Ρε συ, η τελευταία φωτό ήταν απο την περίοδο Host-Believe In Nothing… το ήθελαν αυτο το λιτό στυλ τότε, ταίριαζε και με τα εξώφυλλα των άλμπουμ, και με την μουσική τους κατεύθυνση…
Δε λέω, είναι όντως πομπώδες το νέο λουκ στις φωτογραφίες. Αλλά οκ, ίσως τελικά να ταιριάζει (αν δούμε και συνολικό artwork του δίσκου όταν κυκλοφορήσει)
για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο μετά από δύο ακροάσεις του δεύτερου νέου κομματιού, έβαλα να παίζει το “Your World Pretending”.
Με αρεσε πάντως.
μωρε εμενα αυτο που με ενοχλει ειναι να βλεπω την αγαπημενη μου μπαντα να ακολουθει τα κλισε που κατηγορουσαμε καποτε στον ηχο αυτο. Και δεν ειναι 20 χρονων. Ειναι 40ρηδες. Και ειναι οι PARADISE LOST το κερατο μου.
Ναι, οκ, you’ ve got a point. Συγκεκριμένα του να μη παγιδευτούν οι Λοστ στα στερεότυπα και στο στυλ της ταμπέλας που οι ίδιοι ανέδειξαν, ως οι “πρωτοπόροι του gothic metal”. Και ας αφήσουμε τα εξώφυλλα και τις φωτογραφίες. Το θέμα είναι στη μουσική τους να μη μπουν σ’αυτό το τριπάκι.
Περιμένουμε και βλέπουμε λοιπόν…
Γενικα μιλωντας: Σε οποιον αρεσε το νεο κομματι και κραζει το Believe In Nothing, κοντα ειναι η Ομονοια, να παει να αυτοπυρποληθει παρακαλω. Πραγματικα θα ριξω τρελα γελια αν αποθεωθει μαζι με τα υπολοιπα ‘‘σκληρα’’ κομματια, επειδη οι ΛΟΣΤ παιζουν ΜΕΤΑΛ τωρα ε, ειναι ΣΚΛΗΡΟΙ και βγηκαν απ τον δρομο τον κακο, ναι. Κατι τετοιο θα γινει πιστευω, επειδη ο κοσμος σε αξιοσημειωτο ποσοστο ειναι κουφος, οσον αφορα τετοια ζητηματα. Διχως παρεξηγηση, απλα αυτο με λεει η πειρα μου.
Ότι το καινούργιο τραγούδι έχει πολλές στιγμές που θυμίζουν το δίσκο με τις μέλισσες σίγουρα δεν χωρεί καμία αμφισβήτηση .
Ωστόσο το καινούργιο κομμάτι υπερτερεί σαφώς από τον προαναφερθέντα δίσκο κα αυτό για τους εξής λόγους :
Η φωνή του Holmes, στο καινούργιο κομμάτι, είναι δέκα φορές πιο παθιασμένη και εκφραστική
Τα solos στο νέο κομμάτι είναι σαφώς πιο ενδιαφέροντα και πιο πολύπλοκα από όλα τα σολος που παίχτηκαν στο believe in nothing
Για την παραγωγή ας μην μιλήσω καλύτερα …
Το believe in nothing εκτός απο τα world prededing, divided κλτπ έχει και τραγουδάκια σαν το fader που δεν θυμίζουν σε τίποτα (μα σε ΤΙΠΟΤΑ) το ομώνυμο του νέου δίσκου
Το πρόβλημα με το ΒΙΝ δεν είναι η μουσική του κατευθυνση αλλά η παντελής έλειψη …πως να το πω… ψυχής, ενέργειας και συνοχής της μπάντας. Το νέο κομμάτι μπορεί να είναι ιδιαιτερα μελωδικο (μπαλαντοειδές θα μπορούσα να πω) αλλά έχει τουλάχιστον έχει ψυχή και σε πείθει περισσότερο…
Στο ντοκυμαντέρ Over the madness λίγο πολύ ο Mackintosh αυτά λέει για το ΒΙΝ (καταλήγοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο συμπέρασμα : “Believe in nothing” doesn’t realy exists to me …
Ειλικρινά δεν βρίσκω κανένα λόγο γιατι να μην αποθεώνονται τραγούδια όπως το never for the damned, requiem, as horizons end, τη στιγμή που είναι κομματάρες (και προσωπική μου άποψη είναι ότι τους πανε γαντι …), ενώ ταυτόχρονα να εξακολουθώ να θεωρώ το ΒΙΝ την πιο αδύναμη στιγμή της δισκογραφίας τους
Αυτή είναι απλά η άποψη μου στο θέμα που έθιξες και δεν έχω σκοπό να αυτοπυρποληθώ
To πρώτο πράγμα που είπα όταν είδα το εξώφυλλο ήταν “ωχ! σαν το Blackening” και μου αρέσουν αυτού του στυλ τα εξώφυλλα. Απο την άλλη συμφωνώ ότι τα εξώφυλλα του Σπύρου είναι λίγο το ένα ίδιο με το άλλο αν και στο In Requiem είχε κάνει καλή δουλειά.
