Τι prog ΔΙΣΚΑΡΟ έβγαλαν στα ξαφνικά ρε γαμώτο???Αυτό σημαίνει ρισκάρω ηχητικά,αυτό σημαίνει κάνω στροφή στον ήχο μου,γιατί αντιλαμβάνομαι πότε και και κατά που πρέπει να στραφώ συνθετικά,αυτό σημαίνει απεκδύομαι ακόμα και την “evil” μεταλλοσύνη μου για να γράψω κάτι που ίσως διχάσει τους hardcore οπαδούς,αλλά θα κάνει τον ίδιο τον καλλιτέχνη να νιώθει ικανοποίηση,αυτό είναι πρόοδος στην τελική γαμώ το στανιό μου.
Ελπίζω να μην ισχύσει το once you go black you never come back και ο επόμενος δίσκος να είναι πάλι όπως παλιά. Και η περίπτωση δεν είναι η ίδια με το Damnation γιατί υποτίθεται το Damnation και το Deliverance θα ήταν απλά ένα 2πλο cd, same κυκλοφορία. Άντε να δούμε
Όχι σύμφωνα με ένα παλιότερο ποστ (το οποίο τώρα βαριέμαι να ψάχνω) οι Opeth θα συνεχίσουν με τον ήχο του Heritage από εδώ και στο εξής.
Αν κρίνω από τα λεγόμενα σου μάπα ο δίσκος εε ;
Εγώ πάλι νομίζω ότι όλοι μας, σχεδόν, κάπου μέσα μας, όχι και πολύ βαθιά όμως, δε πολυγουστάραμε με αυτό που ακούσαμε αλλά από την άλλη το ηχητικό αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο οπότε όλα καλά στο πηλίκο. Τεκμηριωμένη άποψη έτσι? 
θεωρω πως λογο μιας λεξης (‘πιασαρικο’) ο δισκος των οπεθ θα περασει σε 2η,3η και παει λεγοντας μοιρα για πολλους μεταλαδες…ειδικα μετα τις κυκλοφοριες mastodon k machine head
[B]ΟΜΩΣ[/B] οι δισκοι αυτων των συγκροτηματων δεν εχουν ουτε τα μισα αρχιδια απο αυτα που ειχε ο Akerfeldt βγαζοντας αυτον τον δισκο(σαν κυριαρχη φιγουρα των οπεθ)
ο δισκος ειναι αν θελετε να βαλετε ταγκς progressive και fusion.τα σολο του Akerfeldt στα Nepenthe δειχνουν πραγματικα τι jazzoασκουσματα ειχε εδω και χρονια
το heritage σαν τιτλος του δισκου θεωρω επισης οτι ειναι καπως πιο προσωπικος τιτλος και αντιπροσωπευει την ακουστικη κυριως κληρονομια που μουσικα θελει να αφησει ο Akerfeldt.η οποια εχει οπως ακουμε τεραστια ιδιαιτεροτητα αντιθετα με τους περισσοτερους κιθαριστες εκει εξω…
Δυστυχως αυτο που ελεγα πιο πανω πιστευω θα γινει(το να περασει σε 2η μοιρα το αλμπουμ),αλλα θα αποδειξει για αλλη μια φορα πως τα μυαλα καποιων ανθρωπων δεν αλλαζουν.
Ο δισκος δεν ειναι ο καλυτερος που εχουν γραψει.Ομως τουλαχιστον κατα το ημιση ειναι εξαιρετικος και κατα το υπολοιπο ημιση καλος.Αξιζει χρονο απολους οσους θελουν να θεωρουν τον εαυτο τους ανοιχτομυαλο στη μουσικη.Και κρυβει πολλα ομορφα πραγματα μεσα.
Πάντως παρατηρώ ότι οι περισσότεροι επιμένετε να σχολιάζετε την αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης του δίσκου λες και πρέπει να δώσουμε βραβείο στον Akerfeldt γιαυτό ή γιατί το θέμα είναι progressive death με brutal vocals Vs σκέτο prog με καθαρά φωνητικά, τι από τα δύο είναι καλύτερο και πιο γαμάτο.
Ντάξει καλή η ανοιχτομυαλιά του Μikael, καλές και οι ιδιαίτερες προτιμήσεις των περισσοτέρων (εγώ θέλω τα growls και τις ριφφάρες, εγώ θέλω τις vintage προγκιές) αλλά να κρίνουμε την ποιότητα του δίσκου αυτή καθαυτή, τις συνθέσεις, τις μελωδίες, τις δομές/αλλαγές και εν τέλει αν υποστηρίζει καλά αυτό που θέλει να πει;
Για μένα το σημείο αφετηρίας πάνω στο οποίο μπορεί να γίνει μια άλφα συζήτηση είναι η παραδοχή για το αν π.χ το Devil’s Orchard είναι εμπνευσμένο ή όχι. Με κάποιον που το χαρακτηρίζει εμπνευσμένο προφανώς μας χωρίζει μια μεγάλη διαφορά αντίληψης.
Μα όσοι μιλάνε για δισκάρα δεν νομίζω ότι στέκονται απλά και μόνο στο γεγονός της αλλαγής μουσικού ύφους.
Εγώ για παράδειγμα βρίσκω όλες τις συνθέσεις εμπνευσμένες. Ουσιαστικά είναι αυτό ακριβώς που ήθελα να ακούσω από τους Opeth μετά το Watershed.
Εγώ από την άλλη ΔΕΝ ήθελα να ακούσω αυτό μετά το Watershed.
