h kritikh einai :
1on) en “brasmw psuxhs”, ka8ws akouw twra to album
2on) oxi oloklhrwmenh, ka8ws eimai sto 10o kommati
Loipon, mporei ayto to album me ton kairo na ekselix8ei se agaphmeno mou tou 2004 (gia auto k den pshfisa bre kouta!)
Foberh k tromerh paragwgh, enorxhstrwsh, concept (apo ta 15 kommatia elaxista einai normal kommatia, polla interludes k instrumental merh kanoun ton disko oti pio “taksidiariko” exw akousei teleytaia) kai foberh freskada apo thn mpanta, h opoia sigoura brisketai sto apwgeio ths.
Polu diaforetiko bebaia apo oti allo exoun kukloforhsei sto parel8on, 100% POS par ola ayta. Tsekarete to, mias k de blepw pollous edw mesa na endiaferontai gia POS.
PS. sto 8o kommati, sto opoio an8rwpoi afhnoun munhmata ston thlefwnhth tou 8eou (!), afhnetai ena mhnyma kai sta ellhnika.
Thumbs up! \m/
Ayth htan h prwth mou kritikh, kai htan gia to mpeo. Fxaristw :*
__Μη μου πεις ότι είναι ο concept δίσκος που θα κυκλοφορούσαν και τον ηχογράφησαν μαζί με άλλους μουσικούς και πολλά όργανα και εμπεριέχει και κάποιον “Mr.Money”. Τα ρωτώ όλα αυτά γιατί είχα διαβάσει κάτι σχετικό για έναν τέτοιο δίσκο και μου είχε τραβήξει ΠΑΡΑ πολύ το ενδιαφέρον… Αν είναι αυτό που λέω, μόλις πάω στην συναυλία των Allan Parson’s Project (ή του Alla Parson…) θα πάω να πάρω το “ΒΕ”…
__Τι στιλ παίζουν; Να υποθέσω καθαρόαιμο ροκ, με ύφος conceptιάς και prorgessiβιές; Ταξιδιάρικό, ανυψωτικό, μαγκιόρικο, μελανχολικό με “in-your-face” riffs και μελωδίες;
progressive paizoun, alla polu pio atmosfairiko kai me bash sto sunais8hma (souhdoi gar), xwris na xanoun bebaia se texnikh (ka8e allo). kammia sxesh me ka8aroaimo, “in your face” rock dhladh. isa isa pou einai diskos apo ton opoio anakalupteis olo k perissotera se ka8e akousma, k “ba8us” diskos.
an den tous exeis akousei, isws den einai o pio xarakthristikos diskos tous, ka8ws proxwrhsan ena bhma pio pera apo oti ekanan mexri shmera, alla sigoura aksizei h agora tou. Pes mas k gnwmh meta e.
Shadowcaster περί αυτού του concept δίσκου πρόκειται, με concept σχετικό με τη θεογονία (ότι καλύτερο μπορώ να πω για να χαρακτηρίσω το άλμπουμ σε 1 φράση). Πέραν των μελών του συγκροτήματος συμμετείχε και 7μελής ορχήστρα η οποία και ηχογραφήθηκε στις live εμφανίσεις που έκαναν πέρισυ στην σουηδία.
Το άλμπουμ είναι ένα αριστούργημα, πρόκειται για το The Wall των Pain Of Salvation…
Η μουσική έχει εξαιρετικό εύρος… από folk, ως gospel, από prog rock ως progressive metal.
PS: Στα μηνύματα ακούγονται 3 έλληνες, πέραν του ενός στα ελληνικά και δύο στα αγγλικά, ένας από τους 2 είμαι εγώ!!
__Thanx Day Dreamer! Τώρα που μου το επιβεβαίωσες θα το πάρω με την πρώτη ευκαιρία (όταν θα έχω και χρόνο να τ’ ακούσω). Κάτι τέτοιοι δίσκοι είναι το forte μου, γουστάρω πάρα πολύ!!