Στο θέμα των φωτογραφιών, προτιμώ το στυλ φράκο, γκοθιά κτλ. παρά το στυλ είμαστε μια παρέα και βγαίνουμε έξω για ποτάκι! ΑΥΤΑ ήταν ξεφτυλίκια, και άσε που ήταν κόπια από καποιες από τις πιο άθλιες φωτο του Load!
Moυσικά όλοι συμφωνούμε ότι το ομώνυμο κομμάτι φέρνει στο πιο καινούριο στυλ αλλά όντως με πολύ περισσότερο πάθος και ψυχή! Να το συγκρίνουμε με το ΒΙΝ είναι λάθος, με ένα δυο κομμάτια από το ΒΙΝ είναι πιο λογικό, άλλωστε αυτός ο δίσκος αποτελεί το πρώτο βήμα των Lost για την επιστροφή στις βαριές κιθάρες-έστω και αν απέτυχε στο σύνολο του.
Επιτέλους μια χαρά εξώφυλλο μετά τo Symbol…
το κομμάτι γαμάτο είναι και αυτό, πιο κοντά στην μετα-One Second αισθητική.
Τα φωνητικα που εχει γραψει ο Holmes ειναι οντως πολυ δυνατα, αν και στο συγκεκριμενο κομματι δε νομιζω να κανουν και τοσο μεγαλη διαφορα σε εντυπωσεις. Point taken παντως, οσον αφορα το γενικο υφος.
Πραγματικα, πιστευω πως το μεγαλο ατου στο ΒΙΝ ειναι συγκεκριμενα οι κιθαρες. Κι εδω ερχομαι στο:
Περι παραγωγης και μιξης. Αυτο ριχνει τις συνθεσεις παρα, μα παρα πολυ. Δες για παραδειγμα τι εχουν γραψει στο Never Again και σκεψου ποσο καλυτερο θα ακουγοταν υπο αλλες συνθηκες.
Παροτι το Fader μου αρεσει πολυ, ε, δεν εχει και πολλα τετοια τραγουδια. 2-3 πες σε συνολο.
Το BIN παιζει να ναι αναμεσα στους δισκους των PL που εχω ακουσει περισσοτερο κι ειλικρινα, δε μπορω να καταλαβω. Μου βγαζει πολυ ψυχη, ιδιαιτερα οσον αφορα τις ερμηνειες του Holmes. Εαν εξαιρεσεις τα Mouth και No Reason που δεν ειναι και κατι το τρελο, ολα τα κομματια μου φαινονται απο πολυ καλα μεχρι ‘‘στο Θεο’’. Το ξερω πως ακουγομαι λιγο υπερβολικος, αλλα δε νομιζω να μπορει να εκφραστει κανεις διαφορετικα για album που δεν το βαριεται με τιποτα. Με τιποτα ομως.
Κιε καλα κανεις. Αποψη σαν αυτη που παραθεσες ειναι απολυτα σεβαστη. Εκεινο που εχω βαρεθει μωρε ειναι οι ανυποστατοι αφορισμοι τυπου ‘‘ελα τωρα ενα MTV Ροκακι παιζανε’’. γδηξδγφ;? Αν υπαρχουν κι αλλα World Pretending κρυμμενα σε MTV Rockακια να μας πουν που ειναι δλδ.
Mια χαρα τα γαμαει τα προσφατα PL το ΒΙΝ.
Μονο και μονο το γεγονος οτι ηταν πιο “αληθινο” και οτι “ψαχνοντουσαν” ειναι
ενα μεγαλο ατου του δισκου.
Mπα δεν νομίζω ότι ψαχνόντουσαν, μάλλον μετά την εμπορική αποτυχία του Host προσπάθησαν να σκληρήνουν κάπως τον ήχο αλλά με εντελώς λάθος παραγωγή και νομίζω χωρίς καθόλου καλή διάθεση, αυτό φαίνεται στα εντελώς flat φωνητικά του Holmes.
“Faith Divides Us ? Death Unites Us” Track list:
Αυτα ειναι τα τραγουδια του νεου αλμπουμ. Οσους στιχους εχω δει ως τωρα με εχουν ενθουσιασει οπως περιμενα.Ανοιχτοι σε καθε ερμηνεια αλληγορικοι γνησια μελαγχολικοι. Και το εξωφυλλο μου αρεσε πολυ ταιριαζει νομιζω πολυ με την θεματολογια του αλμπουμ και των PL πιο πολυ νομιζω ισως απο το αντιστοιχο των machine head (αν και δεν ειμαι και μεγαλος οπαδος των συγκεκριμενων για να εχω σαφη αποψη)
Κανεις δεν ειπε οτι το ΒΙΝ πασχει απο συνθεσεις ομως. Το μεγαλυτερο του προβλημα ειναι η αβασταχτα ελαφρη παραγωγη που ειναι σαν παραγωγη αλμπουμ του Χατζηγιαννη. Για παραδειγμα κομματια οπως το Fader η το World Pretending θα ηταν πολυ ενδιαφερον να τα ακουσουμε κατω απο την συνθετικη λογικη και την παραγωγη των 2 τελευταιων.
