PAIN OF SALVATION ? ?Road Salt Two?
?Road Salt Two? is scheduled for a September 26th, 2011 release date in Europe and an October 11th, 2011 release date in North America via InsideOutMusic.
για να δουμε…λογικα θα ναι δισκαρα οπως και τα προηγουμενα… 
Αντε να δούμε τι μας έχουν ετοιμάσει. Το πρώτο μέρος αν και σχεδόν τελείως διαφορετικό από τους προηγούμενους δίσκους, ήταν ποιοτική κυκλοφορία. Ελπίζω σε κάτι καλύτερο για να είμαι ειλικρινής.
Πάντως αν κρατήσουν τον καταπληκτικό ήχο του Road Salt One (που είναι και το πιο λογικό) όλα θα είναι πιο εύκολα. Οι συνθέσεις του Daniel παραμένουν σε υψηλότατο επίπεδο, ανεξάρτητα της αλλαγής ύφους της μπάντας (που προσωπικά δε με χάλασε καθόλου, αν και είμαι υπέρ της πιο έντονης ομαδικότητας). Άντε να δούμε τι θα δούμε από αυτή τη μπαντάρα…
Θα συμφωνήσω με τον απο πάνω στα περισσότερα…
(αυτό για την ομαδικότητα θα ήθελα να το αναπτύξεις λίγο πιο πολύ βασικά)…
Άντε να ακούσουμε τι έχουν κάνει. Ανυπομονώ να έρθει ο Σεπτέμβρης!
Κι εγώ περιμένω ένα ακόμα ποιοτικό άλμπουμ, αντάξιο του πρώτου μέρους.
Και έχω ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες καθώς το Road Salt One είναι και ο αγαπημένος μου δίσκος τους… περιμένω να μ’αγγίξει ακόμα πιο πολύ το two.
Ελπίζω βέβαια να μην έχει την δυσαναλογία που είχε το The Perfect Element part1 με το Scarsick (TPE part2).
Για να δούμε…
Ε ρε μανια μ αυτο το πορτοκαλι. Δεν ξερω αν το εχετε παρατηρησει, αλλα τα περισσοτερα εξωφυλλα εχουν εστω απο λιγο κρυμμενο. Το αρχικο του Scarsick ηταν κι εκεινο πορτοκαλι, μονο το BE και το προηγουμενο album δεν εχουν.
χαχαχαχαχαχαχαα!!!
ρε συ! διάβαζα: πορτοκάλι…
και λέω τι εννοεί τώρα??? ποιο πορτοκάλι? 
και έψαχνα το εξώφυλλο να βρω το πορτοκάλι…
βάλλε καναν τόνο γαμώτο στη λέξη να ξέρω τι διαβάζω χχαχααχαχαχα
πάντως ναι, έχεις δίκιο. Κι εγώ έχω μια απορία με το πορτοκαλί χρώμα στα περισσότερα εξώφυλλά τους.
Φαντάζομαι απλά θέλουν να δώσουν την αίσθηση του “παλιού”?
όπως ένα παλιο βιβλίο…? παλιο χαρτί?.. κλπ?
σαν να αποκτάει μεγαλύτερη “αξία”… ότι έχει χρόνια “πάνω του” το υλικό αυτό…
Τι λες ωρε, τι πινεις. Μ’ αρεσει που γραψα ‘‘κι απο λιγο κρυμμενο’’. Λες και θα 'χανε καμια φλουδα ετσι να κρεμεται. =p
Εξηγούμαι λοιπόν: το μόνο μου παράπονο από το Road Salt One, το οποίο και για μένα είναι από τα κορυφαία albums της μπάντας, είναι ότι ο Daniel ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους περισσότερο από ποτέ και πολλά κομμάτια (κομματάρες) είναι στην ουσία φωνητικές συνθέσεις που κρέμονται από τα χείλη του συνθέτη τους. Όχι ότι δεν ξεχώριζε πάντα, εξάλλου είναι αδιαφιλονίκητα ο ηγέτης. Άλλωστε με τέτοιο πολυεπίπεδο ταλέντο σε σύνθεση, ενορχήστρωση, φωνή, κιθάρα (και άλλα όργανα), παραγωγή δε γίνεται αλλιώς.
Ως οπαδός του group από το 1999 όμως, θα ήθελα αυτή η αδιαμφισβήτητη πρόοδος του Road Salt One να συνέπεφτε με μία εικόνα συγκρκροτήματος εποχής The Perfect Element part 1. Φαντάζομαι πως δύσκολα θα διαφωνήσει μαζί μου κάποιος εδώ (όταν βλέπω PS μπλούζες με τον Daniel και μόνο, ως άλλο Σάκη δεν τρελένομαι…). Anyway, λεπτομέρειες…
Πάντως δε νομίζω να υπάρξει δυσαναλογία με τον προκάτοχό του αγαπητέ. Αυτό φαίνεται και από το εξώφυλλο. Σκέψου ότι το Scarsick είχε και μεγάλη χρονική απόσταση με το TPE part 1. Οψόμεθα…
Αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι οτι δεν υπαρχουν τα Gone & If you wait ενω ειχε ποσταρει πριν καποιους μηνες ο Ντανιελ οτι θα υπαρχουν σε διαφορετικη μορφη.
