Kρίμα γιατί θα υπήρχε έτοιμο υλικό για το εξώφυλλο
Ήρθε
Σκεφτόμουν να γράψω ένα σεντόνι για την μπάντα και τη στιχουργική εξέλιξη του Gildenlow με αφορμή το τραγελαφικό και απαράδεκτο ρεφρέν του Species αλλά θα το κάνω άλλη φορά.
Όλα τα όργανα ο Gildenlow εκτός από τα ντραμς (οκ στο Unfuture τα παίζει αυτός), ήθελα 48 σελίδες liner notes και έμεινα με τον πάνθηρα στο χέρι, ενδιαφέρον το artwork αλλά για το επόμενο part ελπίζω να προτιμήσει άλλον γραφίστα, είναι προφανές ότι μιλάμε για το ITPLOD part2 και δε με νοιάζει αν θα το παραδεχτεί ή όχι ( ! ), το φιφι γκρουφι είναι μετά από (και μόνο για) πρέζα γλυκιά, το Unforever μ’άρεσε, θα μπορούσε να μπει και ως επίλογος μετά το Icon, αυτά -
Εγώ θέλω σεντόνι πάντως, έλα, ξηγησου!
Σε 320kbps οποιος θελει το Panther
Εδώ και πολλες μερες…
σε 320 δεν το ειχα δει πουθενα
128 ναι
Άντε καλή μου κονσόλα, θες να σου πατήσουμε κάνα κουμπάκι για να γράψεις??
Απλα ΚΛΑΙΩ
το κουμπακι μπορει να το επιβεβαιωσει
Κάνω τον δύσκολο μέχρι να δω πόσοι περιμένετε το σεντόνι (!)
Όχι, οκ, ξεκινάω, όπως μου έρχονται τώρα, είχε 2-3 μέρες που έβγαινα βόλτα στην παραλία για περπάτημα και άκουσα όλη τη δισκογραφία, οπότε βάζω για πολλοστή φορά το Panther στα ακουστικά και:
~ Θεωρώ ότι ο Gildenlow είναι ένας από τους 2-3 καλύτερους στιχουργούς του χώρου και αν έβγαζε ποτέ βιβλίο ή ποιήματα ή απομεινάρια στίχων ή τα γράμματα που έγραφε 16χρονων στην Τζοαννα θα είχα πατήσει το preorder πριν δω καν τα μεταφορικά, το ξεκαθαρίζω από τώρα για να μπορέσω να τον κράξω λίγο μετά, τον αγαπάω αλλά είναι και βλαμμένος, δε φταίω εγώ.
~ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ το σερί που έτρεξαν μέχρι και το ΒΕ, αν υποστηρίξει κάποιος ότι Entropia < OHBTCL < ΤΡΕ1 < RL < BE, το δέχομαι άνετα, και προσπαθώ να σκεφτώ τι σημαίνει να έχεις βγάλει το ΔΕΚΑΡΙ του ΤΡΕ, μετά να πετάς στα μούτρα του κόσμου ένα RL βγαλμένο μέσα από την ψυχή σου και για επόμενο βήμα το ΒΕ μλκ μου, αδιανόητα πράγματα. Τρία αριστουργήματα στη σειρά, τόσο αριστουργήματα που βάζουν σε 2η θέση τα Entropia/One Hour, τι άλλο να πω.
~ Αλλά, στο βιβλιαράκι του ΒΕ στο τέλος γράφει κάτι σαν “ζούσα τόσο καιρό με αυτό στο κεφάλι μου και τώρα το περνάω σε εσάς, είναι ώρα να κοιμηθώ”, και κάπου εκεί μου φάνηκε ότι πέταξε όλα τα σημειωματάρια με στίχους σημειώσεις κλπ, και μετά το ΒΕ ξεκινήσαμε από την αρχή.
~ Και έτσι, δέχομαι επίσης άνετα το Scarsick > RS1 > RS2 > Panther (εξαιρώ το ITPLOD που σε ύφος είναι πιο κοντά στα TPE/RL και όχι τόσο στα τελευταία τους) από οποιονδήποτε οπαδό τους δεν μπορεί πλέον να ασχοληθεί μαζί τους.
