το εβδομο χαρι ποττερ το ξεπεταξα σε ενα 24ωρο (σερι)
απο τοτε εχω να διαβασω.
το εβδομο χαρι ποττερ το ξεπεταξα σε ενα 24ωρο (σερι)
απο τοτε εχω να διαβασω.
Σκαει στο πατρικο μου η νυν συζυγος, τοτε απλως φιλεναδα, να μεινει σαββατοκυριακο και βρισκει στο δωματιο τον Κωδικα. Εχει ακουσει για αυτον, αρχιζει να τον ξεφυλιζει Σαββατο μεσημερι. Τον διαβασε Κυριακη απογευμα, οριακα βγηκε απο το δωματιο για να φαμε αν θυμαμαι καλα. Ευτυχως ειχαμε dsl τοτε, αλλιως θα την εβγαζα στα μπιλιαρδαδικα του Γαλατσιου.
τελικα ο κωδικας εχει καταστρεψει πολυ κοσμο
Καλά τα είπε ο Quintom, ο Dan Brown στα ντουζένια του ήταν ίσως ο κορυφαίος “blockbuster” συγγραφέας. Σαν πιτσιρικάς είχα κάνει φύλλο και φτερό τα βιβλία του, δεν θυμάμαι πόσο γρήγορα τα διάβασα αλλά σίγουρα δεν μου είχε πάρει πολύ. Στο είδος του και σε αυτό που κάνει είναι εξαιρετικός, ξέρει να σε κρατάει αιχμάλωτο με κάθε σελίδα του.
Το Όνομα του Ρόδου το διάβασα σε καμια 25αρια μέρες. Συναρπαστικό βιβλίο, αλλά δύσκολη γραφή για μένα, που είναι αδύνατο να μου βγει σε σύντομο χρόνο. Btw απ’ τα καλύτερα που έχω διαβάσει.
Δεν διαβάζεται ρε το περί τυφλότητος. Το πήγα σχετικά γρήγορα, αλλά τι τρόπος γραφής είναι αυτός ρε Σαραμάγκου; Θεωρητικά πολύ καλό βιβλίο αλλά από εμπειρία ανάγνωσης would not recommend.
Έχει μακροπερίοδο λόγο και χρησιμοποιεί τα σημεία στίξης με ασυνήθιστο τρόπο, όταν λόγου χάρη μετά από κόμμα ακολουθεί κεφαλαίο εκτυλίσσεται διάλογος. Δεν είναι δύσκολος, μετά από λίγες σελίδες συνηθίζεται, και η πλοκή σε αποζημιώνει 100 τοις εκατό.
εχει διαβασει κανεις Χρυσηιδα Δημουλιδου να μας πει αν τρεχει κι αυτη νερακι σαν τον Dan Brown;
Ίσως φταίει ότι το έπιασα αμέσως μετά την Πανούκλα του Καμύ που ήταν μεγάλη λατρεία. Όπως και να έχει δεν με ενθουσίασε αρκετά για να το πάρω με καλό μάτι γενικότερα και ειδικότερα όταν μιλάμε για τον τρόπο γραφής, μου άφησε κακή γεύση. Νομίζω προσωπικό ρεκόρ έχω κάτι γύρω στις 120 σελίδες με Watership Down.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Έκανα το λάθος στα 20, κωλοχαρτο ψάχνεις;
Εκο απτα λιντλ
Σφραγίδα ποιότητας
Αν είχες πληρώσει εισιτήριο σε δραχμές και το internet μπορούσε να σε ακολουθήσει το πολύ μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού σου, άντε το πολύ να σου έπαιρνε και το γύρνα
Με κολλητό μου Βενετία - Πάτρα 33 (ολογράφως: τριάντα τρεις) ωρίτσες χωρίς καμπίνα παιδιά, ξύναμε το deck λέμε. Στο τσακ κρατηθήκαμε και δεν κατεβήκαμε Ηγουμενίτσα.
Εγώ έχασα μόνο την όσφρηση, κι αυτή όχι κατευθείαν, μετά από 3-4 μέρες αφότου βγήκα θετικός. Στην αρχή “πήγαινε κι ερχόταν”, μετά χάθηκε. Δεν το καταλαβαίνεις αμέσως αλλά είναι λίγο φρίκη μόλις το συνειδητοποιήσεις. Και μου κράτησε γύρω στις δυο εβδομάδες, με επίσης σταδιακή ανάκτηση. Κάποια στιγμή πήγα να βγάλω τα σκουπίδια και με χτύπησε η μυρωδιά… ποτέ δεν έχω χαρεί τόσο για δυσοσμία!
Είναι κάτι τέτοιες περιπτώσεις πάντως που καταλαβαίνεις ότι πράγματα τα οποία θεωρείς δεδομένα στην καθημερινότητα σου, στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο δεδομένα…
Πράγματα απλά, οπως να απολαύσεις μια ωραία πίτσα, ή εναν ωραίο φρέντο, μια ωραία μυρωδιά…
Τι να γίνει, θα το υποστώ όσο πάρει, ελπίζω όχι πολύ.
Ακόμα και αυτή η ελάχιστη γεύση που έχω τώρα είναι αλλοιωμένη. Πικρίλα πχ οταν τρώω φέτα, περίεργη αίσθηση γενικά σε ολα.
Μην ξανακουσω καποιον να λεει οτι ο covid ειναι μια απλή γρίπη, θα τον πάρει και θα τον σηκώσει…
Θετική και η γυναίκα μου, ευτυχώς χωρίς πυρετό αημερα (χτες έφτασε 39) , σε καραντίνα όλη η οικογένεια. Και δεν πήγαμε και manowar τουλάχιστον να έχουμε κάτι να θυμόμαστε
@pao1979 περαστικά μαν και με ανανεωμένη γεύση σύντομα!
Περαστικά σε όλους και στους κοντινούς σας, μακάρι να μην ταλαιπωρηθείτε πολύ. Εγώ τώρα βλέπω φως στο τούνελ σιγά σιγά. Σταθερά θετικός, αλλά τα βαριά συμπτώματα έχουν υποχωρήσει, έχει μείνει λίγο μπούκωμα και κάποια κούραση. Υπομονή, θα περάσει.
ΥΓ. Ίσως είναι κατάλοιπο των lockdowns αλλά πλέον δεν την παλεύω να είμαι τόσο σπίτι.
Περαστικα σε όλους παιδιά.
Τουλάχιστον τώρα το καλοκαίρι θα το περάσουμε χαλαρά με τα αντισώματα.