Μήπως είσαι λίγο υπερβολικός ; Μια χαρά ζωντανοί ακούγονται και με ανανεομένο ήχο
Ο ηχος στις κιθαρες ειναι αν μη τι αλλο ενδιαφερων, αλλα τι να τον κανω οταν χαραμιζεται με τα ξερασματα του Χολμς? Το χειροτερο ειναι οτι προφανως μπορει να τραγουδησει γαμάτα με καθαρη φωνη ακομα, και επιλεγει να μην τραγουδαει, αλλα να ξερναει…
Πραγματικά ο πούστης ο mackintosh δίνει έναν αέρα στις κιθάρες πολύ ιδιαίτερο ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Στα φωνητικά φαίνονται ότι ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα του τραγουδιού και προσθέτουν δραματικότητα όπως το return to the sun. Ομοιότητες με shades οf god δεν βρίσκω προς το παρόν και για να είμαι ειλικρινής δεν πιστέυω ότι θα αναπαραχθεί ο ίδιος ήχος.
Εντάξει με 30 δευτερόλεπτα δεν μπορώ να κρίνω κάτι, αυτό που ακούω μου φαίνεται ωραίο και ενδιαφέρον. Σίγουρα ο ήχος του Shades… όπως και του Gothic, όπως και του DT δεν παίζει να ξαναβγεί αλλά κάτι παρεμφερές είναι πιθανό να ακούσουμε. Περιμένουμε αρχές του μήνα να το ακούσουμε ολόκληρο.
Άντε να βγει μπας και χειμωνιάσει πάλι γιατί βαρέθηκα ήδη το καλοκαίρι.
μηπως κάποιος να ανοίξει ένα thread για τη ΜΕΔΟΥΣΑ ;;
Τα γερμανικά μου είναι ανύπαρκτα αλλά καταβαίνω ότι τη ήδη από τη Παρασκευή θα έχουν leakαρει κάποια τραγουδάκια
Είπα να μεταφερθώ εδώ, μην κουράζουμε το άλλο topic με οτιδήποτε συζητάμε περί Lost.
Κουβέντα να γίνεται:
Άκουσα χτες, μετά από πολλά-πολλά χρόνια το “Shades of god” ξανά. Πιστεύω ότι ο δίσκος είναι καλός, απλά περιέχει και κάποια σημαντικά μειονεκτήματα που τον τοποθετεί, για μένα, εκτός της “χρυσής περιόδου”.
Καταρχήν τα φωνητικά είναι αρκετά θαμμένα, πράγμα που τον αδικεί. Τον αδικεί γιατί ο Holmes πρώτη φορά απαγκιστρώνεται από την death metal ερμηνεία. Δεν έχει βρει ακόμα το “οργισμένο” στυλ του, αλλά κινείται προς τα εκεί.
Νομίζω ότι πρόκειται για την πιο κιθαριστική δουλειά των Paradise Lost και την πιο progressive. Ο Mackintosh πραγματικά το έχει πάρει όλο πάνω του (εδώ δεν υπάρχουν ούτε ορχήστρες να κλέψουν τη δόξα του, ούτε κάποιος ιδιαίτερα συγκλονιστικός Holmes) και μας δίνει πραγματικά δεκάδες riffs και leads σε κάθε κομμάτι. Το κακό είναι ότι σε αρκετά σημεία οι εναλλαγές αυτές γίνονται αποτυχημένα. Πιάνω τον εαυτό μου συχνά να μην καταλαβαίνω πώς σκεπτόταν τη μετάβαση από το ένα θέμα στο άλλο και τι ήθελε να πετύχει με αυτό. Δηλαδή αυτός ο progressive χαρακτήρας επιβαρύνει, τελικά το δίσκο.
