“Forging sympathy” και “Poison” πολύ εύκολα κάτω από τα προαναφερθέντα και είμαι επιεικής (!).
1 Like
!!!
Από τα καλύτερα του δίσκου είναι το Forging Sympathy ρε τυρέμπορα
1 Like
Συνειδητοποιείτε ότι ο δίσκος δεν έχει αδύνατη στιγμή ε? Ή χρειάζεστε λίγο χρόνο ακόμη?
5 Likes
θυμάμαι στο τότε χαμμερ πάντως είχε πάρει 8αράκι, πλην όμως ο συντάκτης (δεν θυμάμαι ποιος) προσπαθούσε να δικαιολογηθεί τύπου “υπάρχουν τραγούδια εδω μέσα που συγκροτήματα πολύ μεγαλύτερα από τους PL θα ήθελαν να είχαν γράψει”
Αυτή η γραμμή μου κέντρισε το ενδιαφέρον (και είχε δίκιο)
Κάθε δίσκος στην ιστορία της μουσικής έχει ένα υποκειμενικά χειρότερο τραγούδι για τον κάθε ακροατή. Χειρότερο σημαίνει το λιγότερο καλό.
Για μένα λοιπόν είναι ένα εκ των Shallow Seasons και Joys Of The Emptiness μάλλον. Για κάποιον άλλο μπορεί να είναι το Colossal Rains ή το Poison ή το Remembrance. Για κάποιους μπορεί να είναι ακόμα και το True Belief ίσως .
Σιγα που δεν έχει αδύναμη στιγμή το Icon, δεν είναι και Host (!)
Σε ευχαριστώ που δικαιολογησες άψογα γιατί το JOTE είναι το χειρότερο λοιπόν 
1 Like
2 Likes
Η χειρότερη στιγμή του Icon είναι όταν τελειώνει.-
8 Likes
Οταν τελειωνει το seals the sense για την ακρίβεια…
1 Like
Ο ήχος των keyboards στην αρχή, μετά:
The sullen man before me turns a head and demonstrates
The power of a weak mind can’t conceal or captivate
Ριφάρα και πάμε.
Χαλαρά μέσα στς κορυφαίες στιγμές του δίσκου το Shallow Seasons.
3 Likes
2 λόγια για το Icon 30.
Κάποια κομμάτια τα άκουσα με πολύ προσοχή, κάποια άλλα τα προσπέρασα. Αν εξαιρέσω την ταχύτητα με την οποία παίζει το άλμπουμ, η οποία είναι μεγαλύτερη, η μεγαλύτερη διαφορά στο άλμπουμ είναι ότι η ρυθμική κιθάρα του Aaron είναι χαμένη στην νέα εκτέλεση (είναι πολύ πίσω σε σχέση με τα leads του Gregor), το οποίο αφαιρεί πάρα πολύ, πέρα από την τεραστίων διαστάσεων, επική ατμόσφαιρα του άλμπουμ, το όλο heaviness. Έχει χαθεί αυτός ο κολοσσιαίος ήχος που χαρακτήριζε το άλμπουμ, μου φαίνεται πιο γυμνό σε σημεία. Δλδ, ακούστε το πως μπαίνει το Forging Sympathy στις 2 εκδόσεις σαν παράδειγμα. Στην πρώτη έκδοση του άλμπουμ μιλάμε για ογκόλιθο από riff, ενώ στην επανεκτέλεση είναι φανερή η γύμνια από τις ρυθμικές κιθάρες. Επίσης στο τέλος του Dying freedom λείπει η ακουστική κιθάρα…(δλδ wtf?).
Η παραγωγή είναι πολύ καθαρή, stearile, ενώ στην αρχική έκδοση οι κιθάρες έχουν ένα γρέζι στον ήχο (αν μπορώ να το εξηγήσω έτσι).
Τα φωνητικά του Holmes είναι σε πολύ καλή κατάσταση, εξαιρετική θα έλεγα, το οποίο με κάνει κ λίγο καχύποπτο αλλά ΟΚ, όλοι χρησιμοποιούν την τεχνολογία σήμερα που υπάρχει διαθέσιμη στο στούντιο. Πολύ καλή δουλειά επίσης κ στα σόλο.
