Ε άμα θέλεις πλήκτρα υπάρχουν οι προηγούμενοι δίσκοι! Δεν νομίζω ότι θα ταίριαζαν στο καινούριο, όπως δεν ταίριαζαν στα Icon, Draconian Times, Shades Of God 
lyric video για το theories…
πολυ καλο!!!
Βασικά μόνο το shades of god δεν είχε πλήκτρα από αυτά.
Ναι, όντως και το Icon και το Draconian είχαν (όχι πολλά) πλήκτρα, ενώ το Tragic Idol μάλλον δεν έχει καθόλου (μόνο στην αρχή νομίζεις ότι έχει το Solitary One, αλλά στο τέλος καταλαβαίνεις ότι ακούς κιθαριστικό εφφέ). Είμαι σχεδόν βέβαιος όμως ότι ο Metal Laws εννοεί ότι θα ήθελε “να ακούσει πλήκτρα” με την έννοια του πώς υπάρχουν αυτά στους δίσκους του συγκροτήματος από το One Second και μετά, όπου δηλαδή ανεξαρτήτως μουσικής κατεύθυνσης σχεδόν πάντα κυριαρχούσαν. Ε αυτή είναι η ένσταση πολλών από μας, ότι οι Lost τελικά μάλλον τα πάνε καλύτερα όταν βασίζουν τον ήχο τους στις κιθάρες, δηλαδή στις βαριές ρυθμικές και τα leads του Mackintosh, όπως στα Icon, Draconian Times και Shades of God, και όχι στα πλήκτρα. Εκτός πια κι αν ο Metal Laws εννοεί “μα γιατί να μη βάλουν ούτε τόσα λίγα δα πληκτράκια έτσι να νοστιμήσει”, οπότε σ’ αυτή την περίπτωση θα έλεγα ότι δεν τα έχουν ανάγκη κατά τη γνώμη μου, δηλαδή κομμάτια όπως το ομώνυμο ή το Glorious End ή το Honesty in Death δε βλέπω τί ακριβώς θα κέρδιζαν με τίποτα πληκτράτες πλάτες από πίσω, μια χαρά γαμάτη ατμόσφαιρα δημιουργούν οι κιθάρες από μόνες τους σ’ αυτά τα κομμάτια όπως και στα υπόλοιπα του δίσκου.
Και τα άλλα ελάχιστα έχουν και μόνο σαν background, εκτός΄από 2-3 κομμάτια που και πάλι δεν λες ότι παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Βασικά μόνο στο Deus Misereatur έχουν αυτόν τον ρόλο.
Αμαν, να με κατασπαραξετε πεσατε οι περισσοτεροι. Τα περισσοτερα album τους εχουν πληκτρα-synths και μαλιστα σε καποια απο αυτα σχεδον κυριαρχουν με θριαμβευτικα αποτελεσματα (One Second). Λανθασμενα ή οχι εχω συνδεσει πολυ τον ηχο τους με την υπαρξη εστω και background synths οποτε πιστευω οτι θα νοστιμευε καταλληλα ακομα και στις σκληρες, σε σχεση με την πλειοψηφια της δισκογραφιας τους, συνθεσεις του Tragic Idol. Μην μου πειτε δηλαδη οτι δεν ταιριαζουν πολυ αυτα που ακουγονται στο Solitary One.
Επιστρεφοντας στις γενικες εντυπωσεις περι του δισκου πιστευω οτι εχουμε να κανουμε με grower. Δεν εχει επος που ειχε το IR (Ash and Debris, Requiem) αλλα σιγουρα ειναι πολυ πιο ισοροπημενος δισκος. Δεν υπαρχει κομματι που να σου γαργαλαει το δαχτυλο να πατησεις “skip” και πολυ καλη παραγωγη. Ευχαριστη επανακαμψη μετα την ανεμπνευστη ξεραϊλα του FDUDUU.
Σιγά το κατασπάραγμα ρε. 
Εγώ νομίζω απλά ότι είσαι περισσότερο εξοικειωμένος με τον ήχο που υιοθέτησαν από ένα σημείο και μετά οι PL σε σχέση με άλλους που έχουμε μείνει στα (πολύ) παλιά τους. Και πάλι δεν πιστεύω πάντως ότι υπάρχει κομμάτι στο Tragic Idol που να χρειαζόταν πλήκτρα για να βγάλει ατμόσφαιρα.