__Για πες μας κιόλας, ποιός είσαι; Τι λες; Πώς έγινε η φάση, απο το internet; Μπράβο! Πολύ χαίρομαι όταν βλέπω συμμετοχές Ελλήνων (και φίλων) σε αξιόλογα πράγματα…
Η όλη φάση έγινε πέρυσι το Σεπτέμβρη και δικαίωμα να αφήσουνε μήνυμα είχανε όσοι παίρνανε το newsletter των Pain Of Salvation. Παίρναμε τηλέφωνο Σουηδία και αφήναμε μήνυμα σε έναν τηλεφωνητή θεωρώντας πως το στελναμε στον Θεο, δεν περίμενα να φτάσω στο cd πάντως!! Ακούγομαι 2 φορές και λέω “I just want you to speak to me” και κάτι άλλα.
eleos.
den einai diskos pou 8a agaphseis me thn prwth akroash…
an den eisai diate8imenh na ton psakseis, kai ton akouseis mia kai monh fora, kalutera na to steileis twra ston kado ;p
Αμαν ρε φιλε κουλαρισε λιγο , το οτι σου αρεσει εσενα και σε καποιους αλλους , δεν σημαινει οτι θα αρεσει σε ολους , μια γνωμη ειπε η κοπελα , ενα πρωτο ακουσμα εκανε …
και στην τελικη ο καθενας ακουει το δισκο διαφορετικα , π.χ. εγω αν δεν μου κανει κλικ απο το πρωτο λεπτο , 99 % δεν θα το γουσταρω , και στη τελικη μπορω ανετα μετα απο 3 , 4 , 5 ακουσματα να τον “θαψω” λεγοντας πολυ απλά οτι δεν μου αρεσει .
Μπειτε στη διαδικασια , να δειτε βαθυτερα , οτι η κοπελια , διαβαζοντας αυτα που γραφτηκαν παραπανω , μπηκε στη διαδικασια , να ψαξει να βρει το cd με τον Α η το Β τροπο και να ακουσει ενα γρουπ που μεχρι προτεινος να αγνοουσε . Τωρα αν θελει να το ψαξει η οχι ειναι καθαρα δικο της θεμα … ειναι αρκετα νοημων για να εχει αποψη και γνωμη .
Προσωπικα εμενα οσα cd εχω ψαξει ειναι ολα τα ιδια , στρογγυλα , με μια τρυπα στη μεση και εχουν ολα την ιδια διαμετρο , α και σαφως μικροτερα απο τα ξαδερφακια τους τα βιννυλια . :roll:
opws kai na xei, ta osa akoute einai oligon ti pio eypepta apo to BE (tyxaio paradeigma), kai mporeis me to prwto akousma eukola na ksereis an ayto pou akous einai kalo h oxi…
enas texnikos diskos einai safws pio duskolo na kri8ei me ena akousma sta petaxta, poso mallon apo kapoion pou den einai to styl tou e (= mporei na mhn tou aresei ka8olou genika eksaitias aytou,alla ayto einai allo 8ema).
nai, oute emena mou arese to BE otan to prwtoakousa (de mou arese kan to metropolis pt. II otan to prwtoakousa!!!), alla me kerdise me ton xrono…
den epesa na faw kanenan, opote den eixes idiaitero logo na thn uperaspisteis, eidika afou opws eipes dia8etei nohmosunh…
kai psakse ligo des ti antimetwpish eixan orismenoi diskoi otan prwtoemfanisthkan, k ti antimetwpish exoun twra (trana paradeigmata ta host/reload/seventh son)
Προσωπικά ποτέ δεν κρίνω ένα cd πριν το ακούσω μερικές φορές… Το progressive το λατρεύω όσο και το hard rock… Kι εγώ το Metropolis στην αρχή δεν το γούσταρα, αλλά στη συνέχεια το λάτρεψα… Το BE είναι πολύ δύσκολο (ακόμα δεν το έχω καταλάβει, δεν βοηθάνε και τα μέτρια Αγγλικά μου), ωστόσο ότι το συγκεκριμένο cd βάζει το proggressive σε άλλους δρόμους, είναι ολοφάνερο!!!
