Σκατά στα μούτρα αυτών που παίρναν τότε τηλέφωνο. Ούτε τότε ήταν αστείο, ούτε τώρα είναι.
1 Like
Εγώ έβλεπα το sex education χτες και σκεφτόμουνα με πόσο διαφορετικά ερεθίσματα μεγαλώναμε εμείς και με πόσο οι σημερινοί έφηβοι. Όταν ας πούμε εμείς ανταλλάσσαμε κασέτες όπως η παραπάνω (που έχει γέλιο, δεν την κάνω cancel φιλτατε @The_Black_League ) ή βλέπαμε τα καφρο-american pie, οι σημερινοί έφηβοι έχουν πολύ πιο υγιή ερεθίσματα θεωρώ.
1 Like
Καλα, αυτο εννοειται. Αν σκεφτεις τις κοινωνικες προεκτασεις των τηλεφωνηματων αυτων, τα αρχιδια αυτα ηθελαν πολυ ξυλο.
2 Likes
Δεν θα την ακούσω φυσικά την κασέτα αλλά αν θυμάμαι καλά ήταν τηλεφωνήματα σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Πολύ μαγκιά μιλάμε…
Να με συμπαθάς, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό δεν ισχύει, ούτε κατ’ ελάχιστον.
Πάντως, αν ισχύει ο αστικός μύθος (; ) οι φαρσέρ υπηρετούσαν τις θητείες τους όταν έκαναν τις φάρσες, τους εντόπισαν και τιμωρήθηκαν παραδειγματικά από τον ΕΣ, ο οποίος -όπως όλοι γνωρίζουμε- δεν επιβάλλει και ποινές-“χάδια” (ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι μιλάμε και για 40 χρόνια πριν, ε).
2 Likes
Μια και περι φαρσων ο λογος, θυμηθηκα μια ωραια που καναμε στο χωριο οταν ειμασταν γυρω στα δεκατρια.
Ειχε προωθητικη καμπάνια η theramed και διναν τζαμπα οδοντοκρεμες, οποτε καβατζωσαμε αρκετες. Έρχεται σε μενα η τρομερη ιδεα να βαλουμε οδοντοκρεμα στο καρτοτηλέφωνο του ακουστικου στην πλατεία και μετα να τηλεφωναμε οποτε οποιος το σηκωνε να πασαλειβοταν. Το οποιο και καναμε αφου στηθηκαμε πλησιον του συντριβανιου. Πεθαναμε στο γελιο τελικα, ολοι το σηκωναν και μετα ψαχνοντουσαν με ενα βλεμμα σιχασιας, μεχρι που ενας γερομεταλας μακρυμαλης το σηκωσε, μας πηρε χαμπαρι και αρχισε να μας κυνηγαει φωναζοντας “καλα αρχιδια δεν εχετε πανω σας; Τσογλανια!Κωλοπαιδα(που ειμασταν οποτε οκ)”
6 Likes
Στα παιδικά μου χρόνια η πιο συνηθισμένη φάρσα ήταν να χτυπάμε κουδούνια και να τρέχουμε σαν τον Μπολτ. Μάλιστα εκείνα τα χρόνια πολλοί συνήθιζαν να γράφουν και το επάγγελμά τους στο κουδούνι, οπότε είχαμε εντοπίσει έναν που έγραφε “Αστυνομικός”. Μεγάλη πρόκληση για εμάς τα μικρά να χτυπήσουμε το συγκεκριμένο κουδούνι (οι γνωστές ιστορίες τότε, θα σε πιάσει ο αστυνομικός, εμένα ο θείος μου είναι αστυνομικός κλπ). Μια μέρα το τολμήσαμε και τρέχαμε 400 μέτρα σαν καστοστάρι 