Γενικά δεν ξέρω αν όλα αυτά ήταν ηθελημένα από την μπάντα για να υπάρχει σαφής διαφορά στις εκδόσεις, που παίζει κ να είναι, οπότε για μένα δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης. Δέχομαι το Icon 30 για αυτό που είναι δλδ μια απόπειρα της μπάντας να ξεφύγει από τα νύχια της δισκογραφικής.
2 Likes
Το πρωτο μου live απο την παλαι ποτε μπανταρα.
Το 1997 ημουν 16 χρονων και δεν ειχα μυσταγωγηθει στην φαση με τα live, αν και ειχα ηδη ανακαλυψει το One Second, και η επομενη φορα που ηρθαν Ελλαδα ηταν το 2002. Απο κει και μεχρι το 2009, δεν εχασα ουτε μια συναυλια τους σε Αθηνα, και πηγα και Θεσσαλονικη δυο φορες να τους δω.
Δεν το εχω ακουσει ακομα, απλα το βρηκα σε ενα γκρουπακι στο FB και το κατεβασα. Μου ειπαν ομως οτι εχει πολυ καλη ποιοτητα γενικα, και πως το αθηναικο κοινο ακουγεται τρομακτικα καλο.
You’re welcome! 
2 Likes
gagarin? Ήμουν μέσα!
1 Like
^ Πιο συγκεκριμενα Ροδον, 5 χρονια τους περιμεναμε!
Στο Γκαγκαριν ηταν εναν χρονο μετα, που επαιξαν δυο βραδιες κατω και μια πανω. Ειχα παει και στις δυο της Αθηνας το 2003. Και το 2004 πηγα και Αθηνα (Ροδον) και Θεσσαλονικη (Υδρογειο). Θεωρητικα μπορει να πεις οτι ηρθαν 3 συνεχομενες χρονιες για την ιδια περιοδεια (αυτην του SOL), αλλα στην τελευταια απο αυτες επαιξαν και τρεις κομματαρες απο το PLX. Πολυ ομορφες εποχες.
3 Likes
α και στο ροδον ήμουν μέσα! χεχε
1 Like
Μια μικρη απογοητευση την ενιωσα οταν κατεβασα το αρχειο που εβαλα πιο πανω, αφου λειπουν 4 τραγουδια απο το setlist, και συγκεκριμενα τα :
- Hallowed Land
- Mouth
- Forever Failure
- Mercy
Ισως ουτε αυτος που το ανεβασε να μην μπορουσε να πιστεψει οτι οι PL επαιξαν εκεινο το βραδυ 19 τραγουδια και πανω απο μιαμιση ωρα, και εκοψε 4 τραγουδια για να ειναι πιο ρεαλιστικη η φαση.
Κι αυτο το setlist πάντως, καλουτσικο ήταν
1 Like
Πω-πω, μην τα post-άρεσε έτσι αυτά, ρε μαλάκες.
Το άκουσα το bootleg -συγκινητική η προσπάθεια των Ελλήνων μεταλλάδων να τραγουδάνε με Maiden-ικά “ωωω-ωωω” σχεδόν ΚΑΘΕ lead μελωδία. 
Ακόμα πιο συγκινητικός ο Holmes που προσπαθεί να είναι μέσα στον τόνο και όταν δεν του βγαίνει πατάει το μαγικό κουμπάκι που λέγεται delay και νομίζει ότι έτσι δεν το καταλαβαίνουμε (!).
Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια ντοκουμέντα, τρομερό set-list.
10 απο τα 18 βλεπω οτι ηταν απο το Draconian… κοινως ολα εκτος απο το Shades Of God και το Jaded.
Προσωπικα αν παω να δω Paradise Lost και δεν ακουσω το One Second και το Say Just Words, ειναι σαν να μην εχω παει 
Ολα τα αποπανω παντως ειχε την ευκαιρια να τα δει καποιος και το 2011 στην Αθηνα, μαζι με τα Shades Of God και το Jaded (πρωτη φορα εβερ)