Επίσης από μουσικής άποψης πολλά riff παίρνουν μία ξεκάθαρη 70’s/Sabbath/hard rock κατεύθυνση. Ο doom χαρακτήρας σίγουρα υπάρχει, τα μελωδικά/λυπητερά περάσματα επίσης (λίγα, βέβαια), αλλά γενικά η μουσική σου βγάζει ένα αρκετά “ουδέτερο” feeling. Κακό αυτό για Lost, γιατί σε άλλα πράγματα μεγαλουργούν. Υπάρχουν οι πρώτες συναισθηματικές αναλαμπές, αλλά όχι σε ολόκληρα τραγούδια όσο σε σημεία, σημεία που θα χωρούσαν άνετα στο “Icon”. Μην τα αναφέρω, νομίζω όλοι οι Lost-άκηδες τα έχουν νιώσει (π.χ. μελωδικό, αργό μέρος στο “Pity the sadness”, πρώτο couplet στο “Υour hand in mine”, πρώτη κραυγή στο “Embraced” κλπ.).
Παρ’ όλα αυτά ο δίσκος για μένα παίρνει θετικό πρόσημο γιατί καταφέρνει να έχει χαρακτήρα, να αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην πορεία των Lost χωρίς να αναμασά ιδέες άλλων. Όλα αυτά που είπα παραπάνω, μαζί με τα αρνητικά, καταφέρνουν να συγκροτούν έναν πολύ ιδιαίτερο ήχο που δεν επιχείρησαν ξανά οι Lost. Γενικά το “Shades of god” για μένα (μαζί με το “Paradise Lost”) είναι ο δίσκος-μεταίχμιο που στέκεται στο κενό ανάμεσα σε δύο περιόδους (την death metal και την ας-την-πούμε-gothic/ατμοσφαιρική). Δε θα μπορούσαν να το συμπεριλάβω ούτε στην πρώτη τους περίοδο, ούτε στη δεύτερη. Παρ’ όλα αυτά μάλλον αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό σκαλοπάτι, γιατί αλλιώς η μετάβαση απ’ το “Gothic” στο “Icon” φαίνεται αδιανόητη.
Υ.Γ. Κάτι που ήθελα χρόνια να εξομολογηθώ: ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόσος χαμός με το “As I die”!
2 Likes
Εντάξει γούστα είναι αυτά, προσωπικά το θεωρώ μεγάλο δίσκο, σίγουρα τον πιο heavy metal δίσκο τους. Και ο Holmes είναι συγκλονιστικός, με την έννοια ότι σου βγάζει μια απελπισία η ερμηνεία συν ότι έχει γράψει γαμάτους στίχους. Όλα μπορώ να τα δεχτώ…
αλλά το να μην σου αρέσει το AS I DIE ε δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα 
και μόλις έπεσα πάνω σε αυτή τη λίστα
https://www.decibelmagazine.com/2017/09/01/rank-defile-greg-mackintosh-orders-paradise-losts-records/#.WalVoAuWg1Q.facebook
απλά δείτε ποιο είναι το νούμερο 1 για τον Greg
πολύ πολύ ενδιαφέρον !
Ειναι χιταρα το As I Die μωρε, ασε που εχει αυτην την γαματη γκοθιλα που ειχε αρχισει να βγαινει στην επιφανεια τοτε.
1 Like
Συμμεριζεται κανεις τη λιστα του Μακιντος;
2 Likes
μπααααα
3 Likes
Όχι ούτε κι εγώ, προφανώς πέρα από την μουσική ζυγίζει και το πώς ήταν εκείνη την περίοδο, πως πέρναγε στις ηχογραφήσεις και γενικά πως έζησε αυτούς τους δίσκους. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως το Shades είναι αριστούργημα…
…και το Draconian Times μετριουρα…
1 Like
Δεν λέει κάτι τέτοιο πάντως…
Το ότι θα προτιμούσε να είχε growls πως τα λένε το Tragic Idol , ήταν βαρύ. Πάλι καλά να λέμε
2 Likes
Εβδομο το εβαλε, στη μεση της βαθμολογιας, επιπεδου Ξανθης, Λεβερκουζεν και Γουεστ Μπρομ το χαρακτηρισε κι ας σιχαινεται τη μπαλιτσα .
