Μάλιστα. Ας περιμένουμε λοιπόν!
Λιγο πολυ οι κορυφαιοι τεχνικα ντραμερ του πλανητη…μαλιστα…αντε να δουμε…
Ίσως να ισχύει αυτό που λες hokam αλλά για μένα προσωπικά είναι το feeling που μετράει πιο πολύ!
Π.Χ. Ο all-time-favourite κιθαρίστας για μένα είναι ο Brian May. Πολύ καλός αλλά δε νομίζω να μπορεί να θεωρηθεί ο καλύτερος. Για μένα όμως το feeling που βγάζει με την Red Special είναι αξεπέραστο!
Μακάρι αυτός που θα διαλέξουν να το έχει.
Ναι ρε συ,δεν εννοουσα οτι φτανει η τεχνικη απο μονη της…Αλλωστε το κενο στις δραστηριοτητες και ενασχολησεις του Portnoy σχετικα με την μπαντα ειναι το δυσαναπληρωτο και οχι το τεχνικο μερος.Εχουμε συμφορουμιτες που παιζουν τα ιδια και περισσοτερα…
φυσικα και δεν κολλαμε στην τεχνικη,απλη διαπιστωση ηταν.
Αν ηθελα να επεκτεινω τον συλλογισμο μου θα λεγα οτι απ το επιπεδο των “υπο δοκιμη” ντραμερ φαινεται ποσο μεγαλη και επιδραστικη μπαντα ειναι οι Theater,οπου οι ανωθι,θα μπορουσαν να κονομησουν τα 5πλασια κανοντας μια περιοδεια με Αγκιλερα η Μαντονα,αλλα προτιμουν την τεχνη και το πρεστιζ απ τα φραγκα.
Μια χαρά συμφωνούμε!!!
Άντε να δούμε τι θα γίνει!
Δε θεωρω οτι του επαιξαν πουστια που δεν συμφωνησαν να κανουν διαλλειμα οπως ηθελε.Στην τελικη ολο απο δω κ απο κει γυρναγε.ετσι κ αλλιως τοσα χρονια στην ιδια μπαντα ψιλοβαρεθηκε ξεφυγε και λιγο που εκανε συναυλιες κ με αλλες μπαντες.Περισσοτερο μου κανει εντυπωση που εβγαλε ενα συναισθημα παρεξηγημενου και απογοητευμενου απο τα αλλα μελη της μπαντας και απλα δε παρουσιασε ενα στυλ "ειμαστε κολλητοι με τα παιδια αλλα ετσι μου τη βαρεσε κ εφυγα"οπω κανουν συνηθως σε τετοιες περιπτωσεις.
Απογοητεύτηκε γιατί για μια φορά δεν έγινε το δικό του. Είναι γνωστό ότι o Mike είναι αρκετά εγωιστής, και πάντα ήθελε να έχει τον πλήρη έλεγχο της μπάντας. Προφανώς περίμενε ότι οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν την επιθυμία του για διάλειμμα, αλλά επειδή δεν έγινε, έβγαλε αυτό το ύφος στις δηλώσεις του.
ποσο με εχει χαλασει αυτη η συζητηση. δεν θελω και αδικησω του παικταραδες που γραψατε επανω. δεν εχω καμια αμφιβολια οτι θα παρουν παικταρα, μεταξυ μας κανεις δεν τι εχει, στα υπολοιπα ειναι που εχω κολλησει. και ας πουμε οτι τα των φανς τα λυσουν το συνθετικο μερος με τρωει. τελοσπαντων για ενα αλμπουμ μου φαινεται ειναι ολη η ιστορια. αντε να δουμε.
Από το περιοδικό Classic Rock presents Prog Noεμβρίου:
PROG:
Were you expecting the guys in the band to agree with you that Dream Theater needed an extended break?
MP:
Well, I knew my proposal would be met with some shock and hesitation…but I honestly hoped the guys would see my need for a break or a hiatus and respect it.
Its not the most insane request in the history of rock…MANY bands have done it, only to return bigger and stronger than before. Soundgarden, Rage Against The Machine, Janes Addiction, Faith No More, Alice In Chains, Megadeth, Phish, etc etc…even Rush, Genesis, Pink Floyd have all taken extended breaks in order to keep the band together…
PROG:
Were you shocked and upset that they ultimately decided to go on without
you?
