Όπως και να έχει για μένα το BBE είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους τα τελευταία 10-15 χρόνια.
Το Fader οκ μια χαρά ευχάριστο κομμάτι είναι, φυσικά στο BIN υπήρχαν αρκετά ανώτερα
Δεν νομιζω οτι ειναι τοσο πρωτοτυπο αλλα δεν εχω και τρελες γνωσεις πανω στο αλτ ροκ της εποχης οποτε μπορει και να κανω λαθος. Οτι ειναι κομματαρα , ειναι.
Συνεπώς τελικά καταλήγουμε στο “συμπέρασμα” ότι μπορούν να γράψουν με επιτυχία εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής.
Εμένα πάντως κιθάρες του ΒΒΕ μου θυμίζουν πάρα πολύ το cosmic funeral των cathedral . κομματάρα και αυτό !
1 Like
Μεγαλη κουβεντα αυτο που ειπες, μπαντα που μπορει να γραψει με επιτυχια κομματια σε εντελως διαφορετικο μουσικο πλαισιο. Αν ακουσεις π.χ. τους Paradise Lost του Shades Of God και τους Paradise Lost του Symbol Of Life ειναι σαν να ειναι μια τελειως διαφορετικη μπαντα. Παντα γοητευε αυτη η προσαρμοστικοτητα τους και η πορεια τους παντα ειχε κατι καινουριο να πει. Το Believe In Nothing εχει τα θεματα του, ειναι καπως ανευρο σε σημεια, αλλα προσωπικα δεν με χαλαει, με το Host εχω θεμα.
Χθες το βραδυ ακουσα το Host μετα απο χρονια, οδηγωντας μεσα σε καταρρακτωδη βροχη στις 3 το βραδυ σε μια υπεροχη διαδρομη απο Χαλανδρι μεχρι Πεντελη, και επαληθευσα αυτο που ενιοτε ξεχναω λογω του λεγομενου peer pressure απο αλλους συνομιλητες…
Ειναι ο καλυτερος τους δισκος, και πλεον δεν εχω καμια αμφιβολια επ’αυτου. Οι στιχοι του Holmes δεν επιασαν ποτε τετοιο επιπεδο στα επομενα 20 χρονια (οπως ουτε η φωνη του), οι μελωδιες του Mackintosh ειναι ολες αψογες, και το μπασο του Steven δημιουργει μερικους απο τους καλυτερους ρυθμους των Paradise Lost μαζι με τον Lee Morris. Τεραστιο μπονους η χρηση εγχορδων στο δισκο. Πραγματικο διαμαντι.
So Much Is Lost
Nothing Sacred
In All Honesty
Harbour
Ordinary Days
Permanent Solution
Behind The Grey
Made The Same
Year Of Summer
Host
ολα απλα κορυφαια και ιδιαιτερα τραγουδια
20 χρονια πισω με πηγε, στον Μαιο του 1999 που ετοιμαζομουν για Πανελλαδικες, και μετα σε ολο το καλοκαιρι, ενα απο τα καλυτερα της ζωης μου.
4 Likes
εχεις πολυ δικιο αλλα οχι το καλυτερο τους. Πααααρα ποολυ παρεξηγημενο αλμπουμ, περιεχει κομματαρες και ειναι μεσα στα 6 καλύτερά τους μπορω να πώ! Απο τα αλμπουμ που μπορεις οπως λες να ακους ευχάριστα απο την αρχη ως το τελος.!
Ειναι η αποδειξη πως μπορεις να παιζεις μπαλα ως μουσικος σε πολλα γηπεδα και να κερδίζεις κιολας! (death, gothic rock, electro, metal, doom etc)
2 Likes
Σήμερα το άκουγα τυχαία κι εγώ. Υπέροχος δίσκος, αλλά δεν μπορεί να είναι καλύτερος τους όταν υπάρχουν τα Draconian Times , Icon, One Second, Gothic κτλ.
Κάθε γνώμη σεβαστή φυσικά και όπως έχω πει και παλιότερα , αυτή είναι η μαγκιά αυτής της μπάντας, ότι έχει παίξει το έχει κάνει καλά
2 Likes
Ναι οκ κι εγω λεω οτι δε μπορει να ειναι καλυτερο κανενα απο οσα ειπες οταν υπαρχει το Host 
Για μενα οι 4 βασικοι παραγοντες του ποσο ψηλα μπαινει ενας οποιοσδηποτε δισκος απο οποιαδηποτε μπαντα, ειναι οι εξης, με σειρα σημαντικοτητας μαλιστα:
- Αντοχη στο χρονο
- Αξια στην επαναληψη
- Ελλειψη τραγουδιων που προσπερναω
- Ιστορικοτητα και σημασια του δισκου στην πορεια της μπαντας
Οι πρωτες 3 παραμετροι καθοριζουν την απολαυση που λαμβανω εγω προσωπικα απο το ακουσμα του δισκου. Η 4η εναι φιλολογικου ενδιαφεροντος περισσοτερο. Το Host εχει μονο ενα τραγουδι που προσπερναω (Deep) κι αυτο οχι παντα. Εχει μια απο τις μεγαλυτερες αντοχες στο χρονο, καθως 20 χρονια μετα το ακουω πολυ ευχαριστα ολοκληρο. Και μπορω να το ακουσω 2-3 φορες συνεχομενα χωρις να με κουρασει καθολου.