~ Βλέπω τα κομμάτια που άνοιγαν τους πρώτους δίσκους και όταν τα βάζω δίπλα σε scarsick, no way, softly she cries και accelerator ένα μικρό μούδιασμα το νιώθω (accelerator το καλύτερο όλων αν δεν υπήρχε το on a tuesday)
~ Oπότε, βλέπω έναν άλλον Gildenlow (ναι ξέρω, νο σιτ σερλοκ) που δοκιμάζει νέα πράγματα χωρίς να του βγαίνουν πάντα, ψάχνεται με τους ήχους του, τεστάρει τα όριά του κλπ και ίσως αφήνει σε 2η μοίρα τους στίχους του πλέον.
~ Ο Guy Gavriel Kay όταν ρωτήθηκε πώς γίνεται να υπάρχει τέτοια διαφορά ανάμεσα στο Fionavar Tapestry και στα τελευταία βιβλία του είπε ότι δε γίνεται να περιμένεις από έναν 50άρη να γράφει όπως έγραφε όταν ήταν 20. Αλλά, (εδώ αρχίζει το μίνι κράξιμο)
~ Το κονσεπτ του Πάνθηρα δεν είναι καινούριο. Έχει γράψει πάμπολλες φορές για αυτό το πράγμα, του “διαφορετικός σε έναν άλλο κόσμο”, “against all” κλπ, είτε ήταν στο ΤΡΕ, είτε στο beyond the pale, στο Scarsick και αλλού, όμως το “Sometimes I hate my fuckin species” ήταν ό,τι χειρότερο έχω δει να γράφει σε αυτό το κονσεπτ, κριντζάρει η ψυχή μου όποτε το ακούω πραγματικά.
~ Έχεις γράψει
Behind those eyes a world explodes
No one there to save him
Life seemed to him merely like a GALLERY of how to be
And he was always much more HUMAN than he wished to be
But there is a LOGIC to his world, if they could only see
'Cause I can see
And what I see around me makes me paralyzed
Yes I can see
And what I see is not worthy a democracy
It’s uncivilized
So please close my eyes
I don’t want to see this undemocratic,
semi-automatic mediocracy and hypocracy
Pretending we’re free
Under plastic flags waving dependency
For this idiocracy
And I have always done my best
To block it out and keep myself
But lately it has been so hard
And I don’t know where I end and you start
And I have given more than most
I’ve fucking overdosed on honesty
But then when I’ve given everything
Then what will there be left of me?
And who’ll stand by this troubled man
With a burning mind and a fever inside?
See, if I cannot direct this flame
It might just burn everything in its way
και τώρα μου γράφεις τους στίχους του Species που ένας 15χρονος Gildenlow παίζει να τους έκαιγε στο τζάκι, ε όχι ρε Daniel, περιμένω κάτι καλύτερο από το “είμαι οργισμένος νευριασμένος σας έχω σιχαθεί όλους αααργκ”, σόρυ κιόλας.
~ Και για να εξηγηθώ, δεν απαιτώ ένα νέο ΤΡΕ στους στίχους. Είπε ότι τότε δούλευε 16-17 ώρες τη μέρα ενώ τώρα ο άνθρωπος έχει οικογένεια με 3 παιδιά και αυτά που έχει περάσει είναι απλά απίστευτα, ΑΛΛΑ, στο RL έχει τη (φαινομενικά) πιο τσήζη γραμμή που υπάρχει σε love song:
I want you to know I can’t sleep anymore
Το διαβάζεις και λες “έλα ρε μαν μου, καταπληκτικό, πώς το σκέφτηκες, δεν μπορείς να κοιμηθείς, ΟΥΑΟΥ”.
Αλλά μετά το ακούς το Second Love και βάζεις τα κλάματα. Kαι ξαναβάζεις τα κλάματα, τώρα από απελπισία με αυτό το πράγμα:
Your love is beautiful.
Your love is sensual.
My love will puncture your skin.
My love goes all the way in.
Your love is poetry.
My love is sodomy.
Your love is everything.
My love is anything.
