Δεν το ηξερα σας ευχαριστω για το info.
1 Like
@angus7pl δεν ξερω αν εχει αναφερθει εδω η αν το γνωριζεις αλλα το scarsick ειναι το perfect element pt 2…
Ναι το γνωριζω, οταν ακουω μια μπαντα και λιωνω δισκογραφια τα ψαχνω ολα αυτα τα trivia, διαβαζω συνεντευξεις κτλ. Αλλωστε στο CD το γραφει και στην μεσα μερια του inlay…
1 Like
Tελικά όμως έγινε ασπρομαυρο και δεν είχε άδικο που έγινε και ασπρομαυρο.
Ένα εξώφυλλο δεν έχει συναισθήματα και απόψεις Σεβεκ!
1 Like
Τι μερα ειναι σημερα, Τριτη? Ωραια για παμε λοιπον… Μιλαμε για μια απο τις καλυτερες συναυλιες της χρονιας, βασικα μαζι με το ΕΠΟΣ των Fates Warning στις 27 Ιανουαριου του 2018 και το πολυ δυνατο διημερο του Rockwave με τοσα λατρεμενα ονοματα, ειναι οι προσωπικες μου συναυλιακες κορυφες για το 2018.
Ας το παρω απο την αρχη ομως. Ηθελα να δω και τις 3 μπαντες μιας και τους Mother Of Millions δεν ειχα καταφερει ποτε να τους δω live και μαλιστα παιζουν 2 συμμαθητες μου στην μπαντα και ειναι ντροπη που δεν ειχα live εικονα τους μεχρι τωρα. Δυστυχως επειδη ειχε τρελη κινηση και αργησα παρα πολυ να παρκαρω εχασα ενα μερος της εμφανισης τους αλλα ευτυχως ειδα περισσοτερο απο το μισο. Μου αρεσαν πολυ, δυνατη εμφανιση με μπομπατο ηχο, δεμενοι και ικανοτατοι εκτελεστικα, τα παιδια εδειξαν οτι πολυ απλα το 'χουν… Ο Γιωργος Μπακαουρης στα ντραμς εδενε ιδανικα με τον Πετρο Πριφτη στο μπασο, ο Μακης Τσαμκοσογλου ηταν εξαιρετικος στα πληκτρα, ο Κωστας Κωνσταντινιδης φοβερος στην κιθαρα, οπως και ο τραγουδιστης Γιωργος Προκοπιου τον οποιο ειχα δει και στο παρελθον με τους Poem. Γενικα η μουσικη τους μου βγαζει κατι εντονα κινηματογραφικο και η ο φωτισμος που ειχαν οπως και η ολη σκηνικη τους παρουσια σε εβαζε εντονα σε αυτο το κινηματογραφικο mood της μουσικης τους. Θα ηθελα να τους ξαναδω συντομα.
Στην συνεχεια ηταν η σειρα των Need τους οποιους εχω ξαναδει και μου αρεσουν γενικα αν και ακομα δεν εχω καταφερει να ακουσω σωστα ολοκληρη την δισκογραφια τους. Εχουν φτιαξει ονομα στην σκηνη και οχι μονο στα στενα ορια της χωρας μας αλλα και στο εξωτερικο και τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Για μια ακομα φορα η εμφανιση τους ηταν τρομερη, με καλο ηχο στο συνολο του αν και υπηρχαν προβληματα κυριως στα πληκτρα. Εδωσαν βαση στην τελευταια κυκλοφορια τους Hegaiamas - A Song For Freedom απ’ οπου ακουσαμε 4 κομματια και μας παρουσιασαν ακομα 2 κομματια απο τον προηγουμενο δισκο τους Orvam - A Song For Home και 1 απο το ντεμπουτο τους The Wisdom Machine. Στη 1 ωρα και 15 λεπτα της εμφανισης τους εβγαλαν οπως παντα παθος και αγνη αγαπη για αυτο που κανουν, με ολα τα μελη της μπαντας να ειναι αψογοι στον ρολο τους με τον εκφραστικοτατο και πολυ συμπαθη Γιωργο Τζαβαρα στην κιθαρα και τον Γιαννη Βογιαντζη στα φωνητικα να ξεχωριζουν ενα κλικ παραπανω και να τραβανε τα βλεμματα. Αν και ανυπομονουσα σαν τρελος για την εμφανιση των Pain Of Salvation καταφεραν να με κανουν να περασω πολυ ωραια και να μην βαρεθω πραγμα δυσκολο με την τοσο εντονη ανυπομονησια που ειχα για τους headliners και τους αξιζουν συγχαρητηρια για αυτο.
