Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά για το up θα διαφωνήσω. Προσωπικά δε μπορώ να σκεφτώ πολλές παιδικές ταινίες που πιάνουν με τόσο όμορφο τρόπο τη θέμα της τρίτης ηλικίας. Η πλοκή μπορεί να είναι απλοϊκή, αλλά τα θέματα που θίγει για ένα μικρό παιδάκι δεν είναι απλοϊκά. Και επαναλαμβάνω πως τα 2 καρτούν κατ’ εμέ απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό. Πολύ φοβάμαι πως αν δείξω το spirited Away στην ανηψούλα μου, θα βάλει τα κλάματα και θα έχει εφιάλτες για χρόνια, δίχως να της έχει περάσει και η ταινία στο τέλος κάποιο εκπαιδευτικό μήνυμα της προκοπής.
Νομίζω πως η κριτική Spirited Away VS Pixar δεν έχει νόημα. Το Spirited Away είναι περισσότερο για ενήλικους σινεφίλ και λιγότερο για οικογένειες με τα παιδιά τους. Και εδώ θα με βρει σύμφωνο ο haliseco, μιας και για μένα το Persepolis ήταν πολύ ανώτερο από το Spirited Away
ΥΓ. Γενικά πάντως, εμένα τα γιαπωνέζικα σκίτσα ποτέ δε μου άρεσαν και για αυτό δεν επιμένω.
εντιτ: Που είναι το “Μόναχο”, η καλύτερη ταινία του Σπίλμπεργκ; Βλέπω το “Γράμματα από το Ίβο Τζίμα” και μου γίνονται τα μαλλιά τζίβα όταν είναι αυτό και λείπει το “Μόναχο”
Τώρα πρόσεξα και εγω πως ο Μιγιαζακι απουσιάζει εντελώς απο την λίστα. Καλή χρυσή η Πιξαρ αλλα τουλάχιστον το spirited away έπρεπε να ειναι μέσα, για να μην πω και το how’s moving castle και φανω υπερβολικός. Θα αναφέρω μια ταινια τρόμου που δεν πήρε δυστυχώς την προσοχή που άξιζε, το καταπληκτικο the descent (η καθοδος). Επισης το πρωτο saw μπορει να μην άρεσε σε πολλούς (και να λατρεύτηκε απο άλλους τόσους όπως εμένα) αλλα ήταν η ταινία τρόμου που χαρακτήρισε την δεκαετιά όσο καμία άλλη. Στις παραξενες επιλογες μαζί με το in her shoes που ανεφερα βαλε και το Nights In Rodanthe όπως και το passion of christ 8O
Πάντως respect για πολλές επιλογές, αρκετες απο αυτές τις ταινίες άνετα χωραν και σε δική μου λίστα με καλύτερες ταινίες.
*Γενικά πάντως μου αρέσουν οι λίστες, δημιουργουν αφορμές για αναζήτηση, προτάσεις, συζητηση και διαφωνίες.