~ Οπότε, βάζοντάς το δίπλα σε κάτι No Way (μάλλον το χειρότερο που έχει γράψει ποτέ), Scarsick, Mortar Grind και στα περισσότερα του RS1, προσωπικά μου κάνει τεράστια εντύπωση αυτή η ποιοτική διαφορά. Όπως μου κάνει εντύπωση και η διαφορά στους στίχους του RS1 με το RS2, εκτός αν έβαλε όλα τα “περίεργα” στον πρώτο δίσκο και τα τα πιο “νορμάλ” για τα δεδομένα τους στον 2ο επίτηδες, δεν ξέρω.
~ Τελειώνοντας, δε μου κάνει εντύπωση που έχει αλλάξει ο Gildenlow, ίσα ίσα που περιμένω τα επόμενα βήματα με την ίδια αγωνία που έχω πριν βγει κάθε δίσκος τους. Γιατί κάθε φορά έχει πράγματα να πει, άσχετα αν αρέσουν σε όλους ή όχι (αν έβγαζαν σήμερα το disco queen δε νομίζω ότι θα είχε διαφορετική ανταπόκριση από το “ΠΩ ΠΩ ΠΏΣ ΑΛΛΑΞΑΝΕΤΣΙ ΤΙΝΑΦΤΟ ΠΟΥΠΑΙΖΟΥΝ” Restless Boy).
Αλλά, στιχουργικά, περιμένω περισσότερα από το να λέει “έψαχνα στίχους και βρήκα αυτούς που περίσσεψαν από το full throttle tribe και λέω δε γαμιέται ας τους δοκιμάσω για να μην ξεχάσω τη μελωδία, και για δες, τελικά έμειναν”, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί ο ίδιος μου το έμαθε αλλιώς. Περιμένουμε τον 2ο Πάνθηρα. Και κάποιος να σβήσει το φίφι γκρούφι από τα αντίτυπα που δεν έχουν φύγει ακόμα.
/τλ;δρ, τι “ΑΗ ΧΕΗΤ ΜΑ ΦΑΚΙΝ ΣΠΗΣΙΖ” μωρέ
ενταξει του βγαινει να γραφει πιο απλους στιχους…και παλι συνολικα οι δουλειες ειναι πολυ υψηλου επιπεδου…
Περιμενα να βγει κανονικα σημερα για να το ακουσω οπως του αξιζει… Εχει τοσα πολλα στοιχεια να ανακαλυψεις και σαν αισθηση το αλμπουμ με γυρναει σε remedy lane καταστασεις ακομα και μουσικα ειδικα σαν ατμοσφαιρα… Δειχνει καταπληκτικος δισκος που θελει να τον ανακαλυψεις…
Οταν βγει ο επομενος δισκος θα προσπαθησω να μην ακούσω τιποτα πριν κυκλοφορήσει ολοκληρος.ακουσα τα 2 πρωτα σινγκλ τοσες φορες μόνα τους που εχει αλλοιωθεί η ροή του δίσκου στα αυτια μου…
Το μόνιμο πρόβλημα των τελευταίων αρκετών ετών.
Μια το ότι οι εταιρίες με την ανοχή και την βοήθεια των καλλιτεχνών βγάζουν εντελώς generic κομμάτια σαν πρώτα δείγματα, και μια πως οι τόσες ακροάσεις όπως είναι λογικό, λειτουργούν εντελώς διαφορετικά από τον σκοπό τους. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα συνολικό μουσικό/στιχουργικό κονσεπτ.
_ στην συγκεκριμένη περίπτωση , προφανώς δεν είναι generic τα κομμάτια. Αλλά ισχύει η περίπτωση των πολλαπλών ακροάσεων των πρώτων κομματιών.
τα εχω δει και τα 2…ωραιοτατα
Έρχεται επετειακή έκδοση του perfect element για τα είκοσι χρόνια του δίσκου (πότε πέρασαν ρε…), με remix και remaster στην λογική της remedy επανακυκλοφορίας.
Με 8 μπόνους κομμάτια. Που πιστεύω απλά θα είναι μερικά ντέμο και τo epilogue.
Άντε ωραία γιατί είχαν μείνει μερικά λεφτά στην άκρη από όλα τα preorders και λέω ΠΟΎ ΝΑ ΤΑ ΦΆΩ
Εχω αρκετες ιδεες αλλα θα νευριασεις