Στη σύγχρονη εποχή το Άρμα είναι ένα ερπυστριοφόρο τεθωρακισμένο όχημα μάχης, εξ ου και η συνήθης ονομασία άρμα μάχης.
[Επεξεργασία] Γενικά
Τα σύγχρονα άρματα διαθέτουν βαρέα όπλα και ισχυρή θωράκιση, όπως επίσης και ταχύτητα που τους επιτρέπει να μετακινούνται γρήγορα προς και από το πεδίο της μάχης. Παρ’ όλο που τα άρματα δεν έχουν μεγάλη αυτονομία και είναι ιδιαίτερα δαπανηρά τόσο για την αγορά τους όσο και για την συντήρησή τους, αποτελούν ένα από τα πλέον διαδεδομένα όπλα, καθώς μπορούν εύκολα να προσβάλλουν στόχους αντίπαλων δυνάμεων και κυρίως να καλύψουν την προέλαση πεζικού και φίλιων στρατευμάτων.
Στις διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις τα άρματα συμμετέχουν συγκροτώντας ύλες αρμάτων και ποτέ μεμονωμένα. Συνήθως καλύπτουν κινήσεις άλλων κλάδων ή όπλων (μονάδες πεζικού, καταδρομών, πεζοναυτών κ.λπ.). Η υποστήριξη των αρμάτων είναι αναγκαία καθώς παρ’ όλη τη θωράκισή τους είναι σχετικά ευάλωτα από αντιαρματικά, νάρκες, εχθρικό πυροβολικό, ελικόπτερα και αεροπλάνα. Την υποστήριξή τους αναλαμβάνουν συνήθως ίδιες ή φίλιες δυνάμεις όπως το μηχανικό, η αεροπορία, το πυροβολικό, και το πολεμικό ναυτικό στις αποβατικές επιχειρήσεις. Οι δυνατότητες ελιγμών των αρμάτων σαφώς και είναι ανάλογες της μορφολογίας του εδάφους των επιχειρήσεων π.χ. σε δάση και εδάφη με πολλά φυσικά εμπόδια.
Τον πρώτο σχεδιασμό θωρακισμένων αρμάτων μάχης την έκανε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, που δεν απείχε και πολύ της σύγχρονης μορφής τους. Τα “άρματα εφόδου” όπως ονομάζονταν αρχικά, με την ιδέα της αυτοδύναμης κίνησής τους επί “παντός εδάφους”, δηλαδή με ερπύστριες (αλυσίδες) εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως οχήματα για την καταστροφή των εχθρικών συρματοπλεγμάτων και άλλων οχυρωμάτων. Είχαν βεβαίως προηγηθεί σχέδια αρμάτων πλην όμως όλα παρουσίαζαν σοβαρά μειονεκτήματα.
Σιγά - σιγά εξελίχτηκαν και αντικατέστησαν το ιππικό στα πεδία των μαχών. Από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα άρματα έχουν περάσει από πολλές εξελίξεις και συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον πόλεμο. Πολλοί όμως υποστηρίζουν ότι σιγά σιγά θα ξεπεραστούν.
[Επεξεργασία] Σχεδιασμός
Τα τρία παραδοσιακά χαρακτηριστικά που καθορίζουν τις δυνατότητες ενός άρματος είναι η ισχύς πυρός τους, η αυτοδύναμη κίνησή - ευκινησία τους και η αμυντική τους θωράκιση.
Η ισχύς πυρός είναι η ικανότητα ενός άρματος να καταστρέψει τον στόχο του. Αυτό περιλαμβάνει την ικανότητα να βάλλει επιτυχώς κατά κινούμενων στόχων, την ταχυβολία, και την ικανότητα καταστροφής θωρακισμένων οχημάτων και οχυρώσεων.
Η ευκινησία περιλαμβάνει την μέγιστη δυνατή κάλυψη μιας απόστασης στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, τους διάφορους τύπους του εδάφους που μπορούν να διασχίσουν, και την αυτονομία τους σε καύσιμα. Η στρατηγική ευκινησία περιλαμβάνει και τη μέγιστη ταχύτητα που μπορούν να φτάσουν τα άρματα σε στρατιωτικούς δρόμους και την ευκολία με την οποία μπορούν να μεταφερθούν πάνω σε αμαξοστοιχίες με βαγόνια - πλατφόρμες ή ειδικά διασκευασμένα πλοία, τα αρματαγωγά. Τέλος, ορισμένα άρματα μπορούν να μεταφέρονται και από αεροσκάφη, όπως το C-130 Hercules.
Η αμυντική ικανότητα σχετίζεται με τον τρόπο που έχουν κατασκευαστεί, ποια σημεία προστατεύονται περισσότερο από τη θωράκιση ή την ενεργητική θωράκιση και ποια λιγότερο. Επίσης περιλαμβάνει και την ικανότητά τους να παραμένουν αόρατα με παραλλαγή και άλλα μέσα, την αποφυγή εχθρικών βλημάτων και τη συνέχιση της μάχης έπειτα από χτύπημα.
Τα άρματα σχεδιάζονται για να συνδυάζουν σε ικανοποιητικό βαθμό και τα τρία κριτήρια και η σχεδίαση δεν αποσκοπεί στην τελειοποίηση του ενός. Για παράδειγμα, η αύξηση της θωράκισης θα μείωνε την ευκινησία με το επιπρόσθετο βάρος. Η αύξηση της ισχύος πυρός θα απαιτούσε μεγαλύτερα όπλα σε βάρος τόσο της θωράκισης όσο και της ευκινησίας.
Σ’ ΑΡΕΣΕ ??? *
Ξανα λεω σοβαρεψου μαν… σπλιταρετε το τοπικ
*ελα μη μου πεις οτι δεν ακους το πανζερ ντιβιζιον μαρντουκ
.jpg)
