Ακομα επιμενεις οτι δεν ειναι το καλυτερο του δισκου? 
είσαι τομάρι
το άκουσα μια φορά…ναι…δεν ειναι…πολύ όμορφο κομμάτι…αλλά εκτός κλίματος…μάλλον αυτό μου φταίει
αν το είχαν βάλει στο paradise lost (μου κάνει πιο πολύ για αυτόν το δίσκο) θα το έβλεπα αλλιώς το θέμα…
Ωραίο κομμάτι είναι, όπως σχεδόν όλα τα b-sides των Paradise Lost, αλλά εν αντιθέσει με άλλα που όντως είναι καλύτερα από κομμάτια που μπήκαν σε δίσκο* αυτό δεν ταιριάζει με το συνολικό ύφος του άλμπουμ. Πάντως με κάτι τέτοια κομμάτια υπενθυμίζουν ότι και η πιο μελωδική-πειραματική πλευρά τους δεν παύει να υφίστασται.
- πχ A Side You’ll Never Know / Deus / Leave This Alone
εχω μια υποψία πάντως ότι το εν λόγω τραγούδι δεν γράφτηκε πρόσφατα …κάτι μου λέει ότι είχε ξεμείνει από sessions άλλου δίσκου
Eίναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με αυτή τη μπάντα, όλοι την γουστάρουν για διαφορετικές περιόδους ή και για όλες. Εγώ που τους έμαθα στο Draconian Times τους προτιμώ με τις βαριές κιθάρες και τα εθιστικά lead του Greg και φυσικά τα πιο άγρια φωνητικά του Holmes. Φυσικά όποιος θεωρεί πως είναι οπαδός τους και δεν γουστάρει το One Second μάλλον πρέπει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Για το νέο δίσκο δεν έχω να πω πολλά αφού μου αρέσει πάρα πολύ όπως και το Cardinal Zero. To άλλο όποιος μπορεί ας μου στείλει ένα pm να πάρω μια αυτιά 
Βασικά, έχει γίνει μια παρανόηση.
Οι περισσότεροι που δεν τρελαινόμαστε με το δίσκο, δεν είναι επειδή γουστάρουμε περισσότερο την πειραματική πλευρά των Lost. Προφανώς μας αρέσει (ή και λατρεύουμε) η heavy Icon/Draconian περίοδός τους. Εγώ προσωπικά δεν ξενέρωσα που ο δίσκος είναι heavy. Ακούω και πιο heavy πράγματα από αυτό, μην ανησυχείτε. Απλά από τους Lost είχα συνηθίσει να ακούω απίστευτες συνθέσεις, heavy ή όχι. Δε με νοιάζει αν το τάδε τραγούδι είναι το πιο βαρύ που έχουν κάνει, ούτε αν το δείνα έχει θρας ριφ. Δυστυχώς σε αυτόν τον δίσκο δεν βρήκα τις συνθέσεις που θα με συνεπάρουν όπως στην πλειοψηφία των προηγούμενων δίσκων τους.
Το νέο άλμπουμ έχει κομματάρες μέσα και αυτό δεν έχει να κάνει με το πόσο heavy ή οχι είναι συνολικά ο δίσκος. Από το As Horizons End που περιλαμβάνει όλα αυτά τα γαμηστερά στοιχεία που οι Paradise Lost πλασάρουν κάθε φορά, μέχρι και το Last Regret με την τέλεια ισορροπία Icon και One Second αισθητικής, υπάρχουν σημεία που ακόμα και μετά από τόσους δίσκους, φέρνουν τους Lost εκεί που πρέπει. Αν αυτό το άλμπουμ έβγαινε μετά το Believe In Nothing ή το Symbol Of Life, σίγουρα πολλοί θα τον έβλεπαν αλλιώς. Παρόλα αυτά, το ωραίο είναι ότι έστω και δέκα χρόνια μετά την πλήρη απαξίωση των μεταλοεντύπων, το “Host” και το “One Second” αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Ειδικά το One Second, το οποίο είναι το άλμπουμ που είναι μέσα στα 2-3 καλύτερά τους. Ίσως και το καλύτερο μαζί με το “Icon”.
