Αν κάνει κάτι αλα 70s απλά θα τα σπάει
οταν μια μπιρα μιλαει για τους POS εχω μαθει να την πιστευω…!!
wellcome…!!
Στιχουργικα υπαρχει concept συγκεκριμενο?
περιμένουμε τον Daniel να δώσει απαντήσεις επ’αυτού…
Απ’ότι θα χετε ήδη αντιληφθεί και από τα previews και το εκπληκτικό sisters, όσοι συνεχίζετε να εμπιστεύεστε τον Daniel, το Road Salt είναι ένα εξαιρετικά ιδιαίτερο άλμπουμ.
Το “Scarsick” είναι μετριότατο και ξεκινάμε από αυτό. Έχει 3 κομματάρες αντάξιες του ντόρου γύρω από τους PoS, αλλά συνολικά είναι άνισο. Το πρώτο άλμπουμ που δημιούργησε ερωτηματικά. Και πώς να μη γίνει αυτό, όταν έχουν κυκλοφορήσει τόσες δισκάρες σερί;
Κάπως έτσι λοιπόν και μετά από τις αλλαγές στο lineup κτλ κτλ, πόσο καλό αναμενόταν το επόμενο;
Σίγουρα, δεν είναι δίσκος που απευθύνεται σε αμιγώς μεταλ κοινό, οπότε όσοι περιμένατε δίκασες και δισολίες με κιθάρα/πλήκτρα, καμία σχέση. Έχει απειροελάχιστα σημεία που συνδέουν τους PoS με τα μεγαλεία τους. Παρόλα αυτά, ο Fredrik ίσως είναι η αποκάλυψη του δίσκου. Είτε με πιάνο, είτε πλήκτρα, είτε organ…είναι εξαιρετικός.
Είναι δίσκος που ξεχειλίζει από παθιασμένες ερμηνείες, σχεδόν απλοϊκές συνθέσεις (σε σχέση με τα γνωστά) και γενικά ένα κλίμα πολύ αγαπησιάρικο με φουλ συναίσθημα.
Τέτοια να ακούω!Είμαι πολύ αγαπησιάρης κι εγώ,γι’αυτό!
παντως στο play το εχει ρε ωραια τιμουλα…
[SIZE=“3”]
Road Salt One (Limited Edition Digipack)[/SIZE]
EUR 11.99 Free Delivery
Pre-order. | Due for release on 17/05/2010
http://www.play.com/Music/CD/4-/14582139/Road-Salt-One/Product.html
επισης γιατι καθε φορα που ακουω το Linoleum θελω να κοψω το κεφαλι μου και να παιξω μπαλα με αυτο…??
Αυτό που ξεχώριζε τους Pain απο το σύνολο όλων αυτών των κλώνων και των αναμασημάτων ιδεών του παρελθόντος, είναι ότι ποτέ δεν είχαν ταυτότητα progressive metal μπάντας και ότι η μουσική τους είχε αυτό το ανθρώπινο στοιχείο, αυτό το πάθος του δημιουργού αποτυπωμένο σε ερμηνείες και νότες…αυτό το πράγμα στο scarsick εκτός του kingdom of loss & του idiocracy (αντε και του cribcaged) δεν υπήρχε…δεν ψάχνουμε κανένα μουσικό υφός του Perfect element ή του Remedy lane…ψάχνουμε να ξαναβγει αυτή η ζεστασιά στις συνθέσεις…αυτή η ανθρώπινη διάσταση που τους έκανε τόσο μεγάλους στα μάτια μας (sisters κύριοι!)…δεν θέλουμε π.χ. 70’s αναμασήματα απο μία prog metal πλευρά εν έτει 2010…δεν θέλουμε disco κομμάτια απο τους Pos…δεν είναι προοδευτικό αυτό…
εσείς που έχετε ακούσει ελπίζω λέγοντας παθιασμένες ερμηνίες και μεγάλες συναισθηματικές στιγμές να εννοείται κάτι τέτοιο…
πάντα υπάρχει κόσμος που περιμένει από τέτοιες μπάντες να αναπαράγουν τον ήχο του αγαπημένου τους album (που εν προκειμένω είναι τα TPE και RL).
Δύο είναι σίγουρα. Μεγάλο μουσικό εύρος και πολύ συναίσθημα.
Νομίζω πως ξέρω το στοιχείο που ψάχνεις και θα το βρεις στο Road Salt.
