Εγώ όπου και να πηγαίνω, η φάση είναι δεξιά δεξιά σαν τη κότα -σε λογικά πλαίσια πάντα-, ακόμα και ας αργήσω, έχω μάθει να έχω τρομερή υπομονή στο δρόμο + να υπολογίζω πάντα παραπάνω ώρα από την «κανονικη» για να φτάσω κάπου… εννοείται το όριο ταχύτητας σε εθνική παίζει να μην το έχω περάσει ποτέ, πάω όσο λέει just ή -10χλμ λιγότερο…
Είχα σοκαριστεί Τοσκάνη που έκανα road trip, όταν έβγαινα σε αυτοκινητόδρομο και αν πήγαινες με το όριο, τα γαμοσταυρίδια και φαφανκουλο φεύγαν πάνω σου σύννεφο!!
Είμαι από Κρήτη βέβαια, όπου το παρακάτω είναι μια μέση εικόνα του τι συμβαίνει σε επαρχία ή μη, όλο το χρόνο
οπότε μοιραία έγινα ακραία συντηρητικός -ευτυχώς όμως όχι φοβικός, γιατί έτσι την «πατάς» δυστυχώς πολλές φορές.
Sorry man αλλά είσαι πολύ λάθος. Ούτε καν νόμιμο είναι και σίγουρα δεν είναι ασφαλές ούτε και εξυπηρετικό. Whatever όπως νομίζεις όμως.
Κάνεις ένα λάθος από την αρχή. Εστιάζεις συνεχώς στην ταχύτητα. Σου λέω λοιπόν ότι αν δεν κάνεις προσπέραση, δεν έχεις κανένα λόγο να είσαι αριστερή. End of story. Είτε το όριο είναι 130, είτε 230 είτε 40. Αν στιγμιαία ανεβάσεις στα 170 για προσπέραση, μόλις περάσεις τότε δεξί φλας και δεξιά. Simple as that.
Ούτε φυσικά τίθεται θέμα μαγκιάς. Ο @martian π.χ πιο πάνω ανέφερε μία άλλη “παθογένεια” των δρόμων που συμβαίνει συχνά. Όμως σωστά και ώριμα επιλέγει για την δική του και (αλλά και του παπάρα που έρχεται από πίσω) ασφάλεια να κάτσει στην λωρίδα του έως ότου του δοθεί η δυνατότητα να περάσει. Δηλαδή αυτό τον κάνει ξέρω γω θύμα ή πρέπει να νιώσει “υπό”;
Τέλος πάντων, το κουράσαμε. Ο καθένας ας οδηγεί όπως νομίζει αρκεί να είναι ασφαλής ο ίδιος και οι γύρω του.
Εγώ να πω την αλήθεια μου, την γουστάρω την ταχύτητα αλλά αφενός την φοβάμαι παράλληλα αφετέρου έχω δει πόσα γίδια κυκλοφορούν και όπως λέει και το ρητό, “φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά”. 110-130 σε άδεια εθνική είναι το συνηθισμένο μου, τώρα σε επαρχιακό δρόμο ή βουνά είναι ανάλογα το ποσό ξέρω τον δρόμο και πόσο άνετα νιώθω. Πχ στο χωριό που έχουμε καλό επαρχιακό δρόμο, πάω άνετα μέχρι τα 80 (στις ευθείες ε, αν παρω τις στροφές με τόσο λογικά θα βρεθώ να κάνω παρέα στα ψάρια) χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Αν είμαι σε μέρος που δεν γνωρίζω όμως, είμαι πιο συντηρητικός και πιο alert γενικά μέχρι να έχω έστω μια στοιχειώδη οικειότητα με τον δρόμο.
Έχω κάνει και μερικές καγκουριες φυσικά, δεν το κρύβω. Τον πρώτο καιρό που είχα το Yaris πχ, είχα μια απορία για το που φτάνει. Ε το 155 που λένε οι προδιαγραφές (νομίζω) δεν ισχύει Νομίζω πάτησα 170, δεν το ζορισα περισσότερο βέβαια, δεν ξέρω καν αν πάει παραπάνω ή τερμάτισε εκεί μα οκ, μου λύθηκε η απορία και έπειτα συνέχισα σε πιο συνετα όρια ταχύτητας.
