Βαρυ κι’ασηκωτο!
Αντε το λαηβ μωρεεε!
1994 :
2009 :
Γεροντική Άνοια : είναι ένα επίκτητο κλινικό σύνδρομο στο οποίο παρουσιάζεται μείωση των νοητικών και γνωστικών ικανοτήτων ως αποτέλεσμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Συνήθως επηρεάζει άτομα άνω των εξήντα πέντε ετών.
Λιγο νωρις τους χτυπησε αυτους.
Προτιμώ τη δεύτερη φώτο!
Τους εχουν ντυσει σαν γκοθακια των εξαρχειων
Eνα απλά αξιολογο album που συντηρει τον μυθο τους…Τιποτα περισσοτερο,τιποτα λιγότερο…
Κάτι είναι κιαυτό:wink::!:
Eγώ προτιμώ τη πρώτη φωτο αλλά δεν με χαλάει και τόσο η δεύτερη.
καλα αυτοι βγαζουν δισκους επαγγελματικα για τα προς το ζειν τους εδω και πολλα χρονια, αν εβγαζαν και οι ακροατες τα προς το ζειν τους τουλαχιστον με τις ακροαςεις των δισκων τους, αφου καλλιτεχνικο ενδιαφερον δεν υπαρχει, ο κοσμος μας θα ηταν καλυτερος και δικαιοτερος.
Μετά από ακροάσεις λέω ότι είναι ένας καλός δίσκος και μέχρι εκεί.
Μ’αρέσουν όλα τα κομμάτια και ας υπάρχουν και οι μετριότητες μέσα, αλλά δεν υπάρχει πέρα του In Truth (τι ριφ έγραψες ρε Gregor) το κομμάτι που συγκλονίζει και θα το βάλω στο τέλος του αλμπουμ ξανά.
Σαρεσε πιο πολυ το Ιν Ρεκβιεμ?
Μάλλον ναι.
Συγκριτικά πάντως με το In Requiem, είναι ο αριθμός των τραγουδιών που σε κάνουν να τα ακούς συνέχεια, να πεις είναι γαμάτο ρε, με κάνει λιώμα.
Δηλαδή έχεις Ash & Debris, Praise Lamented Shade, Sedative God και εδώ έχεις για μένα μόνο το In Truth.
Πάντως αν μιλούσα ψυχρά και την γλώσσα των περιοδικών θα έβαζα στο νέο ένα 8.
Βέβαια εδώ οι περισσότεροι ακούν βαθμούς και βγάζουν σπυριά, αλλά δεν βαριέσαι.
Πάντα μ’άρεσε να βαθμολογώ έναν δίσκο.
Αυτο που εχω παρατηρησει παντως ειναι οτι και στο Ιν Ρεκβιεμ και στο φετινο ειναι οτι τα καλυτερα κομματια ειναι τα b-sides
Μόλις το άκουσα μονομιάς…
Καθόλου ικανοποιημένος!
Βρηκα το Back on Disaster της Japanese Version!!!
Οποιος θελει pm!!!
όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των συγκροτημάτων.
Back On Disaster…
To καλυτερο κομματι του δισκου, δε πα να γκρινιαζετε σαν κωλογριες.
Θυμιζει εποχες ή μαλλον νοοτροπιες Symbol και PL.
Και τα samples του τα εχει.
Και τις πιο απλες, ροκ φορμες.
Και τις φωνητικαρες.
ενταξει οκ. το frailty και το as horizonds end ειναι ας πουμε κομματια μετριοτητες… σοβαρευτειτε παιδια… τι λεμε τωρα… οποιος γουσταρει τα “ευκολα” καλυτερα να κουσει ποπ τοτε…
Το οτι θεωρεις καποιο κομματι το καλυτερο ενος αλμπουμ, σημαινει οτι αυτοματα χαρακτηριζεις τα υπολοιπα μετριοτητες??? Μαθετε να διαβαζετε γαμω τι γραφει ο αλλος. Ασε που προσωπικα μεχρι ν’ακουσω το Back on Disaster, οπως εχω αναφερει εδω μεσα, θεωρουσα τοπ και θεωρω το as horizonds end.
Ούτε η ποπ είναι απαραίτητα “εύκολη” (πόσο μάλλον οι electro/synth πειραματισμοί που είχαν κάνει οι Lost παλιά)… ούτε ντε και καλά πρέπει να θεωρούμε πως τα νέα κομμάτια είναι μέτρια και πως θα πρεπε να χαν πάρει άλλο δρόμο οι Lost. 
Θα ηθελα να πειτε τι ειναι τοσο κακο σε αυτο το αλμπουμ που ανεβασατε εικονα με σακι με πατατες… ελεος πια…