Ρε Tyler το Scarsick ήταν ο ποιο Nu/Alternative/Hip Hop/Faith No Morikos δίσκος τους, την παραμικρή επαφή δεν είχε με τυποποιημένο 70ίζων Prog/Μetal. Άλλο να μη μας αρέσει και άλλο να λέμε ότι ναναι.
δεν το είπα για το scarsick…στο καινούριο αναφερόμουνα επείδη λένε ότι έχει πολλές 70’s αναφορές και αυτό φάνηκε απο το linoleum…το scarsick ήταν έτσι όπως το περιέγραψες και όντως δεν μου άρεσε προσωπικα…
Ααα οκ τότε. Πάντως και το Remedy Lane τίγκα στις 70’s αναφορές ήταν, δε λέει και τίποτα αυτό.
Φιλαράκι (ξέρεις εσύ ποιός είσαι…) πότε θα έρθω να ακούσω το δίσκο???
Πάντως, συνειδητά ή υποσεινύδητα, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να συγκρίνουμε το νέο δίσκο του χ,ψ συγκροτήματος με τα παλιότερα άλμπουμ του.
Κακό κατά τη γνώμη μου και κατα μία έννοια αχρείαστο. Ας ακούσουμε τι έχει να δώσει η μπάντα με τη νέα της δουλειά (ο,τι και να είναι αυτή) και ας μην έχουμε το μυαλό μας στη σύγκριση απο την πρώτη στιγμή.
Το λέω αυτό, γιατί περιμένω μόλις βγει ο δίσκος, σχόλια του τύπου “καλό το Road Salt, αλλά δεν είναι Remedy Lane ή Perfect Element”.
Oι POS , remedy και element δεν θα ξαναβγάλουν…ΠΟΤΕ…και για μένα καλύτερα. Αυτά τα άλμπουμ είναι ήδη εκεί.
Ναι αυτό που εννοώ είναι να μην έχουμε blues, disco, 70’s και δεν ξέρω και εγώ τι με τον τρόπο που έγιναν στο scarsick αλλά με τον τρόπο της προσωπικής δημιουργίας και κατάθεσης ψυχής που έγινε στο remedy lane…μουσικά δηλαδή δεν με πολυνοιάζει η κατεύθυνση αρκεί να υπάρχει αυτό το feeling…και το chain sling δεν μπορώ να το κατατάξω εύκολα αλλά σου γαμάει την ψυχολογία όταν το ακούς…και το sisters βρίσκεται ακριβώς σε αυτό που λέω…ένα κομμάτι που έχει αυτό το PoS feeling, αυτήν την ερμηνεία που θερίζει κόκκάλα και έχει κάνει και τον Gildenlow τόσο αγαπητό ερμηνευτή…
Στο scarsick ήταν κάπως ένα κομμάτι ratm εδώ, ένα boney m εκεί κτλ…Μπορεί πχ να τα σπάω με το spitfall αλλά μόνο στο refrain παίρνει το κομμάτι pos προσωπικότητα…και το used είναι ένα κομμάτι μουσικά προς την ίδια κατεύθυνση αλλά έχει εκείνο το γαμημένο solo και μετά που μπαίνει με το “trading pain is a bad deal, i got more than my share, too much too bear” με daniel να σπαράζει που το ακούς και λες ναι ρε μαλάκα αυτό είναι ξεχωριστό…
προσωπικα μου αρεσουν τα παντα.To scarsick αν και μου αρεσει παρα πολυ το κατατασω ελαφρως πιο κατω απο τα προηγουμενα.Ο κυριοτερος λογος που με τραβηξε στους pos είναι οτι ποτε δεν ξερω τι να περιμενω.Δεν θα ηθελα με τπτ δισκο παρομοιο με το remedy η καποιο αλλο. 
Δηλώνω ενθουσιασμένος μετά απο κριτικές και ακρόαση Sisters…Με βάση ειδικά το τελευταίο και τις περιγραφές των κομματιών πιθανολογώ ότι θα γίνει το αγαπημένο μου POS άλμπουμ…μεγάλη κουβέντα έτσι? Αλλά γιατί όχι.
ανεβηκε το No Way
Στην εισαγωγική lead George Harrison!
χαχαχαχαχα… σωστός
Ρε δεν μπορώ να περιμένω λέμε!!!