MP:
I’d be lying if I didn’t say I am devistated they chose to continue without me rather than take a break. After me giving my heart & soul, blood, sweat & tears to them and the band for 25 years, I hoped they’d value me and our relationship enough to respect my need for us to take a little break. I am truly heartbroken over their decision.
I suppose it also kills me that in the past the guys NEVER would question or ever debate my direction within the band. They always let me call the shots and always trusted my vision and guidance. And NOW, with such a huge and personal conflict…they disagreed with me for the first time…on the biggest decision of them all.
DT is my baby and I NEVER wanted to abandon my child. I only felt the parents needed a little breather to help save the marriage.
The big irony here is that I wanted a break to help mend and strengthen our relations and ultimately bring us closer together…and now by them chosing to move on without me it is ultimately going to seriously damage our relationship…as well as the DT legacy I spent so long building and protecting.
PROG:
Apart from wanting a break from the DT routine and the guys in the band,
was there any part of the music that you needed to escape from? (eg Were you
happy with the musical direction of the last two albums or had it become
stale for you? Had this become a “day job” and you were worried you might
just be going through the motions?)
MP:
Honestly, it had nothing to do with the music itself or the musical chemistry within the band. I was always very inspired when writing and recording together and am as proud of our last few albums as anything else in the catalog…
It really was more of the behind the scenes, personal relationships within the band.
Yes, on the surface it may seem that life was great and full steam ahead for DT…things like playing Download and Wembley, the recent Maiden tour in the US, top 10 entry on Billboard were all nice feathers in the cap…but beneath the surface, there was a lot of friction and burn-out.
I mean, we have one band member that would literally not even sit in the same room with the rest of us for years now and we’d only see him on stage or at meet and greets…and then other members just doing a lot of complaining about the day to day stuff…to me, these are obvious signs of wear and tear and a need for a break from each other in order to recharge the batteries and reignite the flame…
On the opposite hand, I would go out on tour with Transatlantic or Avenged Sevenfold and all of the band members are hanging out, eating meals together and enjoying each other’s company. I think DT really needed a bit of a break to rejuvinate our relationships.
Of course, now in the wake of this split the 4 guys HAVE to pull together to keep the band together, so I’m sure they will surely look at these issues and change them. I’m just saddened that they wouldn’t wait for me to do it.
PROG:
Do you regret your decision?
MP:
Well, I absolutely HATE the outcome and the situation I was put into to have to make it. But I could not honestly return to the band to make an album in January without feeling resentment and being uncomfortable that I was forced into doing something I wasn’t ready to do.
I have chosen the harder more challenging road rather than the safer, easier road. But my heart has never steered me wrong…I’ve always followed it and only done things that I knew would make me happy.
At the moment, I am very happy playing with Avenged Sevenfold…and I do not want to stop doing something I am happy doing to go do something I’m not very happy doing. I cannot do something with my life and career because I “have” to, I need to “want” to do it.
For 25 years now, I have made decisions for Dream Theater and our fans…for once in my life, I needed to make a decision for Mike Portnoy…
Καταρχήν, ευχαριστούμε για την παράθεση! Υπάρχει κάπου ολόκληρη η συνέντευξη;
Ποιον εννοεί εδώ; Ξέρει κανείς;
Τον Myung πιθανότατα …
H συνέντευξη δυστυχώς δεν υπάρχει ολόκληρη κάπου online.
Ένα ακόμη κομματάκι, από τον Jordan Rudess αυτή τη φορά:
“But you know what? I don’t think anybody else in our band wanted to play second fiddle to anybody, ever. He would have been out there doing a great exciting rock’n’roll thing, and what? We’re going to sit there playing gigs if we can squeeze them in at the moments where he might have a spare 24 hours of something? No. That didn’t really interest us.”
Σχετικά με το να έχουν κάποιον session drummer προσωρινά για 1 δίσκο:
“We would have a half-assed Dream Theather that is going to go out and nobody is going to take seriously because it’s like some temporary thing with everybody waiting on Mike to come back into his role.”