Μου αρεσε πολυ το δευτερο κομματι γιατι εκτος απο πολυ καλη συνθεση (η μπαλαντα του δισκου θα ειναι) εδειξε οτι η “στροφη” των 2 τελευταιων δισκων δεν ειναι “επι τουτου”, μια χαρα αμα γουσταρουν βαζουν και ενα κομματι που θα μπορουσε να ειναι B-side απο το Paradise Lost για παραδειγμα και δεν αισθανονται υποχρεωμενοι να το καφρεψουν ντε και καλα.
Μια χαρα ειναι εντωμεταξυ το εξωφυλλο τους ρε παιδια. Και τα εξωφυλλα του Set<h> επισης μια χαρα ηταν, δεν ειναι ακριβως στο κλασσικο του στυλ, θεωρω πως ειδικα στο In Rewuiem εχει κανει πολυ καλη δουλεια.
Επισης οι φωτογραφιες τους εμενα μου αρεσαν, γουστα ειναι αυτα.
Πράγματι το BIN έχει κάποιες πολύ καλές συνθέσεις που με μία καλύτερη παραγωγή θα έσκιζαν. Ισως και η μπάντα θα μπορούσε να επανηχογραφήσει κάποιες από αυτές κάποια στιγμή…
On topic, νταξει το εξώφυλλο είναι μία γκραβούρα του μεσαίωνα. Έχει αρχίσει και γίνεται της “μόδας” (βλ. behemoth, machine head κλπ), ταιριάζει πάντως με το μουσικό concept του δίσκο οπότε fine by me.
Ειδικά για τις φωτογραφίες δεν νομίζω πως χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα, promotion είναι και έχει να κάνει αποκλειστικά με την εταιρεία.
Το τι πραγματικά είναι το κάθε συγκρότημα έχει να κάνει με τον τρόπο που εμφανίζεται στην σκηνή και με το τρόπο που αποδίδει τα κομμάτια του. Και εκεί δεν υπάρχει χώρος για πολλές αναλύσεις: Ο ορισμός του λιτού, ανεπιτίδευτου live, χωρίς πολλές κουβέντες χωρίς υπερβολές. θεατρινισμούς και δαντέλες.Πάντοτε έτσι παιζανε live και πότε δεν θα αλλάξει. Το ότι λοιπόν έτυχε να βγάλουν κάποιες φωτογραφίες, οι οποίες είναι - ας πούμε - κάπως πιο cradleoffilth φαση δεν μου τίποτε απολύτως για το image τους, όπως το έχουν οριοθετήσει τόσα χρόνια εκεί που μετράει, δηλαδή πάνω στη σκηνή !
Τα τραγούδια τώρα είναι και τα δύο πολύ καλά, ακόμη και το ομώνυμο έχει στιγμές φανταστικές, ενώ το horizons …τα σπάει άσχημα. Το θέμα είναι λοιπόν τι μας επιφυλάσσουν οι υπόλοιπες 8 συνθέσεις, κάπου διάβασα ακόμη και για “old school death metal” φόρμες…anyway…θα δούμε
Κι ομως το πιστευει πολυς κοσμος.
για ποιες φωτογραφιες μιλατε???
Δεν αμφιβαλλω οτι το πιστευουν αλλα κανουν λαθος:p Κανεις εδω μεσα εννοουσα.
Jim για τις promotional φωτογραφιες του In Requiem λενε, που ηταν σε πολυ μεσαιωνικη/γοτθικη φαση. Προσωπικα μου αρεσαν κιολας αλλα γουστα ειναι αυτα.
εχει κανεις καμια ιδεα τι θα περιεχει το δευτερο cd στην σπεσιαλ εκδοση
και το 7αρι στην εκδοση του βινυλιου???
As Horizons End συγκλονιστικό.
Ομώνυμο πολύ ευχάριστο άκουσμα.
Δε θα χαλαστώ αν ο δίσκος είναι μίξη πιο παλιού ήχου όπως το Horizons με πιο In Requiem φάση-φταίει και το ότι μου άρεσε το Requiem συγκλονιστικά πολύ. Τα σημάδια είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά λοιπόν, σε όποια κατεύθυνση και να το πάνε.
Προσωπικά πάλι, ελπίζω να μην “in-requiemίζει” πάρα πολύ… (αν και αυτό είναι πιθανό απο τα ως τώρα δείγματα)