Doors 6.00
Mother Of Millions 6.40-7.40
Need 8.00-9.15
Pain of Salvation 9.45-00.00
2+ ώρες, θα κλάψουμε
3 Likes
Επεσε καλοκαιρι και ολο καποιο εξοδο ετρεχε και το αφηνα πισω. Δεν θα εχανα ομως αυτο το live με τιποτα, ηδη εριξα ακυρο σε κατι γενεθλια…
2 ωρες και 15 λεπτα, ε? Αυτα ειναι… Εχει να πεσει ανατριχιλα…
1 Like
5,5 ώρες θες να πεις 
. Τι 6:40 ρε!
1 Like
Συναυλία με freddo espresso
Θελω και εγω να δω ολες τις μπαντες οποτε θα παω απο νωρις. Μολις ειδα το setlist που επαιξαν χτες στην Τουρκια και ειναι φοβερο, δεν το γραφω μην κανω spoiler σε καποιον που δεν θελει να το ξερει απο πριν. Επαιξαν 2 παραπανω (και ποια 2 ε?) απο το συνηθισμενο setlist που ειχαν στο υπολοιπο tour… Μακαρι να εχουμε το ιδιο ή ακομα μεγαλυτερο / καλυτερο (απληστος mode)…
Θα είμαι παρών αύριο, πρώτα για Mother of Millions και Need και μετά για PoS. Τους πρώτους δυο τους θεωρώ ό, τι πιο hot και σωστό αυτήν την στιγμή στην ελληνική metal (οχι σε σύγκριση με RC προφανώς)
Pain of Salvation ακούω πολύ καιρό τώρα για να μπω στο mood, αλλά ακόμα δεν τα έχω καταφέρει τόσο πολύ. Μου φαίνονται λίγο ουδέτεροι, το ταλέντο του Daniel φαίνεται να ξεχειλίζει ωστόσο ακούω τόσους διθυράμβους τόσα χρόνια και έτσι θα πάρουν την ευκαιρία τους. Πρώτα το live και μετά μία ιεροτελεστιακή ακρόαση του Be και Perfect Element τουλάχιστον (γιατί ως concept θα θέλουν μελέτη).
1 Like
Αν δεν έπιασαν τα υπόλοιπα, για δοκίμασε ένα βράδυ να αράξεις και να βάλεις στην μεγάλη τιβι το dvd του Be.
3 Likes
Σωστος, φοβερη εμπειρια. Για εμενα ηταν συγκλονιστικες και οι πρωτες ακροασεις των δισκων τους, ειδικα στην πρωτη ακροαση του Entropia που δεν τους ηξερα, επαθα μεγαλη πλακα, ειχε πολλα χρονια να μου συμβει αυτο, πραγματικα επαθα ΣΟΚ…
2 Likes
Επομένως το Entropia είναι ο αγαπημένος σου δίσκος;
Οχι ο αγαπημενος μου δισκος τους ειναι το Remedy Lane, απλα επειδη τα ακουσα κανονικα με την χρονολογικη σειρα που κυκλοφορησαν το Entropia ειναι η πρωτη μου επαφη μαζι τους και ειχα παθει μεγαλη ζημια…
Παμε για live-αρα σημερα, μετραμε ωρες πλεον… Οποιος θελει να βρεθουμε θα ειμαι μπροστα, κοντο μαλλι και μουσακι, θα φοραω μπλουζα Fates Warning αλλα αν βρω κατι στο merch μπορει να αλλαξω. Καλα να περασουμε.
Ε λογικό. Remedy Lane ένας από τους καλύτερους δίσκους της εποχής μας στη μουσική που ακούμε… Είχα κουβέντα με τον @QuintomScenario ο οποίος βρίσκει τον gildenlow λίγο υπερβολικό στις ερμηνείες του, συμφωνείς σε αυτό;
Εγώ τον βρίσκω φοβερό και ειδικά σε κομμάτια όπως το Undertow (και πχ το Ashes από το Perfect Element) είναι απλά καθηλωτικός. Νομίζω και στο λαιβ βγάζει αυτό το συναίσθημα και το θεωρώ χάρισμα ακόμα κι αν γι αυτόν είναι μόνο μια μέρα στη δουλειά.
