Και σαν σήμερα πέρασε ένας χρόνος από τη συναυλία τους στην Ελλάδα
Καλο. Αλλα τουρ γιοκ
Σήμερα είναι μέρα χαράς
Σαφέστατα
Κι αν το “The Day Of…” ξένισε / ξίνισε ακόμη περισσότερο με τα ηλεκτρονικά του στοιχεία
Τι έκανε λέει
Το γενικό αίσθημα στα σχόλια όταν βγήκε το τραγούδι ήταν “χμμμμ, όχι πολύ καλό”
Το γενικό αίσθημα παρακαλείται να μη βάζει το μέλι στα αυτάκια του
Το Lanterlight ειναι λιγο ανατριχιλα ε
Θελει ακροασεις ο δισκος,δεν εχω ακομη αποφασισει τι ψαρια πιανει.
Eχει καλες στιγμες. Σιγουρα καλυτερος απο τον προηγουμενο. Θελει ακροσασεις σιγουρα.
Ο δίσκος θέλει ακροάσεις, αλλά όχι βιασύνες. Σιγά σιγά συνειδητοποίησα πόσο πιο πολύ μου άρεσαν τα κομμάτια σε σχέση με την πρώτη φορά , ειδικά όταν άφηνα κενά στην ακρόαση, και επέστρεφα δοκιμάζοντας μεμονωμένα κάποια τραγούδια. Το δεύτερο μισό με το Weave, Spider Silk και Something Whispered Follow Me είναι αυτό που λάτρεψα λιιιθγο πιο αργά, αλλά και για αυτό λίγο πιο βαθιά.
Έκανα σήμερα την επιλογή να ακούσω τον νέο δίσκο με την ησυχία μου.
Να με συμπαθάτε, αλλά πέρασα 70+ λεπτά μαρτυρίου, μένοντας έκπληκτος από το πόσο ανέμπνευστο, βαρετό και στα όρια του εκνευριστικού ήταν αυτό που άκουγα. Άντε, για να είμαι δίκαιος, εξαιρώ τα “Hiraeth” (περισσότερο) και “Lanternlight” (λιγότερο). Κάποιες, δε, μεμονωμένες στιγμές δεν τις βάζω καν στο σακούλι, όταν μιλάμε για συγκρότημα με τέτοιες δυνατότητες.
Πραγματικά, δεν ξέρω τι ακούτε οι υπόλοιποι και από πού προκύπτουν οι πολύ καλές κριτικές. Προσωπικά, δεν του δίνω όχι μία, αλλά ούτε μισή ευκαιρία ακόμη, καθότι θέλω να γλιτώσω τον εαυτό μου από το βασανιστήριο.
Κρίμα, πάντως, που η παρουσία της πιο ταιριαστής τραγουδίστριας που είχε ποτέ η μπάντα συμπέφτει με την κατάπτωση της έμπνευσης του Tuomas.
Φιλικά τα παραπάνω.
Σωστος!
Πώς σας φάνηκαν τα προηγούμενα δύο;
Το EFMB μού άρεσε περισσότερο.
Σε γενικές γραμμές, θα πω ότι η δισκογραφία με την Floor είναι επιεικώς χλιαρή για εμένα. Ανατριχίλες έχω να νιώσω από εποχή Anette.
Εμένα ας πούμε το Endless μου φαίνεται βαρετό, και το Hvman απαράδεκτο. Ίσως να ψάχνουμε άλλα πράγματα στον ήχο, για αυτό οι εκ διαμέτρου αντίθετες εντυπώσεις.
Πάντως συμφωνώ ότι με τη Floor δεν έχουν βγάλει κάποιο αριστούργημα. Θεωρώ μεν ότι το Yesterwynde είναι πολύ καλύτερο απ’τα δύο προηγούμενα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζει να είναι είτε Once είτε Imaginaerum (τα δύο κορυφαία για μένα στην εκάστοτε τραγουδίστρια)
Ενω μπορουν σαν να μη θελουν να κανουν κατι πραγματικα δυνατο. Ειδικα οταν εχεις το υπερ οπλο Floor
Καλά, ναι. Ισχύει αυτό και είναι καθόλα θεμιτό, ε;
Για να σου δώσω να καταλάβεις, εγώ θα ήθελα έναν δίσκο με 7-8 “Hiraeth”, ας πούμε. Μου λείπει πολύ η πιο straightforward/απλοποιημένη συνθετική προσέγγιση του Tuomas, με τις κολληματικές μελωδίες και τα “τεράστια” ρεφραίν. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Α, τουλάχιστον ταυτιζόμαστε στο “Once”, γιατί εγώ προτιμώ το “Dark Passion Play”.
Καλά, προφανώς θεμιτό είναι. Για να καταλάβεις, το Hiraeth εμένα είναι απ’ τα σαφώς λιγότερο αγαπημένα, οπότε ένα άλμπουμ γεμάτο τέτοια θα το απέφευγα μετά από δύο ακροάσεις. Αν και νομίζω ότι γενικά ο δίσκος έχει ρεφραινάρες
Δεν πιστευω πως ο δισκος ειναι για “rocking επιλογη”,εχει ορισμενα κομματια σαφως που αξιζουν,λειπει το μεγαλο χιτ,ειναι καθαρα συνθετικο ισως το ζητημα εδω του Tuomas και τι κατευθυνση θελει να ακολουθει,η Floor εχει ολες τις δυνατοτητες φωνητικες και μη για να το πλαισιωσει.
Μπορειτε να κρατησετε 3-4 κομματια απο καθε δισκο που σας αρεσε και να κανετε ενα best of.