Μερακλίδικα κριτήρια. Μ αρέσεις
2 Likes
περιμενω πως και πως αυτη την υπερκαφριλα
3 Likes
Υπάρχει πάντως στα γνωστά μέρη.
1 Like
ααα θα το τσεκαρω τοτενες,το χεις δει?
Όχι, αλλά με έψησες με το τρέιλερ και μόλις το 
1 Like
Για ένα καμμένο βράδυ
2 Likes
“Deep Blue Sea” meets “The Meg” και CGI κατηγορίας τοπικού.
Αγνό αριστούργημα…
1 Like
Έτσι ακριβώς, ελπίζω στα “χειρότερα”.
1 Like
1 Like
Μιας και αναβιώθηκε το θρεντ, ας μιλήσω για τούτο εδώ το διαμαντάκι που είδα τις προάλλες:
Ξεκίνησα το Next of Kin χωρίς τρελές προσδοκίες. Το σενάριο φάνηκε fun και είπα να το δω. Ωστόσο βλέποντας την ταινία κατάλαβα πως δεν είναι ακριβώς έτσι όπως λέει η σούμα στο Imdb. Εν προκειμένω, η πρωταγωνίστρια, η οποία έχει κληρονομήσει τον οίκο ευγηρίας από την μάνα της, αρχίζει και βλέπει διάφορα περίεργα πράγματα στον οίκο, αλλά μην περιμένετε κάτι σαν το Alan Wake, δεν διαβάζει η τύπισσα ένα ημερολόγιο και ξαφνικά το κείμενο γίνεται πραγματικότητα :Ρ. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες περαιτέρω, θα το αφήσω σε εσάς να ανακαλύψετε το φιλμ.
Γιατί όμως να ασχοληθείτε με το εν λόγω b movie? Γιατί ενώ τα production values είναι ξεκάθαρα σε χαμηλό επίπεδο, η ταινία είναι πάρα πολύ καλογυρισμένη, με σασπένς, ατμόσφαιρα και κάδρα που σου μένουν στο μυαλό. Σκεφτείτε χιτσκοκική ατμόσφαιρα σε πιο Horror πλαίσιο. Επίσης οι ηθοποιοί παίζουν πολύ καλά, κάτι που σπανίζει σε τέτοιου είδους ταινίες. Το χτίσιμο της ταινίας είναι πολύ ωραίο επίσης, δεν στα δίνει όλα στο πιάτο, δεν βασίζεται σε ανούσια jumpscares ή υπερβολικό gore, αλλά έχει λίγο απ’όλα, σε σωστές δόσεις και με πολύ καλό ρυθμό, ενώ σκηνοθετικά μπορεί οι επιρροές του σκηνοθέτη είναι άμεσα κατανοητές, φαίνεται πως ο τύπος είχε κάποιο προσωπικό όραμα, ήθελε να αποτυπώσει κάτι δικό του στο φακό. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το εξαιρετικό ost, το οποίο επιμελήθηκε ο Τιτάνας Klaus Schulze.
Φίλοι του κλασικού horror νομίζω θα εκτιμήσουν, έχοντας δει ένα τσουβάλι τέτοιες ταινίες πλέον εκτιμώ δεόντως όταν παρακολουθώ κάτι που με εκπλήσσει ευχάριστα και νιώθω πως έχει κάτι παραπάνω να μου πει εκτός από την καλτίλα του πράγματος.
6 Likes
Επανέρχομαι με μια μεγάλη έκπληξη μου μου επιφύλασσε το Netflix. Ο λόγος για το…
Αυτή είναι μια ταινία που είχα ανακαλύψει πριν χρόνια. Την είχα διαγράψει από το μυαλό μου. Βασικά, είχα διαγράψει την πιθανότητα πως θα την δω ποτέ. Η ταινία, όταν την έψαχνα εγώ, ήταν πρακτικά άφαντη στα torrentαδικα και με πολύ ψάξιμο την βρήκα για direct download σε κάποιο site. DVD rip της κακιάς ώρας, μπουκωμένος ήχος, κακοί υπότιτλοι (είναι και στα γαλλικά) με απέτρεψαν από το να δω πάνω από 5-10 λεπτά.
Επιστροφή στο σήμερα και, πραγματικά, δεν ξέρω πως και γιατί βρέθηκε αυτό το obscure διαμαντάκι στο Netflix. Εννοείται πως άδραξα την ευκαιρία να το δω και χαίρομαι που ο αισθητήρας μου όσον αφορά τις horror ταινίες λειτουργεί ακόμα, καθώς όπως αποδείχθηκε το Baby Blood είναι μια πολύ καλή ταινία.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα έργο που παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Δεν είναι κάποιο χαβαλετζίδικο σλάσερ, δεν υπάρχουν κωμικά στοιχεία. Είναι μια πολύ αιματηρή ταινία, με σαφείς σημάνσεις, γυρισμένη με μια εξολοκλήρου γυναικεία ματιά. Η Yanka είναι μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται στο τσίρκο, κάτι που δεν την ευχαριστεί και πέφτει συχνά θύμα εκμετάλλευσης από τον εργοδότη της. Κάποια μέρα, έρχεται στο τσίρκο μια τίγρης, η οποία έχει προσβληθεί και κουβαλάει έναν μυστήριο οργανισμό μέσα της. Όπως εξηγείται στην εισαγωγή, αυτός ο οργανισμός ψάχνει επι της ουσίας ένα περιβάλλον να επωαστεί για να εξελιχθεί στο επόμενο στάδιο της ζωής του.