Κλείνω λέγοντας ότι ειδικά το Remedy και μετά το Element, στο γούστο μου αγγίζουν το τέλειο. Απλά δεν είναι για όλες τις ώρες και για όλες τις διαθέσεις.
ΥΓ: Τι έλεγε η συναυλία;
2 Likes
Προειδοποίηση, ακολουθεί μεγάλο πόστ.
Παίρνω την μπάλα λοιπόν και απαντάω πρώτα για τον Ντάνιελ. Ο τύπος έχει μια από τις καλύτερες και χαρακτηριστικοτερες φωνές εκεί έξω. Το εύρος του είναι απίστευτο, από τα χαμηλά στα υψηλά, εχει φοβερό ελεγχο της φωνής του. Το πάθος επίσης που βγάζει είναι φοβερό, ειδικά από την στιγμή που οι περισσότεροι στίχοι του είναι αυτοβιογραφικοί. Το υπερβολικό της ερμηνείας του πιστεύω στηρίζεται σε αυτό το γεγονός και τον εγκλωβίζει λίγο σε αυτό το παθιασμένο στυλ. Είναι όντως πολύ θεατρικός.
Εκεί που για μένα το “παράκανε” ήταν στα road salts, όπου δυστυχώς η τραγουδοποιία του, δεν στηριζόταν στον αντίστοιχο ήχο και εξηγούμαι: αποφάσισε να απογυμνώσει τον ήχο τους από το metal distortion, αλλά συνέχισε να τραγουδά με το ίδιο παθος και ένταση (ενώ πχ στους hammer of the gods, τα πήγε άψογα). Οι δίσκοι εκείνοι με ήχο το wall of sound της αρχής του used για παράδειγμα , θα μας έκαναν να παραμιλάμε - αντί για τις κλανιές κιθάρες που έχει τώρα.
Γενικά είναι λατρεμένη μπάντα. Εχει ένα από τα καλύτερα ντεπούτα που έχουν κυκλοφορήσει, με απίστευτα εξυπνες συνθεσεις, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ερμηνείες, φοβερούς στίχους και μοναδικά τραγούδια. Γενικά είναι απιστευτο το πως μια μπάντα μόλις στο πρώτο της δίσκο έχει τόσο χαρακτήρα και ποιότητα.
Για μένα χωρίζονται σε 2 περιόδους. Την πορτοκαλί περίοδο (τα πρώτα τέσσερα αλμπουμ που όλα έχουν ως βάση το πορτοκαλί στα εξώφυλλα) και την ασπρομαυρη(όλα τα υπόλοιπα). Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη περίοδος είναι πολύ πιο βαριά συναισθηματικά και πολύ πιο πλούσια σαν χρώμα. Από το be και μετά έχουμε μεταστροφή στον ήχο, αλλά και τις πρώτες ανισσοροπίες, αφου είχε “διαταραχτεί” το κλασσικό line up. Εκεί έχασαν λίγο στον ατμοσφαιρικό ήχο. Η συνέχεια βάζει ποιοτικά τον πήχη λίγο πιο χαμηλά, αλλά με πολλές καλές στιγμές.
Ο τελευταίος δίσκος (το remedy lane pt 2 
), ήταν μια καλή επιστροφή στα παλιά, αλλά με πιο συγχρονο ήχο και λιγότερο βάθος στον ήχο και πολύ μέτριους ήχους στα πλήκτρα.
Είναι πάντως χαρακτηριστικό παράδειγμα μπάντας, που ενώ ένας γράφει την μουσική κυρίως, οι μονάδες παίζουν τόσο καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. H απώλεια του Χερμανσον ήταν τεράστια, καθώς ο τύπος είχε καταπληκτικές ιδέες που ήξερε που ακριβώς να τις βάλει για προσθέσουν πόντους σε ένα τραγούδι. Πανέξυπνος. Εκπληκτικός μπασίστερ ο αδερφός του, ο οποίος επίσης ενώ σαν συνθετης μόνος του δεν μου λέει πολλά, στο σύνολο των αρχικών PoS ηταν άψογος. Επίσης μεγάλη απώλεια ο Χαλγκρεν, ο οποίος είναι από τους πιο ουσιαστικούς ντράμμερ που έχω ακούσει και τεράστιος μηχανακι - μετρονόμος. Ο ετερος Γιοχαν είναι πίσω στην φυσική του θέση οπότε δεν τον αναφέρουμε.
