Εχω φαει Τιραμισου στο Τρεβιζο, θα σεβεσαι
Obituaries for the restaurateur Ado Campeol (1928–2021) reported that it was invented at his restaurant Le Beccherie in Treviso on 24 December 1969 by his wife Alba di Pillo (1929–2021) and the pastry chef Roberto Linguanotto. The dish was added to its menu in 1972.
Εκει ειχα φαει το 2007 και ψαχνω 15 χρονια να θυμηθω/βρω το εστιατοριο απο το οποιο εβαλα την φωτο αποπανω!!! Πωωωω σε ευχαριστω. Γιασονα, να πας οπωσδηποτε.
Εγώ να πω πάντως πως όλο αυτό με τα άπειρα αρχαία στη Ρώμη με κούρασε. Βαρέθηκα, οκ να πας στο Βατικανό, να μπεις και σε κανένα μουσείο, αλλά πόσο πια?
Πιο πολύ με εντυπωσίασε ότι είχαν παντού βρύσες και έτρεχε παγωμένο νερό, παρακαταθήκη 2000+ χρόνων, παρά τα άπειρα αγάλματα, μουσεία κλπ
Το διαβασα με φωνη 64χρονου Ελληναρα που η μονη του ευτυχια ειναι να κερδιζει η ομαδα του καθε Κυριακη να ξερεις 
Σε φαση ελα μωρε οταν εμεις καναμε Φιλοσοφια αυτοι κρεμιοντανε απο τα δεντρα
Δεν καταλαβαίνω την τέχνη, τι να κάνω
Ολα στον καιρο τους, κι εγω πηγα 22 χρονων εκδρομη σε Ιταλια, Γαλλια, Ελβετια με το Πολυτεχνειο και το μονο που με ενδιεφερε ηταν να φαω γαματα φαγητα, να βγαλω φωτογραφιες τα ποταμια, τα καραβακια και τις πλατειες, και να χαζευω τις Ιταλιδες, τις Γαλλιδες και τις Ελβετιδες (ημουν σε σχεση, μονο να χαζευω μπορουσα).
Αδιαφορουσα πληρως για την Τεχνη. Αν πηγαινα στην ιδια εκδρομη πριν 5 χρονια ή και τωρα, θα ειχα οργωσει τα μουσεια και τα αξιοθεατα. Χωρις να αντικαταστησω καμια απο τις αλλες δραστηριοτητες
Συγγνωμη, το ειχα ξεχασει αυτο. Δεν μπορω να θυμηθω πώς ειναι η προσβαση στην πολη, αλλα σιγουρα οι δρομοι στο κεντρο (που ειναι εξαιρετικα μεγαλο) δεν ειναι ιδιαιτερα βολικοι. Πολυ πλακοστρωτο, μιλαμε για μια πολη 2000+ ετων. Αληθεια, αν μπορεις να διασφαλισεις κανονικη (δεν περιμενω “ανετη”) προσβαση, πας Ρωμη με κλειστα ματια. Λιγο διαβασμα στο ιντερνετ νομιζω οτι θα σε διαφωτισει. Ειδαλλως, Βιεννη all the way που ειναι ακριβως οπως εγραψε ο Κρις.
Οκ, αληθεια σοκαριστηκα απο αυτη την ατακα. Αλλα καταλαβαινω οτι δεν γουσταρουν ολοι αρχαια και μουσεια. Ομως μου εκανε τεραστια εντυπωση. Δεν κρινω σε καμια περιπτωση, ξαναλεω οτι απλως εντυπωσιαστηκα.
Οπως και ο Q, ετσι κι εγω ημουν παγερα αδιαφορος μπροστα στην τεχνη. Οχι ομως στην αρχαιολογια. Πλεον εχω αλλαξει και στο θεμα “τεχνη” και στην κατανοηση της, αν και σιγουρα δεν θα με πω ειδικο. Περισσοτερο “περιεργο”, γυριζω τις αιθουσες ακομη και σε πραγματα που δεν καταλαβαινω.
Ενας συναδελφος μου εξηγησε τη δικη του οπτικη γωνια και την κατανοησα: “Παω, βλεπω κατι. Μου αρεσει; Οχι, αρα συνεχιζω. Το επομενο μού αρεσει; Ναι, αρα το περιεργαζομαι και το επεξεργαζομαι. Ο,τι καταλαβω, καταλαβα. Το μεθεπομενο; Το λατρευω, αρα ψαχνω λιγο παραπανω για το εργο, τον καλλιτεχνη, τις ιδεες του”.
