Νταβιντιαν κοιτα στο τοπικ τον Λοστ…Εσυ δεν το ειχες παρει πρεφα…
NAI ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΝΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ LOGO ΞΑΝΑ
Που υπογραφω;
[SPOILER]Πεφτει σε εξεταστικη γμτ!!!
Εαν εχω μεχρι τοτε ενα φιλομ στο Λονδινο, ισως και να κανω τη τρελα. Αν και… απιθανο. Θα εξαρτηθει απο α) αν θα μενει ακομα εκει β) σετ λιστ / λοιπα σοουζ γ) ποσο θα μου την εχει βαρεσει.[/SPOILER]
Ta daaaa!
Χαχαχαχαχαχα, τι φλώρικα εισητήρια είναι αυτά ρε?
Eιπαμε, σαν αποδειξεις σουπερ μαρκετ!
Μουφα ουτε μιση γραμμη artwork.Ποιος το χεζει ομως με τετοιο live 
α) Anathema: Τους σέβομαι αλλά δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα
β) My Dying Bride: Σαν προσωπικότητες είναι οι πιο σεβαστοί από τους 3 και μου αρέσουν πάρα πολύ.
γ) Paradise Lost: Δεν τους έχω κανένα σεβασμό, είναι τρελοί έμπορες αλλά και οι πιο θεοί για πλάκα από τους 3.
Τσίμπα τώρα το In Requiem να δεις τι γράφουν οι έμπορες 
Τι συζητάμε; Paradise Lost για μεγάλη πλάκα
Δεν είπα ότι δε βγάζουν δισκάρες αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι έμπορες. Το In Requiem είναι όντως δισκάρα.
Μισο ρε παιδες.Εμπορες επειδη το γυρισαν στην ηλεκτρονικη?Που αφησαν στην ουσια κοκκαλο ολους τους φαν?Ο μονος δισκος που μπορω να πω οτι ειναι εμπορικος σε φαση ‘βγαζουμε κατι καλο και απλο για να πουλησει’ ειναι ο ομωνυμος δισκος.
Αμα ηταν εμποροι δεν θα αλλαζαν στυλ μετα το Draconian Times που τους εκανε θεους. Θα διατηρουσαν τον ιδιο ηχο που ειχαν καθιερωσει τοτε και δεν θα καναν αυτην την τεραστια στροφη του One Second (ασχετα αν ειναι καταπληκτικο αλμπουμ).
Οι Paradise Lost ξεκίνησαν σαν ένα ατμοσφαιρικό Doom/Death σχήμα(πράγμα αρκετά πρωτοποριακό αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό το είδος ουσιαστικά δεν υπήρχε) και αυτό τον ήχο εξελίξαν διανθίζοντας τον με Gothic στοιχεία. Στο Icon κάναν μια μεγάλη στροφή με ένα δίσκο επιρρεασμένο πολύ από το Black Album με ατμοσφαιρικά στοιχεία από Sisters Of Mercy κατά κύριο λόγο. Στο Draconian Times πήγαν ακόμα παραπέρα υποσκελίζοντας σε μεγάλο βαθμό τα ατμοσφαιρικά στοιχεία τους ή προσαρμόζωντας τα σε πιο προσιτά και mainstream πλαίσια. Στο One Second κάναν άλλη μια στροφή προς την σύγχρονη ηλεκτρονική σκηνή της αγγλίας (που τότε ήταν στα πολύ πάνω της) ενώ στο Host εξαφανίσαν σχεδόν όποιο Metal στοιχείο είχε απομείνει στον ήχο τους. Στο Believe In Nothing και Symbol Of Life χρησιμοποίησαν την τακτική του Ναι μεν αλλά με κλεφτές ματιές στον παλιό ήχο τους, κάτι που πιθανόν να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το πείραμα τους δεν είχε πιάσει και τόσο πολύ(δεν το ξέρω μπορεί και να κάνω λάθος) ενώ στο Paradise Lost και In Requiem έχουμε μεγάλη επιστροφή στον παλιό τους ήχο.
- Μπορεί οι πειραματισμοί που κάναν να μην ήταν εμπορικής φύσεως, δεν το ξέρω απλά παρατηρώ ότι κάθε φορά ακολουθούν κάποιο σύγχρονο Trend. Στα σίγουρα ο χαρακτηρισμός “Έμπορες” που τους έδωσα μπορεί να είναι και πολύ απαξιωτικός, βαρύς και άδικος.