Πάντως είναι δίσκος που συνεχίζει την παράδοση όμορφων επιστροφών όπως το Amanethes των Tiamat ή το Antidote των Moonspell. Είναι το λογικό βήμα μετά από το ομώνυμο και το “In Requiem”.
Απλά διαφωνούμε στο κατά πόσον αυτός ο δίσκος έχει αρκετές κομματάρες (ανέφερες btw, 2 από τα 3 κορυφαία κατά τη γνώμη μου).
Για το Amanethes δεν υπήρξε καμιά επιστροφή σε παλιό ήχο. Δεν υπήρχαν δομές ούτε ηχητική προσέγγιση Clouds/Wildhoney, απλά έγινε μια πιο heavy απόδοση του πρόσφατου ήχου τους και ο Edlund τραγούδησε κάπως πιο κάφρικα.
To “Amanethes” καταρχάς είναι δίσκαρος και σίγουρα δεν είναι επιστροφή με την ευρεία έννοια, απλά ο τέλειος συνδυασμός των στοιχείων από όλα τα άλμπουμ τους. Έχει όμως στιγμές σαν τα δύο πρώτα κομμάτια που θα μπορούσαν να βρίσκονται στις προ-Wildhoney εποχές.
ρε μαγκες το βινυλιο πουλιεται Online πουθενα??
Εγώ πάντως δεν μπορω με τιποτα να καταλάβω πως ορισμένοι θεωρούν ότι ντε και καλά το back on disaster βγαίνει από την ψυχή και όλος ο νέος δίσκος ότι δήθεν γράφτηκε επιτηδευμένα ! Δηλαδή ρε σεις, μπήκατε μέσα στη ψυχή του Γρηγόρη και το καταλάβατε, ή σας πηρε τηλ και σας το είπε ?
Στη τελική τόσο άψυχη είναι η φωνή του Holmes σε τραγούδια όπως το FDDU ή τόσο αγγαρία σας φαίνεται ότι κάνει ο Γρηγόρης με τα σολίδια του σε τραγούδια όπως το Horizons…
Α και κάτι ακόμη, μιλάμε για ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που τα μέλη του δεν έχουν ΠΟΤΕ νιώσει την ανάγκη να κάνουν ένα sideproject προκειμένου να ικανοποιήσουν καλλιτεχικές ανησυχίες, για να εκφραστούν διαφορετικά. Εάν είχαν την ανάγκη να βγάλουν ένα δίσκο τύπου Depeche mode και παράλληλα να συντηρήσουν το μύθο PL, θα μπορούσαν να βγάλουν το faith και μετά να και ένα δισκάκι με pop, industrial ανησυχίες.
Ο λόγος όμως που δεν το κάνουν είναι απλός (όπως ο ίδιος ο Mackintosh παραδέχτηκε σε πρόσφατη συνέντευξη), ΌΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ να παίξουμε το κάνουμε με τους λοστ και έτσι πάντα ήταν. Συνεπώς επιχειρήματα τύπου πόσο επιτηδευμένα είναι τα νέα τραγούδια …δεν νομίζω ότι έχουν καμία βάση και ότι απλά στηρίζονται στα προσωπικά γούστα του καθενός.
εμ…όλα απο εδώ ξεκινάνε + την έμφυτη τάση να αμφισβητούμε σχεδόν τα πάντα!!!