Πάντως παιδιά, λάθη όλοι κάνουμε, αρκεί να τα συνειδητοποιούμε για να μην τα ξανακάνουμε. Και ας έχουμε στην άκρη του μυαλού μας, πως αν δούμε κάποιον να κάνει μαλακία στο δρόμο, μπορεί να ήταν και η κακή στιγμή. Σίγουρα, κάποια πράγματα δεν συγχωρούνται, αλλά σε πολλές περιπτώσεις γίνονται λάθη ή παρεξηγήσεις και δεν σημαίνει απαραίτητα πως ο άλλος πήρε νύχτα το δίπλωμα, παίζουν πολλοί παράγοντες. Μπορεί να οδηγείς 10 χρόνια άψογα και μετά να κάνεις μια στραβή, λίγη επιεικια και σκέψη πριν φύγει το καντήλι. Και τα μπινελικια από μέσα μας πάντα, όταν πήρα δίπλωμα ο πατέρας μου μού είπε πως ότι και να γίνει, δεν κάνεις τον μάγκα πουθενά, γιατί δεν ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει ο καθένας.
Σίγουρα επίσης είναι λιγότερο κακό από το να παραβιάζεις το όριο ταχύτητας, το οποίο είναι και ο βασικότερος λόγος που έχουμε τη θέση που έχουμε πανευρωπαϊκά σε θανατηφόρα τροχαία.
Σε ποια πραγματικότητα συμβαίνει αυτό? Πουθενά και ποτέ έτσι?
Τέλος πάντων, στην Αμερική οδηγώ πάντοτε στην μεσαία λωρίδα. Το ίδιο κάνω και στην Ελλάδα όταν μπορώ. Κάποιες φορές δεν γίνεται. Πρέπει να περάσεις κάποια λεπτά στην αριστερή λωρίδα, και εκεί είναι που σκάνε όλα τα ζώα.
Μα ποιος ανέφερε κάτι διαφορετικό;;; Εγώ από την αρχή της κουβέντας είπα ότι πρόκειται για μία παθογένεια η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την ταλαιπωρία στους δρόμους. Ούτε η μοναδική, και ούτε καν μέσα στους πρώτους λόγους των θανατηφόρων τροχαίων.
Να συνεισφέρω στην κουβέντα, με προσωπική εμπειρία σε ελληνικούς δρόμους με κάγκουρες:
Οδηγώ ένα βράδυ (κατά τις 9-10) σε στενά μια συνοικίας στην Αττική, μιλάμε για στενά όπου πας με 30-40 το πολύ λόγω των stop. Από πίσω μου να έχει κολλήσει ένας μεσήλικας και να οδηγεί λίγα εκατοστά πριν, σε φάση αν πατήσω απότομα φρένο επειδή θα δω εμπόδιο μπροστά, θα πέσει πάνω μου! Στρίβουμε και οι δύο σε έναν πιο κεντρικό δρόμο και τον πετυχαίνω δίπλα στο φανάρι. Του λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ (χωρίς να βρίσω) ότι “πας καλά; έχεις κολλήσει τόση ώρα από πίσω” και η απάντησή του ήταν ειρωνική του στυλ “όταν οδηγούμε δεν κοιμόμαστε”. Ε μετά πέσανε “γαλλικές” ευχές από μεριάς μου…
Αυτά για τους μαλάκες που:
δεν ξέρουν να κρατάνε αποστάσεις,
δεν χρησιμοποιούν φλας όταν πάνε να στρίψουν, ή το ανάβουν 0,1 δευτερόλεπτο πριν στρίψουν,
τρέχουν με 50+ στο στενό που μένω (και σε κάθε παρόμοιο στενό), όπου παίζουν παιδιά και υπάρχουν ένα σωρό γατιά
τρέχουν με 180+ στην εθνική και σου κάνουν φώτα επειδή πας με 120-130 (καταλαβαίνω πλήρως τον @QuintomScenario )
ΥΓ πριν χρόνια το είχα χαρεί στην εθνική… επέστρεφα Αθήνα, είχε κίνηση και στη διαδρομή ήταν ένας κάγκουρας που έκανε ζιγκ-ζαγκ στις 3 λωρίδες… μετά από λίγα λεπτά τον προσπερνάω, τον είχε σταματήσει η τροχαία
Με τα φλας μπορεί να γίνει και καλό plot twist όταν είσαι πεζός, δηλαδή να βγάλει κάποιο αμάξι φλας, να πας να περάσεις τον δρόμο και εν τέλει να συνεχίσει ευθεία (με το φλας αναμμένο πάντα).
Επίσης δεν αναφέραμε όσους παρκάρουν σε πεζοδρόμια και διαβάσεις και όσοι έχουν καροτσακι με μωρό ή ηλικιωμένο αναγκάζονται να το βγάλουν στο δρόμο και επίσης κάνουν πιο δυσκολη τη ζωή των ΑΜΕΑ.
Χρόνια πολλά σε όλους λόγω της ημέρας, ειδικά στις εορτάζουσες και τους εορτάζοντες!
Όσοι πάτε σε πανηγύρια με ρέγουλα το ποτό αν έχετε να οδηγήσετε μετά (για να κάνω και σύνδεση με τα προηγούμενα σχόλια!)
Περα απο τις χωρες, εχει σχεση και ο χωρος που εργαζεσαι.
