Πάντως είναι γεγονός ότι πολλοί εδω μέσα παραείναι αυστηροί με τους “μεταλλάδες” κατηγορόντας τους ως κολλημένους κτλ. αλλά στην ουσία αυτό που παρατηρώ όσο καιρό είμαι εδώ μέσα, είναι ότι φτάνετε στο άλλο άκρο του και καλά να δείχνουμε προοδευτικοί να ανοιχτόμυαλοι αλλά παράλληλα να σιχτιρίζουμε τους ανθρώπους που γουστάρουν άλλα πράγματα.
Για το Χοστ, τα έχουμε ξαναπεί, είναι φοβερός δίσκος. ΑΛΛΑ όταν ένας παλιότερος οπαδός της μπάντας έχει μάθει να ακούει άλλα πράγματα από αυτήν του κάθεται άσχημα ο ήχος του Χοστ. Ε, πως να το κάνουμε δηλαδή? Από την μια ακούς τις καθαρές μεταλ κιθάρες περασμένες στο γκοθικ πρίσμα των Sisters Of Mercy και από την άλλη απλά δεν ακούς κιθάρες!! Ε, πως να μην στραβώσεις??? Και στην τελική, αφού απέτυχαν τελείως εμπορικά με αυτόν τον δίσκο αμέσως το πήραν χαμπάρι και οι κιθάρες επέστρεψαν από τον επόμενο κιόλας Believe In Nothing. Aποτυχημένα σαφώς. αλλά με κάποιες εκλάμψεις. Και τέλος, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι θα ήταν καλύτερα αυτός ο δίσκος να κυκλοφορήσει σαν project, σαφώς θα ήταν μια πιο safe κίνηση, είμαι υπερ όμως αυτού. Είναι πολύ άδικο να καταστρέφεις ότι έχεις φτιάξει με τόσο κόπο 10 χρόνια δίνοντας τον καλύτερο σου εαυτό, αυτή η μπάντα άξιζε να είναι μέσα στις πιο εμπορικές του μεταλ χώρου γενικά και με μια κίνηση αυτοκαταστροφική τα χάσανε όλα. Και έρχονται σήμερα μετά από πολύ αμφισβήτηση αλλά και κόπο να διεκδικίσουν αυτά που τους ανήκουν σε αυτόν τον χώρο που αυτοί προσδιόρισαν.
Η παρατήρησή μου έχει να κάνει με το εξής. Το συγκεκριμένο album απευθύνεται σε άλλου είδους ακροατές…προφανώς όχι μεταλλάδες-ροκάδες. Ε, σε αυτούς που απευθύνεται δεν έκανε και κανα τρελό μπαμ. Έχω ρωτήσει κανα-δυο άτομα που ασχολούνται με gothic/darkwave/electronic μουσικές και μου είπαν “ναι, ωραίος δίσκος” και μετά μου αράδιασαν καμια 20αριά δίσκους, του ίδιου ύφους, που τα θεωρούν κλάσεις ανώτερους. Με άλλα λόγια, το host πέρασε και δεν ακούμπησε. Και εμπορικά και καλλιτεχνικά.
Τελικά μόνο σε μας τα fanboys αρέσει πάρα πολυ host
Υπαρχει και η αλλη περιπτωση ομως ε… να εισαι παλιος οπαδος της μπαντας, εχεις μαθει να ακους αλλα πραγματα, και απο εκει που ακους κιθαρες ξαφνικα αυτες ειναι απουσες. Κ αυτο το σοκ ( το οποιο σοκ ηταν μεγαλυτερο οταν κυκλοφορησε το One Second) οχι μονο να μη σε ξενερωνει αλλα να αποτελει και προκληση για τα αυτια σου. Κ να σε αναγκαζει να βγεις απο τα στεγανα σου και να ψαχτεις παραπερα μουσικα.
Οταν κυκλοφορησε το One Second παλεψα πολυ να το χωνεψω, ημουν και πιο μικρος ηλικιακα, καθως ερχομουν με την αντιληψη “το μεταλ πανω απ’ολα”. Αυτη τη στιγμη ειναι το αγαπημενο μου αλμπουμ απο Lost, ισως γιατι προσπαθησα να το βιωσω , να καταλαβω γιατι αυτη η αλλαγη. Το Host δεν αποτελεσε τοσο μεγαλη εκπληξη.
Αν πρεπει να ευχαριστησω τους Lost για ενα πραγμα ειναι οτι με τις αλλαγες τους, τσακισαν τη μουσικη ξεροκεφαλια μου και με ωθησαν να ανοιξω τους μουσικους μου οριζοντες.
Πραγματικα, οποιος μετα το παραπανω ποστ πιστευει οτι προκαλουμε, ή οτι μηδενιζουμε νεους δισκους ή οτιδηποτε, δε ξερω, να παει να ακουσει οτι θελει και να μην ξαναποσταρει εδω:p
Γιατι να βλεπετε το Χοστ σαν κακη παρενθεση, και οχι σαν ενα ανοιγμα?
Πω!Και μενα καποτε δεν μου αρεσε το Χοστ, αλλα δεν ελεγα τι παπαρια ειναι αυτη, ελεγα οτι δεν ειναι του στυλ μου οποτε δεν σχολιαζω.
Πλεον ειναι απο τους αγαπημενους δισκους Λοστ, μπορει να μην ειναι ο κορυφαιος στο ειδος του γενικα, αλλα εχει αυτο το Λοστ feeling…
Και ελεος δεν κραξαμε κανεναν επειδη ειναι μεταλας.Εγω παρακαλαω να παιξουν τιποτα απο το 1ο δισκο:roll:8)
Μιλώντας καθαρά για τον εαυτό μου, εκείνο που με ενοχλεί είναι να βλέπω αφορισμούς τύπου “κακώς κυκλοφόρησαν έναν τέτοιο δίσκο που παίζουν μια μουσική άσχετη με κείνη που έπαιζαν”. Δε μπορώ ρε αδερφέ. Δεν είναι το θέμα να γουστάρεις άλλα πράγματα, προφανώς. Κανένας απολύτως δε γουστάρει τα ίδια.
