Ε σορρυ αλλά αυτή είναι μια πολύ αστεία δήλωση για να μην πω κάτι άλλο.
Εξυπνο marketing. Sorry, ειναι η αποψη μου, εμενα δε μου ακουγεται καθολου πηγαιο ή αβιαστο. Αν αυτοι ειναι οι “ΓΑΜΑΤΟΙ δισκοι” τοτε το metal εχει πεθανει και δεν το ξερει ακομα.
E ok, εμεις ειμαστε θυματα του μαρκετινγκ και το μεταλ εχει πεθανει. Ολα αυτα επειδη μας αρεσε το Tragic Idol, whatever.
Ναι ρε συ Angmar εντάξει το καταλάβαμε ότι δεν σου αρέσει ο δίσκος! Το σεβόμαστε αλλά μην προσπαθείς να αλλάξεις τα γούστα όλων των άλλων 
Σε ελάχιστο κόσμο δεν άρεσε, κάτι πρέπει να λέει αυτο ε?
Καλά το αν κάτι αρέσει σε πολύ ή λίγο κόσμο δεν είναι λίγες φορές που δε λέει απολύτως τίποτα. Το θέμα είναι ότι ο Angmar μάλλον βαριέται να επιχειρηματολογήσει. Τόσα και τόσα του έγραψε ο signal περί του τί είναι marketing και τί όχι στην περίπτωση των Lost και εκείνος τί μας είπε; Ότι αυτό λέει είναι απλώς “έξυπνο” marketing και ότι το καημένο το metal πέθανε αν αποθεώνονται Tragic Idols. ΟΚ.
Μη βαριέσαι ρε μαλάκα Γιάννη, γράψε λίγο γιατί θεωρείς ότι αντί να δημιουργήσουν απλά πλάσαραν έξυπνα τους εαυτούς τους!
Έχει γράψει και κριτική ο άνθρωπος ας μην τον παίρνουμε από τα μούτρα, αλλά κάτι επιχειρήματα του στυλ “πέθανε το μεταλ και δεν το ξέρει” ε είναι κάπως ρε παιδί μου…
Μα η αποψη του μου ειναι απολυτα σεβαστη, οπως και το γουστο που ειναι προσωπικη υποθεση, τους αφορισμους ομως δεν τους μπορω.
Ήθελα να περάσει λίγο καιρός και να ακούσω το δίσκο πολλές φορές μέχρι να κρίνω τη δουλειά. Αρχικά, ενώ είχε διαρρεύσει, δεν είχα τη δυνατότητα να τον ακούσω και οι κριτικές που διάβαζα είτε εδώ, είτε γενικά με είχαν κάνει πάρα πολύ ανυπόμονο και είχαν δημιουργηθεί μέσα μου πολύ μεγάλες απαιτήσεις.
Οι πρώτες ακροάσεις δεν με ενθουσίασαν. Δεν ήταν καθόλου κακό άλμπουμ βέβαια, αλλά δεν ανταποκρίθηκε με τίποτα στις προσδοκίες μου. Δεν με κέρδισε εξ αρχής, αλλά σιγά σιγά. Μετά από αρκετό λιώσιμο μπορώ να πω ότι είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος. Υπάρχουν μέσα κάποια εξαιρετικά κομμάτια. Οι κριτικές, όμως, που είχα διαβάσει μιλούσαν για ένα δίσκο μνημείο, ανάλογο του Draconian Times και του Icon. Ο ίδιος ο Mackintosh έπαιξε άλλωστε αυτό το παιχνίδι όταν είπε πως αν σου αρέσει το True Belief, τότε θα σου αρέσει αυτό το άλμπουμ. Για εμένα είναι ένα άλμπουμ ανώτερο του FDUDUU και στα επίπεδα του IR με τάση να βρεθεί πάνω από αυτό, αλλά μέχρι εκεί.
Δεν θα πω ότι ο κόσμος υπερέβαλε. Πιστεύω ότι γενικά άρεσε τόσο, ίσως να το θεωρήσω και εγώ δισκάρα μετά από καιρό. Άλλωστε ακόμα το αντιμετωπίζω ως νέα κυκλοφορία και μέχρι να καθίσει καλά μέσα μου αυτό δεν θα αλλάξει. Αυτό είναι απλά μια δεύτερη εκτίμηση (την πρώτη δεν τη μοιράστηκα). Τους αξίζουν τεράστια μπράβο που μετά από τόσες δουλειές είναι σε θέση να γράφουν κομμάτια σαν το Solitary One και το Glorious End (αυτού του είδους τα κομμάτια λάτρεψα στους PL).
Όσο για την επόμενη ημέρα δεν νομίζω ότι θέλω ένα ακόμη άλμπουμ στο ίδιο ύφος. Γούσταρα πολύ τη στροφή τους που σταδιακά έγινε από το ομώνυμο κι έπειτα, αλλά ενώ το In Requiem με είχε καθηλώσει, το Tragic Idol δεν πέτυχε κάτι τέτοιο εξ αρχής. Συνθετικά το Tragic Idol ωστόσο φαίνεται μάλλον ανώτερο, άρα θεωρώ ότι τα αυτιά μου δεν έχουν ανάγκη από επιπλέον κλασικό Paradise Lost ήχο.
