ακούστε τι κάνει από πίσω η κιθάρα και κλειδώστε το.
αυτό.
ακριβώς.
το wretched world δε με μελαγχολεί απλά, έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να το ακούσω, πάντα με κάνει κομματάκια.
http://www.youtube.com/watch?v=G890vx2vlyU&feature=related 2:50 και μετα που μπαινει μονο μπασο φωνη…
[B]Porcupine tree - arriving somewhere but not here [/B]
http://www.youtube.com/watch?v=j3Wz-j6VhUA&feature=related
ΌΛΟ! Από τα πρώτα δευτερόλεπτα της αρχής, μέχρι τα τελευταία του τέλους… Ειδικά σημεία που με πεθαίνουν είναι όταν ακούγεται εκείνο το πνευστό στην εισαγωγή, κάποια δευτερόλεπτα πριν μπει η κιθάρα.
[B]Pain of Salvation - In the flesh[/B] (από το 6:50 μέχρι τέλος)
http://www.youtube.com/watch?v=ragU6RvZNy4#t=6m50s
"She swears to the pavement’s heart of stone…That these city lights will be her home…But still as they burn she will return…Back to the adults. . . of her home…"
[B]Portishead - the rip[/B]
Το συνεχές ίδιο παίξιμο της κιθάρας πίσω από τη φωνή σε όλο το τραγούδι, λες και είναι φαύλοι κύκλοι…
[B]Opeth - a fair judgement[/B]
Αυτοί οι 2 στίχοι “Came so close to what I need most
Nothing left here”… ειδικά προς το τέλος που μένει μόνο του το HERE και νομίζεις ότι… αυτό ήταν!!! Νομίζεις ότι δεν έχει μείνει πλέον τίποτα…αλλά τελικά δεν είναι έτσι.
[B]Arthas destiny - Loreena McKennitt[/B]
Η εισαγωγή…
[B]Evanescence - Hello[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=QjEPCczY11E#t=2m40s"Suddenly I know I’m not sleeping…Hello I’m still here…All that’s left of yesterday " Ειδικά το τελευταίο “iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii” tou yesterday…
[B]archive - chaos[/B]
Οι μελωδίες που σχηματίζουν οι φωνές που ακούγονται, και ειδικά αυτός ο στίχος :“how I adore the chaos of you”…
[B]nirvana - big long now[/B]
το ρεφραίν: μελαγχολία και απελπισία μαζί!!!
[B]U2 - a man and a woman[/B]
“I could never take a chance…Of losing love to find romance…In the mysterious distance…'Cos I could never understand…The mysterious distance…Between a man and a woman” Ο εύθυμος τρόπος που τραγουδάει o Bono το refrain είναι αυτό που με μελαγχολεί περισσότερο…
[B]radiohead - all i need[/B]
από το 2:45 που φορτώνει μέχρι το τέλος…
[B]damien rice - 9 crimes[/B]
Το πως λέει αυτή το “Is that all right, yeah?” με πεθαίνει…από την αρχή που ξεκινάει μόνη της, μέχρι το τέλος που καταλήγουν μαζί και το λένε ταυτόχρονα.
[B]placebo - the crowl[/B]
“Don’t go and lose your face…at some stranger’s place…and don’t forget to breathe…and pay before you leave” ειδικά, το πως χάνεται η φωνή στo place… και μετά επανέρχεται στην ίδια “σκληρότητα” που τραγουδάει ο brian όλο το τραγούδι…
[B]muse - micro cuts[/B]
Η ψιλή φωνή του matt σε όλο το τραγούδι με ανατριχιάζει, με αποκορύφωμα το ρεφραίν που ξεφεύγει…
[B]System Of A Down - Chop Suey[/B]! από το 2:27 μέχρι το τέλος… λυγίζεις…αργά και σταθερά…
“father into your hands, I commend my spirit…
Father into your hands, why have you forsaken me?