Ισως σε καποια Limited edition?
Δεν εμεινε και πολυς καιρος ευτυχως για να το ανακαλυψουμε
http://www.tsimpountiii.gr/wp-content/uploads/2010/06/orange.jpg
Ηe is everywhere! 
Ντάξει εννοείται πως το περιμένουμε με λαχτάρα αυτό το αλμπουμ, μιάς και οι pos δεν με εχουν απογοητεύσει με ΚΑΜΙΑ κυκλοφορία τους, και αν είναι τόσο καλό όσο το πρώτο road salt που κάθε κομμάτι είναι ένα κι ένα, θα μιλάμε για μια ακόμη εμπνευσάρα της μπάντας. Αναμένουμε!
Μμμμ δε θα διαφωνήσω καθόλου με όσα λες.
Oι Pain του TPE 1, ήταν αλλιώς. Φυσικά ξεχώριζε μεν ο Daniel, αλλά υπήρχε πιο ομαδική ατμόσφαιρα στο “ποιοί είναι οι Pain of salvation” … τώρα το ταλέντο του Daniel έχει βγει στη φόρα και φαίνεται λες και “κρύβει” τους υπόλοιπους μουσικούς (ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ!) της μπάντας. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει οποιαδήποτε εχθρότητα ανάμεσά τους. (θέλω να πιστεύω)
Ένα συγκρότημα που θα έλεγα ότι κρατάει σχεδόν ίσες ισορροπίες ανάμεσα στα μέλη του νομίζω είναι οι Radiohead. Έχω παρατηρήσει, ότι παρ’όλο που ο Yorke ξεχωρίζει, αυτό δεν φτάνει για να “καλύψει” τους υπόλοιπους μουσικούς της μπάντας.
Και αυτό που λες για τις μπλούζες… ναι είναι λίγο κάπως να κυκλοφορούν μπλούζες με το όνομα “pain of salvation” και να’χουν μόνο τον daniel. Αλλά απο την άλλη, αυτό δείχνει και με σκληρό τρόπο την εντύπωση που αφήνεται στον κόσμο για αυτήν την μπάντα πλέον, ότι δεν είναι σκέτοι “pain of salvation” αλλά “οι Pain of salvation του daniel gildenlow” …
Πάντως απ’ο,τι είδα στο live τον Ιανουάριο, οι μεταξύ τους οι σχέσεις είναι μια χαρά. και δεν υπάρχουν προβλήματα συνεργασίας. (γι’αυτό και βλέπουμε τόσο καλά αποτελέσματα και στο ηχογραφημένο υλικό του δίσκου, αλλά και στο live).
Όσο “it works for them”… τόσο δεν υπάρχει πρόβλημα για μας που τους ακούμε… 
πωωω ρε γαμωτο! ιιιιιιιχ! αυτό το κακάσχημο πορτοκάλι που σε κάποια περίοδο το έβγαζε παντού στο ίντερνετ (ειδικά στο youtube στην κεντρική) … 
Καλά, αν είναι ένα χρώμα που με χαροποίησε στο εξώφυλλο, αυτό είναι το μαύρο. Εν αντιθέση με το άσπρο του Road Salt 1, η επιλογή του χρώματος -γνωρίζοντας τον Daniel- μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι. Όπως και να ‘χει, είναι ο δίσκος που ανυπομονώ να ακούσω περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον αυτήν την εποχή. Έχω τις υποψίες μου… Στο Road Salt 1 περίμενα αρκετές στιγμές στυλ Mortar Grind. Τελικά, μάλλον εδώ έπρεπε να τις περιμένω εξ’ αρχής.
το Road Salt One ηταν επος, ελπιζω και εδω να συνεχιζουν σε αυτο τον ηχο
αυτο το αλμπουμ θα εχει μεγαλο ενδιαφερον αντε να περναν οι μερες!
Περιμένω αυτό το άλμπουμ όσο λίγα…
…και ορθώς πράττεις, ιδιαίτερα αν σου άρεσε το RS1…
Πάνο το έχεις ακούσει?
Διαβαζα ενα review εχθες και ελεγε οτι ειναι δισκος με συνοχη- ενιαιο σχετικα με το road salt 1.
Επισης αυτο που μου εμεινε ειναι οτι το “The Physics Of Gridlock” ειναι 9λεπτο.
Αναμενουμε λοιπον…8)
Εξαιτίας και της κριτικής, εδώ και λίγες μέρες έχει κάμψει κάθε αμφισβήτηση προς τους PoS μετά το “Scarsick”.
Αν γενικώς το Road Salt 1 σας φάνηκε υπέροχο, μιας και είναι υπέροχο και το πρωτο μισό του είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ, ε και το 2 κάπου εκεί κινείται, αν και ακόμα πιο πολύ “άλμπουμ για βινύλιο” φάση.
απίστευτος δίσκος το RS1, πέτυχε εκεί που “απέτυχε” το “Scarsick”…
είχα γράψει ένα review για το RS1 στο sputnikmusic.com
http://www.sputnikmusic.com/review/38460/Pain-Of-Salvation-Road-Salt-One/