Οταν το ρολοι εδειξε 21:45 ηρθε επιτελους η ωρα που περιμενα με μεγαλη προσμονη τοσο καιρο. Εχω ξαναγραψει οτι δυστυχως δεν ειχα ασχοληθει με τους Pain Of Salvation πριν το 2017 τους ηξερα μονο σαν ονομα και ειχα ακουσει 2-3 κομματια. Εκει λιγο πριν κυκλοφορησει ο τελευταιος τους δισκος στις αρχες του 2017 μου εσκασε στο ακυρο να ασχοληθω μαζι τους και τα πηρα χρονολογικα με την σωστη σειρα. Το απογευμα που εκατσα να ακουσω το Entropia το θυμαμαι εντονα λες και ηταν χθες μιας και εκεινο το απογευμα επαθα μεγαλη πλακα. Μου αρεσε και με γοητευσε τοσο πολυ αυτο που ακουσα που κολλησα με την μια, ειχα χρονια να σκαλωσω τοσο πολυ με μπαντα που ειχε τοση ιστορια πισω της αλλα δεν την ακουγα απο παλαιοτερα, απορω πως μου ειχαν ξεφυγει… Ακουσα εννοειται ολους τους δισκους της μπαντας, studio, live, EPs, ειδα ολα τα DVD και γενικα απο εκεινη την περιοδο και μετα περιμενα πως και πως την μερα που θα τους εβλεπα live. Και οταν αυτο συνεβη ηταν ακομα πιο συγκλονιστικο και εντονο συναισθηματικα απο τις ηδη υψηλες προσδοκιες μου.
Απο την πρωτη στιγμη που εμφανιστηκαν στην σκηνη ξεκινωντας την εμφανιση τους με το On A Tuesday, μπηκα κατευθειαν στο καταλληλο mode και απολαυσα καθε δευτερολεπτο της συναυλιας στο επακρο. Με μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΣΚΑΡΑ στις αποσκευες τους το απιθανο In The Passing Light Of Day και την μπαντα να ειναι καλα στα εσωτερικα της μετα την φυγη του Ragnar Zolberg και την επιστροφη του Johan Hallgren στην φυσικη του θεση, η συναυλια απεκτησε τον χαρακτηρα συναυλιας-βιωματος. Ολα ηταν τοσο αψογα, ξεκινωντας απο τον ηχο που ηταν φοβερος καθολη την διαρκεια με ελαχιστες εξαιρεσεις, κυριως σε καποιες στιγμες που τα φωνητικα του Daniel ηταν πιο χαμηλα απ’ οσο θα επρεπε. Επισης αξιζει να σημειωθει οτι ο φωτισμος ηταν εκπληκτικος, απο τους καλυτερους που εχω δει σε συναυλια στην ζωη μου, ανεβαζε επιπεδο το live, πραγματικα ειχε γινει αξιοθαυμαστη δουλεια σε αυτον τον τομεα.
Και παμε στο setlist που μου αρεσε παρα πολυ και που ειχε 5 κομματια απο το In The Passing Light Of Day τα On A Tuesday, Reasons και Meaningless τα οποια ηταν τα 3 πρωτα κομματια της συναυλιας, το Full Throttle Tribe που παιχτηκε τελευταιο στο main set και το The Passing Light Of Day το οποιο ηταν το τελευταιο της συναυλιας. Ολα τους κομματαρες και αποδειχτηκε και live η αξια και η ποιοτητα του τελευταιου δισκου, μιας και τα κομματια εδεναν τελεια με τα αριστουργηματα του παρελθοντος. Και μιας και μιλαμε για παρελθον μετα την αρχικη 3αδα ηρθε η ωρα για το The Perfect Element I να εκπροσωπηθει με τα Falling και The Perfect Element, ενω αργοτερα ακουσαμε και το λατρεμενο Ashes (μαλλον το μεγαλυτερο hit της μπαντας, εγινε χαμος απο κατω) και το Used που παιχτηκε στο encore. Back to back παιχτηκαν και τα Disco Queen και Kingdom Of Loss απο το αδικημενο Scarsick, κομματια τοσο διαφορετικα μεταξυ τους κατι που δειχνει την ποικιλια που εχει η μουσικη των Pain Of Salvation. Απο την μια στο Disco Queen ειχαμε disco ρυθμους και χορο απο κοινο και μπαντα με τα φωτα να σε κανουν να νομιζεις οτι εισαι