Στη δική μου κατάταξη πάντως, το “One Second” είναι στην κορυφή. Μαζί με “Draconian”, αλλά ένα τσακ πιο πάνω αν πρέπει ντε και καλά να τα κατατάξω…
Για να πω την άποψη, που μάλλον λίγοι θα συμφωνήσουν, το Lydia μου αρεσε πάντα περισσότερο απο το Mercy , που για πολλους είναι στα καλύτερα του δίσκου. Και παλι ομως μιλαμε για σχεδόν αψεγάδιαστο δίσκο
Άμα παίρνετε τη gothic δόση σας μόνο από τους PL, αυτά παθαίνετε! Τεσπα, το αδίκησα λίγο, αλήθεια είναι. Σε μια πιο αντικειμενική κριτική θα το έβαζα κάτω από το faith.
Αν εξαιρέσουμε το ποσό χαμηλά έχεις το In Requiem μια χαρά λίστα. Και ομότιτλο άλμπουμ ψηλά όπως πρέπει
Ειναι ο πρώτος δίσκος των Lost που δεν με ενθουσίασε (θα ακολουθούσαν κι άλλοι). Ακόμη και το ντεμπούτο δλδ μπορεί να μην το λέω τίποτα φοβερό αλλά όταν το πρώτοακουσα γουσταρα, το In Requiem ενώ θεωρητικά έχει όλα τα στοιχεία δίσκου τους που μου αρέσουν, παντα κάτι με χαλούσε.
και το ‘Sane’ τα σπαει!
Γιατι εχω την εντυπωση οτι στο παρελθόν εχουμε ξανακανει worst to best se PL;
Οχι οτι με χαλαει βεβαια…
Μια και δυο μόνο
Draconian, Icon, Host πρώτο tier
One Second, Believe In Nothing, Faith Devides Us δεύτερο tier
Plague Within, Medusa (ανάλογα την όρεξη μπαίνει και πιο πάνω tier που και που), Symbol Of Life, τρίτο tier
Tragic Idol, Gothic, In Requiem τέταρτο tier
Μετά στα υπόλοιπα υπάρχουν και εξαιρετικά κομμάτια που ξεχωρίζουν. Το Ascension παίζει μάλλον για το δεύτερο tier. Αλλά θέλω κι άλλες ακροάσεις για να αποφασίσω.
Θεωρώ περιττό να πω ότι το medusa αδικείται κατάφωρά από τους περισσότερους από εσάς αλλα
δεν θα βγάλουμε ποτέ ακρη I guess
To ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι που θα φθάσει το ascension
Για να δούμε…
Το ζητούμενο είναι να βγει ωραίος δίσκος, να τον ακούμε και να γουστάρουμε, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούμε για το πού κατατάσσεται σε μια γαμωλίστα δίσκων Paradise Lost
Προσωπικά δεν έκανα καν τέτοια λίστα διότι τους ακούω όλους (με εξαίρεση το Lost Paradise σπανιότερα) ανάλογα με τη διάθεση
Πάντως εάν υπάρχει ένας συνθέτης μίας 35χρονης μπάντας που να μπορεί να αγγίξει τα περασμένα μεγαλεία της νιότης του αυτός είναι ο mackinosh για αυτό ίσως πάντοτε υπάρχει (από εμένα τουλάχιστον) μία κρυφή ελπίδα ότι θα το κάνει…
Ωραίος δίσκος είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα είναι
οκ είμαι οπαδός και φαίνεται
Μα ποσο φωλς εισαι τελικα? Αυτα τα ξερουμε ηδη απο πριν βγει ο δισκος, αφου μπαιναμε στα forums και ρωτουσαμε κατ’ιδιαν τον Χολμς και τον Γκρεγκ
Γραψε τα αλλα 4 να δουμε τι αφηνεις απεξω
Η ηρεμη προσεγγιση για το One Second:
- One Second 10
- Say Just Words 11
- Lydia 9
- Mercy 10
- Soul Courageous 8
- Another Day 9
- The Sufferer 7
- This Cold Life 9
- Blood Of Another 10
- Disappear 10
- Sane 10
- Take Me Down 8
Το Lydia το λατρευω, για μενα εχει καταπληκτικη ατμοσφαιρα (οπως ολος ο δισκος αλλωστε) και η μαγεια κατι τετοιων τραγουδιων ειναι που κανει αυτον και τον επομενο δισκο απο τους καλυτερους τους. Βγαζει τρελο κινηματογραφικο σχεδον σκοταδι, το οποιο δεν μπορει να βγαλει κανενα γαβγισμα και καμια γκαριλα του Χολμς για μενα.