Είναι το να καταδικάζεις κάτι επειδή είναι διαφορετικό, και μόνο γι’ αυτό. Και ναι, το βλέπω πάρα πολύ σε πολλούς μεταλλάδες αυτό, τι να κάνουμε.
Αλλά ξέρεις κάτι, ας έχει. Κάποτε είχα μιλήσει σε έναν μεταλλά για το “punk attitude” των Motorhead και κείνος… τσαντίστηκε και μου είπε “ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΟΙ ΜΟΤΟΡΧΕΝΤ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕΤΑΛ!” Πιστεύω καταλαβαίνεις που το πάω…
Και ούτε καν σε όλους τους φανμπους, μια που αν ήταν έτσι δε θα γινόντουσαν συζητήσεις σαν την πάνω…
Κατα τ’ άλλα είπες μια μεγάλη αλήθεια. Το κοινό στο οποίο είχαν στραφεί με το Host οι Lost τους δέχτηκε μεν, χλιαρά όμως δε, μια που τα ίδια πράγματα τα είχαν ξανακούσει. “Καλό το Host, αλλά αμα θέλω να ακούσω Depeche Mode θα ακούσω Depeche Mode”, μου είχε πει μια κοπέλα παλιά. Και όντως, υπάρχουν πολλοί δίσκοι εκεί έξω σε αυτό το στυλ. Το Host πιστεύω θα μπορούσε να τοποθετηθεί επάξια με αρκετούς απο αυτούς, ήταν πραγματικά “ανταγωνιστικό” απέναντι τους και ποιοτικότατο άλμπουμ, αλλά όντας το πρώτο - και τελευταίο άλμπουμ των Λοστ σ’ αυτό το στυλ, έμελε να μην κάνει την υπέρβαση.
Πολλοί, πάρα πολλοί goths όμως γούσταραν τρελά το One Second. Το οποίο γούσταραν και η πλειοψηφία των μεταλλάδων, τελικά αυτό το άλμπουμ είχε το κοκαλάκι της νυχτερίδας. 8)
edit. Να αναφέρω και δω, πως στο λάιβ φώναξα “Rotting Misery” και “Permanent Solution”.
Έτσι, για το γαμώτο. Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Kαι για μένα το One Second ήταν…κάπως όταν το άκουσα, ήμουν και μικρότερος βέβαια αλλά είχε αυτό το Paradise Lost feeling και έιχε και τις καθαρές gothic επιροές και φυσικά και κάποιες electro. Το κακό στο Host είναι ότι πέρα από τις μεταλ επιρροές εξαφάνισαν και τις gothic επιρροές, δηλαδή αυτό που ακούς είναι καθαρό pop!
Δεν είναι απλά ποπ βρε συ, είναι dark synthpop, ala- Depeche Mode… Εντάσσεται κι αυτό το στυλ στον χώρο του electro/darkwave/goth ήχου που είχαν αρχίσει να ψάχνουν με το One Second, και απλά στο Host το πήγαν εξ’ολοκλήρου εκεί.
Για μένα το Host υπήρξε η ακραία κατάληξη/εξέλιξη των gothic στοιχείων που ήδη απο το Gothic album είχαν αρχίσει να ενδωματώνουν. Εισχώρησαν σε ένα πεδίο της goth κουλτούρας εν ολίγοις (το ηλεκτρονικό), αφήνοντας το μέταλ απέξω. Μαγκιά τους που το έκαναν, και το έκαναν καλά.
Απο κει και πέρα, ναι, δεν άρεσε στους περισσότερους οπαδούς, δε πήγε και τόσο καλά εμπορικά, τους έπιασαν και τα υπαρξιακά μάλλον τους Λοστ (ποιοί είμαστε, που πάμε, υπάρχουν κούνιες στον παράδεισο, κλπ), και έτσι το γύρισαν πάλι στον κλασικό τους ήχο, ανακουφίζοντας τους οπαδούς τους, φέρνοντας ένα ωραίο happy end και αφήνοντας εμάς να λέμε τα δικά μας.
bleedin: Το Invader ρε αρνούνταν να ασχοληθεί με τους Metallica, επειδή κυκλοφόρησαν το Load και “ξεπουλήθηκαν”, μιλάμε για σοβαρά περιοδικά τώρα. ( ή έστω, σοβαρότερα). Το One Second στο Χαμμερ είχε βγει δεύτερος καλύτερος δίσκος της χρονιάς του απο τους συντάκτες.
συγκεκριμενα το hammer του ειχε βαλει 9/10 και το invader 2/6.
στη κυκλοφορια του Host αντιθετως το hammer του χαρισε ενα 4/10 (μαλιστα ειχαν εξτρα κριτικη απο συντακτη του ποπ + ροκ που του ειχε βαλει 8/10) και το Invader 4,5-5/6…
χμ…εισαι σιγουρος??? γιατι θυμαμαι χαρακτηρηστικα ενα μονοστηλο του Περβανιδη να τους δινει το 9. Κ βαριεμαι να ψαχνω να το βρω…στην οποια κριτικη μαλιστα δεν εκανε καμια αναφορα για το υφος της μουσικης. απλα ελεγε οτι θα τους κραξουν γιατι τολμησαν να αλλαξουν, αλλα παντα αυτο εκαναν και οτι ειναι αριστουργημα.
