Αυτά τα βιντεάκια με τις ιστοριούλες που εμπεριέχουν είναι πολύ ωραία.
1 Like
Dream Theater μόνο μέχρι When Dream and Day Unite, μετά χάλασαν.
Μου κίνησε το ενδιαφέρον για αυτό το Univers Zero, ακούγεται πολύ intriguing.
Α και ο δίσκος των The Zombies γαμεί.
1 Like
Εμένα μ’ άρεσε και το πρώτο με την οδοντίατρο. Λίγο που άκουσα από τη μουσική της (από το βίντεο - μια άχνα μουσικής δηλαδή) θα έλεγα ότι έχει παίξει κι εκείνη το ρόλο της στην έμπνευση του Akeferldt όσον αφορά τα μελωδικές και αέρινες γραμμές.
1 Like
Ο δίσκος έχει βγει, όχι στην καλύτερη ποιότητα, αλλά είναι εκεί έξω.
Με το πρωτο ακουσμα ο δισκος φανηκε ενδιαφερον και δεν με κουρασε … Θελει αρκετα ακουσματα αλλα θετικη η πρωτη εντυπωση
1 Like
θετική εντύπωση σίγουρα! διαστημική μουσική!
όχι κάτι καινούριο βεβαια αλλά όσο ακούω μαρέσει. αρκετά δύσκολο, θέλει πολλές ακροάσεις. ανυπομονώ να το ακούσω λαιβ!
Α βρε αλητεία! Είναι από τις σπάνιες φορές - κυριολεκτικά σπάνιες - που παραγγέλνω δίσκο δίχως να τον έχω ακούσει, κι ενώ έχω τη δυνατότητα να τον ακούσω θα περιμένω να παίξει στο στέρεο. Από το “Heart in Hand” μου δημιουργήθηκαν οι υποψίες ότι θα έχω να κάνω με κάτι ελπιδοφόρο και ως ανάλογη συνέχεια του “Pale Communion”. Το “Sorceress” ήταν μια απογοήτευση για μένα.
Οπότε… “βαράτε” εσείς (ΑΛΗΤΕΙΑ!) και θα έρθει και η δικιά μου ώρα.
2 Likes
Ευτυχως που ειστε και εσεις γιατι απο την δουλεια δεν προλαβαινω για τιποτα. Δεν εχω ακουσει νοτα μεσα στο σκ θα το ακουσω και θα πω την αποψη μου
Πολύ φοβάμαι ότι είναι ο πρώτος μέτριος Opeth δίσκος.
Είμαι από αυτούς που τους αρέσουν τα προηγούμενα 3, που ναι μεν είχαν σχεδόν όλα τα fillerακια τους, αλλά είχαν πολλές μαγικές Opeth στιγμές.
Εδώ τα πράγματα μου φάνηκαν πολύ επίπεδα. Ο Ακερφελνττ πατάει πάνω στα ριφφ για τις μελωδικές γραμμές, πράγμα που έκανε φυσικά και παλαιότερα αλλά σε μικρότερο βαθμό. Ελπίζω να αλλάξει η πρώτη γεύση, αλλά μέχρι στιγμής δεν με έπιασε.
Εdit: αν και αμφιβάλλω ότι με έχει επηρεάσει αρνητικά, μέχρι στιγμής έχω ακούσει μόνο την σουηδική έκδοση.
Θα συμφωνήσω, στις πρώτες ακροάσεις δεν με έχει πεισει ο δίσκος. Σαφώς έχει τις πολύ καλές στιγμές του αλλά σε γενικές γραμμές δεν μου βγάζει το συναίσθημα που θέλω και έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια από τους Opeth. Κορυφαία στιγμή για μένα το lovelorn crime, υπέροχο κομματι, πολύ καλά τα universal truth και το περίεργο garroter.
Οι ακροάσεις θα συνεχιστούν βέβαια, δεν είναι εύκολος δίσκος, αλλα μεχρι στιγμης τα sorceress και pale communion μου αρέσουν περισσότερο.
Δεν λέω οτι τρελάθηκα συνολικά, αλλά με το all things will pass έχω πάθει πλάκα, όπως λέει και ο Κοροβέσης, σύνθεση σπάνιας ομορφιάς…
3 Likes
Εχω να πω οτι ο δισκος ειναι φανταστικος παιζει εδω και 3 μερες στο repeat ακομα ενας δισκος πολυ καλος! Θελει ωρες και προσοχη να τον ακουσει καποιος οποτε μην βγαλετε συμπερασματα στο ντουκου. Μιχαλακη θεεε εκανες παλι το θαυμα σου
Έτσι για τη φάση
2 Likes
Προσωπικά, δε θα άλλαζα το “All Things Will Pass” με καμιά επιστροφή στον αρχικό τους ήχο. Με καμία όμως.
2 Likes
Κι εμένα μου αρέσει όλο και περισσότερο. Εστιάζω στην αγγλική έκδοση προς το παρόν αλλά θα συνεχίσω με τη σουηδική όταν εμπεδώσω τα κομμάτια.
Το κλειδί είναι να ξεπεράσεις το “Charlatan”, το οποίο βρίσκεται στη μέση και ξενίζει στις πρώτες ακροάσεις, σε φάση που προσωπικά σταματούσα εκεί. Όταν τελειώνει όμως με το διάλογο της μαμάς με το παιδάκι για το θεό - που είναι πολύ ατμοσφαιρικός για κάποιο λόγο - αρχίζουν τα διαμάντια.
Τέλος, επειδή έχω μια σχετικά καλή γνώση της σουηδικής, έχω να πω ότι είναι η μοναδική εξαίρεση στον κανόνα “rock/metal ΜΟΝΟ στα αγγλικά”.