Edit: Μόλις ψήφισα και είδα ότι τα Honesty in Death και The Glorious End έχουν τις λιγότερες ψήφους παρά τη στήριξή μου (η τρίτη πήγε στο Solitary One), πόσο ανάποδος παίζει να είμαι; :-s
Για μένα το tragic idol περιέχει 4 κομμάτια που πραγματικά θα μπορούσαν να γραφτούν την περίοδο Icon - Draconian (Solitary one, Fear of Impending Hell, Tragic Idol, Glorious End). To In requiem είχε 1-2. Αυτή είναι η διαφορά του. Δεν είναι αλμπουμ-μνημείο, δεν είναι ισάξιο με Draconian - Icon, δεν έχει αυτή την αυτάστης ροής έμπνεση σε όλη την διάρκεια του. Τα υπόλοιπα κομμάτια κυμαίνονται απο πολύ καλά ως ενδιαφέροντα (δεν έχει μέτριες στιγμές) αλλά το αντίκτυπο που έχει ο κλασικός τους ήχος [U]αυτή[/U] τη στιγμή (και νομίζω έχει τον πιο κλασικό lost ήχο από την στροφή του IR και μετά) δεν μπορεί να είναι ανάλογος με αυτόν που είχε πριν κοντα 20 χρόνια…Δεν περίμενα κάτι περισσότερο, οπότε είμαι full ικανοποιημένος.
Και τώρα, μια που ήδη κάτι σχετικό είπε ο AperiZ9, ήρθε η ώρα να το πετάξω κι εγώ:
Παρά τον ενθουσιασμό μου για τον ήχο του καινούριου δίσκου, στο επόμενο θέλω οι Paradise Lost να παίξουν κάτι πιο κοντά στο In Requiem!
Δεν είναι εύκολο να εξηγήσω γιατί. Αφ’ ενός τον τελευταίο καιρό ο συγκεκριμένος δίσκος, που μέχρι πρόσφατα τον θεωρούσα από μέτριο ως συμπαθητικό και σίγουρα υπερτιμημένο, έχει μεγαλώσει πολύ μέσα και έχω φτάσει πλέον να τον ακούω ολόκληρο. Αφ’ ετέρου νομίζω ότι μου έχει ικανοποιηθεί αυτό το απωθημένο του να ξαναζήσω για μια τελευταία φορά σε δίσκο τους Paradise Lost όπως τους αγάπησα, μ’ αυτό τον ήχο καρμπόν από Icon/Draconian, μου βγήκε το άχτι σα να λέμε, και έχω την αίσθηση ότι πλέον είμαι απελευθερωμένος και έτοιμος να ακούσω από τη μπάντα το “κάτι άλλο”, που λέμε. Και από όλους αυτούς τους δίσκους που διαδέχτηκαν το Draconian Times μέχρι και το Tragic Idol, εκείνος που είναι πιο κοντά στην αισθητική που αρέσει σε μένα είναι μάλλον το In Requiem.
Να το πω αλλιώς, ας γράψουν ένα ακόμα Your Own Reality κι ένα ακόμα Ash & Debris κι ας πεθάνω.
Επανέρχομαι καθως μετα απο πολλες ακροάσεις μπορω να πω οτι ειναι για μένα καλύτερο και απο το IR και γιαυτο διότι το πάθος, η δουλειά στις κιθαρες και στον ήχο επισης με εφε και σε συνδιασμό με το ποσο ευκολα καθεται στο αυτί δειχνει ότι δουλεψαν καλα το ψαξαν τον ήχο και βγάλαν ενα παρα πολύ καλό άλμπουμ που με το καιρο καθεται όμορφα και ωραια !!!
Το μόνο που με απασχολησε παρα πολύ καιρο ήταν τα φωνητικά του Holmes μιας και όταν ακουσα το Honesty in death απογοητευτικα πολύ! Ηθελα να ήξερα αν το tragic idol γινόταν μετα απο το one second πως θα ήταν τα πράγματα;;; Η φωνή του Holmes τότε είχε αρχιζει να “γλυκαίνει”! :-k
P.S. Δε μίλησα για το αν ειναι καλύτερο απο το IR! Αντε σιγα σιγα αρχίζει να ξεχωριζονται μεταξύ των 2 !
Εγώ πάλι χαίρομαι που με αφορμή αυτό το άλμπουμ φαίνεται να δικαιώνεται και το κορυφαίο in requiem.
Απο μένα δικαιωθηκε και με το που βγήκε το IR καθώς εντυπωσιαστηκα παρα πολύ και δικαίως πιστεύω !
Προσωπικά και εμένα μου είχε αρέσει πάρα πολύ από την αρχή και μου είχαν κάνει εντύπωση τότε τα, όχι και λίγα, αρνητικά σχόλια που είχαν ακουστεί.
Α δε ξερω τι γινόταν εδω! Τι γινοταν στα αυτια μου ήξερα και ξερω και ήταν orgasm !
Επίσης μιας και το ακούω τώρα, η διασκευή στο missing μπαίνει στις καλύτερες διασκευές ever. Και στα δικά μου αυτιά και μόνο καλύτερη από το original.
Μην ξεχνάμε και τα 3 τραγούδια που είναι έξω από το Tragic Idol, ειδικά το The Last Fallen Saviour είναι κομματάρα αλλά και η εξαιρετική διασκευή στους Spear Of Destiny!!
Μερικες ακροασεις μετα και δεν εντυπωσιαστηκα. Σιγουρα καλυτερο του κακου FDUDUU αλλα θελω και αλλες ακροασεις για να τον χωνεψω και να εχω μια πιο ολοκληρωμενη αποψη. Μονο εμενα μου λειψαν τα πληκτρα??
ρε συ άκου το ομωνυμο πιο προσεκτικά και αναθεώρησε !
Μάλλον.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να θέλει να ακούσει πλήκτρα από τους Paradise Lost.