Tα σεναρια της Πιξαρ,βασιζονται και πατανε πανω στο ντισνεικο-ηλιθιο- προτυπο,δεν εχουν ουτε μια πρωτοτυπια,απλα εκμεταλευονται το γεγονος οτι ειναι τεχνικα αρτιοτατα,ε και απευθυνονται και σε ενα κοινο που μεγαλωσε με Αλαντιν,Λαιον Κινγκ κτλ…προσωπικα,και οι γονεις μου γουσταρουν να βλεπουν Πιξαρ αμα λαχει,ενω πχ μια ταινια του Μιγιαζακι θα τους κατσει βαρια…
Βαζοντας σε ενα πιτσιρικι να δει μια ταινια του Μιγιαζακι,και του ανοιγεις το μυαλο με ενα σεναριο -ειδικα στο spirited away- κρυβει πολλα νοηματα-μηνυματα και δεν ειναι καθολου δυσνοητο νομιζω…
Παραλληλα του προσφερεις εικονες,που σορυ κιολας,ειναι γελοιο να τις συγκρινεις με ενα μλκισμενο CGI που κανει το μυαλο πουρε του καθε παιδιου…τα σχεδια δεν ειναι οπως λες,αμφιβαλω βσκ αν το ειδες ολο ή μονο στιγμες γτ αλλιως δεν θα ελεγες αυτο στο μπολντ,τα σχεδια ειναι τεχνη στις ταινιες του Μιγιαζακι και νομιζω ακομα και ο πιο ακυρος,δεν μπορει να μην το παραδεχτει αυτο…και το σεναριο του,ειναι μαγικο,το ξαναλεω,περναει τρομερα μηνυματα,εχει πολυ δυνατες σκηνες και δεν ειναι καθολου δυσνοητο…χαιρομαι που καποιες ταινιες του Μιγιαζακι τις ειχα δει μικρος-δημοτικο και με ταξιδευαν απο τοτε,οχι οπως οι αποστηρωμενες αμερικανιες της Πιξαρ και της Ντισνεη,με τον καλο και τον κακο και το κυνηγητο,το αστειο τσιρακι και ολα τα κλισε της κακιας ωρας…το σχεδιο και καθε εικονα της ταινιας,ξεχυλιζουν απο μαγεια,δημιουργικοτητα και κυριως φαντασια,πρωτοτυπη και οχι αναμασημα ιδεων και κλισε της σειρας…
Στο νεμο και ολα,ξερεις απο την αρχη πως θα καταληξει η ιστορια και τι μηνυμα προωθει…οικογενεια,φιλια,αγαπη…και ναι,κακα δεν ειναι αυτα,ο τροπος ομως που τα δινει αυτα,ειναι αστειος,μεσα απο σειρες σειρων κλισε,χαρακτηρες ανυπαρκτους που κουτουλανε εδω και εκει γτ ειναι αστειο-μαλλον- και χωνοντας οσα πιο πολλα χρωματα και εφε μπορουν για να το περασουν σαν φαντασμαγορικο και τεχνη…ενω οι αλλοι,με το χερι και το μολυβι,φτιαχνουν κοσμους περα απο καθε φαντασια,γεματους πρωτοτυπια και λυρικοτητα…
Τα γιαπωνεζακια εκοψαν στη ταινια,περισσοτερα εισητηρια απο τον Τιτανικο,του εδωσαν οτι βραβειο ειχε η χωρα τους και το προωθησαν αξια στα ευρωπακα βραβεια που σαρωσε…και ειναι ακυρη η συγκριση με περσεπολις κτλ(το βαλς ηταν μαλακια),γτ το ενα ειναι πολιτικο καρτουν και το αλλο παιδικο(αρεσει ή οχι):roll:…
Και επισημως απο τους αγαπημενους μου γιουζερς:D…αυτη τη σκηνη εχω και γω στο μυαλο μου συνεχεια…+1
by the way,
Kαποια στιγμη βαρεμαρας και μην εχοντας τπτ να κανεις,κατεβασε το και δες το…και θα δεις πως το στουντιο Γκλιμπλι αντιμετωπιζει το φρικτοτερο θεμα ολων και τι θα πει πραγματικα αντιμετωπιση ενος σοβαρος ζητηματος,ειπωμενη σε μορφη καρτουν και οχι ταινιας-με οτι συνεπαγεται αυτο-…
Συγκριση Γκιμπλι με Πιξαρ δεν μπορει να υπαρξει…οσο προκατελλημενος να ειναι κανεις απεναντι σε ανιμε,οι ταινιες τους ειναι πραγματικα αριστουργηματα,απο παιδικες μεχρι πιο ενηλικες,με σινεφιλ αναφορες μεχρι το πιο απλοικο στορυ,ολες ειναι μια και μια…και ναι,οκ,αμα μιλαμε για ηλικες 6 και κατω,ας δουν Πιξαρ…το Spirited away,πληροφοριακα μαλλον καθαρα,εκανε απιστευτες εισπραξεις τη χρονια του και σε ευρωπες και αμερικες-σε σχεση και με τη προωθηση που εφαγε- και σε ενα καθαρα αμερικανοκρατουμενο-ηλιθιο- σαιτ,το imdb,βρισκεται 10ο ή 11ο στη σχετικη λιστα των ταινιων της δεκαετιας…
Υ.γ το Μοναχο ουτε καν για καλυτερη ταινια Σπιλμπεργκ,απο τις μετριες και πολυ μαλλον της ειναι…περσοναλ οπινιον δλδ…
Στο μονο που διαφωνώ είναι αυτή η απαξίωση στην πιξαρ. Ναι έχει πάρει το προτυπο των ταινίων της παλιάς Ντισνευ αλλα σαφώς και το έχει προχωρήσει αρκετά επιπεδά πάνω. Θεωρώ τα σενάρια τους αρκετά πιο ψαγμένα απο τους διάφορους Αλαντιν και τα ρέστα. Μου αρέσουν οι ταινίες της πιξαρ αλλα συγκρίσεις με Μιγιαζακι δεν μπορούν να γίνουν αυτή είναι η αληθεια, άλλο επίπεδο ο Ιαπωνας πως να το κάνουμε.
