Εεεεμ… ναι. Έχεις δίκιο, ξέχασα πως το METAL είναι η Απόλυτη Μουσική και όλες οι άλλες υποδεέστερες της, και πως καμία άλλη μορφή μουσικής έκφρασης δε μπορεί να αγγίξει το Συναισθηματικό Βάθος και την Γνησιότητα που μόνο το HEAVY METAL μπορεί.
Και ναι, έχεις δίκιο και για το οτι δεν είμαστε “αληθινοί οπαδοί” των lost σε όσους μας άρεσαν τα μπλιμπλίκια του Host, είμαστε fake (πως λέμε true και false metal, κάπως έτσι). Προσωπικά καναδυο μήνες τους ακούω, τους ανακάλυψα τυχαία σ’ ένα κλαμπ, ενώ χόρευα.
Ας μην γελιομαστε, το host ήταν ενα album που δεν αρμοζε στην ιστορία των Paradise Lost…Και το one second ειχε τους πειραματισμους του αλλα είχε και ολα τα στοιχεία που εκαναν τους Lost να ξεχωρίσουν…Ας ειμαστε και λιγακι αυστηροί…:!:
Πείτε ό,τι θέλετε, φέρτε μου και την μαθηματική εκείνη εξίσωση που αποδεικνύει με ακρίβεια πως το Shades συγκεντρώνει τους Χ και Ψ παράγοντες εκείνους που το καθιστούν “καλύτερο αντικειμενικά άλμπουμ” απο το Host και “σωστότερο” για την ιστορία των Lost.
Εμένα το Host θα συνεχίσει να μου αρέσει περισσότερο απο το Shades! 8)
Διαφωνώ, επιμένετε να το θέτετε “αντικειμενικά” το θέμα. Δεν “είναι” ο αδύναμος κρίκος τους, απλά ήταν το άλμπουμ που διέφερε περισσότερο απο όλα τα άλλα και που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση όταν είχε βγει.
Γιατί αν επιμένετε να το πάμε “αντικειμενικά”, έχει εξαιρετικές συνθέσεις το άλμπουμ, κάτι που το καθιστά σε ένα υψηλό επίπεδο απο μουσική άποψη - προσωπικά το επόμενο, “Believe In Nothing”, βρίσκω οτι είναι πιο αδύναμος σαν δίσκος.
Το αν σε πολλούς απο σας δεν άρεσε επειδή δεν είχε κιθάρες κλπ είναι κατανοητό, δεν είναι για μένα όμως επαρκής λόγος για να το θεωρήσω υποδεέστερο “αντικειμενικά” όλων των υπολοίπων.
Συμφωνώ απλά πως ήταν το άλμπουμ που ξένισε περισσότερο τον κόσμο όταν είχε βγει.
To “Host” είναι τρομερός δίσκος σαν σύνολο και σίγουρα οι Lost προκάλεσαν αρκετά με αυτή την στροφή, η οποία ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Προάγγελος το “Take Me Down” συγκεκριμένα του αριστουργήματος One Second.
Το “Shades Of God” είναι απλά κορυφαίο. Όχι σαν το “Icon” πχ ή το “One Second”, αλλά σπέρνει.
Είναι οι Lost των Academy Studios και οι Lost πριν το μπαμ.Κομμάτια σαν το No Forgiveness και το Pity The Sadness είναι η ταυτότητά τους.
Κουβέντα να γίνεται, γαμάνε και τα δύο ανάλογα την περίσταση, αλλά το Shades Of God είναι αδικημένο αφενός γιατί ξεπεράστηκε από τα επόμενα υπερέπη και αφετέρου, γιατί και οι ίδιοι πέραν του As I Die δεν το πολυτιμούν. Βέβαια το Pity The Sadness στην In Requiem περιοδεία ήταν επιτέλους στο setlist.
Όπως και από την άλλη αρκετά υποτιμημένος δίσκος είναι και το Host. Year Of The Summer, Permanent Solution, Behind The Grey, Harbour και τόσες κομματάρες καλύτερες του So Much Is Lost, το οποίο συνεχίζουν να παίζουν.
Ο Davidian όταν λέει αδύναμος κρίκος εννοεί ο δίσκος που τους έριξε εντελώς στα μάτια των οπαδών, δεν τους δικαίωσε όσο αφορά το εμπορικό κομμάτι (που πάντα μετρά και αυτό) και παραμένει μια σκοτεινή πλευρά στην ιστορία τους και αυτό υσχίει, ακόμη και το αριστούργημα του αιώνα να είναι. Με λίγα λόγια μιλάει καθαρά για τις αντιδράσεις/καταστάσεις που προκάλεσε, όχι για τη μουσική του αξία.
Edit: το καταλαβαίνετε ότι ακόμη και απο το ίδιο γκρουπ να έχουν γραφτεί οι δίσκοι αυτοί είναι τόσο διαφορετικοί όσο μια Ferrari με μία μπάλα του μπάσκετ. Σταματήστε τις άκυρες συγκρίσεις, δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα.