6 Likes
οταν ημουν μικρουλης εγω και ενας φιλος μου και βλεπαμε λεωφορειο σε σταση, περιμεναμε να ξεκινησει να φυγει και τοτε τρεχαμε να το “προλαβουμε” αλλα οταν σταματουσε ο οδηγος, το προσπερνουσαμε 
9 Likes
Θυμάμαι η πιο τραβηγμένη φάρσα που είχα κάνει ήταν στο Γυμνάσιο, δευτέρα ή τρίτη τάξη. Τότε της μόδας ήταν να πετάμε δυναμιτάκια (σκορδάκια) στον διπλανό μας. Αποφάσισα κι εγώ να αφήσω κανα δυο στο μωσαικό πίσω από την πόρτα καθώς έμπαινες στην τάξη να τα πατήσει ο / η πρώτος / η που θα έμπαινε μέσα. Και σκάει πρώτη μούρη στην τάξη η μαθηματικός και τα πατάει και τρομάζει, αλλά κατά τ’ άλλα ήταν μια χαρά. Και πάει η αθεόφοβη και καλεί τον διευθυντή και ξεκινάει η ανάκριση… “Ποιός το έκανε;”, “Εγώ.”, απαντάω βουρκωμένη, “Πες την αλήθεια, Αντιγόνη, ποιόν καλύπτεις;”… 
Τέλος πάντων, έφαγα μονάχα μία χορταστική κατσάδα και δεν τιμωρήθηκα λόγω “πρότερης κοσμιοτάτης αγωγής”. Φυσικά, δεν ξαναέκανα άλλη φάρσα, μερικές όμως καθηγήτριες μου κόλλησαν το προσωνύμιο “τρομοκράτισσα” (για πλάκα).
4 Likes
Τη μεγαλύτερη καφριλα την καναμε σε ενα φιλο, αφου ειχαμε σουρωσει με μαλαματινες. Στην αρχη τον πεταξαμε λιγο τζατζικι και μετα πετρελαιο και τον κυνηγουσαμε με σπιρτα αλλα η κουφαλα προλαβε και βουτηξε στη θαλασσα χαχα.
Βεβαια μια αλλη φορά εμενα οντως με βαλαν φωτια το παπουτσι με οινόπνευμα (ενω το φορουσα). Ε ρε πλακες!
1 Like
17 Likes
Επανέρχομαι με νεότερα γιατί το χρωστούσα!
Ο μικρός λοιπόν πέρασε Εμποροπλοιάρχων στην Κύμη. Έγραψε 9880 μόρια και πέρασε στην τρίχα. Ήταν η 2η του επιλογή οπότε όλα κομπλέ. Αύριο ξεκινάει. Γλυτώσαμε από φροντιστήρια αλλά τώρα τα δίνουμε στα ενοίκια 
.
Δεν με απασχολεί όμως γιατί τουλάχιστον θα κάνει κάτι που θεωρητικά του αρέσει. Θα δείξει στην πορεία.
18 Likes
Αντε ρε, καλη αρχη να εχει! Φαινεται συνειδητη επιλογη, ελπιζω να ειναι κιολας και να του αρεσει!
3 Likes
Συγχαρητήρια στο παιδί-άνδρα! Αν και νομίζω, στις ΑΕΝ περνάς και χωρίς πανελλήνιες, υπάρχουν θέσεις απ’όσο ξέρω…
Δύσκολο να ξέρει από τώρα, γιατί όπως και να το κάνουμε αυτή η σχολή πάει αποκλειστικά χέρι χέρι με δύσκολο επάγγελμα που δεν μπορείς να ξέρεις αν θα σ’αρέσει. Θα παραθέσω τις σκέψεις μου μιας και ο πατέρας μου ήταν καπετάνιος, και λίγο πολύ τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές.