2 Likes
Γραφικός (όχι εσύ…ο Γρηγόρης)
3 Likes
Και για να μην σπαμμαρουμε το αλλο θρεντ, δεν ηθελα να συνεχισω το σπαμμαρισμα, αλλα μιας και σηκωσατε αυτο το νημα ψηλα, εχουμε και λεμε:
-
Παλι χρυσα τα λεει ο @Leper_Jesus, οπως σε καθε του ποστ αλλωστε. Ο @Greg απο την αλλη, μαλλον πασχει απο Altzheimer’s ή dementia πλεον, δεν εξηγειται αλλιως. H λιστα του ειναι τραγικη, και νομιζω πως αν προσπαθησει καποιος, δε μπορει να κανει χειροτερη λιστα. Απο που να την πιασεις και που να την αφησεις. Δεν ειναι μονο το Shades Of God που ειναι στην πρωτη θεση, ειναι ολοκληρη η καταταξη. Στην 5η θεση το Lost Paradise, στην 2η θεση το FDUDU, τοσο χαμηλα στη λιστα δισκαρες οπως τα Draconian, One Second και Symbol, και σχολια οπως αυτο που τονισε ο Rebel. Eνταξει πλεον τους βλεπω με συμπονοια, το παλικαρι προφανως εχει καποιο ιατρικο προβλημα, αρα δε μου κανει καρδια να τον κραξω για τις μουσικες που επιλεγει να χωσει στους Paradise Lost. Απλα κριμα, οχι τιποτα αλλο.
-
Αψογα τα λεει ο @dyingfreedom οπως σχεδον παντα αλλωστε, αφου ειναι παλικαρι που τον γνωριζω εδω και 15 χρονια, και αποτελουσε παντοτε φιλτατο συνοδοιπορο οσον αφορα τους Paradise Lost. Τα λεει οπως εχουν και για το παρελθον της μπαντας, και για το προσφατο παρον (ο χρονος ειναι σχετικος ε), και για το μελλον μαλλον δυστυχως.
-
Η φαση που καθεστε και αναφερετε τους Metallica ολη την ωρα, τι ακριβως σκοπο και νοημα εχει? Αλλες μπαντες, αλλες πορειες, αλλα μεγεθη, αλλα πραγματα εντελως. Το μονο κοινο που εχουν οι Paradise Lost ειναι οτι για ενα φεγγαρι τους ειχαν αποκαλεσει Metallica της Ευρωπης, και αυτοι με τις αρχιδαρες που ειχαν το γυρισαν σε αλλα πραγματα, για να προσπαθησουν αποτυχημενα να γυρισουν στο metal ξανα 15 χρονια μετα.
Δεν ειναι καθολου ακραιο το RIP PL, και δε θα ηταν και πολυ ακραιο αν το ελεγε κανεις για τους Metallica απο το 2002 εως το 2007, αφου η μπαντα φαινοταν πεθαμενη. Αυτα για το 1992 οκ γελαει ο κοσμος. Τωρα για το πως ειναι καλλιτεχναρες δημιουργοι μια μπαντα που βγαζει αλμπουμ με το κιλο και εχει χασει την εμπνευση της εδω και παμπολλα χρονια, ενω ακομα και οι σχετικα καλοι τους δισκοι εχουν μεσα fillers σωρηδον, οκ, μονο εσυ το ξερεις. Τωρα το οτι βρισκεις το Medusa πειραματικο, ενταξει τι να σου πω σε αυτα. Δεν εχει ουτε μια καινοτομια ο δισκος, πως να γινει τωρα. Που ειναι ακριβως το πειραμα? Η πικρη αληθεια ειναι πως τα δυο τελευταια αλμπουμς των Paradise Lost ειναι ακομα χειροτερα κι απο το St. Anger, το οποιο ναι μεν σχεδον δεν ακουγεται, αλλα αυτο το σχεδον κανει ολη τη διαφορα, αφου τα Plague Within + Medusa απλα ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ, σκετο. (τα αποπανω απο τον @legolas )
2 Likes