Κάπου εκεί μπαίνει στο προσκήνιο η Yanka, καθώς αυτό το πλάσμα μπαίνει μέσα της και μέσα σε λίγο διάστημα η κοπέλα καταλαβαίνει πως είναι έγκυος. Όχι μόνο αυτό, αλλά η κοπέλα συνειδητοποιεί επίσης πως μπορεί να επικοινωνεί με το μωρό. Σαν έναν τηλεπαθητικό δεσμό σκεφτείτε, υπάρχουν κανονικά διάλογοι μεταξύ τους. Το πλάσμα αυτό όμως, θέλει κάτι συγκεκριμένο για να αναπτυχθεί και αυτό είναι, φυσικά, το αίμα. Κάπως έτσι, χρησιμοποιώντας την δύναμή του να επηρεάζει και σωματικά την “μητέρα” του, το “μωρό” εξαναγκάζει την Yanka να κάνει το θέλημά του και βλέπουμε εμείς την πορεία αυτής, που σε σχιζοφρενική κατάσταση σχεδόν, δελεάζει άνδρες για να φτάσει στο τέλος να τους μακελέψει για να ικανοποιήσει τον οργανισμό που κουβαλά μέσα της.
Η ταινία σίγουρα απεικονίζει, χωρίς να το κουράσει και πολύ και χωρίς φιοριτούρες, όλη την ψυχολογική κατάρρευση μιας γυναίκας έπειτα από μια τραυματική εμπειρία όπως ένας βιασμός, νομίζω αυτό είναι καταφανές και στα 90 λεπτά που διαρκεί το έργο. Η Yanka υπακούει, θέλοντας και μη στην εσωτερική της φωνή, και κάθε ραντεβού οδηγείται στο απαραίτητο αιματοκύλησμα. Παρ’όλα αυτά, είναι φοβερά ενδιαφέρον και το γεγονός πως η ταινία δεν στερείται τρυφερότητας, καθώς με έναν διεστραμμένο τρόπο, βλέπουμε (ή ακούμε) βασικά την πρωταγωνίστρια να δένεται με το “πλάσμα” που την κρατάει δέσμια και την υποχρεώνει σε όλα αυτά τα εγκλήματα. Παρά το ότι θέλει να απαλλαγεί από αυτό, υπάρχει ένας δεσμός μεταξύ τους που αναπτύσσεται αρμονικά και πέρα από τα βασικά ένστικτα αυτοσυντήρησης που έχει ο κάθε οργανισμός, βλέπουμε πως και η κοπέλα και το “μωρό” εκδηλώνουν με κάποια μορφή το ενδιαφέρον τους, ο ένας για τον άλλο.
Στο οπτικό, η ταινία είναι καλογυρισμένη, ενώ στα “ζουμερά” σημεία (που είναι πολλά), υπάρχει τρελό gore και κάθε φαν του είδους θα γουστάρει.
Πολύ καλό και πιο αυστηρό από ότι περίμενα, αξίζει να το τσεκάρετε.
6 Likes
Ολόκληρη η ταινία
2 Likes
Το είδα απόψε. Δες το.
Στην Αμερική μιλάνε για λιποθυμίες και εμετούς από μερικούς θεατές. Τόσο καλό είναι;
1 Like
Μπας τους βάζουν στην αρχή μια μικρού μήκους έτσι για ζεσταμα…;
4 Likes
το Terrifier 1 και το All hallows eve (που κανει την πρωτη του εμφανιση ο Art) ειναι υπερκαφριλες αλλα αυτο καπου διαβασα κατι spoilers οτι ειναι πιο καφριλα απτα 2 προηγουμενα,θα το ανακαλυψουμε σε 2 βδομαδες που θα υπαρχει για κατεβασμα
2 Likes
Ε ας δω αυτά τα δύο που έγραψες, μέχρι να έρθει η ώρα του.
Όταν το βρείτε κάπου ρίξτε σύρμα παρακαλώ
Εν τω μεταξύ το Terrifier 1 δεν το ήξερα καν, ούτε σαν αναφορά κάπου. Λόγω του 2 το έμαθα. Καλό marketing υποθέτω. Θα τα δω από περιέργεια.
1 Like
Το είχα δει το Terrifier όταν είχε βγει. Όχι σινεμά, νομίζω Ελλάδα δεν βγήκε ποτέ στις αίθουσες. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά λίγο το μικρό budget, λες και έβλεπες φοιτητική ταινία ήταν ώρες ώρες χωρίς να είναι απαραίτητα αρνητικό αυτό, λίγο η βία και ο απίστευτα creepy χαρακτήρας μεγάλωσαν τον μύθο του γρήγορα. Για All Halows Eve δεν ήξερα.
Τώρα για αυτό δεν ξέρω αλλά σχόλια για λιποθυμιές κτλ συνήθως είναι ένας ακόμα τρόπος πετυχημένου marketing, ειδικά για πιο μικρές ταινίες.