Δεν θα αρχισω τους ορισμους του σινεμα τωρα εδω μεσα ΕΛΕΟΣ. Αυτό που βλέπω εγώ απο τον Τριερ δεν ειναι ο κινηματογράφος που ξέρω που λάτρεψα, δεν υπάρχει η άποψη του πλάνου που για μένα ειναι κινηματογράφος,(για σενα δεν ξερω τι ειναι) καμια δύναμη είκονας αλλα μόνο η απουσία αυτής ουσιαστικά. Εστησε μια καμερα σε ενα θεατρικο σανιδι και εκανε 3 “ταινιες” με αφηγηση και όλοι κατσαν και τον προσκύνησαν (καλα όχι όλοι εδω που τα λεμε).
μετά τον χορευτή, που είναι ίσως η καλύτερη ταινία του, το Manderlay μου άρεσε περισσότερο από τα dogville και σαφώς από τον αντίχριστο. απλά βάλαμε το dogville γιατί εκεί έγινε το μπαμ.
όπως γράφω σε ένα κείμενό μου, η δεκαετία ανήκει σε τριερ-χάνεκε. έτσι. ξερά :roll:
To manderlay το έβαλα γιατί το είχε ξεχάσει ο dead στο post του που δεν θυμόταν ποια ταινία έκανε ανάμεσα σε dogville & antichrist o trier…
εγλώ με τις 4 αποπάνω έχω το θεματάκι μου!
Μπραβο στον Τριερ οντως!
Ειναι ο μονος που καταφερε να με κανει να φυγω απο σινεμα πριν τελειωσει ταινια, με τον αντιχριστο! και εφυγα και στο διαλειμα εχασα και το καλο μετα γμτ :p:p:p:p
Συμφωνω με τις 3 απο τις 4. Ειδικα Κιμ Κι Ντουκ μπορουσε να μπει και το Samaria (Η καλή Σαμαρείτιδα) η και το Τοξο.
Καλά τους χώνει όλους αυτούς ο κολόγερος ο Eastwood με σερί 7 ταινιών (σε 6 χρόνια) τις 4 ταινιάρες και 3 πολύ καλές. 
Μπαμ δεν θα πει τιποτα. στο σημειο που γινεται η αποκαλυψη και ειδικα οταν επεσαν οι τιτλοι τελους ειχα μεινει μαλακας. ειναι απο εκεινες τις φασεις που νιωθεις αυτον τον ενθουσιασμο, σαν να ανακαλυπτεις τον κινηματογραφο απ την αρχη.
tyler το 4 months 3 weeks and 2 days οντως πολυ δυνατη ταινια
θα σε στηριζα αν ειχαν βγει οι γεφυρες μεσα στα 00’ς
συμφωνω με τις περισσοτερες και ειδικα με κυνοδοντα, επελαση των βαρβαρων, επιστροφη
μερικες επιλογες ηταν λιγακι τραβηγμενες οπως hangover, juex d’enfants
θα μπρουσαν να υπαρχουν:
Le Silence de Lorna
la mome μονο και μονο για την ερμηνεια της cotillard
La antena
απο κωμωδιες το wristcuters θα μπορουσε να μπει ευκολα η το breakfast on pluto. δηλαδη το hangover?
saraband
Je rentre à la maison
αυτα
Πολυ καλή λιστα…σιγουρα υπαρχουν ελλειψεις αλλα ειναι φυση αδυνατο να μην υπαρχουν σε τετοιες λίστες…
Normal η λιστα,ειναι πανω κατω η λιστα που βλεπεις στα περισσοτερα κινηματογραφικα σαιτ,με λιγο απο παντου για να καλυψουν ολους…τιμια γενικα…
Προσωπικα,σχεδον τις μισες θα τις ειχα αντικαταστησει με αλλες,αλλα οκ,αμα αρχισουμε δν θα τελειωσουμε,ο καθενας με το μακρυ και το κοντο του…
Ουτε για Τριερ δεν σχολιαζω,τα εχουμε ξαναπει,περι ορεξεως…μοναδικο σημειο,το ‘‘η δεκαετια ανηκει σε Τριερ και Χανεκε’’…ο Χανεκε τυχγανει γενικοτερης αποδοχης,ολα αυτα τα χρονια…ο Τριερ,διχαζει απο την αρχη και μαλιστα παρατηρω πως και οι 5-6 ταινιες που εκανε μεσα στη δεκαετια…τουλαχιστον οι 3 αναγνωριστηκαν απο κοινο-περιορισμενο σε σχεση με Χανεκε-(Οι 2 με την Αμερικη και το ΧΟρευοντας),ενω οι αλλες,ειτε δν ακουμπησαν καν(Μεγαλο αφεντικο),ειτε χλευαστηκαν(Αντιχριστος)…οπωτε,ανεξαρτητα αν δεν μαρεσει ή μαρεσει,δεν νομιζω πως ‘‘η δεκαετια αυτη ανηκει σε Χανεκε και τριερ’’…να καταλαβω το στιγμα του σε 90ς,με Δογματα κτλ,αλλα εδω,με 3 ουσιαστικα ταινιες???(που διχαζουν και τωρα)…
