Τα ενδεχόμενα είναι 3. Είτε δεν τους νοιάζει, είτε δε θα το καταλάβουν ποτέ (το photoshop) αυτοί για τους οποίους έγινε το συγκεκριμένο edit, είτε αυτούς τους “άριστους” φωτοσοπάδες έχουν, μέχρι εκεί μπορούν.
Όποιος έχει μάτια βλέπει, δε χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για την κατάσταση με τον ιό στην Ελλάδα και παγκοσμίως.
Το Bloomberg resilience score που λέει όμως, είναι επιεικώς γτπ (μαζί με μερικά ακόμη indexes που περιέχει), το μόνο που του δίνει ισχύ(?) είναι ότι το λέει το Bloomberg. Μπορούμε να μιλήσουμε για μετρήσιμα πράγματα που αναδεικνύουν την ανικανότητα τους, όπως το ότι η Βουλή κλείνει για διακοπές εορτών εν μέσω πανδημίας, την αλλαγή του πως μετράνε τη θετικότητα των PCR και rapid test, το γιατί είπαν ψέμματα για το πόσα εμβόλια θα έρχονταν και τελικά θα έρθουν, γιατί το Σύνταγμα ήταν προχθές γεμάτο και απαγορεύθηκαν οι συγκεντρώσεις σε άλλες περιπτώσεις και άλλα πόσα.
Το δημοσίευμα του Bloomberg και κάθε παρόμοια μελέτη είναι εξ’ορισμού λάθος ακόμα κι αν πέφτει μέσα.
Προσπαθούσα να εξηγήσω στους συγκατοίκους μου από το εξωτερικό την φάση στην Ελλάδα με τα πολιτικά. Και λέγοντάς τα μου ήρθε μια αναλογία.
Στις αμερικανικές εκλογές φέτος, ίσχυε σε μεγάλο βαθμό το “οποιοσδήποτε εκτός από τον Τραμπ”. Δηλαδή δεν είχε σημασία τόσο να βγει ο Biden ή ο Bernie ή οι Δημοκρατικοί εν γένει, αλλά να ξεκουμπιστεί ο Τραμπ.
Πιστεύω λοιπόν ότι και στην Ελλάδα πλέον έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Δεν έχει σημασία ποιος θα βγει, αρκεί να ξεκουμπιστεί η ΝΔ.
Αν είναι να συγκρίνουμε κυβέρνηση βαμμένου κλόουν στην Αμερική με κυβέρνηση όρμπαν στην Ελλάδα και να βγάζουμε ποιος έχει καλύτερο επίπεδο, έχουμε πιάσει πάτο.
Σόρυ αλλά δεν με εκφράζει αυτό το δίλημμα, προτιμάω κάτι καλύτερο.
Στο μόνο που θα συμφωνήσω είναι στο ότι θα φάμε στη μάπα για άλλα 6-7 χρόνια το Μητσοτακέικο.
Δεν το έχω ψάξει πολύ, αλλά ανά καιρούς μου δημιουργείται η εξής απορία: Έχουν και σε άλλες χώρες, με δημοκρατικό πολίτευμα, παρόμοιο σύνδρομο Στοκχόλμης, όπως έχουμε εμείς με τους Μητσοτάκηδες, Παπανδρέηδες κτλ?
Γιατί εμείς έχουμε βασιλιά και το παίζουμε σε όλο τον κόσμο δημοκράτες. Εθελόδουλοι μια ζωή.
O ένας, βλαμμένος χαζούλης με μονοψήφιο IQ που κάνει μόνο για να τον δείχνουν στα κανάλια σε εκπομπές σαν της Αννίτας της Πάνια και να γελάμε με τα χάλια του.
Ο άλλος κέρδισε το μπιγκ μπράδερ, καλό τυπάκι πρέπει να είναι.
Βαριέμαι να εξηγώ αναλυτικά τώρα για το τι λέει το Bloomberg, αλλά σε γενικές γραμμές:
Τι σημαίνει καλύτερη χώρα να ζεις? Είναι ασαφές.
Πως βγαίνει το index? Βάζουν αριθμητικές κλίμακες, για πράγματα μη μετρήσιμα ή αν είναι μετρήσιμα χωρίς να είναι σαφής η αλληλεπίδραση. ( πχ καλύτερο σύστημα υγείας σημαίνει περισσότεροι γιατροί, περισσότερη χρηματοδότηση, λιγότεροι θανάτοι ( σε σχέση με τι ) κλπ. ) Αν ρωτήσεις δηλαδή τη ΝΔ το σύστημα υγείας της χώρας γαμάει γιατί είναι χρηματοοικονομικά αποδοτικό, αλλά είναι αυτός ο σκοπός του?