σε discotheque και με τον Leo Margarit να φοραει γυαλια αναλογα του θεματος, απο την αλλη στο Kingdom Of Loss τα φωτα χαμηλωσαν και ο Daniel βγηκε με μονη συνοδεια ενα μικροφωνο και τραγουδησε τους τοσο ωραιους στιχους-κοινωνικη κριτικη σε μια πολυ ευαισθητη ερμηνεια. Στην συνεχεια ειχαμε 3 κομματια σερι απο το One Hour By The Concrete Lake με αφορμη την επετειο 20 χρονων απ΄οταν κυκλοφορησε, τα Handful Of Nothing, Pilgrim και το καλυτερο κομματι και κορυφωση του δισκου το Inside Out. Συνηθως αυτος ο δισκος ειναι ριγμενος στα setlist της μπαντας και αυτα τα κομματια δεν παιζονται πολυ συχνα live. Τελος απο την κορυφαια κατ’ εμε κυκλοφορια τους ever το Remedy Lane ακουσαμε το ΥΠΕΡΤΑΤΟ Beyond The Pale. Φυσικα μου ελειψαν αρκετα κομματια, αλλα και 5 ωρες να επαιζαν παλι δεν θα μου εφτανε…
Στα της αποδοσης της μπαντας ο,τι και να πω θα ειναι λιγο. Μιλαμε για συγκλονιστικη αποδοση απο ολους, ο Leo Margarit στα ντραμς, ο οποιος εχει στεριωσει για τα καλα στην μπαντα, ηταν εξαιρετικος ενω εντυπωση μου εκαναν τα φανταστικα δευτερα φωνητικα του, μιλαμε ο τυπος εχει φωναρα. Στο εναρκτηριο On A Tuesday με αφησε παγωτο με το ποσο καλα απεδιδε τα φωνητικα που στον δισκο ανηκαν στον Ragnar. Εξισου φοβεροι ο Gustaf Hielm στο μπασο και ο Daniel Karlsson στα πληκτρα, ο οποιος επαιζε και κιθαρα σε ορισμενα κομματια ενω ειχε αναλαβει και καποια πολυ βασικα δευτερα φωνητικα. Ο Johan Hallgren που εχει πλεον επιστρεψει στην μπαντα ηταν αψογος σε κιθαρα, δευτερα φωνητικα και εννοειται οτι ειχε οπως παντα πληθωρικη σκηνικη παρουσια. Αεικινητος, εκφραστικος, προσφερει απιστευτη ενεργεια στην live δυναμικη της μπαντας και ειχα δικιο που ειχα χαρει τοσο πολυ οταν ειχε ανακοινωθει η επιστροφη του, καμμια σχεση με τον Ragnar Zolberg που μπορει να εχει ταλεντο συνθετικα αλλα σε σκηνικη παρουσια δεν κολλαγε με τους Pain Of Salvation.
Και παμε στον μεγαλο πρωταγωνιστη τον ενα και μοναδικο Daniel Gildenlow. Μιλαμε ο ανθρωπος ειναι καλλιτεχνης με ολη την σημασια της λεξης και αποτελει πραγματικα μια “one of a kind” προσωπικοτητα. Εχει μια λαμψη, εχει αυτο το “κατι” που τον κανει τοσο ξεχωριστο, αυτη η ειλικρινης καταθεση ψυχης που κανει τοσα χρονια με την μουσικη, τους στιχους του και την γενικοτερη καλλιτεχνικη του προσεγγιση ηταν παρουσα σε ολο της το μεγαλειο εκεινο το βραδυ. Δεν μπορουσα να σταματησω να τον χαζευω, αψεγαδιαστος παιχτικα, με εκπληκτικα φωνητικα και κυριως ασυλληπτα παθιασμενες ερμηνειες ολων των συνθεσεων. Οταν τον βλεπεις την μια στιγμη να “ματωνει” στην σκηνη και να απογυμνωνεται τραγουδωντας τους τοσο προσωπικους στιχους του, την αμεσως επομενη στιγμη να χτυπιεται χοροπηδωντας και κανοντας headbanging σαν εφηβος και αμεσως μετα να γυρναει στο κοινο και να χαμογελαει ενω λαμπει ολο του το προσωπο δειχνοντας ποσο πολυ απολαμβανει αυτο που κανει δεν μπορεις να μην τον λατρεψεις… Ναι εχει κανει λαθη στην πορεια της καριερας του, εχει υποπεσει σε καποια “φαουλ” αλλα οπως και να εχει, ο χωρος μας και γενικοτερα ο χωρος της μουσικης και των τεχνων εχει ζωτικη αναγκη για ατομα σαν τον Daniel Gildenlow.