Οκ, αν το εννοεί έτσι μπορεί να το πει και ο ίδιος βέβαια.
@ dyingfreedom: συμφωνώ με κάθε λέξη. Δισκάρες και τα δύο (όχι τα τοπ τους, αλλά δισκάρες παρόλ’ αυτά), που απλά έθεταν το θέμα της μουσικής έκφρασης απο μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Και φυσικά εξίσου υπεραδικημένα όσο αφορά τις συναυλίες τους.
Και αλλοι πειραματίστηκαν στον συγκεκριμένο ήχο βλ.My Dying Bride-34.788 complete αλλα δεν θυσιασαν ολη την μουσική τους ταυτότητα…Στην τελική πιστευω το host θα ηταν καλύτερα να εβγαινε σαν project,αλλα τοτε δεν ηταν και η μόδα τους…
Επιμένω ότι το Host είναι δισκάρα ΑΛΛΑ νομίζω ότι πήγαν να κάνουν έναν δίσκο για την κονόμα, ίσως να φταίει και το ότι τότε πήγαν στην EMI και πιθανό να τους πίεσαν…άλλωστε ο δίσκος πάτωσε και αμέσως άρχισαν να το γυρνάνε, σχετικά αποτυχημένα στην αρχή αλλά σήμερα θυμίζουν την μπάντα που λάτρεψα στα '90s.
@Ellanor: Δεν είπα ότι ο,τι είναι μεταλ είναι και καλό, αλλά όταν μια μπάντα που στήριξε το μεταλ όσο οι PL στα ΄90’s παίρνει την απόφαση να το γυρίσει στην εύκολη pop εμένα προσωπικά με ξενερώνει. Και ήμουν εκεί όταν το έκαναν και τους έκραξα και θα συνεχίζω να το κάνω. Άσχετα αν ο δίσκος μου αρέσει. ξέρεις τι θα ήταν πιο τίμιο για αυτούς εκείνη την εποχή? Να το γυρίσουν στο gothic rock και όχι στη ala depeche mode pop.
Τεσπα,για να επανέλθουμε και επί του παρόντος η μπαντα πιστευω κανει αγγαρεία πλέον…Παρολο που τα Paradise Lost και Ιn requiem επανεφεραν τον παλιό καλό ηχο τους,στα live τους φαίνεται οτι βαριούνται οικτρά…Τρανό παράδειγμα το live περσυ με τους Type O Negative…Kαι επίσης δεν ειναι δυνατόν να κανεις επετειακό show (που εκαναν προσφατα με τους Bride και τους Anathema) και να παίζεις 1 και 30 με το ζόρι…Eίπαμε,αυστηρότης με τις αγαπήμενες μπάντες μας…
Αυτό περι βαρεμάρας πρέπει να το έχουν πάντα οι Pl. 3φορές τους έχω δει και ποτέ δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικοί στη σκηνή, είναι αυτό το attitude που θέλουν να περνάνε…“είμαστε σκοτεινοί και σκατάνθρωποι” :lol:
Αυτό που θα πω μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους, αλλά ακόμα και δισκάρες όπως το Draconian Times έγιναν και σε έναν βαθμό έχοντας κατά νου εκείνο που κάνει το συγκρότημα δημοφιλές σε μια μερίδα κόσμου - συγκεκριμένα, τους οπαδούς τους. Ανέκαθεν το συγκρότημα είχε τον παράγοντα “επιτυχία” και “αποδοχή” κατά νου, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι απόλυτα φυσιολογικό και θεμιτό. Σε πόσο βαθμό υπερίσχυε ανέκαθεν η θέληση για επιτυχία σε σχέση με την δημιουργικότητα, αυτό δε το ξέρω.
Ακόμα λοιπόν και αν το ήμισυ του Host έγινε με κριτήρια “εμπορικά”, εγώ μπορώ να παρουσιάσω το πράγμα απο μια άλλη οπτική: πρώτον, το αλά Depeche Mode “ποπ” (φυσικά η ποπ δεν είναι παρά ένα τμήμα της μουσικής των DM) δεν ήταν δημοφιλές τα έτη που οι Lost έκαναν εκείνους τους πειραματισμούς τους - όπως δεν ήταν δημοφιλές και το goth rock, τύπου Sisters. Το οτι οι Depeche και οι Sisters το είχαν γυρίσει σε έναν περισσότερο κιθαριστικό ήχο στα '90ς τα λέει όλα.
Ο ήχος που αντίθετα ήταν πολύ δημοφιλής στα τέλη των '90ς ήταν το gothic metal. Τύπου Type O Negative, Theatre Of Tragedy και ναι, ακόμα και των HIM. Αν οι Lost συνέχιζαν σε ένα τέτοιο μοτίβο εκείνη την εποχή, τότε να δείτε επιτυχία που θα σημείωναν - και θα κάβλωναν και τους οπαδούς τους.
