Αφού λοιπόν υπάρχει ένα μικρό ενδιαφέρον, και για να μην ενοχλούμε στις νέες κυκλοφορίες, ας κάνω νέο topic - τιμής ένεκεν - σε αυτό που θα είναι προσωπικά μία από τις ωραιότερες κυκλοφορίες αυτής της χρονιάς.
Εδώ το παραλήρημα:
Κι εδώ η ωραιότατη συνέντευξη του Kent Fairman Wilson. Λέει υπέροχα πράγματα.
Ελπίζω να σας αρέσουν. Δόξα και τιμή σε @potofgold, @manos87 που μας τα έλεγαν από παλιά και στον @ManosOrff που πόσταρε Ode and Elegy εκείνο το βράδυ κι όλα μπήκαν σε μια τροχιά…
Θενξ Κώστα! Το κείμενο είναι θεωρώ από τα πιο αποτυχημένα μου, ότι και να έγραφα μου φαίνεται λειψό…
Πραγματικά απίστευτος ο Kent! Τρομερά ταπεινός κι ο πιο underground τύπος που έχω γνωρίσει.
Αν κατεβάσεις - ελεύθερα - το άλμπουμ από το site τους (έβαλα λινκ στην κριτική) ή αν το αγοράσεις από Bandcamp, έρχεται μαζί και το θαυμάσιο booklet σε pdf. Αξίζει πραγματικά.
Πριν καμιά 20αρια χρόνια, όταν έπαιζα MtG μανιωδώς, θυμάμαι ότι υπήρχαν κάρτες enchantments. Ψάχνοντας για ένα definition σήμερα, αντιγράφω: “Enchantments represent persistent magical effects, usually remaining in play indefinitely.”
Αυτό το κομμάτι είναι ακριβώς αυτό, ένα enchantment από νότες, τέρμα persistent και απ’ ότι φαίνεται, μάλλον μέρος του μουσικού μου υποσυνείδητου για πάντα.
@Aldebaran σε ευχαριστώ που μου έδειξες αυτό το enchantment, και όλο αυτό είναι ακριβώς ο λόγος που είμαι μέρος αυτής της γωνιάς εδώ. Γιατί στο τέλος της ημέρας, τα πάντα καταλήγουν στη μουσική. Και η μουσική είναι τεράστιο κομμάτι της ζωής μου.
Αυτος δεν είναι ο λόγος που γράφουμε, @SvenN;! Πολύ χαίρομαι που σε άγγιξε!
Εντωμεταξύ, ξύπνησα σήμερα κι είχα email από τον Kent, με ευχαριστούσε γιατί έχουν λεει πολύ αυξημένο ενδιαφέρον από Ελλάδα από την στιγμή που ανέβηκε η κριτική, οπότε γενικώς πήγε καλά όλο αυτό. Και φαντάσου τώρα ότι όταν επικοινώνησα μαζί του για συνέντευξη, ο τύπος ήταν παντελώς απροετοίμαστος για τέτοιο ενδεχόμενο - του πήρε μια βδομαδα για να βρει δυο φωτογραφίες!!
Το να ακούω αυτο το πράγμα στα 43 μου, μοιάζει -αναλογικά - με το να ακούω το “Light Of Day, Day Of Darkness” των Green Carnation στα 23 μου, δεν ξέρω αν έκανε άλλος τέτοια σύνδεση.
Η δομή του πάντως πολύ περισσότερο θυμίζει κλασική μουσική παρα τα δικά μας μουσικα ηχοτοπια. Η περιγραφή για τα κύματα είναι απόλυτα εύστοχη. Από τις 6 το πρωί (είμαι πρωινός τύπος τι να κάνουμε) και ακόμα το ακούω στο ριπιτ, είμαι στην 5η ή 6η ακρόαση, εξαιρετικό πραγματικά.
@RiderToUtopia ναι! Οι τύποι δεν χρησιμοποιούν την κλασική με τρόπο “φιλικο” προς τους μεταλλάδες, το κάνουν σαν να θέλουν να απομακρύνουν όποιον δεν νιώθει!
Plus το scope της όλης προσπάθειας διαθέσιμο στο site σε 12 γλώσσες, των Ελληνικών συμπεριλαμβανομένων!
Πραγματικά, αν συνδυάσει κάποιος τη μουσική, τη συνέντευξη του ιθύνοντα νου, το site καθώς και το απίστευτο του να δίνουν το cd δωρεάν με μόνο κόστος τα μεταφορικά, κυριολεκτικά μιλαμε για one of a kind κατάσταση.
Αποτέλεσμα; Αγόρασα το digital copy το πρωί σαν να ήταν CD και πριν από λίγο, το actual CD με τα μεταφορικά μόνο.
Τέτοια γεναιοδωρία δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί από καλλιτέχνη, και προσωπικά με έχει σκλαβώσει.
Και να σου πω κάτι, αυτή πρέπει να είναι η τέχνη. Ειδικά τώρα που αποδείχτηκε περίτρανα ότι με όρους “βιομηχανίας” , η μουσική είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης…
Για όλους τους λόγους που λες, οι Ode and Elegy δεν προκειται να κουνηθούν από την 15αδα μου στο τέλος της χρονιάς, ακόμα κι αν βρεθούν 15 καλύτερα άλμπουμ από αυτό - που μου φαίνεται κομματάκι δύσκολο…
Πολύ late to the party παιδιά, αλλά ναι, ο δίσκος είναι αυτό που λέμε ‘‘συγκλονιστικός’’, και χαίρομαι που έριξα ένα μικρό πετραδάκι στην όλη κατολίσθηση που είναι η κριτική και η συνέντευξη του @Aldebaran! Πάω τώρα για μία ανάγνωση (δεν πρόκαμα ο έρμος, σφάχτε με) με τη σωστή μουσική υπόκρουση
Σημασία δεν έχει ποιος ξεκίνησε τι, σημασία έχει ότι το ενδιαφέρον και η αποδοχή. O @potofgold πάντως ξεθαψε το case.
Δεν έχω δώσει ακόμα τον απαραίτητο χρόνο, έχω φάει και τρομερό κόλλημα με το καινούριο black Country, New Road και δεν το βγάζω από τις πρώτες επιλογές ακρόασης μόλις βρίσκω λίγο χρόνο. Θα επανέλθω όμως.
