το λεω γιατι πολυ απολυτο ακουστηκε αυτο που ειπες :-k
ειμαι κατα της παγκοσμοιοποιησης και κατα του να μπαινουν ολα σε ενα καλαθι.βλεπω το καθαρο μεταλ να λειωνει και το 90 τις εκατο που ακουγεται ειναι απλα κατι που περιεχει και μεταλ.αλλα αυτο το αναλυουμε σε αλλο τοπικ σχετικα με το τι θεωρουμε μεταλ.
το οτι λιωνει το καθαρο μεταλ,δεν σημαινει οτι οτι ο καθενας δεν μπορει να δημιουργησει την μουσικη που γουσταρει…
Ούτε εμένα μου αρέσουν!
Για την ακρίβεια μου προκαλούν υπνηλία!
Το Blackwater Park δεν άντεξα να το ακούσω πάνω από 5 φορές και από τότε έχει μείνει στο ράφι, κλαίγοντας τα λεφτά μου και κράζοντας αιώνια το metal hammer για την κριτική και το βαθμό του…
Όμως διαφωνώ καθέτως ότι είναι για κοριτσάκια κ.τ.λ.
Για progsters, για deathsters, δεν ξέρω και εγώ τι άλλο που δεν τους νοιάζει το riff, το refrain και η πιασάρικη μελωδία, αλλά κοιτούν διαφορετικά πράγματα σε αυτά που ακούνε!
Το σχόλιο περί “κατασκευάσματος του ελληνικού metal hammer” φυσικά και δεν περίμενα να το καταλάβουν παιδιά που είναι σήμερα 16 - 22 χρονών, αλλά θεωρώ ότι αυτοί που ανδρώθηκαν με το hammer στις αρχές των '90s με καταλαβαίνουν, έστω και αν διαφωνούν!
Όταν το εν λόγω περιοδικό, από το 2000, άρχισε το συστηματικό θάψιμο σε διαμάντια του κλασικού ήχου εις το όνομα της “νέας εποχής” και πρόωθηση άνευ προηγουμένου σε κάθε τι νέο, τότε ναι οι παλιοί του αναγνώστες άρχισαν να έχουν πρόβλημα! Μεγάλο!
Και η εμμονή κάποιων συγκεκριμένων συντακτών με συγκεκριμένα groups (κλασσικό παράδειγμα οι Nevermore) διόγκωσε το πρόβλημα!
Αν οι Opeth παίρναν 5αρια και 6αρια, όπως πολλές άλλες δισκάρες, τώρα όχι στο Rockwave, αλλά ούτε στο An δεν θα παίζανε! Και όχι γιατί δεν είναι καλή μπάντα ή οτιδήποτε, αλλά επειδή η πλειοψηφία του κόσμου είναι πρόβατα…
μα σορρυ…ποσο μαλακας μπορει να ειναι καποιος για να γουσταρει μια μπαντα επειδη το μεταλ χαμμερ της εβαλε την ταδε βαθμολογια στην κριτικη του???..και στο κατω-κατω…ποιος χεστηκε για την κριτικη του καθε συντακτη…αν δεν το ακουσεις με τ’αυτια σου,οσες κριτικες και αν διαβασεις,δεν προκειται να σε πεισουν…
edit:οσο για το πιασαρικη μελωδια,ασχολιαστο :roll:
edit 2:πως μπορειτε και κρινεται μια μπαντα απο ενα μονο αλμπουμ της?? :-k
Χιλιάδες άτομα το κάνανε μέχρι πολύ πρόσφατα! Από την εποχή της adsl και μετά άρχισε να αλλάζει αυτή η κατάσταση…
Με τον όρο “πιασάρικες μελωδίες” ο καθένας εννοεί εντελώς διαφορετικά πράγματα! 
Έχεις δίκιο maiden, αλλά πχ γιατί δεν λές το ίδιο και για άλλες μπάντες πριν από την εποχή που λες που προωθούσε το Χάμμερ. Θα πω Skyclad πχ που όλο συνεντέυξεις και εξώφυλλα τους ειχανε μια εποχή. Και πρόκειται για πάρα μα πάρα πολύ αγαπημένη μου μπάντα.
Και με παρόμοιο επίσης τρόπο αν δεν υπήρχε το hammer να βάζει σε κάθε μα κάθε αφιέρωμα harris και dickinson, στην ελλάδα πόσοι θα είχαν τους Maiden ως το απόλυτο μεταλ συγκρότημα (μεταξύ αυτών και εγώ).