Λέτε τελικά το όνομα του drummer να μην είναι μέσα σε αυτά που έχουν διαρρεύσει; Μήπως τελικά προτιμήσουν τη λύση ενός ονόματος που δεν είναι απαραίτητα “μεγάλο”; :-k
(προβλέπω ξενέρα)
εγω έχω να πω οτι χθες το βράδυ έβλεπα το dvd του scenes και δεν μπορούσα να φανταστώ άλλον στην θέση του…
Όσο παγώνει το θέμα, όλο και περισσότερο δίκιο δίνω στον Mike.
Και επειδή τη βλέπω τη δουλειά, να γυρίζει σύντομα πίσω, θα έλεγα πως ει δυνατόν να γυρίσει και τώρα πίσω, να αποφύγουμε χλευασμούς και μελοδράματα που δεν αντέχονται. Αλλα οι εγωισμοί είναι τεράστιοι…
Υπό άλλες συνθήκες, οι πληροφορίες που έχω θα με απογοήτευαν πλήρως. Είναι ακόμα χειρότερο το ότι μου φαντάζουν σχεδόν αδιάφορες.
πληροφορίες ε?
και αδιάφορες??
τι σκατά…εμένα πήραν?
πήραν κανέναν απο καμία μικρομεσαία prog μπάντα??
αν είναι έτσι μπορεί να σημαίνει οτι και οι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι η αυτοεξορία του mike θα είναι για πολύ καιρό…
Το κακό έχει γίνει ήδη. Καί να υπήρχε η περίπτωση να επιστρέψει πίσω κι ο ίδιος ο Mike κάποια στιγμή -λέμε τώρα- ξέρεις τι λένε… “αμα ραγίσει το γυαλί”.
Ντάξει, δεν ξέρω τι κόντρες έχουν παιχτεί μεταξύ τους… αλλά απο τις λίγες (ελάχιστες) εμπειρίες μου με μπάντες… κάτι ξέρω… είναι δύσκολο να συγκρατείς τον εαυτό σου για να μη βγείς εκτός ορίων, και να διατηρείς στοιχειώδεις ισορροπίες…
Τον Portnoy τον σέβομαι και τον εκτιμώ αφάνταστα. Δεν ξέρω, εκτός απο το τι “σημαίνει” για αυτό το συγκρότημα, για μένα είναι πολλά παραπάνω, γιατί μου αποπνέει μια απίστευτη αύρα: ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ!!!
Ειλικρινά συγκινήθηκα πολύ με το κείμενο του πρώτου ποστ… … … … …
Λυπάμαι γιατί για μένα δε θα είναι πλέον η ίδια μπάντα… Προσωπικά, εκείνος που πάντα μ’εκνεύριζε στους theater ήταν ο LaBrie, δεν ξέρω, αλλά η φωνή του έχει κάτι το ενοχλητικό. Ίσως όχι τόσο στις χαμηλές, όσο στις ψηλές.
Anyway,
Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλο το thread, οπότε θα επανέλθω!..
Από ότι φάνηκε το γυαλί είχε ραγίσει ήδη, αλλά το κρύβανε εντέχνως, πιθανότατα γιατί εμπορικά ήταν στην καλύτερη φάση της καριέρας τους και δεν ήθελαν να γκρεμίσουν κάτι που έφτιαχναν χρόνια.
Πάντως, έχουμε δει περιπτώσεις reunion μουσικών που ήθελαν να πλακώσουν ο ένας τον άλλο στο ξύλο στο παρελθόν, ενώ εδω δεν έχει συμβεί κάτι τρομερό.
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά το να μη μιλάει με τον Petrucci και τον Myung είναι μάλλον περίεργο. Όποιος έχει διαβάσει τη βιογραφία, ξέρει τι έχουν περάσει μαζί αυτοί, αφού ξεκίνησαν ως παιδικοί φίλοι, όχι ως επαγγελματίες συνεργάτες.
Όπως γίνεται συνήθως τα πάντα θα ξεχαστούν σε μια μέρα, αν και όταν γυρίσει κυκλοφορήσουν ένα τρομερό δίσκο. Αυτό δείχνει η ιστορία ως τώρα…
Λογικό είναι να τάσσονται μερικοί “υπέρ” του Mike, και μερικοί “υπέρ των υπολοιπων Dream Τheater”. Όπως ανέφερε και κάποιος πιο πριν, δεν είναι μόνο η τεχνική του κατάρτιση… αλλά η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ του που είναι τόσο μεγάλη, και θα λείπει πλέον απο τους Theater… Το τι “σημαίνει” δηλαδή ως καλλιτέχνης, όπως είχα πει και σε προηγούμενό μου ποστ.