Το One Second εχει επισης ολα αυτα τα στοιχεια, απλα σε ελαχιστα μικροτερο βαθμο. Τα Draconian και Icon πληρουν τις προυποθεσεις 1 και 2, αλλα δυστυχως ειναι δισκοι που δεν γινεται να ακουσω πανω απο 1 φορα πλεον. Too metal for my own good 
Θα εβαζα το Symbol Of Life πιο πανω απο αυτα τα δυο αν ειχαμε μονο τις 3 πρωτες παραμετρους που εγραψα, αλλα εχουμε και την 4η, που ειναι και η λιγοτερο σημαντικη για μενα προσωπικα. Δηλαδη την ωρα που ακουω εναν δισκο, η απολαυση μου δεν εξαρταται απο την ιστορικοτητα του δισκου στην πορεια της μπαντας. Ετσι το Symbol Of Life σε ενα υποθετικο ranking, θα εμπαινε ελαχιστα πιο κατω απο Draconian και ισως και απο Icon, αν και το απολαμβανω περισσοτερο.
- Να το βριζουν οι πρωτοι χρονικα οπαδοι της μπαντας
3 Likes
Αυτο δεν ειναι κριτηριο, εχει κυριολεκτικα μηδενικη επιδραση στο ποσο μου αρεσει ο οποιοσδηποτε δισκος απο οποιαδηποτε μπαντα. Ειναι ομως ενα bonus θετικο οταν συμβαινει. Μπορεις να το θεωρησεις επαληθευση για το οτι καλα κανω και γουσταρω εναν δισκο, αν θελεις.
Ο βασικός λόγος 
2 Likes
Μιλάτε με γρίφους.
3 Likes
Μην τυχον και πεις οτι αυτοι ειναι οι καλυτεροι των Metallica!!!
Θα σε βαλουν στον ισιο δρομο, λεγοντας σου οτι απλα το θεωρεις αυτο επειδη τρωνε κραξιμο απο τους πρωτους χρονικα οπαδους των Metallica…
1 Like
μετα απο 20 χρονια , μαλλον ειναι οι δισκοι που ακουω συχνοτερα (με αναλαμπες βεβαια). Αυτο με τους “πρωτους χρονικα οπαδους” ειναι για γελια.
Για να γυρισουμε πισω στους Paradise Lost , χτες ακουγα το Believe in Nothing στη remixed and remastered εκδοση του , που κυκλοφορησε το περασμενο καλοκαιρι.
Δεν μου προσεφερε τιποτα καινουργιο (την ιδια αποψη ειχα και οταν το ειχα πρωτοακουσει ). Ναι ισως οι κιθαρες ακουγονται πιο “heavy” αλλα ο δισκος χανει σε ογκο σε αυτη την εκδοση.
Δειχνουν κιολας ποσο πολυ “μπερδευτηκαν” και οι ιδιοι μετα το Host , που εκει ηταν σαφως πιο ξεκαθαρα τα πραγματα. Κορυφη του δισκου (και γενικοτερα για καμια 20αρια χρονια) ειναι τα φωνητικα του Νικολακη του Χολμς και πραγματικα ειναι αποριας αξιον γιατι το εχει γυρισει σε αυτο που κανει τα τελευταια χρονια.
Οταν θελω να ακουσω το δισκο , σιγουρα δεν θα βαλω αυτη την “καινουργια” εκδοση.
1 Like
Απίστευτο πράγμα, τελικά, αυτό το “προσωπικό γούστο”. Το “Deep” περιέχει, για ‘μένα, το πιο αγαπημένο μου/συγκλονιστικό/ανατριχιαστικό refrain σε όλο το “Host” και εξοργίζομαι που δε μιλάει κανείς τόσα χρόνια γι’ αυτό.
2 Likes
Νομίζω ότι το ρεφρέν του ομώνυμου είναι το κορυφαίο στον δίσκο ή ίσως του In All Honesty ή ίσως του Too Late ή ίσως του Permanent Solution ή ίσως και του Deep 
ρε δισκαρα λέμε
1 Like
Παιδιά το κουράσατε με το host . Δεν μπορώ να καταλάβω πάντως γιατί κανείς δεν αναφέρει το year of summer ???
Το ανεφερα εγω στη λιστα με τα τραγουδια που εβαλα ως κορυφαια. Το Year Of Summer παιζει και να ειναι το αγαπημενο μου τραγουδι στο δισκο. Εκπληκτικοι στιχοι, εκπληκτικο ρεφρεν, καταπληκτικες μελωδιες σε ολα τα οργανα.
Τι ακριβως εννοεις το κουρασαμε με το Χοστ?
Τα καλύτερα κομμάτια είναι το ομώνυμο, το harbour και το it’s too late
Ειδικά το τελευταίο ακόμα και σήμερα μου προκαλεί ανατριχιλα, ειδικα προς το τελος με τα γυναικεια φωνητικα.
1 Like
Ρε μαλακες θα ξερασω με το Host, τι να πεις βεβαια γουστα ειναι αυτα αλλα τοσο κακογουστοι πια?
1 Like