νομίζω οτι υπεραναλύθηκε το θέμα
fanboymode:ON
ο δίσκος γ@μάει και δέρνει…κυκλοφορία της χρονιάς…
fanboymode:ΟFF
Τα χουμε ξαναπει αυτα περι επιτηδευσης. Οι Lost ξεκινησαν μια προσπαθεια επιστροφης στον παλιο τους ηχο απο το Paradise Lost. Ο συγκεκριμενος δισκος το φωναζει : ναι μπορουμε να ξαναγραψουμε θρηνητικα leads. Αποτελεσμα ενας δισκος ανισος και κυριως επαναλαμβανομενος οσον αφορα τη δομηση του. Κ το βασικοτερο μπερδεμενος. Το ιδιο πιστευω ισχυε και στο επομενο αλμπουμ. Κ ερχεται το καινουριο αλμπουμ, ως η επιτυχης δηλωση οτι “ναι, μπορουμε να παιξουμε οπως παλια”. Αντικειμενικα ειναι πολυ καλυτερο των 2 προηγουμενων, αλλα να τους πηρε 2 αλμπουμς να επιστρεψουν επιτυχως στον παλιο ήχο. Κ καπου εκει γραφουν και ενα κομματακι, στο υφος που τους μαθαμε τις εποχες του Symbol of Life. Στακατο υφος, χωρις πολλα πολλα, χωρις σολος, θα μπορουσε ανετα να αποτελει χιτ της τοτε περιοδου. Κ το πετανε -ενοχικα- στην ιαπωνικη εκδοση. Γιατί? Η ευκολη απαντηση μας λεει οτι δεν ταιριαζει με το υπολοιπο αλμπουμ. Ε και?? Ακου και το As I Die, ποσο παραταιρο ήχο ειχε απο το υπόλοιπο Shades of God.
Αλλα το ξαναλεω, οι Lost δεν εχουν ξεκοψει με την “ποπ” πλευρα τους. Κ οταν, αργα ή γρηγορα, αυτη εμφανιστει ξανα, οι ιδιοι που δοξολογουν υπερ της επιστροφης θα κανουν τεμεναδες στο νεο μεγαλουργημα των Lost.
Να θυμησω οτι το As I Die πρωτα βγηκε σε EP και μετα μπηκε στο Shades of God, σε νεα επανακυκλοφορηση του δισκου
Γι’αυτό και εν αρχής δεν ήταν στο άλμπουμ.
Επίσης, σιγά μην το βαλαν λόγω ύφους ως bonus. Απλά τακτική με τα γιαπωνέζικα μπόνους είναι όπως είχε γίνει και με το “Sons Of Perdition”. Γιατί και το “In Truth” βασικά είναι πάνω κάτω της ιδίας αντίληψης. Απλώς πολλά bsides θα μπορούσαν άνετα να αντικαταστήσουν κομμάτια δίσκων τους ή έστω να συμπεριληφθούν σε αυτούς. Μερικά παραδείγματα ήδη αναφέρθηκαν. Και είναι πολλά τα φανταστικά bsides της μπάντας.
Το As i Die ηταν εξαρχης στην CD εκδοση του Shades of God, οχι ομως στις αντιστοιχες βινυλιου ή κασέτας.
Αγαπάμε τους Lost όπως και να παίζουν! Απλά κάποιοι γουστάρουν τις πιο heavy στιγμές τους περισσότερο από τις pop. Έτσι απλά.
Κριτής ειναι ο χρόνος παντως… Προσωπικα μιλώντας, Paradise Lost & In Requiem σπανια πια τα ακουω, και αν ναι συνηθως αυτο γινεται για αναδρομικους λογους. Οσο και αν εχω λιωσει το καινουριο φοβαμαι οτι θα ακολουθησει κ αυτο την ιδια φθινουσα πορεια. Οπως και να το κανουμε αν θελω να ακουσω Icon ή Draconian Times θα προτιμησω τα πρωτοτυπα.
εντιτ : ασχετο αλλα το κυριο θεμα του Last Regret θυμιζει My Dying Bride.
εντιτ 2 : σινγκλ θα κυκλοφορησουν για τον δισκο??
Προσωπικά μιλώντας το καλυτερο κομματι τους τα τελευταια χρόνια ειιναι το close your eyes…οι κιθαρες iconίζουν απο χιλιομετρα…