- Όταν λέω ότι γίνονταν πιο εμπορικοί δεν εννοώ ότι έγινε με θυσία της ποιότητας και σε πολλές περιπτώσεις τις ήθελα και εγώ τέτοιες αλλαγές, μπορεί τα 3 πρώτα μου αρέσουν πολύ(με αποκορύφωμα το αδικημένο από πολλούς “Shades Of God” που συνήθως είναι και το τελευταίο που ονοματίζουν οι Fans) αλλά τα αγαπημένα μου είναι τα Icon και Draconian Times. Σε καμιά περίπτωση δεν έγιναν ξέκωλη μπάντα απλά φρόντισαν να γίνουν προσβάσιμοι με γαμάτο τρόπο(όπως πχ οι Rush με το Moving Pictures). Το One Second μου άρεσε πάρα πολύ όπως και το Host(σαφώς κατώτερο για μένα αλλά μου άρεσε). Εκεί που χαλιέμαι είναι με τα 3 επόμενα με τα Believe In Nothing και Symbol Of Life δείχνουν ατολμία και διπλωματία με την κακή έννοια και με το ομώνυμο που κάνει επιστροφή στον παλιό ήχο αλλά με Safe τρόπο και χωρίς κάποια τρομερή έμπνευση.
Αν εννοεις εμπορικα ή τουλαχιστον εκεινη την περιοδο που εφαγαν ξενερα οι φανς, τοτε ναι δεν επιασε.Αλλιως καθε αλλο παρα δεν επιασε:p
Στην τελικη παιζουν αυτο που θελουν.Οπως εχει πει και ο Γκρεγκ, ο επομενος δισκος μπορει να ειναι απο ντισκο μεχρι ντεθ μεταλ.Αν και εχει δηλωσει πως στο επομενο αλμπουμ θα παιζει με 7χορδη οποτε προβλεπεται ακομη πιο βαρυ αλμπουμ:D
Οσον αφορα τους 2 τελευταιους δισκους που αναφερεις, η αληθεια ειναι οτι το ομωνυμο το βρισκω το λιγοτερο καινοτομο(χωρις να λειπουν καλες συνθεσεις), ενω το ρεκβιεμ μου φαινεται κατι σαν mendley με στοιχεια απο ολες τις περιοδους.
Πάντως τα τελευταια χρόνια σαν να κάνουν αγγαρεία στα live…:-k
Κοίτα αν είναι να ανανεώνονται και να βγάζουν καλούς δίσκους, ότι κίνητρα και να υπάρχουν πίσω από τις όποιες αλλαγές τους δεν με νοίαζουν, εξάλλου το είπα πως η αλλαγή στο Icon έτσι όπως την είδα μου φάνηκε αρκετά εμπορική και το Icon είναι το αγαπημένο μου album. Το In Requiem ήταν πολύ καλός δίσκος και παρόλο που τον άκουσα αρνητικά προκατηλειμένος τον γούσταρα απίστευτα.
Δεν ξέρω αν είναι γενικό αυτό, αλλά τουλάχιστον η τελευταία συναυλία στο Gagarin ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να παίξαν περίπου 70’ και ήταν εντελώς υποτονικοί σε σημείο υπνηλίας. Εντάξει ο Holmes ήταν άρρωστος αλλά και μεις δε φταίμε να πληρώνουμε 30+ έτσι για πλάκα και να μας αφήνουν με το πουλί στο χέρι. Όχι τίποτα αλλά γούσταρα πολύ το In Requiem και πήγα ενθουσιασμένος, αν ήταν να πάω έτσι μόνο για την ηθική υποχρέωση να δω για πρώτη φορά Paradise Lost δε θα με χάλαγε τόσο.
Συμφωνώ σχεδόν με ότι έχει γραφτεί. Ήθελα να προσθέσω πως άλλη η στροφή η δικιά τους και άλλη αυτή των Metallica… Εννοώ πως ξενέρωμα του στυλ St. Anger δεν έβγαλαν ούτε στα χειρότερά τους. Όσο για το In Requiem, νομίζω πως είναι η επιστροφή… από τον κύκλο που έκαναν. Και αν εξαιρέσουμε το “ιστορικό δέος” του Draconian, το In Requiem το συγκρίνω μαζί του άνετα.
*Όσο για το live έτσι είναι τα πράγματα… αλλά ξέρετε καλά πως είναι νσ μην σου κάτσει μία τέτοια βραδιά…
Δεν ξέρω ρε παιδία, αλλά, καλοί οι Paradise Lost καλοί οι My Dying Bride, αλλά οι Anathema, πιστεύω, είχαν πάντα κάτι το διαφορέτικο απο τους άλλους. Κάτι το οποίο σε έκανε να τους ακούς, περισσότερο.
Επομένως Anathema δαγκωτό ! 
Νομίζω ότι και οι 3 έχουν εντελώς προσωπικό ήχο και διαφορετικό στίγμα ο καθένας και αυτό το “κάτι διαφορετικό” το είχαν και οι 3 οπότε εδώ το ποιους προτιμάς περισσότερο είναι καθαρά θέμα γούστου.