Α οκ, άρα είναι στην ακοή μόνο το πρόβλημα 
Του Παντελή που γουστάρει Opeth αλλά όχι Leprous? Σίγουρα, αν και δε νομίζω ότι οφείλεται στην ακοή το συγκεκριμένο. Από το 2008 και μετά δεν έχει την επιλογή να μην του αρέσουν οι Opeth 
Τώρα για Λεπρούς οκ, δεν είναι υποχρεωμένος να τους γουσταρει κανένας , αλλά προσωπικά λυπάμαι όποιον βγαίνει out of their way για να τους κράξει επειδή υπάρχουν άλλοι που τους γουστάρουν 
Προφανώς και για τη δική σου ακοή ανησυχώ 
Leprous μου αρέσουν χωρίς να κόβω φλέβα, δεν θα τους εκραζα πάντως ακομα και να μη μου άρεσαν. Οσο για τους Opeth θεωρώ αδιανόητη τη δισκογραφία τους από την αρχή μέχρι το Heritage, απόλυτα λατρεμένη μπάντα έστω και αν (με) απογοήτευει λίγο ή πολύ τα τελευταία χρονια. Έχω και κάτι αιώνες να τους δω live, καλή ευκαιρία.
3 Likes
Μαζί σου, λυπηρό πράγματι.
5 Likes
Υπάρχει διαφορά απ’ ό,τι φαίνεται
Ωραιοι οι λεπρους για να τους ακους στο σπιτι. Live τωρα η εμπειρια πριν λιγα χρονια ηταν το λιγοτερη αρνητικη, τελειως αδιαφοροι, δεν τους ακουγε σχεδον κανεις…,και μετα βγηκαν οι σφαγεις και μοιρασαν σφαλιαρες σε ολους και διδαξαν πως ειναι ενα σωστο live
MONARCH TO THE KINGDOM OF THE DEAD
1 Like
O Δεύτερος καλύτερος συνδιασμός προγκ μπαντών στη λίστα μου με τα καλύτερα ντουέτα που θα ήθελα να δω λαιβ. ( τουλ - λεπρούς το καλύτερο ).
Εννοείται θα ειμαστε εκεί. 
1 Like
Νομίζω ότι οι Pain of Salvation είναι ταιριαστό ζευγάρι για Leprous. Δεν τρελαίνομαι για την prog πλευρά των Opeth, δεν έχω δώσει κ πολύ προσοχή βέβαια.
1 Like
Σίγουρα υπάρχουν καλύτεροι συνδυασμοί. Tool - Rishloo. Dream Theater - Haken - Need. Pain of Salvation - Leprous - Mother of Millions / Playgrounded. The Mars Volta - Closure in Moscow - Allen’s Hand.
Αλλά με την συναυλιάρα που έδωσαν οι Leprous τον περασμένο Μάρτιο, και με τους Opeth να είναι μεγάλο συναυλιακό απωθημένο, δεν πιστεύω ότι θα δυσκολευτώ ιδιαίτερα να περάσω καλά. Αν έρθουν κι άλλα ωραία ονόματα στο πλάι τους στα support θα είναι τέλεια.
4 Likes
Αυτό θα ήταν εξαιρετικό.
7 Likes
Πάντως το 2019 ήταν εξαιρετικοί οι Λεπρους, για το pitfalls ήταν το τουρ
2 Likes
Το 2015 στο An Club φιλαράκι
Καλά σε εκείνο το lineup - αν εννοείς με Slayer - ήταν τελείως άκυροι οι Leprous και καταδικασμένοι αφού έπαιξαν σε ένα κοινό που επί τω πλείστω δεν ήταν στα ηχοχρώματα της μπάντας.
Τώρα, το 2019 - που λέει ο φίλος πάνω - ήταν τρομεροί. Δεν περίμενα τέτοια ενέργεια από την μπάντα και τόση ανταπόκριση από το κοινό.
1 Like
Τους κοιτούσαν σα leprous ένα πράγμα
7 Likes
Οι Leprous έπαιξαν το 2019 με τους Slayer και το 2020 μόνοι τους. Φέτος δυστυχώς ήρθαν αμέσως μετά το δυστύχημα των Τεμπών, ήταν άσχημη συγκυρία, αλλά η συναυλία τελικά πήγε καλά, είχαν μιλήσει κιόλας για τα Τέμπη.