Πρόβατα οι μεν, πρόβατα οι δε. Πρόβατο εγώ, πρόβατο κι εσύ. Μόνο που εγώ δεν θα το έλεγα πρόβατο αυτό που είμαστε γιατί δίνει αρνητική έννοια
Προσωπικά δεν κολάω σε ιδιώματα του metal και συγκροτήματα αλλά σε δίσκους. Ο συγκεκριμένος αλλά και ο προηγούμενος όπως και το Blackwater Park του θεωρώ κορυφαίους, τους ακούω συχνά και live τα όσα κoμάτια άκουσα μέσα στο λιοπύρι και το χώμα έσπερναν.
Τώρα για τα περιοδικά,το Metal Hammer έχει την φιλοσοφία τα τελευταία χρόνια να δίνει βάρος στο παρόν και το μέλλον του metal κατά την γνώμη μου τιμώντας το παρελθόν αλλά όχι ‘‘παλαιολαγνίζοντας’’, κάτι που στην Ελλάδα το έχουμε για σπορ. Εγώ το εν λόγω περιοδικο το διάβαζα περιστασιακά στα τέλη του 80, φανατικά 90-99 και ξανάρχισα το 2006 φανατικά πάλι μαζί με το Rock Hard,που θεωρώ πολύ σπουδαίο έντυπο,το οποίο και αυτό προβάλει το παρον και το μέλλον του metal με ένα πιο κριτικό τρόπο.
Διαβάζω, ενημερώνομαι, διασκεδάζω, βλέπω και εδώ τις γνώμες στο Rocking.gr αλλά και τις δικές σας στο φόρουμ και κυρίως ακούω και στο τέλος βγάζω την δική μου άποψη, σωστή-λάθος μα αποψή μου.
Γι’ αυτό νομίζω ότι κανένα Metal Hamer- Rock Hard ούτε κατασκευάζουν συγκροτήματα , ούτε και το θέλουν να το κάνουν. 10000000 συγνώμη για το off topic…
αν οι Opeth είναι κατασκέυασμα του ελληνικού Metal Hammer μιλάμε ότι οι τύποι παίζουν μπάλα σε διεθνές επίπεδο γιατί τους αναγνωρίζει ως ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αξιόλογα metal σχήματα σχεδόν το σύνολο του διεθνούς τύπου.
Μέχρι και το Classic Rock μιλώντας για το Watershed προσκύνησε αναφέροντας ότι κάθε φορά επαναπροσδιορίζουν τα όρια τους ως μπάντα.
Δεν υπήρξα ουδέποτε οπαδός του Death. Συγκεκριμένα σχήματα και δίσκοι μου αρέσουν από το ιδίωμα και σίγουρα όχι ακραίοι. Αλλά ακόμα και τα death μέρη των Opeth είναι εντυπωσιακά. Ο Akerdfelt έχει την πιο brutal φωνή που παίζει (στη συμμετοχή του στους Ayreon απλά ορίζει το ρόλο του brutal στο εν λόγω σημείο) ενώ στα καθαρά του προσωπικά μαγεύομαι, από τις καλύτερες φωνές.
Τουλάχιστον τους Opeth τους ανακαλύψαμε στην Ελλάδα στην ώρα τους και δεν περιμέναμε να τους αποθεώσυον πρώτα στο εξωτερικό.
Όσο για το Watershed πάει βουρ για πολύ ψηλά στις λίστες του 2008. Η συσκευασία αν και δεν έχει στίχους αξίζει. Επίσης, τα bonus είναι φανταστικά, άνετα στεκόντουσαν στο δίσκο και η διασκευή στο Bridge Of Sighs απλά super.
Τα περι hammer και προώθησης και όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα και βαρετά πράγματα πλέον ακούγονται περιττά.
Και όσο και αν οι Opeth έγιναν ευρέως γνωστοί σε ένα μεγάλο πλέον κοινό, αυτό οφείλεται στην παγκόσμια αποθέωση και όχι εξαιτίας του ελληνικού χάμμερ, το οποίο ναι, μετά από κάποιο σημείο και μετά (βλ. Blackwater Park) το παράκανε.
κεφ. Opeth.
Όταν ένα συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει το υποτιμημένο και τεράστιο έπος που λέγεται “Morningrise” και στα καπάκια βγάζει δίσκους σαν το “My Arms, Your Hearse”, “Still Life” και “Blackwater Park”, αντικειμενικά αξίζει, αν όχι την αποθέωση, σίγουρα την προβολή. Και επειδή παραπάνω έγινε αναφορά για εκείνες τις εποχές και το ποιοί προωθούνταν [ιδίως από το χάμμερ], ε είναι αστείο να μιλάμε για τους Opeth οτι είναι κατασκεύασμα του ελλ. περιοδικού. Για μένα, οι Opeth μετά το Blackwater Park και κυρίως με τις δύο τελευταίες κυκλοφορίες τους γιγαντώθηκαν υπερβολικά και με περισσή υποκρισία για έναν και μόνο λόγο. Η μουσική τους έπαψε να προοδεύει [με την παραδοσιακή έννοια του όρου] και όχι με βάση τα κλεμμένα περάσματα από theater ή tool πχ.Αυτό φυσικά δεν σημαίνει οτι το Ghost Reveries ή το Watershed δεν είναι αξιόλογα άλμπουμ. Είναι και παραείναι και με κάθε ακρόαση δυναμώνουν και περιέχουν φοβερά-παραδοσιακά στοιχεία της μουσικής των Opeth, κάτι που έχει επίσης αναλυθεί υπερβολικά μιας και το τόπικ αφορά το νέο τους άλμπουμ.
