bump και απο μενα γιατι ο δισκος αντεχει στον χρονο (μεχρι τωρα).
μερικα κομματια ηδη τα εχω classics.grower δισκος.
το καλο ειναι οτι ακουγεται ΟΛΟΣ ο δισκος νερακι
και κοψανε τα φιλερακια που γεμιζαν το σιντι με 14 -15 κομματια.
να την παλευε και λιγο καλυτερα στα λαιβ ο νικ τι καλα που θα ηταν.
Οκ είμαι φανμποϋς αλλά είχα καιρό να πιάσω τον δίσκο, τον έβαλα σήμερα λοιπόν και ναι είναι ακόμα γαμάτος σίγουρα καλύτερος από τον προηγούμενο. Μαγκιά τους μεγάλη να γράφουν ακόμα τραγούδια σαν το ομώνυμο, το Solitary One, το Fear Of Impending Hell, το Worth Fighting For, το Τhe Glorious End…γενικά μαγκιά τους να βγάζουν τέτοιους δίσκους ακόμα.
Και γω χθες που τον άκουσα κωλογούσταρα και θα τον λιώσω πάλι στις επόμενες μέρες.
Για μένα μάλλον είναι ο δίσκος της χρονιάς. Αν δεν κάνουν πάλι το θαύμα τους οι Neurosis.
δεν το έκαναν =/
Και για εμενα ειναι σιγουρα στους καλυτερους δισκους της χρονιας απο τωρα, δεν ξερω ακομα σε ποια θεση αλλα ψηλα. Δεν τον εχω βαρεθει ουτε στο ελαχιστο και με τον καιρο γινεται ακομα καλυτερος, παιζει να μεινει κλασικος αυτος ο δισκος να το δειτε.
Μεγάλη δισκάρα,θυμίζει εντονα τα ενδοξα χρόνια τους…To ομωνυμο του δίσκου θαρρώ είναι οτι καλύτερο οτι εχουν γραψει στα 00s και μετέπειτα.Να μην βαριόντουσαν και στα live τους τι καλά που θα τανε…
Συμφωνω απολυτα.
Ο Νικ δεν την πολυ παλευει αλλα νταξει δεχομαι οτι δεν ειναι 23-24 οπως στην βιντεοκασσετα harmony breaks!
Ο Γκρεγκ δεν εχει αλλαξει στα λαιβ.
Οπως ηταν , ειναι .
Ο Ααρον και ο Στιβ ναι μαλλον εχουν λιγο βαλει τον αυτοματο πιλοτο στα λαιβ…
(Ειμαι Fanboy εντελως με τους Λοστ
αλλα προσπαθω να ειναι ειμαι αντικειμενικος , οσο γινετε…)
Οντως ο Greg κοπανιεται συνεχεια και φαινεται οτι γουσταρει πολυ στα live… Και ο Aedy ομως ειναι παντα ορεξατος και δυναμικος, ο Edmondson παντα το ιδιο ηταν, χαλαρος και ηρεμος στην γωνια του. Ο Nick ειναι που εχει πεσει τουλαχιστον στην Μαλακασα δεν ηταν σε κεφια. Αλλα δεν ξερω αν ειναι παντα ετσι ή εξαρταται απο το πως ξυπνησε καθε φορα.
μπα το στυλ του ειναι ετσι:!:
Αν στο σανίδι βγάζανε αυτό που έπρεπε θα γέμιζαν μεγάλους χώρους ανετότατα, και γιατί όχι θα ήταν το next big thing των Βρετανών τουλάχιστον μετά τους Maiden.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, να υποτιμάς τον εαυτό σου μην ξέροντας τι έχεις κάνει ή να βαριέσαι να βγάλεις προς τα έξω αυτό που πραγματικά αξίζεις.
O Nick παντα ετσι ηταν μωρε.
Το ομονυμο για εμενα ειναι συγκαταλεγεται στους κλασσικους υμνους τους πλεον ανετα. Επισης ο δισκος δεν με εχει κουρασει καθολου τον ακουω τακτικοτατα αρα αντεχει το τεστ του χρονου με την ανεση μιας πραγματικης δισκαρας.
Και νόμιζα ότι θα ήμουν υπερβολική αν το έλεγα αυτό. Συμφωνώ λοιπόν. Είναι κολλητικο κομμάτι, χωρίς να μειωνω τα υπόλοιπα του δισκου
Douple post.
Στην διασκευάρα του Never Take Me Alive βρίσκονται οι Paradise Lost που όλοι αγαπάμε.
Όποιος λοστάκιας δεν την έχει ακούσει πρέπει να το κάνει…χθές!!!