Η κλίμακα που χρησιμοποιούν είναι αυθαίρετη. Τι σημαίνει 87.1/100 και τι σημαίνει ποιοτικά η διαφορά του 87.1 με το 86.5? Οι μεταβλητές δεν είναι αριθμητικές για να τις ερμηνεύσουμε έτσι. Αν πχ την κλίμακα του Bloomber την πολ/ουμε επι 100, η Ελλάδα πάλι την ίδια θέση θα έχει, αλλά θα έχει μεγαλύτερη διαφορά από τον 86ο και 87ο. Προφανώς γίνεται μια επεξεργασία που δίνει μια ποιοτικώς ορθή ανάλυση -> η Ελλάδα είναι γτπ, αλλά δεν είναι τρόπος αυτός ερμηνείας της πραγματικότητας. Αν δίνουμες αξία σε αυτές τις έρευνες και αναλύσεις, ε τότε δεν πρέπει να ζητάμε τα ρέστα απ’τον Άδωνι αν λέει “Ναι αλλά τα πάμε καλύτερα απ’το Βέλγιο” ( εκτός αν λέει ψέμματα ).
Δεν κάθισα να διαβάσω ακριβώς τι έλεγε και πως τα βγάλαν τα σκορ, φαντάζομαι έχει κάποια λογική και “σωστή προσέγγιση”, αλλά όσες φορές έχω προσπαθήσει να ασχοληθώ παραπάνω με τέτοια πράγματα σε παρόμοιο συμπέρασμα κατέληγα.
Παντα σημασια σε αυτες τις καταταξεις εχει το να διαβαζεις τα assumptions και τον τροπο υπολογισμου που επηρεαζουν το αποτελεσμα. Ειναι αδυνατο να απαντηθει το αρχικο ερωτημα στο 100%. Καλυτερη χωρα να ζεις στην πανδημια λοιπον με βαση αυτες τις παραδοχες και παραμετρους, και οχι με βαση το προσωπικο γουστο φυσικα ουτε με βαση αλλες παραμετρους που δεν ληφθηκαν υποψιν (καποιος μπορει να βαλει στην προσωπικη του λιστα παρα πολλα πραγματα για μια χωρα απο το αν συμφωνει με την κυβερνηση της και το φορολογικο συστημα, αν του αρεσει το κλιμα ή… η ομορφια του αλλου (ή του ιδιου) φυλου ή οτιδηποτε αλλο μετρησιμο ή μη, η ερευνα περιοριζεται ομως στα συγκεκριμενα). Ειναι μια ποσοτικοποιημενη απλουστευση της πραγματικοτητας, κατι που δεν ειναι απαραιτητα κακο.
(μιλαω γενικα για αυτες τις καταταξεις, νομιζω και εσυ γενικα το εννοεις μαν)
Η συγκεκριμενη καταταξη, για καποιον πχ που θελει να κανει τηλεεργασια απο αλλη χωρα αυτη την περιοδο (ή για άλλο λογο που δεν μπορω να σκεφτω τωρα) μπορει να φανει και χρησιμη. Οι υπολοιποι μπορουμε απλα να χαζευουμε τα νουμερα.
Βασικά, κάποια στιγμή το είχα ψάξει και μου δόθηκε η εντύπωση πως το Bloomberg μαζεύει μια ντουζίνα δείκτες από διάφορες πηγές. Το μεγάλο υποκειμενικό κριτήριο του Bloomberg είναι στο πώς θα βγάλει τον μέσο όρο από διαφορετικούς δείκτες και δεν έδιναν πληροφορίες, αλλά δε μπορείς να προσθέτεις μήλα με πορτοκάλια και με κόκκους ρύζι και με ποσοστά ζάχαρης. Πρέπει να τα φέρεις όλα στην ίδια κλίμακα. Δεν ξέρω πόσο καινούργια ήταν η είδηση, αλλά και πριν από ένα μήνα προτελευταία ήταν η Ελλάδα στο Bloomberg. Τότε αρκούσαν το ότι έχουμε “σκληρό” lockdown και μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στα κρούσματα που βρίσκουμε για να φτάσουμε τόσο χαμηλά. Στους υπόλοιπους δείκτες ήμασταν καλύτερα από τον μέσο όρο που έδιναν.