Ολλανδια, φιλοι μου που δουλευουν σε μεγαλους οργανισμους (Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας πχ) μιλουν αγγλικα, ολλανδικα, γερμανικα και γαλλικα. Απο την αλλη, φιλοι που δουλευουν σε ψηφιακες πλατφορμες, media και οπτικοακουστικα, τα αγγλικα ηταν αρκετα αλλα τα ολλανδικα ηταν ενα παραπανω προτερημα - τα οποια ομως τα εμαθαν εκει περα με τα χρονια, δε τα ζητουσαν απο πριν.
Βελγιο αγγλικα και γαλλικα σιγουρα.
Προσωπικα θα διαλεγα γαλλικα, μιας και μαζι με τα αγγλικα θα σου δωσουν μια πολυ γερη βαση στις λατινογενεις γλωσσες, ωστε αργοτερα για παραδειγμα τα ισπανικα/ιταλικα θα σου φαινονται πολυ βατα και θα μπορεις να καταλαβαινεις κιολας πολλα διαβαζοντας.
Παντα ειναι αναλογα του που θα πας και τι θελεις να κανεις, γιατι ως γνωστον νεες γλωσσες εαν δε τις εξασκεις δε θα τις καλομαθεις!
Φανταζομαι για το πεδιο που σε ενδιαφερει - νομικα και διπλωματια - οσες περισσοτερες τοσο καλυτερο, αλλα γνωριζω και κοσμο σε διπλωματικα σωματα που περασαν απο Βελγιο και κατα βαση μιλουσαν αγγλικα και γαλλικα.
Είμαι στο αεροδρόμιο για επιστροφή στην δεύτερη πατρίδα. Στο τσεκ ιν, για κάποιον λόγο δε μας έδωσαν θέσεις στο αεροπλάνο, και μας είπαν να μιλήσουμε στην κοπέλα στην πύλη, όταν εμφανιστεί. Προχωράμε λοιπόν, περνάμε από τον έλεγχο, και βλέπουμε μια ελληνοαμερικανα Κάρεν ηλικίας περίπου 60, με βαμμένο ξανθό μαλλί, μπλε μπλούζα και γυαλιά, να περνάει κάτω από όλες τις διαχωριστικές κορδελες, ενώ έχει ήδη κάνει το ίδιο στις ουρές για το τσεκιν.
Την κράζουμε μεταξύ μας με το κορίτσι, και προχωράμε με την ζωή μας. Η τύπισσα έχει πηδήξει 4 ουρές με την πρόφαση ότι πονάει και δεν μπορεί να κουβαλήσει τα πράγματα της, ενώ 1 λεπτό μετά σηκώνει με το ένα χέρι 4 γκρι κάδους για να τοποθετήσει τα πράγματα της στην ζώνη για τον έλεγχο
Η τύχη τα φέρνει έτσι ώστε η Κάρεν Ο’Χαρα να είναι κι αυτή στην πτήση μας για Σικάγο. Έρχεται λοιπόν η κοπέλα στο γκισέ, πάω και την ρωτάω για τις θέσεις μας πολύ ευγενικά και μου λέει να επιστρέψω σε 5 λεπτά μέχρι να ανοίξει το σύστημα. Μετά από κάνα 2 λεπτά πάω μπροστά στο γκισέ γιατί ήδη υπάρχουν 2 άτομα στην ουρά για παρόμοιες ερωτήσεις. Ξαφνικά έρχεται η Κάρεν και θέλει να μπει μπροστά από μένα και την κοπέλα μπροστά μου, ώστε να εξυπηρετηθεί άμεσα. Η κοπέλα της λέει κάτι και χωνομαι κι εγώ και της λέω σε άπταιστα αγγλικά “the line is this way miss”, και δείχνω προς τα πίσω μου φυσικά. Μου λέει “oh I was here before” και της λέω ότι κι εγώ ήμουν εκεί από πριν (φυσικά αυτή είπε ψέματα αφού είδα όλα τα άτομα που πήγαν να ρωτήσουν στο γκισέ).
Μου λέει “don’t worry, I’ll go in the back” όταν έρθει η ώρα, και της λέω μπροστά σε όλους δυνατά "I saw you cut the line earlier " και μου λέει “where?” όπου της απαντάω “at the security and everywhere else”.
Βούλωσε το στόμα της, έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια , και απλά πήγε στο τέλος της ουράς, στην οποία είχαν ήδη προστεθεί άλλα 2 άτομα όσο προσπαθούσε να κλέψει πάλι.
Νομίζω πάτησα 170, δεν το ζορισα περισσότερο βέβαια, δεν ξέρω καν αν πάει παραπάνω ή τερμάτισε εκεί μα οκ, μου λύθηκε η απορία και έπειτα συνέχισα σε πιο συνετα όρια ταχύτητας.