*τορρεντακι μας βρισκεται για το grave of the fireflies, σε π.μ.
για μένα η λίστα δεν έπρεπε να έχει κανένα animation - θα το εξηγήσω
απλά να τονίσω ότι δεν είναι δυνατόν να μας φτάνει η τεχνική - κ μόνο - αρτιότητα για τις κενές σεναριακά ταινίες avatαr και tranformers και να χαλιόμαστε με την πίξαρ.
Hμουν υπερβολικος με Πιξαρ…μου αρεσουν 2-3 ταινιες της…αλλα μεχρι εκει,μου αρεσουν απλα…νταξ,δεν ξερω,απλα με ενοχλει αρκετα και η υπερ-προωθηση τους(αδικη) αλλα και το πανω κατω ολοιδιο στορυ,σε συνδιασμο με ενα τρομαχτικα αποστειρωμενο περιβαλλον που μονο καρτουν δεν μου θυμηζει…σιγουρα εχει τις στιγμες της(wall-e,εξαιρετικη ταινια-αν και εχανε σε σημεια-,ή τα Toy Story),αλλα μεχρι εκει για μενα…δυστυχως τορεντακι για τη ταινια δεν εχω,την εχω σε dvd,αλλα υπαρχει αμα το ψαξεις,το ειχα κατεβασει και γω παλιοτερα αλλα δεν θυμαμε απο που…
Να και κάτι που με κανει να θέλω να πάρω την καραμπινα του παππου μου. Μεσα η πιο safe ταινια που έκανε ο Τιμ Μπαρτον ποτέ, το big fish (αν και καλή ταινια) και έξω ίσως η πιο σκοτεινη του ταινία Sweeney Todd. Μου την σπαει πολύ βασικα που συνεχως αποθεωνεται ο Μπαρτον για το Big Fish, ταινια που κάλιστα θα μπορούσε να είναι και του Σπιλμπεργκ. Αν και το ξαναλεω ειναι καλή ταινια.
Οχι ρε παιδια μην συγκρίνεται Avatar με Transformers. Το πρώτο ειχε πρόβλημα κυρίως στο ότι το στορυ ήταν υπερβολικά συνηθισμένο, γιατι σεναριακά σε επιπέδο διαλόγων και χαρακτήρων ηταν αρκετά καλογραμμένο χωρις υπερβολές που συναντάς σε ταινίες τους είδους. Τα ειχε τα κλισε του αλλα περιορισμενα. Απλά σε αυτον τον τομεα (σεναριου) δεν είχε να δωσει κάτι νέο απλως επαναλάμβανε μνμ που εχουμε ξαναδεί σε άλλες ταινιες πολλες φορες μαλιστα.
Το Transformers του Μπει τωρα δεν ειχε σεναριο καν, ενα συνονθύλευμα εφηβικής ανοησιας που εναλλασσόταν με τελειως άκυρες “δραματικές” (ο Αλαχ να τις κανει) σκηνές που προκαλουσαν περισσοτερο γελιο απο τις, υποτιθεται “αστειες” (Ο Βουδας να τις κανει) σκηνες. Στο Avatar βυθιστηκα στην καρεκλα και ταξιδεψα, στο άλλο βαρέθηκα την ζωη μου στο μισάωρο.
