Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω… και σκέφτομαι αν είμαι πολύ φλώρος ή απλά φλώρος.
Πάμε…
Πολύ φλώρος, αλλά ό,τι αρέσει στον καθένα, δεν είμαστε εδώ για να σε κρίνουμε για τη φλωριά σου
Πέρα από εντόσθια δεν έχω εντρυφήσει. Μυαλό είναι η αλήθεια πως δεν με ψήνει ιδιαίτερα, παπάρια ίσως δοκίμαζα, γλώσσα σίγουρα θα δοκίμαζα.
Και κάπου εδώ να πω μιας και αναφέρθηκε, πως αν μου δώσεις μια γαβάθα τζατζίκι, ένα βουνό πατάτες και 2-3 κιλά κοκορέτσι, θα φάω όσο περισσότερο είναι ανθρωπίνως δυνατό.
ΠΟΛΥ φίλος μου.
Κοκορετσι οτι καλυτερο εχει να προσφερει το εθιμο του πασχα σε εμας τους απιστους.
Μαγειριτσα επισης εχω αδυναμια, αλλα δυσκολα θα ετρωγα εξω, οπως και κοκορετσι ελαχιστες φορες εχω φαει απο μαγειρα που δεν ειναι συγγενης και που δεν τρωει και ο ιδιος απο αυτο που επλυνε 
Μυαλο μια αηδια, κοχονες το ιδιο, γλωσσα εχω φαει μονο γουρουνιου και μου φανηκε αηδια και αυτη. Πατσαδουρα επισης εχω φαει και μου φαινεται λιγο αηδια, ειναι στην κατηγορια “θα ετρωγα μονο αν δεν υπηρχε απολυτως τιποτα αλλο”. Μπορει να τρωω κροκοδειλους και χελωνες δηλαδη, αλλα στο πιο κομματι του ζωου θα φαω ειμαι εκλεκτικος
Φάε μοσχαρίσια και θα δεις. Και η αρνίσια πολύ καλή επίσης, αν ψήσετε το Πάσχα κοίτα να την καβατζώσεις. Κλείσε τη μέσα στο στόμα να μην εξέχει σα να έχει πάθει εγκεφαλικό το αρνί και στεγνώσει, θέλει λίγη τέχνη αλλά δεν είναι δύσκολο να το κάνεις 
Περι περιεργων Λονδινο παντως υπαρχουν σπεσιαλ κρεοπωλεια με εξωτικα κρεατα που τα ανατρεφουν σε φαρμες. Ειχαμε παραγγειλει φιλετα/μπεργκερς απο ζεβρα, καγκουρο, αγριογουρουνα, στρουθοκαμηλο, wagyu μοσχαρι.
Κατα ταλλα απο ταξιδια εχω δοκιμασει κροκοδειλο φιλετο στον Αμαζονιο (μου αρεσε αρκετα), ινδικό χοιρίδιο (σα περιεργο κοτοπουλο), αλπακα αλλα και deep fried σκορπιο (που απλα διαλυοταν οποτε μονο οπτικα ηταν περιεργο).
Παντως το μοσχαρι μπορει να ειναι απο το πιο νοστιμο κρεας σε αυτο που δε τρωγεται εαν δε ψηθει σωστα (medium rare δλδ) η αν δε μαγειρευτει για ωρα. Οποτε για safe χοιρινη οταν παιζει BBQ.
Παρακολουθώ με περίσσιο ενδιαφέρον τη συζήτηση και βάσει των αναγραφομένων μάλλον κατατάσσομαι στο team @pantelis79, @nikatapi και @martian.
Ας μεταφέρω κι εγώ, λοιπόν, τα προσωπικά μου γούστα και τις αντίστοιχες εμπειρίες μου (για Ελλάδα πάντα).