Prosopika anhko sth kathgoria tou power stratovarous gammarey helloween sonata arctica klt
opos kai epic nightwish(theoi) kamelot kai polu liga apo therion
Opote kai de marese to sugekrimeno alla de to apokleio kiolas akougete…
__O Τέλης και ο Unholy έχουν δίκαιο -το progressive είναι πολύ περίεργο είδος. Εχει την ιδιότητα (λόγο της πολυπλοκότητάς του ίσως;) να “ξεδιπλώνεται” σιγά σιγά… Για ν’ ανεφέρω κι εγώ ένα παράδειγμα, την πρώτη φορά που άκουσα το “Train of Thought” των Dream Theater, μου άρεσε μεν, αλλά με μπλόκαρε. Τώρα όχι μόνο μου αρέσει, αλλά το λατρεύω! Ας αναλογιστούμε ακόμα ότι αυτό είναι ακόμα εντονότερο σε έναν, όχι μόνο prog. αλλά ταυτόχρονα και concept δίσκο…
__Νομίζω ότι είναι και θέμα ήχων και πόσο μπροστά είναι απο την εποχή τους, ή έστω μπροστά απο εσένα (εμένα κ.ο.κ). Π.χ. την πρώτη φορά που άκουσα Rush μου φάνηκαν just perfect και βέβαια με τον καιρό τους αγάπησα ακόμη περισσότερο. Είχα ακούσει όμως Rush της δεκαετίας του 70 & 80… Αυτά που το 70 ήταν σκληρά και επαναστατικά ηχούσα μια χαρά στ’ αυτιά μου “σήμερα”. Οταν άκουσα όμως το 2003 το cd που μόλις είχαν βγάλει οι Rush (Vapor Trails) μου φάνηκε πως έπρεπε να τον ακούσω περισσότερες φορές (αναλογικά με παλιότερες δουλειές τους) για να μου “κάτσει” καλά και να τον κρίνω ορθότερα. Αλλο παράδειγμα ο -εκπληκτικός- δίσκος των Pink Floyd “Dark Side Of The Moon”… Την πρώτη φορά που τον άκουσα (πρώτες τάξεις γυμνασίου) τον έδωσα πίσω στην φίλη μου που μου τον είχε δανείσει (έχοντας τον ακούσει μία μόνο φορά “μονοκοπανιά”), λέγοντάς της: “Σ’ ευχαριστώ, ήταν φοβερή εμπειρία. Πάρτον πίσω, δε μπορώ να τον ακούσω. Θα στον ξαναζητήσω αργότερα…” Φυσικά σήμερα (τον έχω σε SACD έκδοση) όποτε τον ακούω, τον ακούει μαζί και όλη η οικοδομή, τον λατρεύω κι τον αναπαράγω μόνο σε υψηλές εντάσεις, μια μαγική δύναμη με οθεί να ανεβάζω συνεχώς την ένταση!
__Οπως στα περισσότερα πράγματα είναι θέμα “εγώ”. Πόσο έτοιμος και “κατάλληλος” είσαι για κάποιο άκουσμα. Σίγουρα κι εγώ πιστεύω πως έστω και λίγο, “κάτι” πρέπει να σου πει ο δίσκος, έστω και με την πρώτη ακρόαση… όμως μερικά πράγματα αν και τα κατανάλωνες (φτηνό κρασί /“χιτάκια” της μίας μέρας) κάποτε τα σιχαίνεσαι και άλλα με τον καιρό γίνονται όλο και καλύτερα…
__Γι’ αυτό κι εσείς (που δεν ακούτε rock, metal, progressive και δεν πίνεται Dewars), “απολαύστε τώρα, κάποια μέρα θα καταλάβετε… Some Age - Others Mature”