Αυτό που με χάλασε αρκετά στον τελευταίο δίσκο ήταν ότι έδωσε μεγάλο ρόλο στον Ζολμπεργκ. Γιατί ουσιαστικά δεν ταίριαξε ποτέ με την μπάντα, παρόλο τις μεγάλες ικανότητες του.
Αυτά τα σκόρπια.
2 Likes
Παρα πολυ ωραιο ποστ, αλλωστε με τον Σεβεκ τα βρισκουμε στα περισσοτερα συνηθως. Μου αρεσε πολυ ο χωρισμος σε δυο περιοδους, την πορτοκαλι και την ασπρομαυρη. Βεβαια θεωρω πως το In the Passing Light of Day μαλλον ειναι το πρωτο απο μια καινουρια, τριτη περιοδο (πιο κοντινη στα 4 πρωτα σε νοοτροπια, οχι σε ηχο), καθως μικρη σχεση εχει μουσικα με τα 4 προηγουμενα.
Την φωνη του Gildenlow την θεωρω μοναδικη και ιδιαιτερη, και προφανως ο τυπος απλα ξερει να τραγουδαει. Και παντοτε εκτιμω το παθος σε εναν τραγουδιστη, ειδικα οταν αυτος ο τυπος απλα βγαζει την ψυχη του στο σανιδι. Αυτο που ελεγα στον @plex27 ειναι πως για μενα προσωπικα ενας λογος που οι PoS δεν εγιναν ποτε αγαπημενη μπαντα, ειναι πως μερικες φορες μου βγαζει αυτο που μου εβγαζε κι ο Matt Barlow και με ξενιζε, δηλαδη ενα “ακουστε με ποσο δυνατα κλαιω και μοιρολογαω”, που απλα δεν ειναι του γουστου μου. Κατα τα αλλα μονο respect.
ΥΓ. Το BE ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου αλμπουμ τους. Νομιζω πως ο λογος που πολυς κοσμος απογοητευτηκε ειναι γιατι περιμεναν ενα Remedy Lane II (αντι να κανουν υπομονη αλλα 13 χρονια!)
1 Like
Ναί ίσως οι 3 περίοδοι είναι λίγο πιο σωστοί, καθώς δεν είνα καθόλου τυχαίο ότι στο νέο εξώφυλλο μπήκε και λίγο χρώμα σε σχέση με τα προηγούμενα (πιστεύω ότι έχουν μεγάλη σχέση οι χρωματισμοί στα εξώφυλλα τους, παρόλο που φάινεται να είναι ασυνείδητο). Μουσικά είναι πολύ κοντά πάντως στο scarsick, ίσως για αυτό δεν το βάζω σαν 3η ξεχωριστή περίοδο. Πιστεύω ότι η τρίτη περίοδος επίσημα θα ξεκινήσει με το επόμενο αλμπουμ και ότι το passing day είναι το αλμπουμ στροφή.
Για να είμαστε ακριβείς πάντως, πρέπει να βγάλουμε εντελώς το be από αυτές τις περιόδους, καθώς είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό και διαφορετικό. Και σαν ήχος και σαν κονσεπτ. Είναι κάτι beyond pain of salvation, κάτι υπερβατικό θα το χαρακτήριζα, μια κατηγορία απο μόνο του.
Μπορεί βέβαια να το εκθειάζω και να φαίνεται ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου, αλλά εκεί πάνω, δίπλα στα μνημεία της ανθρωπινης μουσικής (ναι δεν κάνω πλάκα, τόσο ψηλα), είναι το perfect element.
1 Like
mapa
1 Like
Πω ρε, τι ηταν αυτο το χτεσινο!! Τα μυαλα στο χερι! Τελεια αποδοση, φοβερη επαγγελματικη παραγωγη, γαμω τα σετλιστ, αρκετος και ωραιος κοσμος. “Μυριζε” το λαιβ αυτο οτι θα γαμησει.
Προλαβα και 35’ Kafrillion μετα, ολα καλα .
4 Likes
Είπα και γω, νόμισα ότι βρισκόμουν σε διαφορετική συναυλία.
1 Like
Απιστευτη συναυλια,μπαντα,φωτα,ηχος,ολα αψογα.μας κατουρησαν κανονικα
2 Likes
τούμπανο οι photos. με τί κινητό τράβηξες?