Το «γνωστό» χωριό της Στερεάς Ελλάδας (βλ. topic Μεταλλικής νοσταλγίας για περισσότερες πληροφορίες), από το οποίο κατάγομαι, μού έχει προσφέρει τη δυνατότητα να αποκτήσω πλείστες όσες εμπειρίες, εικόνες και γνώσεις γύρω από το κρέας (λόγω του ότι η περιοχή διαθέτει πολλή κτηνοτροφία, όπως και ταβέρνες). Προσοχή, όμως! Αναφέρομαι στις παραδοσιακές (χασαπο)ταβέρνες, με τον ντόπιο μεζέ, τη φέτα τη βουτυράτη με τα 280% λιπαρά, το τζατζίκι με τα 8 «κεφάλια» σκόρδο, το κρασί ντόπιας παραγωγής κ.λπ. κ.λπ., επομένως, μην αρχίσουμε τα medium-rare και τα τοιαύτα τώρα (αυτά τα συζητάμε στο topic του MasterChef). Επίσης, αν ποτέ χρειαστείτε σουβλιστή και τυλιχτή κοκορετσίου, είμαι ο άνθρωπός σας (δεν πλένω τις αντεριές, αλλά γνωρίζω ότι η καλύτερη μέθοδος είναι η χρήση των παλιών, μακριών βελόνων πλεξίματος, ώστε να γυρνάνε και από τις δύο μεριές τα έντερα και να φεύγει όλο το σκ@τό, καυτού νερού και ίσως λίγου ξυδιού). Ομοίως, αλατοπιπερώνω, βάζω σκόρδα (σκελίδες) στις κοιλότητες και σουβλίζω, δένω το «κουμάντο» προς ψήσιμο και ράβω την κοιλιά του (σπάγγος, σύρμα κ.λπ.) με περίσσια δεξιοτεχνία. Τέλος, να σημειώσω ότι έχω υπάρξει μάρτυρας αρκετές φορές του σφαξίματος αμνοεριφίων (προφανώς όχι με τα πρωτόκολλα που ορίζει η υγειονομική υπηρεσία ή οποιαδήποτε άλλη αρχή, αλλά με γρήγορο κόψιμο στο λαιμό έξω από τη στάνη), όπως και ξετομαριάσματος/κουρέματος του σφαγμένου ζωντανού (διαδικασία η οποία περιλαμβάνει και καλάμι προς φύσημα εκ της «πίσω πόρτας»).
Κατόπιν όλων των παραπάνω, αλλά και του γεγονότος ότι ουσιαστικά «μεγάλωσα» σ’ ένα τραπέζι ταβέρνας, δεν υπάρχει είδος κρέατος, αλλά και αλλαντικού, απ’ όσα θεωρούνται δημοφιλή και συνηθισμένα στην Ελλάδα που να μην τρώω, εξαιρουμένων των πουλιών, του αλόγου και του βατράχου. Τα σαλιγκάρια, δε, τα λατρεύω. Από τυριά τρώω ό,τι υπάρχει στον πλανήτη Γη.
Εκ των επιλογών (ψησίματος και κατηγορίας) αμνοεριφίων, θα πω ότι μία πρόχειρη αγαπημένη μου κατάταξη είναι η εξής:
Προβατίνα (στα κάρβουνα)
Αρνί (στα κάρβουνα)
Κατσίκι (σούβλα)
Ζυγούρι (στα κάρβουνα)
Τραγί κοκκινιστό με χοντρό μακαρόνι
Γίδα βραστή (ό,τι πρέπει για hangover και «στρώσιμο» στομαχιού)
Αρνί (σούβλα)
Προφανώς και τρώω πατσά (με γενναίο το σκορδοστούμπι / όπως και σε μορφή πηχτής, αλλά μετά δεν μπορεί να σε πλησιάσει άνθρωπος για 10 ημέρες από τη βρώμα του σκόρδου), κάθε είδος χοιρινού (αγριογούρουνο στιφάδο στη Θεσσαλία for the win) και λατρεύω κάθε μέρος από το μοσχάρι/βοδινό.