(δεν το λεω σαν χεητερ,απλα ετσι μου φαινεται δλδ)…:-s
Αντιθετα,αν και δεν κοβω και το πουλι μου,νομιζω πως σε αυτη τη δεκαετια,τουλαχιστον στα ματια του κοσμου,ο Ηστγουντ που ειπατε αναδειχθηκε και εμεινε πολυ περισσοτερο…ή ο Αρονοφσκυ,ο Παρκ του Ολντμποη ή ο
Andrei Zvyagintsev της Επιστροφης(αν και με μια ταινια μονο,αλλα της καλυτερης ταινιας μαλλον για μενα-και για πολλους-,απο αυτη τη δεκαετια)…ακομα και ο Νολαν,αφησε πιο ηχηρο στιγμα…
Τελος,αν και οπως ειπα ειναι λιγο μλκια να αραδιαζει ο καθενας λιστες και να κριτικαρει μια αρκετα προσεγμενη και ντομπρα λιστα,ενα μου εκατσε πολυ ασχημε(ισως και να μην το παρατηρησα,αμα υπαρχει γραψτε λαθος):
Δηλαδη παντου οι π@π@ριες της Πιξαρ,και πουθενα μια ταινια που πηρε απο Χρυση Αρκτο σε Βερολινο,μεχρι Οσκαρ,που θαυμαστηκε απο τους παντες και φιγουραρει σε καθε λιστα για τη δεκαετια μας…νταξ,επικ φεηλ…
Aφηστε τις μαλαπερδες για Τριερ…Το λεω για αυτους που τον κραζουν επειδη ειδαν τον Αντιχριστο…
Απο τους οιο πρωτοποριακους σκηνοεθτες της εποχης μας συνεταραξε τα 90s και καταφερε να το κανει και στα 00s με το dogville.Απο το δεν μ αρεσει μεχρι το δεν ειναι κινηματογραφος ειναι μεγαλη αποσταση και καλυτερα καποιος πρωτα να τη διασχισει:)
με συντομη ματια…
Ρησπεκτ για τις αρμονιες του Βερκμαιστερ και αυτον που το διαλεξε:D και φτηνα τσιγαρα επισης…μεσα στα καλυτερα δεν ξερω αν ειναι…στα αγαπημενα σιγουρα…
Θα κοιταξω εκενεστερα τη λιστα για να παρω ιδεες για το τι πρεπει να δω
Συμφωνώ όσο δεν πάει! Με την κάθε λέξη!
Εγώ θα συμφωνήσω με τη λίστα σε αυτό το θέμα. Το Spirited Away είναι πανέμορφο παραμύθι, αλλά τίποτα δεν είναι καινούργιο. Τα σχέδια είναι τα κλασσικά πατροπαράδοτα Γιαπωνέζικα καρτούν που μεγαλώσαμε όλοι (αυτά που όταν ο ποδοσφαιριστής σουτάρει το πόδι σηκώνεται πάνω από το κεφάλι του και το στόμα του έχει σχήμα έλλειψης ενώ σταγόνες πετάγονται από το μέτωπο του) και η υπόθεση είναι ένα πολύπλοκο παραμύθι στηριγμένο σε αρχαίους Γιαπωνέζικους μύθους/θρύλους και παραδόσεις.
Από την άλλη, μερικές από τις ταινίες της Pixar, είναι αρτιότατες και στο τεχνικό κομμάτι αλλά συνδυάζουν και πολύ πρωτότυπο σενάριο (finding Nemo, up, toy story). Το Spirited Away αν δεν ήταν τόσο εξωτικό και παραμυθένιο θα το είχα θεωρήσει μέτριο. Αν το ίδιο σενάριο το σκίτσαραν Αμερικάνοι θα ήταν πατάτα γιατί θα έχανε τον “εξωτικό” του χαρακτήρα. Από την άλλη, τα σενάρια του up και Finding Nemo (δεν έχω ιδέα ποιο έβαλε η λίστα, μιας και την κοιτάζω αργά αργά καλύπτοντας τα κενά μου :p) θα ήταν πανέξυπνα σενάρια (και διάλογοι) με ό,τι σκίτσο κι αν ήταν. Το ότι συνδυάζουν όμως και νέες τεχνολογίες στο τρόπο σχεδιασμού τους, τους δίνει κατ’εμέ σαφές προβάδισμα στο θέμα “σημασία”.