Άποψη μου είναι πάντως ότι τόσο το faith και πολύ περισσότερο το τελευταίο έχουν άσματα που σαφώς ανώτερα από τα προαναφερθέντα.
ακουω το αλμπουμ απο οταν πρωτοβγηκε κ ακομα να κατασταλλαξω. στην αρχη μου φανηκε αδιαφορο. τα τραγουδια δεν μου εκαναν κλικ. με τον καιρο ομως εχει ανεβει παρα πολυ στα ματια μου. δεν υπαρχει η παραμικρη αδυναμη στιγμη στο αλμπουμ. ολα τα κομματια ειναι απο ενα επιπεδο κ πανω. το μονο μ ισως μονο παραπονο ειναι αυτο που βλεπω οτι συζητηθηκε κ πιο πανω. δεν υπαρχουν καποια κομματια που να ανεβαζουν απο μονα τους το αλμπουμ. δεν μπορω να το εξηγησω πολυ καλα ακομα… :lol: σαν κατι να λειπει μερικες στιγμες. ισως απλως τα κομματια να μοιαζουν σχετικα μεταξυ τους, τι να πω. παντως οι λεπτομερειες του αλμπουμ ειναι ιδιαιτερα καλα δουλεμενες (η παραγωγη, η φωνη του χολμς κλπ).
μια απ’τα ίδια με τον deadmeat. στην αρχή λόγω του ότι άκουγα πολλές θετικές απόψεις δε μπορούσα να ευχαριστηθώ τον δίσκο.
αγαπημένο το solitary one το οποίο μου ξυπνάει ένα συναίσθημα από την draconian times εποχή τους.
κ εμενα μαλλον το αγαπημενο μου ειναι αυτο. 4,5,6,7,9,10 τα υπολοιπα αγαπημενα μου. βασικα ισως κ να ειναι αυτο π λες. δηλαδη τα τραγουδια που ακουω οτι τα λατρευουν ολοι (πχ fear of impending hell, tragic idol) ενω μ αρεσουν πολυ προφανως εχω πιο μεγαλες απαιτησεις απο αυτα κ ετσι “ζοριζομαι” λιγο να πω οτι τα εχω για αγαπημενα…
bump.
Δισκος της χρονιας απο μενα, μεχρι τωρα.
Ή τουλάχιστον από τους καλύτερους.
να πέσει το βίντεο παρακαλώ.
[B]Fear of Impending Hell (OFFICIAL VIDEO) [/B]
Έχει και Ελλάδα μέσα 
Μια που το θυμησατε εχω να πω οτι μετα απο τοσο καιρο και πααααρα πολλες ακροασεις
το ακουω πολυ ανετα και καταγουσταρω,δεν βρισκω αδυναμο κομματι με τιποτα!
αν και το ειχα πει πιο πίσω, ξέχωρα απο το μουσικό κομματι, ο holmes σε αυτό τον δίσκο σε πείθει ρε παιδί μου. οχι οτι ήταν κακός στα πρόσφατα, αλλά εδω κοιτάει πίσω.και μας αρέσει
Να μπορούσε να τραγουδήσει με τέτοιο γρέζι και στα λαιβ…
Φοβερό άλμπουμ για άλλη μια φορά από τους Paradise Lost! Ένα τσικ καλύτερο από το γαμάτο Faith Divides Us Death Unites Us όντας όχι τόσο στριφνό στις μελωδίες του. Αγαπημένα τα Fear Of Impending Hell, Crucify, In This We Dwell (με το Deathάδικο riff στο ρεφρεν), Theories From Another World (κι άλλη Deathίλα στο βασικό riff που το κάνει ιδανικό για live) και το εισαγωγικό Solitary One (η μελωδία με τα αρπίσματα προς στο τέλος γαμάει).
Το κομμάτι το οποίο ελάχιστα μου ξένισε στην αρχή το Honesty In Death που τελικά τα σπάει ειδικά η σολάρα του! Worth Fighting For (υπέροχο πιο προς την One Second περίοδο)/The Glorious End (αυτό ακριβώς με τη μελωδία που σκάει στην αρχή) άξιο φινάλε του δίσκου αυτού! \m/
Μεγαλος δισκος. Μετα απο τοσο καιρο μου αρεσει ακομη πιο πολυ.