Εκείνοι όμως επέλεξαν έναν άλλο δρόμο. Δε λέω πως δεν υπήρχε η εμπορική καταξίωση στο νου τους, επαναλαμβάνω. Απλά αυτό που λέμε “εμπορικό” είναι κάτι σχετικό με τις τάσεις της εποχής. Κανένας δεν εγγυόταν στους Lost με το Host πως θα είχαν επιτυχία.
Η περίπτωση αυτή ήταν καθαρά εμπορική αυτοκτονία αν θέλεις την άποψη μου, είναι παρόμοια με αυτή των Metallica στο St. Anger. Στην περίπτωση των δεύτερων πέτυχε υψηλές πωλήσεις αλλά δεν συγκρίνω τα μεγέθη.
Οι PL ήθελαν να ξεφύγουν από τη μεταλ κοινότητα και να πιάσουν άλλο ακροατήριο, διάλεξαν ένα δρόμο δύσκολο. Οι μεταλ οπαδοί τους έκραξαν, οι ποπ “οπαδοί” δεν ήξεραν καν ποιοι είναι και στην τελική ποτέ δεν έμαθαν. Οι HIM τότε εμφανίστηκαν και δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία, όσο για τις μπάντες που αναφέρεις ήταν γνωστές μόνο στο μεταλ κοινό…και σίγουρα δεν είχαν την εμπορική απήχηση των PL.
Τέλοσπάντων, το θέμα είναι ότι γύριαν και μάλιστα για τα καλά μιας και λένε πως ο επόμενος δίσκος θα είναι πιο ακραίος! Α, και το Draconian Times όταν βγήκε έφαγε τρελό κράξιμο από μερίδα των death metal οπαδών.
Ενταξει με το Host θέλησαν να πειραματιστούν,καλα κάνανε και προσωπικα ο συγκεκριμενος δίσκος μονο αδιαφορο δεν με αφηνει.Δεν πιστευω πως το κάνανε για εμπορικούς λόγους,ηταν ήδη πετυχημενοι με το αριστούργημα Draconian Times κυρίως αλλά και με το One Second(εννοω πως αυτοι οι δισκοι τους κάνανε γνωστούς στο ευρυ κοινο).Άλλωστε περιπτώσεις “Host” έχουν πάρα πολλα γκρουπ,και κακα τα ψέματα το διαφορετικο πάντα ξένιζε και ξενίζει τους οπαδούς.
το host ειναι δισκαρα
αλλα εκτως αυτων που γνωριζαμε τοτε (και γνωριζουμε ) ως paradise lost
εχει καταπληκτικα τραγουδια μεσα
φοβερες μελωδιες
τρομερες ενορχηστρωσεις
αψογους στιχους
αλλα…
δηλαδη τους lost τους μαθαμε (τοτε) και τους λατρεψαμε ακουγωντας τους με κιθαρες
φανταστειτε την ταδε μεγαλη μεταλ μπαντα να βγαλει ενα αριστουργηματικο αλμπουμ μοναχα με εγχορδα
οσο τελεια να ναι η μουσικη
παντα θα προτιμαμε τις μεταλ στιγμες της
Μαρεσει το χοστ παρα πολυ.Το θεωρω απο τις καλυτερες δουλειες τους.Ειμαι τρεντουλας δηλαδη?Μαυρο προβατο επειδη δεν εχει κιθαρες?Και αληθινοι οπαδοι?Με πιο κριτηριο.Της μεταλοσυνης?
Τελος παντων οριστε παρακατω 3 βιντεακια για τους τρεντυ φαν των λοστ
Κατσε ρε συ, για τους Lost μιλαμε, δεν προσδιοριζονται ως metal μπαντα? Δεν ειναι λογικο, απο την στιγμη που το 95% του κοινου τους ακουνε metal να προτιμανε τις metal δουλειες τους?
Μαλλον μιλας για το Believe In Nothing.
Βασικα θα πω ο,τι λεω και σε αυτους που λενε οτι οι Metallica πηγαν “για την κονομα” με το …Load. Ρε παιδια, απο που και ως που ειναι εμπορικος ο ηχος του Host? Αλλο αν σας αρεσει η οχι, εμπορικο δεν ειναι. Το γεγονος οτι δεν ειναι μεταλ δεν το κανει και εμπορικο αυτοματα.
Να μου πειτε για το Believe In Nothing (δεν ειναι κακος δισκος, αλλα εχει σαφως εμπορικη κατευθυνση) να πω ναι, αλλα το Host ΔΕΝ ειναι εμπορικο!
και το host και το shades of god βγαζουν την ιδια πικρα…με διαφορετικο τροπο βεβαια…προσωπικη αδυναμια το believe in nothing,μπορω να ακουω το mouth συνεχομενα για πολλη ωρα,μαλακες οι λοστ που το απορριπτουν πλεον…only you provide the symptoms that i show
