αλλαζω την ψηφο μου…! (ποια ψηφο βρε ταλαίπωρε…#-o)
ακουω τον δισκο εδω και 5 μερες απο δυο φορες την ημερα…(σαν φαρμακο ενα πραγμα)
απολαυση ο δισκος…μονο το innocence δεν μου κανει τοσο κλικ…
κατα τα αλλα ο δισκος ειναι αυτο που θελει ο daniel να παιζει …
αμα ειναι και καλος ο καθε δισκος απο εδω και περα σε αυτο το στυλ ας το συνεχισει…
πάντως όσο το ακούω όλο και περισσότερο μου αρέσει.ίσως να μην είναι το αριστούργημά τους αλλά για τα γούστα μου είναι το καλύτερό τους.
πάντως το sisters μου θυμίζει αρκετά το nocturne που είχε κερδίσει στη γιουροβίζιον το 1995.:-k
Αφού το έχω λιώσει και το έχω αγοράσει κατέληξα στο ότι το άλμπουμ μου αρέσει αλλά είναι λίγο άνισο. Δηλαδή μέσα περιέχει 5 κομμάτια με απίστευτο συναίσθημα που είναι από τα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ (sisters, sleeping under the stars, darkness of mine, where it hurts, road salt) αλλά από την άλλη τα υπόλοιπα κομμάτια μου φαίνονται καλά μεν αλλά αδύνατο να συγκριθούν με τα 5 που ανέφερα…
και για τεταρτη φορα λεω πως ειναι ΔΙΣΚΑΡΑ…
γιατι…ΕΤΣΙ.!!!
αν και στην αρχη ειπα κατι χαζομαρες οτι τον εχει χασει τον δρομο ο Daniel …
ΛΑΘΟΣ.!! μαλλον τωρα ειναι που βρηκε τον δρομο του…!
περιμενουμε λογια και κουβεντες…
χμ, όταν ακούς ένα δίσκο σε καθημερινή βάση για 3 μήνες εσύ δεν βγάζεις συμπέρασμα για το αν αντέχουν οι ακροάσεις στο χρόνο;
ειδικά όταν στο μεσοδιάστημα ακούς συνεχώς καινούργια πράγματα που τα υπερσκελίζει για μένα δείχνει ότι αντέχει.
Όχι, ακόμα κι αν το ακούς καθημερινά θεωρώ ότι όριο για test of time είναι πολύ παραπάνω από τρεις μήνες. Με τα δικά μου κριτήρια τουλάχιστον και μπορώ να βρω και αρκετά παραδείγματα.
είπα ότι κερδίζει το τεστ του χρόνου, κυρίως με τη λογική ότι μου αρέσει περισσότερο από τον πρώτο καιρό, ενώ παράλληλα, λόγω του ότι οι συνθέσεις είναι αρκετά απλές στην προσέγγισή τους, φοβόμουν πως μπορεί να μην αντέξουν στις συνεχόμενες ακροάσεις.
αυτά τα θεωρώ δείγματα ότι ο δίσκος αντέχει. τώρα αν έχεις άλλα κριτήρια, that’s ok.