Δυστυχώς (?), πρέπει να πάρει από νωρίς δύσκολες αποφάσεις αφού αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα. Πρέπει σίγουρα να ξεχάσει τη ζωή έξω για τα πρώτα 15 χρόνια, ώστε αυτή επιλογή να του αποδώσει. Θέλει περίποτ 5 χρόνια υπηρεσία για να πάρει το δίπλωμα Α’, που πρακτικά σημαίνει 27-28 χρονών, +1-2 ταξίδια σαν εκπαίδευση σε βαπόρι για να δουλεύει ως 1ος. Μια νορμάλ ηλικία δηλαδή που θα είναι 1ος καπετάνιος είναι τα 30-32 πάνω κάτω αν βάλεις μέσα και το ότι δε θα κάνει 9 μέσα 3 έξω για μια δεκαετία κοντά.
Είναι πολύ σημαντικό, όταν στα 21-22 θα γυρνάει από ταξίδι και θα έχει 10-15 στην άκρη να μην παίρνουν τα μυαλά του αέρα, όταν θα βλέπει τους φίλους του που θα έχουν ένα 20αρικο στην τσέπη. Θέλει πάρα πολύ καλό management, για να μην παρασυρθεί και να στηρίξει στο έπακρο την επιλογή του για να πάρει αυτά που είναι να πάρει. Πρέπει επίσης να ξεχάσει σχέσεις-γυναίκα-σύντροφο, που είναι και το δυσκολότερο, εγώ πάντα λέω στον πατέρα μου ότι ήταν η χειρότερη επιλογή που έκανε να κάνει οικογένεια, αλλά ντάξει γνώρισε τη μάνα μου και έκανε εμένα και τα αδέρφια μου άρα 50-50? Aν και σταμάτησε για κάποια χρόνια και ξαναξεκίνησε ήμουν νήπιο (που το πρόβλημα είναι πως όταν μπαίνεις σε αυτή τη δουλειά, πρακτικά μπορείς να κάνεις πολύ λίγα διαφορετικά πράγματα επαγγελματικά), άρα εγώ προσωπικά δεν έχω ιδιαίτερα πολλές αναμνήσεις αφού έλειπε καιρό.
Ένα τελευταίο είναι πως, το να γίνεις καπετάνιος σε πλοίο είναι πολύ σημαντικό επάγγελμα, γεμάτο άπειρες ευθύνες. Δεν είναι δα και λίγο το να είσαι ο υπεύθυνος και ο νομικός εκπρόσωπος για φορτία εκατοντάδων εκατομμυρίων, ούτε τα δίνουν έτσι τα λεφτά. Επομένως, θα πρέπει να στοχεύει και στη δικιά του κατάρτιση σε υψηλό βαθμό, αφού είναι απ’τα λίγα επαγγέλματα με τόσο μεγάλο trajectory σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Τι σημαίνει αυτό, δεν είναι πια όπως τα παλιά χρόνια, που ήσουν ο καπετάν-Greektrooper και τελείωσε, υπάρχουν πάρα πολλές δυνατότητες αν αξιοποιήσεις σωστά τα χρόνια στη θάλασσα, να βγεις και να είσαι πραγματικά αναντικατάστατο στέλεχος σε μια ναυτιλιακή χωρίς να θυσιάσεις πάρα πολύ το μισθό σου. Είναι υπερπολύτιμο να μάθει πολλές γλώσσες (Αγγλικά, Κινέζικα, Κορεάτικα, Ρώσικα, Γαλλικά εγώ με αυτή τη σειρά θα πήγαινα) πράγμα το οποίο αν καλοσκεφτείς με τόσους μήνες στο καράβι μόνο ακατόρθωτο δεν είναι, και ταυτόχρονα να καταλάβει πως λειτουργεί το εμπόριο. Το να είσαι καπετάνιος σε καράβι είναι πολύ κοντά στο να είσαι στέλεχος σε μια εταιρεία, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό
Γενικά, αν είναι συνειδητοποιημένος, δεν πάρουν τα μυαλά του αέρα (έχω 100k στην άκρη θα τους γαμήσω όλους στη στεριά, γιατί ξέρω καλύτερα), είναι αφοσιωμένος και εργατικός, και έχει και λίγη τύχη η ζωή του θα είναι θα είναι πολύ μακριά απ’τα standards του 99% των Ελλήνων. Α και να προσέχει τους Ταιλανδούς και τους Κινέζους, σε κλέβουν στα χαρτιά και δεν το έχεις καταλάβει
Μη το σκέφτεσαι καν, απ’το 2ο έτος (?) που θα κάνει το πρώτο ταξίδι δε θα σας ξαναζητήσει λεφτά ποτέ
9 Likes
Κατ’ αρχάς σας ευχαριστώ πολύ όλους για το ενδιαφέρον. Η επιλογή της σχολής στο μηχανογραφικό ήρθε κατόπιν πολλών συζητήσεων και διχογνωμιών. Η σύζυγος αρχικά είχε τις κλασικές επιφυλάξεις περί απουσίας και θάλασσας αλλά ύστερα από την πορεία του Βάγγου (ο γιος!) στα μαθήματα και στα φροντιστήρια τα δύο τελευταία χρόνια, τελικά “επείσθη” ότι το παιδί έχει συγκεκριμένες επιλογές και δυνατότητες.