Εγω παντως εχω ενα θεμα με τις λιστες με τις κωμωδιες! Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω τι γινεται εκει! Οποτε ψαχνω λιστες για κωμωδιες παντα βρισκω μεσα ταινιες που δεν ειναι κωμωδιες! Οπως πχ το High fidelity (πολυ καλη ταινια) δεν το θεωρω κωμωδια το θεωρω ρομαντικη! Και πολυ θα ηθελα να δω στις κωμωδιες το superbad επιτελους απο καποιους που για εμενα ειναι ισως η κορυφαια κωμωδια της δεκαετιας (πεταχτε ντοματες ελευθερα :p)
Και στα δραματα θα ηθελα να δω το Mar adentro και το απιστευτο In to the wild ας πουμε!
Love Αctually στις καλυτερες ρομαντικες!! :D:D Αυτα ειναι!! ΜΠΡΑΒΟ!
Και Donnie Darko :D:D στα φαντασιας ? ( στα δραματα δεν επρεπε να μπει αυτο? btw)!!!
lupin, δεν έχω το χρόνο για να απαντήσω με κατεβατά και δε βλέπω το λόγο. Δε το θεωρώ πατάτα το Spirited Away απλά δε θεωρώ πως η ύπαρξη του σε λίστα είναι επιβεβλημένη, σε αντίθεση με μερικά από τα έργα της Pixar (αν και μάλλον έβαλαν πολλά στη λίστα). Εμένα αν μου ζητούσαν να δείξω σε ένα πιτσιρίκι ένα καρτούν, θα επέλεγα το Finding Nemo ή το Wall-E (και μετά το Up). Πολύ φοβάμαι πως οι νεκρές ψυχές που περιφέρονται ή τα απρόσωπα φαντάσματα που τρώνε ανθρώπους και μετά ακολουθούν την ηρωίδα δεν είναι κάτι ιδιαίτερα εύπεπτο για ένα δεκάχρονο από Ευρώπη/Η.Π.Α. Στους γιαπωνέζους που η θρησκεία τους είναι τέτοια που τους κάνει να βλέπουν διαφορετικά τις ψυχές και δίχως φόβο, το “Spirited Away” είναι μια χαρά. Για εδώ, δε νομίζω. Και καθότι η λίστα δεν είναι ενός ανθρώπου, αλλά ενός ενημερωτικού site για πολλές διαφορετικές ομάδες θεατών (π.χ. γονείς) καλά έκανε και έβαλε Pixar. (άσε που τα μυαλά της Pixar είναι απόφοιτοι του διπλανού μου εργαστηρίου και μπορώ να σου εγγυηθώ πως μερικά από αυτά που κάνουν, μόνο εύκολα δεν είναι…)
ΥΓ. Σε σχέση με τις ταινίες κάτι άλλων παππούδων (Κλιντ Ίστγουντ), το “Μόναχο” είναι έτη φωτός μπροστά.
Το Μόναχο πάσχει από την ασθένεια των περισσοτέρων “σοβαρών” ταινιών του Spielberg. Παρά την σκηνοθετική αρτιότητα, το εκπληκτικό μοντάζ και τον τρομερό ρυθμό, σκοντάφτει όταν προσπαθεί να κάνει πολιτικό η ηθικό σχόλιο πάνω στο θέμα. Υπέροχος τεχνίτης, αλλά μέχρι εκεί. Με την ίδια λογική θα μπορούσε να βρίσκετε στις 100 και το Black hawk down του Ridley Scott. Μια από τις πιο άρτια τεχνικά και σε θέμα ρυθμού πολεμικές ταινίες όλων των εποχών, αλλά μόνο αυτό.
Τώρα για της ταινίες του Eastwood τι να πω; Το τέλος του Mystic river μιλάει από μόνο του?