Ο Akerfeldt είναι καταπληκτικός μουσικός (με εκπληκτική φωνή) και το κατέχει, αλλά μέχρι και το BP, η χημεία των Opeth λειτουργούσε με βάση την αίσθηση της προοδευτικότητας και των νέων ηχοτοπίων, που εν καιρώ ανακάλυπτε ο Akerfeldt (είτε 70’ς prog, είτε Porcupine Tree, είτε Tool). Τώρα πια και μετά από τα παραπάνω 4 άλμπουμ-σταθμούς του Σουηδικού ήχου των 90’ς-early 00’s, οι Opeth έχουν αλλάξει σύνθεση, έχουν γίνει “μεγάλο όνομα” και η αντιμετώπιση του τύπου και οπαδών είναι εν μέρει άκριτη. Όλοι μιλάνε για αριστουργήματα, πριν καν κυκλοφορήσουν ξέρω γω. Δεν λειτουργεί έτσι.
Πάντως, η μουσική τους εξακολουθεί να είναι ενδιαφέρουσα και να προσελκύει συνεχώς νέους ακροατές, ανεξαρτήτως hammer ή κάποιου online mag.
Χαμμερ
Προφανώς οι αναφορές περί Opeth-Hammer και το απίστευτο σπρώξιμο, έχουν κάποια βάση, αλλά μην παραβλέπετε και πόσα άλλα παραδείγματα [ειδικά στα 90’ς] προβλήθηκαν με τέτοιο ζήλο. Οι Nevermore είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ και δικαίως τους έσπρωξαν κάποια περίοδο σαν τους νέους Metallica ή τους Maiden ή τέλος πάντων την ελπίδα του μεταλ. Όμως μετά το Dreaming Neon Black, οι Nevermore είναι άλλη μπάντα. Καμία σχέση ούτε με Politics, ούτε με Dreaming Neon Black, που έσπερναν.
Και τα παραδείγματα είναι πάμπολλα. Από Biomechanical μέχρι Arch Enemy και από Nightrage μέχρι Lacuna Coil, Blind Guardian (μετά το Imaginations… πάντα) και Labyrinth. Για να μην αναφέρουμε τους Iced Earth και το χωρίς προηγούμενο σπρώξιμο, ακόμα και μετά το Alive In Athens, το οποίο κακά τα ψέμματα, είναι και το ψηλότερο σκαλί που έφθασε η μπάντα.
Μεγάλες και ανούσιες συζητήσεις… Εδώ κάνουν ακόμα εξώφυλλα Judas Priest και Whitesnake…
καλά τα λες (αν και πιστεύω ότι από BP και μετά εξλιχθήκαν περισσότερο οι Opeth), αλλά αλλού είναι το θέμα…
…δε σε χάλασε που σας πήραμε Ζιλμπέρτο ε?
μεγάλη μετεγγραφή σίγουρα, αλλά ο Βενγκέρ συνεχίζει το παιδομάζωμα
Οφ τοπικ αλλα χαρακτηριστικό των Eλληνικών εντύπων…Δισκος του μήνα Disturbed ενω παλιότερα πέρναγαν στα ψιλά γραμματα…(δεν θα ξεχάσω το αλήστου μνήμης 7 του Metal Hammer στο 10000 fists…)
Ντάξει ρε παιδιά, αλλά νυσάφι λίγο με το κράξιμο στο χάμμερ. Δηλαδή πόσοι από σας έχετε θάψει συγκροτήματα που μετά από καιρό σας άρεσαν;
Πως γίνεται να κατηγορούμε ένα περιοδικό, πόσο μάλλον όταν απλά είναι άλλο το άτομο που γράφει την κριτική.
