Για σαπούνι δε θυμάμαι καλά, νομίζω πως είχε. Καλύτερο από χημικές δε θα βρεις γιατί δεν υπάρχει αποχετευτικό σύστημα, αρα δε νομίζω να υπάρχει και άλλη λύση.
Πάντως σπάνια έως ποτέ δεν πάω σε δημόσιες τουαλέτες, αλλά θυμάμαι (το 19) πως ήταν αναπάντεχα οκ απο θέμα καθαριότητας.
Τωρα αηδια ξεαηδία, άμα σε πιάσει η ανάγκη τι να κάνεις θα πας, έχε και κανένα μαντηλάκι μαζί να μην πιάνεις επιφάνειες με γυμνό χέρι.
Πριν από μερικά χρόνια είμαι σπίτι και παίζω Dark Souls 3. Και είμαι στο boss The Nameless King, οι soulsborne fans ξέρουν…
Παίζω λοιπόν και βλέπω ακριβως πάνω από την tv μια κατσαρίδα. Μιλάμε για θηρίο, ίσως η μεγαλύτερη που έχω δει ποτέ. Κρατάω την ψυχραιμία μου και συνεχίζω να παίζω, pause ως γνωστόν σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπορείς να κάνεις και δεν ήθελα να χάσω…και το μάτι μου πάει συνέχεια από την tv στον τοίχο, από τον NK στην κατσαρίδα.
Και τότε…Η κατσαρίδα κάνει μια πτήση και περνάει ξυστά από το κεφάλι μου, ειλικρινά πρέπει να άκουσα το πέταγμα της.
Πάγωμα, παράλυση από την κορυφή μέχρι τα νυχια.
Εννοείται βέβαια ότι έχασα και από εκεί και πέρα προσπαθούσα να αντιμετωπίσω και να πατάξω το Mega boss στο σπίτι μου αποφεύγοντας ταυτόχρονα τις εχθρικές του πτήσεις.
Αξέχαστη βραδιά…
Εγω καποτε ειχα παει για επαγγελματικο ταξιδι εναν Ιουνιο στη Ναξο και το πλοιο ειχε φτασει (με καθυστερηση) πολυ αργα το βραδυ.
Επειδη οπως προεκυψε το ξενοδοχειο που κανονικα εμενα ηταν γεματο, εψαξα να βρω κατι αλλο, και επειδη ηταν αργα το βραδυ και οι αντοχες ελαχιστες, πηγα στο ακριβως απεναντι, ενα χρεπι και μισο, αλλα λεω ενα βραδυ ειναι απο αυριο το πρωι θα αναζητησω κατι καλυτερο
Οποτε, με την κουραση να ειναι αρκετα μεγαλη (μετα απο φουλ 8ωρο δουλειας ειχα παρει το πλοιο και εφτασα Ναξο 12 το βραδυ- εχοντας γυρω στις 17 ωρες στο ποδι), λεω ας κανω ενα χαλαρωτικο ντουζ. Μπαινω στη ντουζιερα, και αφου ειχα σαπουνιστει κοιταω προς τα πανω και βλεπω μια καστανη φτερωτη κατσαριδα γκοτζιλα απο αυτες που εχουν στα νησια τις τουμπανες να με κοιταει μεσα στη ψυχη με ενα βλέμμα σαν στο εξωφυλλο του Thorns. Τρομαζω, κοιταω γυρω γυρω και βλεπω αλλες 3 να παιζουν μπαλα στο μπανιο (καμουφλαρισμενες καλα σε ξυλινες επιφανειες φαινοντουσαν πολυ λιγο και ετσι μπαινοντας στο μπανιο δεν τις ειδα) και μια κατσαριδα -ισως-αυτοχειρα να βρισκεται μεσα στη λεκανη.
Μεγαλυτερη παγιδα για γλιστρημα δεν θυμαμαι, ευτυχως εμεινα (σχετικα) ψυχραιμος ξεπλυθηκα και εφυγα βιαστικα απο το μιαρο ξενοδοχειο λεγοντας κατα την ηρωικη εξοδο στον ξενοδοχο μονο δυο λεξεις “εχει κατσαριδες”. Ευτυχως, παρα την προχωρημενη ωρα, βρηκα και εμεινα καπου καλυτερα
εφιάλτης…
Ελάχιστες φορές είχαν μπει σπίτι μου οι μεγάλες ιπτάμενες, και είχαν άδοξο τέλος κάτω από την παντόφλα (μετά από ουρλιαχτά των γυναικόπαιδων, όχι ότι ήμουν αδιάφορος εγώ).