Τα παραπανω με βοηθησαν να δω με τα ματια του ανιδεου, πραγματα που υπο αλλες συνθηκες δεν θα εβλεπα. Next challenge: ΕΜΣΤ στην Αθηνα. Οποιος αντεξει…
Έχοντας πάει και στις 2 πόλεις θα έλεγα… και στις 2!!!
Αλλά θα έλεγα ως πρώτη επιλογή Ρώμη, μιας και έχω αδυναμία στην Ιταλία, από τον πολιτισμένο βορρά μέχρι τον “χειρότερα από Ελλάδα” νότο. Υπέροχη πόλη η Ρώμη, το κέντρο της ένας αρχαιολογικός χώρος από μόνος του, τα πράσινα βόρεια προάστια και τα υπέροχα και σε λογικές τιμές φαγητά στο Τραστέβερε (οκ είμαι και μακαρονάς και λατρεύω πίτσα).
Μια τρελα! Τι σπαγγετι ηταν αυτα…
Πολυ σωστος διαχωρισμος, η αληθεια ειναι πως παντα εντυπωσιαζομουν περισσοτερο απο αρχαιολογικα εκθεματα απο οτι απο πινακες, γλυπτα και αδειους καμπινεδες . Ακομα και στα 20ς μου δηλαδη που δεν καιγομουν και τοσο πολυ για τιποτα απο τα παραπανω, ειχα λιωσει με επισκεψη στην Ακροπολη. Το 2009 που ανοιγαν στον κοσμο την Ακροπολη στην Αυγουστιαστικη πανσεληνο, πηγα για πρωτη φορα μετα απο ξερω γω 15-20 χρονια δημοτικο σχολειο, και ηταν μοναδικη εμπειρια. Φανταζομαι στην Ρωμη (που δεν εχω παει ακομα) θα λιωσω με ολα τα αρχαια οταν παω.
και Φλωρεντια ειναι τιγκα στα αρχαια κτλ! Δηλαδη πραγματικα παιζει καθε στενακι να εχει και κατι…
Σαν Τζιμινιανο οργασμικο παγωτό. Είχε και την φήμη ότι ήταν το καλύτερο στον κόσμο. Όποιος βρεθεί εκεί να πάει χθες (Τοσκάνη μεριά φίλε @Lupin δεν ξέρω αν λέμε το ίδιο)
Έχω πάει, δυστυχώς. Ατελείωτη στεναχώρια και πίκρα, ακόμα το πληρώνω αυτό το ταξίδι.
εννοείται το ίδιο λέμε, gelateria Donodli 
40 λεπτά ουρά, totally worth it, η μόνη μέρα που δεν έφαγα μεσημεριανό -στον, κατά τα άλλα, γαστριμαργικό παράδεισο που είναι όλες οι περιοχές της Τοσκάνης-, γιατί δεν ήθελα να φύγει η γεύση από το στόμα μου…
San Giminiano, fior di latte/φυστίκι 2 μπάλες να , νεράκι και σκαλοπατάκια μπροστά από τον καθεδρικό δίπλα για συναυλία της τοπικής φιλαρμονικής, αφιερωμένη σε Ennio Morricone, που είχε μόλις πεθάνει εκείνον τον μήνα…
Γενικά για Τοσκάνη, από που να αρχίσω και που να τελειώσω, όλη την Ιταλία έχω φάει με το κουτάλι αλλά αυτή η περιοχή είναι σαν να έχει βγει από άλλο κόσμο/εποχή…
Χαχαχαχα άντε μπράβο… Να πάτε όλοι Σαν Τζιμινιανο. Μουσείο βασανιστηρίων και καπάκι για παγωτό
2007 ειχα πάει και γω, καλοκαίρι. Βουδαπέστη πολύ όμορφη πόλη. Μήπως ήταν σε αυτό το γραφικό εστιατόριο; Μεσαιωνικό κονσεπτ με ντυμενους αναλογα σερβιτόρους, κιτς οσο δεν παει αλλο 
Βουδαπέστη φοβερή πόλη, συμφωνώ με προλαλήσαντες. Επίσης, η μόνη πόλη που μου έχουν προσφέρει τόσο ανοιχτά ναρκωτικά, σε σημείο να αναρωτιέμαι αν πέσαμε σε undercover μπάτσο Ρώμη δεν έχω πάει. Ιταλία έχω βρεθεί μικρός με γονείς, σαν ενήλικας επισκέφθηκα Παλέρμο 1-2 χρόνια πριν σκάσει ο κόβιντ και πέρασα τέλεια.