@damnation669:Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος απο την στιγμή που δεν σου αρέσει καν η συγκεκριμένη μπάντα ή τα μουσικα είδη που περιλαμβάνει να μπεις στο συγκεκριμένο thread καi ουσιαστικά να μην κάνεις καν κριτική στον εν λόγω δίσκο αλλά να πεις κάτι που ήθελες απλά να πεις κ είναι άσχετο με το θέμα συζήτησης…δλδ να μπω εγώ σε ένα thread για τον καινούριο δίσκο Manowar ή το ιταλικό power metal που ούτε μου αρέσουν ούτε έχω ασχοληθεί ποτε και να πετάξω μια θεωρία μου ότι είναι μουσική για παιδιά δράκους και σπαθια…ποιο το νόημα…??δεν καταλαβαίνω μερικες φορες…
Ον τοπικ…Ο δίσκος είναι ακόμα υποκρίση…αλλά με θετικές εντυπώσεις σίγουρα…θελεί ακόμα να δουλευτεί στο κεφάλι μου μέσα απο τις ακροάσεις
Kαταρχήν Damnation669 η μουσική δεν είναι διαπιστευτήρια ανδρισμού και μαγκιάς, ούτε επίδειξη τεστοστερόνης. Ειδικά το metal είναι μουσική γι’ ανθρώπους που την ψάχνουν λίγο παραπάνω.
Και τι κακό έχουν μπάντες σαν τους Anathema δλδ και ας κλαίνε τα κοριτσάκια; Σημασία έχει η καλή μουσική. Ειδικά στην Ελλάδα ένα απ 'τα κουσούρια του μεταλλά είναι να κρίνει μπάντες σύμφωνα με το πόσο heavy είναι ή αν τις προβάλει το hammer και το κάθε hammer.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι OPETH είναι μπάντα που θα μείνει στην ιστορία όχι λόγω προώθησης αλλά επειδή έβγαλε δισκάρες. Το να μην αρέσουν σε κάποιον, είναι άλλο. Μακάρι τα 16χρονα να ακούνε OPETH γιατί μόνο εύπεπτη μουσική δεν είναι. Δηλ ακούς ένα μίγμα από prog & death, classic rock και ατμοσφαιρικά σημεία σε πολύπλοκες συνθέσεις, καλό κάνει. Δεν είναι HIM οι ΟΡΕΤΗ! Καλό είναι να γνωρίζει κανείς και παλιά γκρουπς και κομμάτια, αλλά ας μην είμαστε παρελθοντολάγνοι. Κάθε γενιά χρειάζεται τους ήρωές της ειδικά όταν οι ήρωες αυτοί δεν είναι κατασκεύασμα (λες κι έχουν ανάγκη το ελληνικό χάμμερ) αλλά είχαν τα @@ να κάνουν κάτι διαφορετικό κι εμπνευσμένο.
[SIZE=“5”]Το χειρότερο είναι να βάζουμε στην μουσική και ειδικά στο μέταλ στεγανά λες και μας ανήκει. [/SIZE]
ΥΓ.Το ότι το hammer προωθεί κάποια συγκροτήματα δεν σημαίνει ότι δεν το αξίζουν είτε ότι πρέπει να γίνουν αντιπαθητικά, μήπως αξίζουν κιόλας, λέω μήπως; πΧ. SOAD
ΥΓ2.“απλα πιστευω στα καθαροαιμα μεταλλα οι οπεθ προκαλουν σπυρακια.”=.Υπάρχουν καθαρόαιμα μέταλλα; Αυτά ρε φίλε είναι τόσο παρωχημένα όσο οι Manowar(οι 3 πρώτοι δίσκοι γαμούσαν μετά έγιναν πιο γραφικοί κι απ 'τους τσολιάδες της Βάρης), η μουσική εξελλίσσεται. Έτσι όπως το παρουσιάζεις είναι λες και ο μέσος μεταλλάς είναι πίθηκος που απλά πίνει μπίρες, έλεος.
ΥΓ3…“μουσικη για κοριτσακια κατω των 18 ειναι.κανενας μεταλας που σεβεται τα μαλλια του δεν τους ακουει.”=>Αν είχαν όλοι τέτοια νοοτροπία θα είχανε γίνει όλοι σκυλάδες.
x1000000:thumbup:
Απ’τα πιο ουσιώδη posts που’χω διαβάσει ποτέ στο forum. Με κάλυψες απόλυτα.
Να μπω και εγώ λίγο Off Topic αλλά 7 δεν είναι κακός βαθμός, σημαίνει ότι ο δίσκος είναι καλός προς πολύ καλός. Το κακό είναι ότι οι βαθμοί από 8 και πάνω μπαίνουν για πλάκα, κανονικά 8 και πάνω σημαίνει σηκώνομαι από ντιβάνια, πολυθρόνες τρακτέρ και πάω και τα σκάω εκείνη τη στιγμή στο δισκάδικο. Η βαθμολογία προς το Disturbed δεν ήταν άδικη, το άδικο είναι ότι με τέτοιους βαθμούς αν δεν ψαχτεί και ο αναγνώστης από μόνος του ή θα πρέπει να γίνει βαποράκι για να τα παίρνει όλα ή να μην παίρνει τίποτα επειδή μπερδεύεται.
+1000000:lightsabre: