι σα σαρδέλα λογικό να μην μπορείς να ευχαριστηθείς τη μουσική.
Πάντως νάιτγουις που δεν καιγομουνα και πολύ, πήγα έκατσα στα δεξιά τέρμα και κάτω εκεί που δεν είχε κόσμο μερικοί άραζαν κάτω και μια κοπέλα ξάπλωνε κιόλας έβγαζε βίντεο τη γιγαντοοθόνη σε μια φάση έτρωγε κιόλας θεάρα αυτό θα πει άνεση χαχα
Μαρεσε κι αυτό με τους αναπτήρες. Νταξει πρέπει να ξέρεις να περνάς καλά παντού. Και ειδικά αυτοί που είναι έτσι πιο μπαλάντα και συμφωνικό, το σήκωνε το κλίμα.
Απορώ γιατί έκλεισα νάιτγουις, αφού μόνο για αμον αμαρθ είμαι. Μόνο εκείνους θα ευχαριστηθώ γιατί εκείνους ακούω. Και χέλλογουιν τζάμπα έκλεισα 
Μια αποψη απο ενα “αγαλματακι ακουνητο” που ηταν μπροστα. Ναι για τους Nightwish ηρθα, δεν με ενδιεφεραν οι In Flames, δεν εχω ακουσει ποτε. Αλλα ρε γαμωτο με thrash και death μεγαλωσα, κατι περιμενα να με τραβηξει απο τη μουσικη τους.
Ε δεν εγινε. Τα τραγουδια που παιξανε σε συνδιασμο με τον αθλιο ηχο μου ακουγονταν στην καλυτερη αδιαφορα. Και ναι δε βοηθησε η γκρινια του frontman. Μη μου λες “κοιτα εκεινους διπλα: κανε και συ ενα moshpit να σε δω”. Παιξε κατι που θα με κανει να το κανω. Ουτε Insomnium ειχα ακουσει πριν το λαιβ, αλλα μου αφησαν πολυ καλυτερη εντυπωση, παροτι ειχαν εξισου μεγαλα θεματα με τον ηχο.
Και κατι τελευταιο. Εκει μπροστα που υπαρχουν παραπονα οτι δεν εγινε χαμος, ξερετε ποσοι γονεις ηταν με τα παιδια τους; Μακαρι να χουμε παντα τετοια ψοφια κοινα λεω εγω.
Πολύ σπαστικός ο φρόντμαν ναι
Απορω γιατι υπαρχει ορος χτυπηματος σε συναυλιες για να περασει καποιος καλα η οχι…Ενταξει και δεν υπαρχει και σχεση με το τι ηταν τοτε που ειχαν ερθει πρωτη φορα οι in flames τοτε το 2000 με το Clayman , και το τι ειναι τωρα. Πω θυμηθηκα την εκπληκτικη εκτελεση του Eldest Cosmonaut απο Septic Flesh ( ακομα ηταν και η Ρασουλη ) , και εγω καταχαρουμενος που ειχε χτυπησει ο Gers και ειχαν ακυρωσει οι Maiden , επειδη θα επαιζαν οι theater παραπανω ( ολο το scenes from a memory) …
Οι εποχες αλλαζουν και αντι να επικεντρωθουμε στα θετικα οπως γονεις με τα παιδια του , κρινουμε το λαιβ απο το μεσο ορο χτυπηματος και headbanging…
Ασε εκεινο το ροκγουειβ ηταν ονειρικο. Σαν τεραστιος φαν Σεπτικ της περιοδου μεχρι το DNA και In Flames μεχρι Clayman καταλαβαινεις… Ειχαμε δει και Ναταλι ρε φιλε, πωπω λαηβαρα…
Και πηραμε κι ενα πεντοχιλιαρο πισω πληρωνοντας συνολικα 7000 δραχμες αντι για 12000 δραχμες!
Διπλη η καυλα.
Εγω δεν πηρα κανενα πεντοχιλιαρο γιατι πετυχα τους Septic Flesh στην αρενα σε καποια φαση μετα και το μονο σημειο που ειχα να μου υπογραψουν ηταν το εισητηριο, παει το πεντοχιλιαρο…
Δύο ακυρώσεις σε εκείνο το Rockwave ήταν που το απογείωσαν. Οι Cradle Of Filth που στη θέση τους ήρθαν οι In Flames (το σκηνικό που ο Friden μας έβαλε όλους να κάτσουμε κάτω στο last episode ήταν απλά εκτός λογικής), και οι Maiden με αποτέλεσμα να ακούσουμε live ολόκληρο έναν από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών. Και παίζει να ήταν και το καλύτερο live Septic Flesh που έχω δει.
Το Episode 666 εννοεις ε?
Φοβερη στιγμη, την θυμαμαι ακομα, ωραια ειχαμε περασει.
Ναι αυτό εννοώ, τώρα για ποιο λόγο πήγε και μπήκε το last πίσω από το episode δεν έχω ιδέα 