Εγώ να σας πω την αλήθεια, 3 πράγματα ζητάω από κάθε ταξίδι απαραιτήτως (όχι σε αξιολογική σειρά, όλα έχουν ίση προτεραιότητα):
Ποτό πάντα με μέτρο στα ταξίδια, δεν ψήνω να είμαι με hangover την επομένη. Σίγουρα θυμάμαι 1-2 δυνατές κραιπάλες, αλλά εν γένει είμαι φειδωλός.
Στα τελευταία μου ταξίδια έχω αρχίσει να επισκέπτομαι τακτικά δισκάδικα και βιβλιοπωλεία, για να πιάσω λίγο το vibe των ντόπιων σχετικά με τα πράγματα που αγαπώ συν για να πιάσω κουβέντα με τον εκάστοτε καταστηματάρχη.
Σαν επόμενο μεγάλο ταξίδι, έχω φαγωθεί να κάνω μερικά πράγματα που δεν είχα την τύχει ως τώρα. Αυτό σημαίνει πως θέλω πάρα πολύ να κάνω κάποιο roadtrip, ενώ θέλω και πάρα πολύ να ταξιδέψω κάπου εκτός Ευρώπης. Αν όλα πάνε καλά, θα κανονιστεί κάτι μεγαλεπήβολο για Οκτώβρη-Νοέμβρη, θέλω να ελπίζω προς ΝΑ Ασία. Αλλά έχουμε δρόμο ακόμα για κάτι τέτοιο, μες στο καλοκαίρι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Προς το παρόν το Πήλιο μας περιμένει το καλοκαίρι για 5 μέρες χαλάρωσης.
Έχετε γράψει πολύ ωραία πράγματα εδώ, βέβαια κανονικά θα έπρεπε να τα γράφετε στο “Ταξίδια στο εξωτερικό” (ή, απλά εγώ είμαι ψυχαναγκαστικός).
Προσωπικά και μένα μετά από αρκετά ταξίδια πλέον με έχουν ψιλοκουράσει τα μουσεία, αν και συνήθως θα επισκεφτώ κάποιο/-α κατά προτίμηση μικρά και στοχευμένα. Πλέον με εξιτάρουν περισσότερο οι βόλτες σε γειτονιές/αγορές (πχ η “κακή συνοικία” του Όσλο πηγαίνοντας για πρώην Helvete) και φύση (αν έχει κοντά -πάλι Oslo, στο Bigdoy πολύ λιγότερα μου είπε το μουσείο των Βικινγκ και πολύ περισσότερα μια παγωμένη βουτιά σε κοντινή παραλία).
Από ταξίδια που θα ηθελα οπωσδήποτε κάποια στιγμή να κάνω, είναι Ισλανδία, η κρουαζιέρα από το Bergen μέχρι τα Svalbard, Ανταρκτική και κάποια road trips USA. Το πιθανότερο βέβαια αυτή τη στιγμή είναι καμιά Βερολινάρα που έχω να πάω απ’ το '16.
Πάω πάντα σε δισκάδικα, το πιο ενδιαφέρον -για μένα- που έχω βρεθεί μακράν το Amoeba στο Σαν Φρανσίσκο στο Haight-Ashbury, ωραία και τα διάφορα στο Βερολίνο με kraut & electro, αλλά και Κοπεγχάγη στου Denner και Βιέννη ενός εκ των PUNGENT STENCH.
Εγώ ονειρευόμουν Ζανζιβάρη αλλά θα την βγάλω Σάμο και Κέρκυρα για μπάνια (still όχι άσχημα).
Για εξωτερικό το ψάχνω για Κοπεγχάγη κοντά Χριστούγεννα και για του χρόνου το καλοκαίρι Μάλτα.
Εσύ είσαι ακραίος
Και Μάλτα θέλω μετα το Luzzu, σωστός, την είχα ξεχάσει.
Σαφώς και είμαι ακραίος, γι αυτό καλοκαίρι θα τη βγάλω Ερμιονάρα και Αγία Μαρίνα, άντε και 3-4 μέρες Ναύπλιο.