Πολυ ευχαριστα τα σχολια του Greg αν οντως αληθευει πως το Fall From Grace εινα το πιο κοντινο τραγουδι στο Medusa, καθως προσωπικα δε με χαλαει καθολου το να αποτελεσει ενα απο τα τραγουδια του δισκου που μαλλον δε θα ακουω οσο συχνα οσο τα υπολοιπα. Αν δηλαδη αυτο το στυλ ειναι το πιο “ακραιο” που εχει ο δισκος, τοτε ειμαι αρκετα αισιοδοξος για την μουσικη κατευθυνση.
Ο Νικ λεει τα ιδια πανω κατω, οποτε επιβεβαιωση των αποπανω. Καλο ειναι αυτο.
Εκλαψα με Greg που ειπε “if you believe in that kind of crap”
Νικ Χολμς καλως ηρθες στο κλαμπ των ξυρισμενων κεφαλιων. We have been expecting you.
Πάντως brutal φωνητικά θα ακούσεις κ σε άλλα τραγούδια και ντουμιες, χωρίς αυτό να το θεωρώ καλό ή κακό…Απλά μη περιμένεις κανένα δίσκο τύπου symbol ούτε καν plx.
Μια και το θέσαμε…υπάρχει κανένας editor να το έχει ακούσει να πει τίποτα μέρες που είναι…Ευχαριστούμε προκαταβολικά
Ντουμιες εχει και το symbol of life μεσα, και ολα τα αλμπουμ, προφανως οχι μονο δε με ενοχλουν τα αργοσυρτα μιζερα ριφφακια των PL, αλλα τα λατρευω, αλλιως δε θα λατρευα και αυτην την μπαντα.
Το τι θα ακουσουμε θα το δουμε συντομα. Προς το παρον μπορεις να με αφησεις να χαιρομαι που η μουσικη τους κατευθυνση φαινεται να παιρνει εναν καλυτερο για μενα δρομο, και πιο ειλικρινη πιθανοτατα.
Τα μπρουταλ φωνητικα του Χολμς ειναι γενικως γελοια, οποτε οσο λιγοτερα τοσο καλυτερα.
Δεδομένου ότι τα 2 προηγούμενα για μένα πέρασαν και δεν ακούμπησαν (ειδικά το “Medusa”) στις λίγες ακροάσεις μου έχει αφήσει πολύ καλή αίσθηση.
Δυστυχώς έχει ακόμα κάποια brutal, ευτυχώς πιο περιορισμένα. Έχει κάποια φανταστικά σημεία/τραγούδια και με την πρώτη μου έκανε περισσότερο από τα δυο προηγούμενα άλμπουμ.
Προφανως εξαρταται απο το ποιον θα ρωτησεις. Εμενα μου φαινονται αισχρα.
Σε αλλους εδω μεσα αρεσουν. Σε σενα πιθανοτατα θα αρεσουν αν σου αρεσαν και στους Bloodbath.
Ρωτάω κυρίως μήπως επιχειρεί ένα στυλ που πλέον δεν μπορεί να το υποστηρίξει.
Στους BB ας πούμε, καταλαβαίνεις πως γενικά δεν το αντέχει η φωνή του και τα επιχειρεί λίγο διαφορετικά, που πιστεύω πως στέκονται αξιοπρεπώς, να ένα δείγμα:
Προσωπικά τουλάχιστον δεν με χαλάνε τα brutal φωνητικά του αλλά οι απαράδεκτες κραυγές που βγάζει τώρα τελευταία. Π.χ στο Fall from Grace στο 0.15 αυτό που ακούω είναι τραγικό. Στο κουπλέ του τραγουδιού από την άλλη δεν είναι άσχημο, συμβάλλει στην δομή του τραγουδιού.
Σε ευχαριστουμε για το σπόιλερ. Πάντως τα μπρούταλ σε τραγούδια όπως fearless skies και beneath μόνο πετυχημένα μπορείς να τα πεις. Όπως και να έχει οι λοστ είναι χαμελαίοντες με κοινό παρανομαστή, την ισοροπημένη μελαγχολία (όχι απόγνωση) σαν συναίσθημα , αυτονόητο είναι ότι δεν μπορούν να αρέσουν σε όλους οι μορφές που έχουν πάρει.
Ο Homes έχει τόσο φανταστική φωνή και στα καθαρά και στα γρετζαριστά του που πραγματικά θεωρώ αδιανόητο το ότι αναλώνεται σε μέτρια brutal, όσο κι αν για κάποιους ταιριάζουν στη μουσική κατεύθυνση.
Στο εναρκτήριο “Darker Thoughts” νομίζω είναι ξεκάθαρη η διαφορά όταν μπαίνουν μετά απο το πρώτο σχεδόν μαγικό δίλεπτο. Αλλα είναι τοσο ωραιο τραγούδι που ούτε τα brutal καταφέρνουν να το χαλάσουν.
