Κρίμα να μην βγαίνει σε μπορντοροδοκοκκινο…
2 Likes
Μες στην βδομάδα θα το φέρει σε κοραλλοκεραμιδοκοκκινο!!
2 Likes
Θα μπορούσα να ακούω το τελείωμα αυτού του κομματιού για πάντα… α ρε Γρηγόρη τι μελωδία είναι αυτή;;;
6 Likes
Το βάζεις όμως από λαηβ που είχαν κοντά μαλλιά και άρα δεν τα έπαιζαν καλά
4 Likes
Τους είχα δει λίγους μήνες πριν έτσι οπότε είμαι συναισθηματικά δεμένος με τα κοντά μαλλιά τους. Βέβαια ο Greg έχει καρέ και ο Lee κανονικά μακριά οπότε το σώζουν 
2 Likes
Αναρωτιέμαι πιο καρέ είναι χειρότερο εμφανισιακά…του Γρηγόρη ή του Murray!
2 Likes
Θα πω του Murray λόγω των μαγουλων
1 Like
Το κομπλεξ ειναι αποτελεσμα καραφλας;
σεβαστές όλες οι αποψεις αλλά κρινοντας τους παντοτε αυστηρα και χωρις να “πιεζομαι” να μου αρεσει σωνει και καλά δουλεια τους, θεωρώ τους LOST ισως το μοναδικό γκρουπ που μπήκε σε πολλα χωράφια και τα κατάφερε μια χαρά χωρις “απώλειες”. Death, electro, gothic, rock, heavy, doom και η λιστα δεν εχει τελος…
Ακομη και τα καταδικαστέα για πολλους Host και ΒΙΝ , έχουν πολλά καλά στοιχεια, παίζουν με νέους ήχους και , προσωπικά, μια χαρά βαζω να τα ακούσω , πράγμα που δεν μπορεις να κανεις με μερικους δισκους άλλων κολλοσσών.
Προσωπικη άποψη…
4 Likes
Μέχρι τώρα το Obsidian είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Πολύ καλογραμμένος.
2 Likes
Ααααα κι εδώ θα συμφωνήσω!
2 Likes
Ισχύει. Το Obsidian είναι μακράν ο καλύτερος δίσκος που έχω ακούσει για το 2020.
Ghosts - Forsaken - Ending Days - Darker Thoughts
4άδα που οι άλλες μπάντες ούτε στα όνειρά τους δεν μπορούν να τη δουν.
4 Likes
Αν δεν συμφωνήσεις μαζί μου με ποιον θα συμφωνήσεις; Με τα καθυστερημένα fanboys που μου σβήνουν τα μηνύματα επειδή λέω πόσο άχρηστο συγκρότημα είναι οι Metallica μετά το Ride the Lightning;
Εντάξει εδώ δεν θα συμφωνήσω αλλά ας μείνουμε στο ότι το Obsidian είναι πάρα πολύ καλός δίσκος…
3 Likes
Το νου σου, παιζεις με την φωτια. Εδω μεσα δουλευει το πεταει ο γαιδαρος , πεταει. Αλλιως εισαι τρολ.
1 Like
25 χρόνια από αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
8 Likes
Ποιο ειναι καλυτερο αυτο ή το Οψιντιαν?
Ο πρωτος δισκος Paradise Lost που ακουσα. Δε θα ξεχασω ποτε το να ειμαι 15 χρονων και να επιστρεφω καθε μεσημερι απο το σχολειο, να το βαζω να παιζει στο CD player που ειχα, με ανοιχτη μπαλκονοπορτα και το αερακι να μπαινει στο δωματιο, καθως καθομουν μπροστα απο τον υπολογιστη να παιξω Mortal Kombat 3.
Τι να πουμε για αυτον τον δισκο. Δεν θεωρω, και ποτε δεν θεωρησα οτι εχει 12 επη, καθως η δευτερη πλευρα για μενα ειναι πιο αδυναμη απο την πρωτη (προφανως), αλλα σιγουρα δε θεωρω ουτε νοτα περιττη στον δισκο. Αδυναμιες τα:
- Enchantment
- The Last Time
- Once Solemn
- Yearn For Change
- I See Your Face
- Fear
- Master Of Misrule (Lee Morris σαγαπω γαμω το χριστο σου)
- Walk Away (Sisters Of Mercy)
- Another Desire (σαφης πυξιδα προς το One Second)
Μνημειωδες artwork επισης. Ολο το booklet.
6 Likes
Κάτσε να ζούμε σε 25 χρόνια και θα σου πω ποιο είναι καλύτερο…
Δεν χωράει ωστόσο η λέξη “αδύναμη” σε αυτόν τον δίσκο όταν στη δεύτερη πλευρά υπάρχουν έπη όπως το I See Your Face, Hands of Reason κτλ.
1 Like
Η πρώτη πλευρά είναι πιο δυνατή από την δεύτερη. Σημαίνουν ακριβώς το ίδιο αυτές οι προτάσεις. Είναι όπως εσύ λες ότι το Μεντουσα είναι το λιγότερο καλό τους κι εγώ λέω το χειρότερο με διαφορά
1 Like
Εγώ, πάλι, είχα πάει στο δισκάδικο με σκοπό ν’ αγοράσω το “Gothic”, γιατί αυτό διαφημιζόταν από το Hammer ως το καλύτερο τους album. Όταν έφτασα εκεί υπήρχε μόνο το “Lost paradise” στα 12 ευρώ και το “Draconian times” στα 18. Η λέρα-δισκοπώλης επιμένει “το δεύτερο πάρε, είναι πολύ καλύτερο”, αλλά που μυαλό εγώ, σκέφτομαι ότι θέλει απλά τη διαφορά των 6 ΠΟΛΥΤΙΜΩΝ ΕΥΡΩ ΜΟΥ. Οπότε κάπως έτσι άργησα κάνα χρόνο ν’ ανακαλύψω τη μαγεία αυτού του album (τότε αγοράζαμε album κάθε γενέθλια και γιορτή).
To “Draconian times” είναι το 3ο πιο αγαπημένο μου CD ever, πίσω από τις εφηβικές αγάπες των "Nevermind’ και “Black album” μόνο. Και όπως και με τα προαναφερθέντα albums (άλλα και όλα τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ 10-ρια), η πρώτη πλευρά περιέχει τις hit-άρες που τις ακούς και δεν μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω για μέρες (“Smells like teen spirit”, “Come as you are”, “Lithium”, “Sad but true”, “The unforgiven”, “Wherever I may roam”, “Enchantment”, “The last time”, “Forever failure” κλπ.), αλλά η δεύτερη έχει τους “ένοχους έρωτες” που θα προτιμούσες ν’ ακούσεις σ’ ένα live αντί για όλα τα παραπάνω (“Lounge act”, “Drain you”, “The god that failed”, “My friend of misery”, “Hands of reason”, “I see your face” κλπ. κλπ.).
3 Likes