Βέβαια τώρα μιλάμε για καρτούν που ξεχωρίζουν από το σωρό και απλά διαφωνούμε στο ποιο ξεχωρίζει παραπάνω…
καλά νταξ, για κινηματογράφο λέμε όμως γενικά, όχι για όσκαρ σεναρίου (αν κι έχω ένσταση κι εκεί αλλά τέσπα).
πιστεύω ότι χώραγε κι άλλος eastwood (λέγε με mystic river), κι άλλος nolan (τουλάχιστον το prestige) στη λίστα, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. δεν υπάρχει πλήρης λίστα ούτως ή άλλως.
Εχει και Vals Im Bashir η λιστα 
εδιτ: για τα animation πηγαινε αυτο.
Λίγο οφτόπικ αλλά επειδή πριν αναφέρθηκαν ο Χάνεκε και ο Τρίερ, να πω και γω την γνώμη μου. Αν και οι δύο έχουν πολλά κοινά σημεία (ευρωπαϊκό σινεμά, κοντινή θεματολογία) πιστεύω ότι έχουν μία πολύ μεγάλη διαφορά. Ενώ οι ταινίες και των δύο ασχολούνται με αρνητικές εκφάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ο Τρίερ αντλεί τη θεματολογία του από προσωπικά πάθη, οι ταινίες του είναι μισανθρωπικές γιατί είναι και ο ίδιος μισάνθρωπος. Ο Χάνεκε από την άλλη λειτουργεί περισσότερο σαν ανατόμος της ανθρώπινης φύσης και παρατηρητής των γεγονότων, ένας φιλόσοφος που αντί να γράφει, σκηνοθετεί.
Και η δύο είναι σπουδαίοι απλά νομίζω ότι ο Τρίερ το Breaking the waves και το Dancer in the dark δεν θα τα ξαναφτάσει. Αυτό βέβαια είναι προσωπικό γούστο γιατί δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα το θεατρικό ύφος των Dogville και Menderley.
Δηλαδή αν θες ως κινηματογραφόφιλος να κρίνεις κάποια παιδικά καρτούν, με ποια κριτήρια κρίνεις εσύ πέρα από τα σκίτσα, το σενάριο και το κατά πόσο ικανοποιούν το κοινό τους;
Άσε που το Spirited Away εγώ δε το βάζω ακριβώς στην ίδια κατηγορία με τα καρτούν της Pixar. Το Spirited Away εμένα πάντα μου έκανε περισσότερο “ενήλικο” καρτούν από την Pixar. Πιθανότατα στα Γιαπωνεζάκια θα άρεσε, αλλά στους “μικρούς μας φίλους” (sic) από την Ευρώπη, αμφιβάλλω. Και στην κατηγορία “ενήλικο” καρτούν νομίζω υπάρχουν άλλα πολύ καλύτερα στη δεκαετία (Persepolis, Vals Im Bashir)
παιδικό καρτούν δε νομίζω ότι είναι, αλλά τέλος πάντως (και) αυτού του είδους τις ταινίες τις “κρίνω” κυρίως βάσει των συναισθημάτων που μου δημιουργούν και των σκέψεων στις οποίες με οδηγούν.
από πιξάρ, μακράν καλύτερο το wall-e αυτή τη δεκαετία. άντε να δούμε τι θα γίνει με το toy story 3.
κατσε ρε καρβου, το νεμο δεν το χω δει αλλα το σεναριο στο up ειναι 20 λεπτα και ολη η υπολοιπη ταινια ειναι κλασικο κυνηγητο χωρις φαντασια. σιγα την πρωτοτυπια. που και τα 20 αυτα λεπτα θυμιζουν καργα κοκκινο μπαλονι του lamorisse. νεες τεχνολογιες μεν αλλα ο αλλος το μεγαλυτερο μερος των ταινιων του το σχεδιαζει στο χερι. τι να λεμε τωρα. οση φαντασια και εμπνευση εχει μια εικονα η ενα σκιτσο του miyazaki δεν εχει ολοκληρη ταινια της Pixar. και αυτο που μετραει σε αυτες τις ταινιες ειναι καθαρα η μαγεια. ο,τι καρτουν και να χω δει πιτσιρικας δεν μου χει μεινει στο μυαλο τιποτα οσο οι εικονες απο το nausicaa. ε τωρα αν σου φαινονται ιδια τα σκιτσα με αυτα του καπαμαρου ξερω γω πασο.
να μπω και γω ο ξεκαρφωτος και να πω (μιας που μιλατε για animation) πως για μενα μεγαλη ελλειψη ειναι η persepolis…πολυ δυνατη συναισθηματικα και προσωπικα τη θεωρω πολυ ανωτερη του ρατατουη της ιδιας χρονιας…τεσλοσπαντων γουστα ειν αυτα
εκει που εχετε το Dark Knight, εχετε εξωφυλλο το Brokeback Mountain 