In your eyes, forsaken me…
In your thoughts, forsaken me…
In your heart, forsaken me…
Oh, trust in my, self-righteous suicide…
I cry when angels deserve to die…
In my self-righteous suicide…
I cry when angels deserve to die”…
Μπορει να ειναι λιγο ακυρο καθως δεν ειναι μετσαλ αλλα εμενα αυτο ------>http://www.youtube.com/watch?v=e9f_EGTGQNc&playnext=1&list=PL37032B67B61E317C&index=8 μου γαμαει την ψυχολογια,αλλα ειναι απο τα αγαπημενα κομματια εβερ.
Πωωω…ναι! Σ’αυτό εχεις δίκιο!
Ontopic
Απο [U]The Ocean το Ectasian[/U] από την αρχή με την εισαγωγή με το πιάνο μέχρι το 4:15 περίπου (πριν αρχίσει δλδ να χώνει)
και από το [U]Fate of Norns[/U] η γέφυρα στο 3.25 και τα ρεφραίν…
Και τέλος, το σόλο του [U]Comfortablly Numb[/U]…
Πω ρε διάολε έτσι είναι.
[B]Unkle - Rabbit in your Headlights[/B]
Σκούρα τα πράγματα
[B]Edit[/B], το Carry απο Isis δεν είναι απλά μελαγχολία,είναι πολύ χειρότερο βασικά
[B][U]Rough Silk - The Angel and the Raven[/U][/B]
Απίστευτο μεγαλείο.
Btw, όποιος ακούσει άλλο κομμάτι που να παίζει σημείο με τέτοιες ρωσοειδείς ομορφιές, ας ρίξει ένα σύρμα κι από δω.
Royal Hunt-Clown In The Mirror
εκει που ξεκινα το prechorus:Oh, show must go one,
Lived in the crowd, dyin’ all alone…
και χτυπαει ‘‘κοκκινο’’ στο chorus:
Clown in the mirror - glitter and scars.
Here’s the pleasure and pain looks as one…
Clown in the mirror - touchin’ the stars,
Flyin’ in dreams to the sun…
πραγματικα μου προκαλει θλιψη,και χωρις την βοηθεια ‘‘θλιμμενων’’ μουσικων οργανων
Ουπς σορρυ :D.Διαγραφη?
Stratovarius - Back To Madness Η αρχη ειναι οτι πιο μελαγχωλικο εχω ακουσει μετα οταν μπαινει ο τενορος και το τελος που ψιθυρίζει
- Ενα σορο αλλα τραγουδια!
Καταστροφικό… Και για κάποιον που βλέπει “Madrugada”, ας μην βιαστεί να πει “καμμιά φλώρικη μπαλάντα θα είναι” 
[U]A Natural DIsaster.[/U]
Πολυ μελαγχολια,για πολλα διαφορετικα πραγματα.Σχεσεις μεταξυ ανθρωπων που χαθηκαν,μερες που περασαν.Αξιζει να το ακουσει οποιος δεν το εχει ακουσει.
το χω κανει headbanging σε μαγαζι
εγω, ο dj και αλλο ενα ατομο!!
ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ!!!
[B]Simon And Garfunkel - El Condor Pasa[/B]
Ολο με ριχνει αλλα ας παραθεσω στιχους του ρεφρεν…
Away, I’d rather sail away.
Like a swan that’s here and gone.
A man gets tied up to the ground,
he gives the world
its saddest sound.
Its saddest sound.
Τωρα θυμηθηκα πως λεμε για μεταλ, σορρυ :Ρ
Και επειδη απο ελληνικα τραγουδια δεν παμε πισω σε αυτον τον τομεα,ενα τραγουδι που λατρευω να ακουω το καλοκαιρακι,και που μου ζωντανευει πολλα αισθηματα.Ειναι απιστευτο ποσες εικονες μπορει να ζωντανεψει η μουσικη μεσα σε 1 λεπτο.
[B][U]Αρτζεντινα.[/U][/B]
δεν είναι μέταλ αλλά ο εθνικός ύμνος της μελαγχολίας είναι το federico garcia lorca.
Τελευταία μελαγχολώ πολύ με τo riff του Incarcerating Gallantry των Naer Mataron γύρω στο 3:30 που λέει “Earful eyes piercing him”. Μου αρέσει γιατί ερχεται σε αντίθεση με το υπόλοιπο κομμάτι που είναι τέρμα χωσιματικό Black metal.