Αλλά τοποθετήσεις όπως αυτή μου τη σπάνε:
Και το βάζω σαν παράδειγμα, κι άλλοι τον χαρακτήρησαν “εγωιστή” απ’ο,τι διάβασα… Nαι μεν να υπάρχει μια ισορροπία στo πως θα κρίνουμε την κατάσταση, αλλά το να λες ότι τα λεγόμενα του Portnoy είναι μια έπαρση, είναι εγωιστής πάει πολύ!
Ναι, είναι μια “ευκαιρία” για τα υπόλοιπα μέλη να δείξουν ΤΙ μπορούν να κάνουν… Στην τελική όλοι τους είναι εγωιστές… Άλλος πολύ, άλλος λίγο… Ποτέ δεν ξέρεις…
αλλά (αν και μου τη σπάνε οι παροιμίες, θα το πω), “όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι, αργεί να ξημερώσει”…
Αυτό σημαίνει ότι εγώ νομίζω ότι κάποιος ΠΡΕΠΕΙ να αναλάβει την lead θέση του συγκροτήματος (γιατί για κάθε συγκρότημα χρειάζεται ένας leader…) όχι με την έννοια του αργηγού, όσο με την έννοια του ΟΔΗΓΟΥ. (o Petrucci λογικά)
Όσο γι’αυτό που λες για τον LaBrie, ε, ίσως τον είχε μια ζωή στη φάπα γιατί υπήρχε σοβαρός λόγος… Ποτέ δεν ξέρεις τι παίζει πίσω απο την αυλαία.
[SPOILER](πάντως κι εγώ στις φάπες θα τον είχα 
)[/SPOILER]
Αλλά, επειδή διάβασα και κάτι που είπε κάποιος σε προηγούμενο ποστ (δε θυμάμαι ποιος)… δεν είναι δυνατον η επιλογή των άλλων να συνεχίσουν, να έχει σχέση τόσο με το “να ζήσουν τις οικογένειες τους”… ότι αυτή είναι η δουλειά τους, μη χάσουν το μεροκάματο… Όλοι ξέρουμε το μέγεθος αυτού του συγκροτήματος, και πόσο ΔΕΝ πεινάνε… Πόσο όμως μπορούμε να’μαστε δίκαιοι παίρνοντας θέση υπέρ του ενός ή κατά του άλλου???.. Εξάλλου, εμείς είμαστε απλοί θεατές, παρακολουθούμε όσα φαίνονται… και όσα λένε… Και αν σκεφτώ και την συνέντευξη του Portnoy στο Classic Rock presents Prog, φαίνεται ότι οι λόγοι του χωρισμού του απο τους Theater ήταν οι διαπροσωπικές τους σχέσεις. Και σε σύγκριση και με τα λεγόμενα του LaBrie, σίγουρα είχε τεθεί θέμα “αρχηγίας-καθηκόντων-συμβολής” κλπ.
Σίγουρα είναι όλοι τους ταλαντούχοι, αλλά μου τη σπάει όταν βλέπω αντιδράσεις του τύπου: γιατί εσύ, κι όχι εγώ… Δηλαδή, κάπου πρέπει να τα βρεις… Και ακριβώς αυτό το δέσιμο φαίνεται στα 25 χρόνια που πέρασαν μαζί… Τώρα μάλλον αυτή η ισορροπία και η αλληλοκατανόηση έσπασε… για λόγους που εκείνοι ξέρουν καλύτερα. Ντάξει, δεν τάσσομαι κατά του LaBrie και των άλλων μελών, απλά όταν βλέπω τόσο μεγάλες καλλιτεχνικές προσωπικότητες σαν τον Portnoy, δεν μπορώ παρά να στηρίξω.
Απο τη μία λυπάμαι που φτάνουν τα πράγματα σε ένα τέτοιο σημείο, και τελικά τελειώνουν. (25 χρόνια… 1/4 αιώνα… δεν είναι λίγο)
Αλλά όπως λένε, κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή, όσο για τον Portnoy τόσο και για τους υπόλοιπους.
Πωωω… Μου τη σπάει αυτός πολύ ρε γαμώτο…!..