@nnnkkk
Respect! Ήδη διάβασα το μήνυμα σου στο μικρό. Πολλά από αυτά τα ξέραμε ήδη και τα έχουμε συζητήσει, αρκετά δε είναι πολύ εποικοδομητικά και είναι πολύ σημαντικό το ότι προέρχονται από κάποιον που το έζησε σε 1ο βαθμό με κοντινό συγγενή.
Αυτό που του έχω τονίσει επανειλημμένα είναι πως ουσιαστικά αν του αρέσει ή όχι το επάγγελμα θα φανεί όχι στην σχολή αλλά στα πρακτικά εξάμηνα και στα ταξίδια.
Τι να πω παιδιά, ειδωμεν.
Πλέον όχι, από πέρυσι είναι μόνο μέσω πανελληνίων. Στο Λιμενικό αντίθετα, μπορείς και μέσω προκηρύξεων που βγαίνουν μετά τις εξετάσεις.
7 Likes
καλή αρχή και καλή σταδιοδρομία στον Ευάγγελο! να είναι τυχερός και δυνατός!
2 Likes
Εμένα δε με κάνεις quote που σου είπα να μην τον φοβάσαι και ότι με όσα σου λέει φαίνεται ότι “το έχει” ε? Καλά καλα θα στο κράτησω 
Πέρα από την πλάκα, πολύ πολύ καλά νέα. Συγχαρητήρια!!! Κι αν αλλάξει προτιμήσεις στο μέλλον και σε 10 χρόνια θέλει να αλλαξει επάγγελμα , ας κάνει κι αυτό και ό,τι άλλο γουστάρει! 
2 Likes
Δεν έγινε επίτηδες, αλήθεια λέω!!!
Τώρα όσον αφορά το επάγγελμα, αυτό που του έχω πει είναι πως όταν κάνει τα εκπαιδευτικά και για κάποιον λόγο δεν του αρέσει η φάση, ας κάνει λίγο υπομονή τουλάχιστον να πάρει το χαρτί. Όπως ανέφερα και πιο πάνω το Λιμενικό π.χ συχνά πυκνά βγάζει προκηρύξεις για Δόκιμους Σημαιοφόρους με βασική προϋπόθεση να έχουν απολυτήριο ΑΕΝ. Αν δεν του αρέσει η θάλασσα στην μορφή της εμπορικατζας, ας το εκμεταλλευτεί αλλιώς το πτυχίο.
4 Likes
Και στην τελική όπως μ είχε πει κάποτε ο πατέρας μου "ο άνθρωπος πρέπει να σπουδάζει να ανοίγει το μυαλο του κ ας μην εξασκήσει τελικά το επάγγελμα που σπούδασε "
Καλή επιτυχία κ από εμένα. Στο μυαλό μας λίγο ζηλεύουμε (ταξίδια κόσμοι διαφορετικοί) αλλά σίγουρα δύσκολο επάγγελμα.
4 Likes