Τα 4 πρώτα (Cowboys, Vulgar, Far Beyond, Trendkill) είναι 10άρια ακατέβατα. Το Reinventing είναι αξιοπρεπέστατα γαμάτο και feel-good album, αλλά τα είχαν ξαναπαίξει - δεν είχε τις καινοτομίες των προηγούμενων.
Η παρθενιά έσπασε με το Vulgar Display of Power σε πολύ τρυφερή ηλικία (5η-6η δημοτικού), δώρο CD ενός θείου, επειδή μου άρεσαν οι Metallica. Αγαπημένος μου δίσκος το The Great Southern Trendkill, γιατί είναι αρκετά πιο μαύρο, πολύ πιο δύσκολο, πολύ πιο προσωπικό και το εκτίμησα πολύ αργότερα.
Επίσης, το 101 Proof Live από τα καλύτερα live albums ever και με 2 κομματάρες bonus tracks.
Τεράστια μουσική επιρροή. Μπρελόκ αυτοκινήτου Pantera.
Μπάντα που κονταροχτυπιέται με Metallica και Slayer για το ποια έχει παιχτεί περισσότερο στο στερεοφωνικό μου.
να πουμε επισης ποσο κορυφαιος ντραμμερ στα ποδια ειναι ο Vinnie Paul , ποσο μετριοι ειναι οι Hellyeah Και οτι οι Damageplan αν και δεν επιασαν κορυφες (ισως δεν προλαβαν) ηταν μια χαρα.
ας τσεκαρει καποιος και του Kill Devil Hill του Rex Brown.
Οι Rebel Meets Rebel δεν μου ειπαν και πολλα.
Επισης ο Anslemo Και ο Dimebag εχουν κανει guest σε δισκους των Anthrax. o πρωτος στο Killing Box, o δευτερος σε 6 κομματια (Kingsize, Riding Shotgun,Inside Out, Born Again Idiot, Strap It On, Cadillac Rock Box)
Οποιος γουσταρει ας τσεκαρει και τους Throwdown και φυσικα και τους Anti - Mortem που δυστυχως το διελυσαν το μαγαζι .
Είχα ξεχάσει να σε ρωτήσω και παλιότερα… Εννοείς τους hardcorάδες Throwdown;
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, και ειδικά για Edge of Thorns που πιστεύω έγραψε τα καλύτερά του solos, μπορούν να μπουν όλα μέσα: Ομώνυμο, Scraggy’s Tomb, He Carves His Stone, Follow Me… τι να πει κανείς.
Επίσης: Legions, 24 Hours, Hounds, The Unholy… Μάλλον το Edge of Thorns το κορυφαίο του για μένα.
Είχανε συμμετοχή και σε ένα tribute CD για τον Dimebag το Getcha Pull με το Becoming. Ωραίο CDακι ήταν αυτό .
Λατρεύω ρε γαμωτο τους Pantera. Αυτό πάντως που λέτε για το 101 δεν το είχα νιώσει τότε που πρωτοκυκλοφορησε . Ίσως μου έλειπαν κάποια τραγούδια που θα ήθελα να ακούσω Live και δεν με κέρδισε απόλυτα . Θα του ξαναδώσω ευκαιρία τώρα που το κουβεντιασαμε.
Ελαφρώς παρωχημένος ο ήχος του Καμπόις Φρομ Χελ, κλασσικομεταλλίζει ελαφρώς για τα γούστα μου. Από τους πιο επιδραστικούς δίσκους των '90s το Vulgar. Αν οι Pantera έκαναν κάτι το metal, θα έλεγα ότι πολύ περισσότερο έσωσαν εξελίσσοντάς το, παρά το κατέστρεψαν.
!