Το Plaque Within από την άλλη, που βλέπω πολλούς να το θάβουν το θεωρώ πολύ καλό δίσκο. Μπορεί εκεί να ξαναθυμήθηκε τα.growls ο Holms και αυτό να μην άρεσε σε πολλούς αλλά είχε ποικιλία, διαφορετικά κομμάτια μεταξύ τους.
Τα μελωδικά An eternity of lies, Sacrifice the Flame, το goth No hope in Sight, το ορχηστρικό Victim of the Past, το έρεβος του Beneath Broken Earth, το επικό Return to the Sun, το DT/Tragic Idol στυλ του Punishment through time, μέχρι και ψιλοblack με το Flesh from Bone.
Μου κάνει εντύπωση να πω την αλήθεια που το έχετε τόσο χαμηλά αρκετοί. Μήπως να το ξανακούσετε και να το θυμηθείτε;
Τι να το κανεις αν δε σου αρεσουν τα τραγουδια?
Κυριολεκτικα ο πρωτος δισκος PL που δεν μου αρεσε.
Τα No Hope In Sight, An Eternity Of Lies και Return To The Sun τα μοναδικα 3 τραγουδια που λατρευω απο κει μεσα. Το Beneath Broken Earth ειναι μουσικα εξαιρετικο, αλλα τα “φωνητικα” (ο θεος να τα κανει) το καταστρεφουν. Το Terminal που ξεχασες εχει ΑΨΟΓΟ ριφφ και πολυ ωραιο ρεφρεν, αλλα κι αυτο το χαλαει ο Holmes.Τα Sacrifice The Flame, Punishment Through Time και Victim Of The Past δεν ειναι κακα τραγουδια, αλλα μου ακουγονται ως τζενερικ γκοθομεταλ που θα μπορουσε να τα εχει γραψει ΑΙ και αρα μου ειναι αδιαφορα. Τα Flesh From Bone και Cry Out με προσβαλουν ως ακροατη, και δεν μπορω να πιστεψω οτι τα εβαλαν σε δισκο τους.
ΥΓ1. Το ενα πολυ θετικο ειναι οτι εχει πολυ ωραια παραγωγη.
ΥΓ2. Ο ιδιος δισκος με αλλον ντραμερ (Lee Morris ή Jeff Singer) θα ηταν πολυ καλυτερος.
Το Terminal έχει ωραίο ριφφ όπως λες, μου το χαλάει το ρεφρέν όμως
Το Cry Out είναι κακό κομμάτι και το μόνο που δεν βάζω όταν ακούω το δίσκο.
Δεν θα έλεγα το ίδιο όμως και για το Fkesh from Bone, το θεωρώ αρκετά ενδιαφέρον κομμάτι, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό.
flesh from bone ’ οτι πιο καταχθονιο εχουν κανει και μονο για αυτο αξιζει Mention
Πάρα πολύ καλό το Plague…μην ακους τι λενε. Δεν υπάρχει κακός paradise lost δίσκος
και πως κατάντησες έτσι;
Καλός δίσκος είναι, ετεροχρονισμένα τον εκτίμησα κι εγώ. Εχει μέσα πολύ ωραία κομμάτια.
Κατ’ αρχάς έχει το καλύτερο και πιο επιτυχημένο (από views στο YouTube) κομμάτι τους της προηγούμενης δεκαετίας κι αυτό είναι το Beneath Broken Earth, για μένα μέσα στα καλύτερα της καριέρας τους γενικά.
Εν τω μεταξύ σε κάθε δίσκο τους υπάρχει ένα τραγούδι τουλάχιστον που είναι ύμνος. Και όλα αυτά με έναν συνθέτη!