Να μην ξεχνάτε να καθαρίζετε πολύ καλά παντόφλα και επιφάνεια μετά το σπλατς, γιατί αν ήταν θηλυκή και είχε αυγά, μεταφέρονται μετά και έρχεται η νέα γενιά…
Αληθινό περιστατικό… πριν πολλααααα χρόνια ήταν η τελετή ορκομωσίας της συζύγου στο Καποδιστριακό. Γίνεται τέλος πάντων η τελετή και βγαίνουν έξω για τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Και όπως ποζάρει η δικιά σου όλο καμάρι στον φακό, με την τήβεννο και το πτυχίο τσουπ… να σου μία ουρανοκατέβατη σβουνιά!! Μιλάμε για πολύ πράγμα όμως! Το γαμωπεριστερο πρέπει να είχε να χέσει καμία εβδομάδα και περίμενε την μέρα, δεν εξηγείται αλλιώς
Άραζα με φίλο στο σαλόνι του σπιτιού του και είχαμε ανοιχτά παντού.
Μπήκε από το δωμάτιό του ένα μαύρο βομβαρδιστικό και πέταξε καρφί με όλης τη δύναμη και ταχύτητα προς την μπαλκονόπορτα του σαλονιού.
Στην κυριολεξία έξυσε το μπράτσο του φίλου μου με τα φτερά της και του άφησε γρατζουνιά περίπου 10 εκατοστά μήκος. Η πληγή παίζει να έκανε να εξαφανιστεί κανένα τρίμηνο.
Συνέχισε την πτήση της με πατημένο το γκάζι και δυστυχώς για εκείνη (αλλά και για εμάς που δεν έφυγε έξω), είχαμε βάλει σίτα… Πραγματικά καρφώθηκε πάνω στην πλαστική σίτα και της έκανε λακούβα. Εννοείται η κατσαρίδα-βοβμαρδιστικό δεν έπαθε τπτ και γύρισε να ξαναπετάξει μέσα στο σαλόνι.
Εξοπλιστήκαμε με 2 μυγοσκοτώστρες, κλείσαμε πόρτες για να μην πάει σε κάποιο άλλο δωμάτιο και ξεκίνησε ίσως η μεγαλύτερη σκηνή δράσης στη ζωή μου στην οποία έχω λάβει μέρος. Τεράστια αγωνία και ένταση γιατί κυνηγούσαμε και θέλαμε να σκοτώσουμε κάτι το οποίο ταυτόχρονα δεν θέλαμε να μας ακουμπήσει και να πετάξει προς τη μούρη μας!
Μετά από τουλάχιστον μισή ώρα έντασης και φωνών, προσγειώνεται στο πάτωμα και μου δίνει την τέλεια ευκαιρία για εκτέλεση.
Την βάρεσα με τόση (αχρείαστη) δύναμη που η μυγοσκοτώστρα έγινε 3 κομμάτια και το βομβαρδιστικό πραγματικά να έχει υποστεί ίσως τον πιο συγκλονιστικό διαμελισμό στην ιστορία.
Αλλού τα ζουμιά, αλλού τα φτερά, αλλού τα πόδια… ΤΗΣ ΠΟΤΑΝΑΣ ΕΓΙΝΕ… πανηγυρίζαμε με παναγίες Γιώργου Μπαρτζώκα για κανά 5λεπτο.
Εκτός απο το να παθαίνω αφυδάτωση; Παω προφανώς τουαλέτα τι να κάνω.
Όντως ομως μην το χεις σαν κάτι τραγικο στο μυαλό σου, τουλάχιστον το 19 στο release ειχε και πολλές (πολλές όμως) τουαλέτες, ηταν μια χαρα για φεστιβάλ.
Το χειρότερο σενάριο με τις τουαλέτες είναι να είναι λίγο μακρυά ή να μην είναι καθαρές ή (όπως στην τραγική Μαλακάσα του '18) να μην έχουν νερό. Οπότε μαντηλάκια και αντισηπτικο είναι καλή ιδέα. Αλλά γενικά, enjoy υπάρχουν (συνήθως επαρκείς) τουαλέτες σε όλα τα φεστιβάλ