1 Like
Ε καλά ρε μάστορα, και PoS με Mother τρία χρόνια αργότερα, αλλά ναι…
Και σκέψου πως θεωρώ το “The sky is red” το χειρότερο κομμάτι του δίσκου…
Εντάξει, ούτε εγώ είμαι κανένας καμένος fan, μόλις φέτος τούς άκουσα, αλλά, ναι ιδίως με το “Pitfalls” έπαθα μεγάλη πλάκα. Εγώ σχεδόν έχω εντοπίσει και γιατί, ενώ όλα από το “Coal” και μετά τα γουστάρω (και δίσκο στον δίσκο περισσότερο), δεν μπορώ να “ταυτιστώ” μαζί τους στον βαθμό που κάνω με άλλες αγαπημένες μπάντες. Ενώ “ψυχρά κι αντικειμενικά” οι τύποι πραγματικά έχουν όλα τα κουτάκια τσεκαρισμένα (τι drummer θες, τι φωνή, τι τραγούδια κλπ. κλπ.), μου φαίνονται σχεδόν όλα σ’ εκνευριστικό βαθμό “υπολογισμένα” που δεν υπάρχει αυτό το στοιχείο της συναισθηματικής έκρηξης, του να βγεις έξω από τα όρια, κάτι π.χ. που μου βγάζουν σε μεγάλο βαθμό οι Pain of Salvation και η φωνή του Gildenlow συγκεκριμένα. O Einar είναι σχεδόν “ατσαλάκωτος” (ακόμα και “ψυχρό” θα τον έλεγα, αλλά φοβάμαι μη φάω καμιά ντομάτα), είτε πάει να “ξεσπάσει”, είτε ψιθυρίζει, το κάνει πάντα λες και “κρατιέται” μην του φύγει καμιά φάλτσα, ενώ ακούς τον Gildenlow, ρε φίλε, και λες, ο τύπος τραγουδάει σαν το δοξάρι που λέει “παρατέντωσε με Κύριε, κι ας σπάσω”, αλλά δε σπάει ο άτιμος, κρατιέται, αλλά δεν τον νοιάζει. Ε, ο Einar μου βγάζει συνεχώς ένα συναίσθημα του “με νοιάζει”, κι αυτά σας τα λέω γιατί είμαι δάσκαλος φωνητικής εγώ.
Κατά τ’ άλλα και όλοι αυτοί οι Meshugg-κικοί ρυθμοί εμένα ποτέ δε μου έκαναν κλικ, οπότε μπορώ να καταλάβω γιατί τους προτιμώ στα “Malina” και “Pitfalls” (ιδίως στο “Pitfalls”) όπου όλα απλοποιήθηκαν κατά πολύ και το βάρος έπεσε περισσότερο στην ανάδειξη των μελωδιών + η παρουσία του τσέλο πρόσθεσε ένα συναισθηματικό βάρος που έλειπε.
Αυτά, αν έρχονταν Σαλόνικα θα πλήρωνα και 50ευρο να τους δω (και ναι, Opeth θα έφευγα 
).
1 Like
Ναι για την συναυλια με τους slayer λεω. Καταδικασμενοι ηταν σε συγκριση με την αποδοση των slayer. Δεν νομιζω να φταει το κοινο. Δεν ειδα 10.000 θρασερς με κολλητο τζιν παντελονι και ασπρο αθλητικο μποτακι. Απλα δεν ακουμπησαν. Ειναι ισως απο τα συγκροτηματα που αμα δεν τους ξερεις δεν σε συγκινουν live. Παρολαυτα ακουγοντας μετα το congregation εχω να πω οτι ειναι εξαιρετικος δισκος. Σε αντιθεση με το pitfalls που δεν μου αρεσε.
1 Like
Α ναι σωστά , πριν το λοκνταουν και αυτοί , Φλεβάρη . Πρώτη φορά που τους είχα δει και ήταν εξαιρετικοί πραγματικά
Έλα ρε τώρα, οι Leprous είναι για 1000 άτομα, αυτό είναι το κοινό τους. Το 2015 στο An πρέπει να είχε 300 άτομα. Τι πιο λογικό το να περάσουν αδιάφοροι σε αυτούς που είχαν πάει να δούνε Slayer;
1 Like