Ολο το live ηταν μια κορυφη με τις εναλλαγες των συναισθηματων να ειναι εντονες οπως συμβαινει και στα κομματια της μπαντας, αλλα αν επρεπε με το μαχαιρι στον λαιμο να επιλεξω ενα highlight αυτο θα ηταν το συγκλονιστικο κλεισιμο με το Beyond The Pale που ειναι ισως το αγαπημενο μου κομματι τους και στα καπακια το The Passing Light Of Day που ο Daniel αφιερωσε στην γυναικα του και στο οποιο η αποδοση του συγκροτηματος και ειδικα του Daniel πραγματικα επιασαν ταβανι… Μιλαμε για ισοπεδωτικη εκτελεση του κομματιου, πρεπει να ανατριχιασαν ακομα και τα μπουκαλια στο bar του Piraeus Academy…
Ο κοσμος γεμισε τον χωρο, δεν ειχαμε sold out οπως θα επρεπε αλλα ειχε γενικα πολυ κοσμο και η υποδοχη σε ολες τις μπαντες ηταν εξαιρετικη. Ειδικα στους Pain Of Salvation φανηκε πολυ εντονα οτι η μπαντα εχει πολλους φανατικους οπαδους στην χωρα μας. Ηδη ανυπομονω για την επομενη φορα η οποια ευχομαι να ειναι πολυ, πολυ συντομα… Και ναι Daniel μπορει να αργησα να γνωρισω την μουσικη σου αλλα θα σε ακολουθησω στο Full Throttle Tribe σου…
Υ.Γ. Δεν μπορω ποτε να προγραμματισω ποτε θα κατσω να μπω στο καταλληλο mood για να γραψω το review για μια συναυλια που πηγα, ειναι κατι που μου αρεσει πολυ να γινεται οπως το θελω εγω και λειτουργει καπως και σαν προσωπικο μου ημερολογιο. Αλλα ειχα πει οτι αυτο το review θα γραφτει On A Tuesday οπως και εγινε…
7 Likes
Πολλές φορές κάθεσαι και μετά το τέλος της συναυλίας για να δεις από κοντά την μπάντα. Σ’ αυτή τη συναυλία δεν ανέφερες κάτι στο review σου, να υποθέσω ότι έφυγες μετά το τέλος του σετ;
Φύγανε αυτοί 
!
Εκτός αν έφυγε για να προλάβει λίγο Kafrillion.
Οχι εκατσα απλα με τα πολλα ξεχασα να το αναφερω. Πετυχα τον Johan Hallgren μεσα στον χωρο του Piraeus Academy λιγη ωρα μετα το τελος της συναυλιας και τα ειπαμε λιγο, βγαλαμε φωτογραφια, πηρα υπογραφες και τα γνωστα. Ηταν τρελα συμπαθητικος και φιλικος και μου ανεφερε πως του αρεσε πολυ η αλληλεπιδραση μπαντας και κοινου και ειναι πολυ ευτυχισμενος που εχει επιστρεψει στους Pain Of Salvation.
Τον Daniel Gildenlow τον πετυχα εξω λιγο πριν φυγουν και αυτος απιστευτα συμπαθητικος, σε μεγαλα κεφια και ομιλητικος, δεν ηθελε να χαλασει χατιρι σε κανεναν παροτι επεσε πολυς κοσμος πανω του και ειδικα κατι κοπελες τον ειχαν σε “στενο μαρκαρισμα”. Μου ειπε οτι με αναγνωρισε απο την συναυλια γιατι ημουν μπροστα στη δευτερη σειρα και εδινα πονο, συγκεκριμενα μου ειπε “I remember you, I saw you there in the front, man thank you, I saw you singing and screaming all the lyrics, did you enjoy the show?”… Εννοειται ακολουθησε αποθεωση απο πλευρας μου, του εξηγησα ποσο λατρευω τους Pain Of Salvation, του ανεφερα καποιους προσωπικους του στιχους που οταν τους διαβαζω ή τους ακουω νιωθω λες και μιλανε για εμενα και διαφορα αλλα και αφου με ευχαριστησε για τα καλα μου λογια, μου ειπε ποσο του αρεσει να παιζει στην Ελλαδα και οτι ανυπομονει να ξαναρθει. Βγαλαμε και φωτογραφια και μου υπεγραψε στο εισιτηριο και ειχα και τα booklet απο ολες τις κυκλοφοριες της μπαντας μαζι μου αλλα επειδη τον πιεζε καποιος απο το crew της μπαντας να φυγουν και επειδη ηταν και αλλος κοσμος που περιμενε επελεξα 2 και του εδωσα και μου υπεγραψε, το booklet του Remedy Lane που ειναι ο αγαπημενος μου δισκος τους και του Entropia που ειναι το πρωτο που ακουσα και επαθα σοκ… Την επομενη φορα τα υπολοιπα…
5 Likes
Αυτό το ποστ περίμενα! Και το επόμενο.
1 Like