Να σημειώσω, βέβαια, ότι η υπέρμετρη κρεατοφαγία από την Κυριακή του Πάσχα και μετά, μαζί με όλα τα παρελκόμενα (αλκοόλ, τυριά, αυγά, πατάτες, τσουρέκια κ.λπ.) εκτοξεύει κατακόρυφα τους θανάτους από καρδιαγγειακά, γεγονός που παρατηρείται εν γένει σε όλες τις γιορτές με λουκούλλεια γεύματα. Επομένως, γενικά προσοχή μάγκες, ιδιαίτερα όσοι έχετε γνωστά, παρεμφερή θέματα υγείας (χοληστερίνη, διαβήτη, καρδιακά προβλήματα κ.λπ.) ή όσοι προέρχεστε από νηστεία (δεν νομίζω ότι υφίσταται κανείς, αλλά ας το αναφέρουμε).
Όπως και να ‘χει, αν ψάχνετε Neanderthal, είμαι ο άνθρωπός σας!
Τρομερές υπερβολές. Δε χρειάζονται γύρισμα τα άντερα του αρνιού μωρέ, γαλατάκι έχει πιει μόνο στη ζωή του, τι να έχουν τα αντεράκια του; Άντε να έχει φάει και κάνα χορταράκι. Άμα τα ξεπλύνεις καλά και βάλεις και λίγο λεμονάκι, καλά είσαι.
Στον λωκό τα φυσάτε τα αρνιά; Εμείς κόβουμε λίγο το δέρμα στο πόδι και η εισαγωγή αέρος γίνεται από εκεί
Υπερβολές δεν ξέρω αν είναι, πάντως οι γιαγιάδες στο χωριό μου, αυτήν την τεχνική εφήρμοζαν/εφαρμόζουν.
Ναι. Γνωρίζω και την δεύτερη τεχνική που αναφέρεις, όμως.
Πεθαίνω με το απο πάνω
Δεν ξέρω τι λέτε από πάνω.
Εγώ Μ.Σαββατο και Πάσχα θα φάω μπιφτέκια με πατάτες. Και λίγο κοκορέτσι, συκωτάκι και έντερα. Αυτά.
Προβατίνα ist krieg, μαζί με κιμά είναι τα απόλυτα παραδείγματα του πόσο υπέροχη γεύση έχει κάτι που μυρίζει τόσο άσχημα στο ψήσιμο. Επίσης γίδα βραστή αλλά και κοκκινιστή κρεατόσουπα (με καμιά σπάλα ή και σιδηρόδρομο) με κριθαράκι είναι στα top χειμωνιάτικα φαγητά.
Λοιπόν, πότε θα πάμε για φορουμικά κοψίδια;
Αρνίσια συκωταριά, μαγειρίτσα, γαρδουμπάκια, κοκορέτσια και τα συναφή καθώς και μοσχαρίσιο συκώτι μεγάλη αγάπη.
συγγνώμη, αλλά έχεις μυρίσει ποτέ τη γίδα όταν βράζει;
με αυτα που διαβαζω τελικα λεω να μην φαω κρεας αυτη την εβδομαδα 
Στο θεμα των αμνοεριφιων θα ειμαι ο ξενερωτος της παρεας, αλλα η μονη μορφη που πραγματικα μου αρεσει πολυ το κρεας τους ειτε ειναι σε σουπα (πχ με τραχανα κοκκινιστο ή λεμονατο) ειτε σε καλοψημενο κοψιδι. Σε οποιαδηποτε αλλη μορφη (πχ σουβλα, γιουβετσι κτλ) θα φαω μεν, αλλα χωρις να τρελαινομαι.
Χοντρικα νομιζω θα μπορουσαμε να χωριστουμε σε #Τeam_Tbone και #Team_Provatina, ειμαι ξεκαθαρα στην πρωτη!
#Team_TaPantaOla εδώ.
Με διαβαθμίσεις βέβαια.
Από “εξωτικά” που λέτε δεν έχει τύχει φάω σχεδόν τίποτα εξαιρουμένων αυτών που έγραψα πιο πάνω -ταράνδου (σε σαλάμι, δε μπορώ να πω ότι είχε κάποια ιδιαίτερη διαφορά) και καπνιστής φάλαινας (θυμάμαι ότι είχε ιδιαίτερη υφή και γεύση αλλά όχι και κάτι συγκλονιστικό).
Πάω να δω πού βρίσκεται το χταπόδι στιφάδο μου.