Πρόβλημα σου :har:
ακριβως.δεν μιλησα για κανενα βραβειο ουτε σταθηκα ιδιαιτερα στην αλλαγη του υφους. μιλησα για τον δισκο.
και για μενα ειναι περιπου αυτο που ηθελα να ακουσω μετα το watershed.απλα θα προτιμουσα ισως περισσοτερη τρελα μεσα στο αλμπουμ(συνθετικα εννοω ,οχι growls κλπ).ομως και παλι εχω θετικες εντυπωσεις…
Μόνο σε εμένα (βέβαια είμαι λίγο άσχετος με αυτά) φάνηκε μια μεγάλη επιρροή από Deep Purple στο δίσκο?
Όπως και να έχει,βρήκα τον δίσκο πολύ ενδιαφέρον,χωρίς να ακούω πολύ Opeth γενικότερα.
Σήμερα άκουσα τα bonus κομμάτια του δίσκου και τα έχω παίξει . 8O
Ακόμα και αυτοί που δεν τους άρεσε ο δίσκος καλό θα ταν να τα ακούσουν.
Το [B]Pyre[/B] σβήνει άνετα πολλά από τα κομμάτια του Heritage και κακώς που έμεινε εκτός δίσκου και το [B]Face In The Snow[/B] είναι λες και βγήκε μέσα από το Damnation.
Γελαω με σχολια τυπου ’ ειναι μαλακια δισκος’
Γελαω.
εχει βγει κλιπακι… το εχει παρει κανεις χαμπαρι??
οπεθ με γκομενακι… και ψυχεδελεια/φιουζον (της gillette)
O δίσκος είναι πολύ καλός, απλά είναι φυσιολογικό κάποιος που γουστάρει και την καφρίλα στους Opeth να ξενερώσει.
Γενικά μερικές φορές μου δίνει την αίσθηση του υποτονικού σε κάποια κομμάτια, αλλά πολλές φορές αυτός είναι ο σκοπός.
Πάντως μπράβο στο Mikael που δεν βγάζει αναμασήματα και δοκιμάζει και κάτι διαφορετικό. Και για μια φορά ακόμη θα πώ πως η παραγωγή είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, πετυχαίνει ακριβώς αυτό που περιέγραφε κ ο Mikael σε μια συνέντευξη ότι ήθελε να ακούγεται σαν ένας δίσκος που παίζεται από μουσικούς και όχι υπολογιστές. Πραγματικά από τις καλύτερες ηχητικά παραγωγές των τελευταίων χρόνων.
Με μια ακρόαση συμπέρασμα δεν βγαίνει φυσικά αλλά είπα να γράψω μερικές σκέψεις σχετικά με το άλμπουμ. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο έχουν αλλάξει οι Opeth εδώ, δεν είναι μόνο τα brutal φωνητικά αλλά και η μουσική που πηγαίνει σε αρκετά διαφορετικές κατευθύνσεις από πριν, με τον Michael να κόβει σχεδόν εντελώς τα metal στοιχεία. Αυτό που άκουσα μου θύμισε από katatonia, fates warning στα πιο ήρεμα τους και το damnation των ίδιων των Opeth. Ομολογώ δεν περίμενα τόση μεγάλη αλλαγή παρόλο όσα ακούστηκαν. Δηλαδή το Devil’s Orchard που είχε διαρρεύσει και πρώτο παίζει να είναι και το πιο heavy κομμάτι. Τέλος να πω με κίνδυνο να ακούσω κράξιμο πως ακούγοντας το άλμπουμ μου ήρθε στο μυαλό το τελευταίο… universe 217 αφού και εδώ σε μερικά κομμάτια σου δίνει την εντύπωση του ημιτελούς. Συνεχίζουμε ακροάσεις να δούμε που θα μας βγάλουν.
ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ
[SPOILER]δεν με χάλασε ο δίσκος ρε, απλά τώρα γαμήθηκε η φάση τελείως, πούλο οι Opeth R.I.P κλπ[/SPOILER]
Κολλημενα μυαλα , μεγαλη καταρα 
[B]http://www.popmatters.com/pm/review/148449-opeth-heritage/[/B]
μην το διαβασουν οσοι ειναι σε φαση ‘rip opeth’ και λοιπα γραφικα δεν θα καταλαβουν κ τπτ
δισκαρα.δισκαρα.δισκαρα.
μπραβο ρε μαικλ 8)
Το έφτασα στις 6 ακροάσεις και… τέλος. Σχεδόν με το ζόρι το ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος. Πολύ διαφορετικό από ότι έχουν κάνει μέχρι τώρα σε λίγα σημεία θυμίζουν τους opeth που ξέρουμε και σε αυτά ξενερώνεις όμως αφού εκεί που περιμένεις πως θα σκάσει καμιά ριφάρα σου έρχονται και άλλα πλήκτρα, σιωπές και… ύπνος, ίσως έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει με άλλο όνομα. Τέλος πάντων δεν την πάλεψα πολύ το άλμπουμ, σίγουρα από τις απογοητεύσεις τις χρονιάς για μένα. Οι opeth κινούνται σε άλλα μονοπάτια πλέον, καλή τους τύχη αλλά για μένα είναι αδύνατον να ακούω πάνω από 4 κομμάτια σερί στο άλμπουμ και να μην αρχίσω να χασμουριέμαι.
Η σύγκριση με universe που έκανα στο προηγούμενο post μου άκυρη τελικά, μάλλον μου έλειψαν πολύ τα brutal στοιχεία 
ειναι σαν να εγραψες ακριβως και τη δικια μου σκεψη και αποψη για το δισκο
οποτε +1